ริวริ เจ้าแห่งอาณาจักรวาย

ลำดับตอนที่ #2 : เข้าปราสาท

ทั้งห้องเงียบลงอย่างไม่เชื่อ เมื่อเดริกพูดออกมา
"ว่าไง ทำไมเงียบจังล่ะ"
เดริกหันไปหาพวกทหารอย่างช้าๆ ทหารทุกคนร้องเฮือก เมื่อเห็นสายตาที่น่ากลัวของเดริก
"ขะ ขะ ขออภัยด้วยครับ"
ทหารรีบวิ่งออกไปรอข้างโดยที่ เดริกไม่ต้องพูดสักคำ
"เอาล่ะ ถึงไหนแล้ว อ๋อ ไงน้องชายของฉัน"
"น้อง? ใครน้องชายนายกัน"
ริวริยัง งง กับเหตุการณ์อยู่
"นายเป็นน้องชายฉันน่ะ มันนานมาแล้วล่ะ"
เดริกพูด
"ตอนนั้นนายยังอายุไม่ถึงหนึ่งขวดเลย"
เดริกเดินมาจับไหล่ของริวริก่อนที่จะบอกว่า
"ความจริงแล้ว นายก็เป็นเจ้าชายเหมือนกัน แม่นายก็คือ พระสนม"
"เฮ้ ใครก็ได้ ช่วยอธิบายเรื่องทั้ง นี่มันเรื่องนี้ที"
ริวริปิดหูไว้เหมือนไม่อยากฟัง
"นายครวจะกลับไปพร้อมแม่นายนะ ริวริ"
เดริกยังคงพูดอยู่ แต่ริวริ
"ไม่! นายเป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้อย่ามาทำเป็นรู้จักฉันดีไปหน่อยเลย"
ริวริ ผลัก เดริกแต่ทว่าเดริกกลับจับไว้ทัน
"แรงก็น้อย่ามาทำอะไรแบบนี้เลย ริวริ"
เดริกพูดก่อนที่จะยิ้มให้อย่างเจ้าเล่ห์
"อยากรู้เรื่อง ทั้งหมดใช่ไหม แต่นายต้องไปกับฉันนะ"
"หา!!!"
สิ้นเสียงของริวริ เดริกได้ทำการพาตัวไปขึ้นรถม้า ที่รอหน้ากระท่อม ซาร่าแม่ของริวริ วิ่งตามออกมา
"นี้ ท่านเจ้าชายจะพาลูกของเราไปไหนกัน"
"ไปยังปราสาท เจ้าเองก็ควรมานะ"
ซาร่าก้มหน้าลง ก่อนจะสบตาเจ้าชายอย่างมุงมั่น
"ถ้าเราไปท่านต้องไม่ให้ลูกเป็นอะไรนะเพคะ"
"แน่นอน ฉันจะไม่ให้ใครให้วัง แตะต้องเลย"
เดริกยิ้มให้ ก่อนที่จะจับมาซาร่าอย่างสุภาพ
"ไปกันเถอะครับ คุณพระสนม"
ซาร่า ได้เดินขึ้นรถไป ก่อนที่จะจับกอดริวริ มองไปรอบๆ เหตุเพราะ เธอเคยถูกนำตัวมาแบบนี้โดยพระราชา
"ห้ามแตะลูกชายของดิฉันนะเพคะ"
"ครับๆ ครับผม"
เดริกยิ้มแย่ม
"ผมไม่ให้ใครแตะหรอกครับ โดยเฉพาะคนในวัง"
"มีอะไรเป็นประกันให้ล่ะ"
ซาร่ายังคงเป็นห่วงริวริ อยู่เช่นเดิม เพราะกลัวว่าจะถูกรังแก ด้วยความเกลียดชัง
"มีสิครับ  ใบหน้าไง"
ซาร่ามองหน้าเดริก ริวริก็เริ่มที่จะพูดบ้าง
"จะพาเราไปปราสาททำไม"
"เพราะ ท่านพ่อของนาย เขาบอกว่า งานเข้า! "
-___-" <<< ใบหน้าของริวริ
"ทำไมล่ะเพคะ"
ซาร่าถาม
"ไว้ค่อยเล่าอีกทีตอนอยู่ในปราสาทนะ"
นายทหารเปิดประตู รถม้าก่อนที่จะตกใจกับซาร่า
"ท่านเจ้าชาย นางนี้"
"หยุด!"
เดริกพูดด้วยเสียงที่น่าเกร่งขาม
"ครับ"
นายทหารคนนั้น ก้มลงแล้วถอยออกไป
"อ๋อ แล้วไม่ต้องไปเล่าให้ท่านแม่ฉันฟังล่ะ"
"ครับๆ"
"เอาล่ะ คุณพระสนมเชิญเดินเข้ามาก่อนสิ"
เดริกทำท่าเชื้อเชิญ และซาร่าก็เดินตามหลังเขาไปพร้อมลากริวริเข้าด้วย
"เจ้าชายเพคะทรงเสด็จกลับมาแล้ว"
คนใช้ในวังพูด
"เอ๊ะ นั้น นางมากับท่านหรือเพคะ"
คนใช้ชี้ ซาร่าแล้วพูดอย่างตกใจ
"อืม ใช่แฟนเซีย ฉันพาคุณพระสนมมา"
คนใช้วิ่งมาจับมือซาร่า ด้วยความดีใจ
"ท่านซาร่าเพคะ ท่านจำดิฉันได้ไหม"
ซาร่ามองเธอด้วย ความงง
"เธอหรือว่า"
"ค่ะ ดิฉันแฟนเซียเอง"

ย้อนกลับไปในช่วงที่ซาร่ายังอยู่ในวัง เธอได้เป็นมิตรกับเด็กคนหนึ่ง ซึ่งพ่อแม่ของเธอทำงานอยู่ในปราสาท เด็กคนนั้นชื่อ แฟนเซีย เธอชอบพาเธอมาเล่นในสวนดอกไม้ของพระราชาในวัง และมีอยู่ครั้งหนึ่งที่เธอกำลังเดินลงบันไดนั้น เธอได้ถูกมีน่า ราชินีใจร้ายแกล้งเธอ โดยการขัดขาตอนลงนั้นเอง แต่โชคดีที่แฟนเวียวิ่งมาช่วยไว้ได้ทันเวลา และวันต่อมา ซาร่าก็ได้รู้ตัวว่า เธอตั้งท้องได้สองเดือนแล้ว แฟนเซียจึงเป็นผู้มีพระคุณเธอมาตลอด

"แฟนเซีย ฉันต้องขอบคุณเธอตอนนั้นมากเลยนะจ๊ะ"
"ท่านก็ เรื่องมันผ่านมานานแล้วนะเพคะ อย่าขอบคุณอีกเลย"
สาวใช้แฟนเซีย มองริวริด้วยความรู้สึกที่แปลกใจ
"นั้นลูกชายท่านหรือเพคะ"
"จ๊ะ แฟนเซีย"
แฟนเซียยิ้มให้ริวริ
"ไม่น่าเชื่อเลยคะ ว่าจะเป็นลูกชาย เหมือนลูกสาวมากกว่า"
"นั้นสินะ ฮ่าๆๆๆๆ"
ริวริหน้าแดงแป๊ด เพราะอายในเรื่องหน้าตา
"เร็วๆเถอะค่ะ ท่านพระราชารอพวกท่านอยู่"
"อืม จ๊ะ"


ไม่นานนัก ซาร่า แฟนเซีย ริวริ และเดริก ก็เดินมาถึงห้องทำงานของพระราชา และเมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบว่า
"ซะ ซะ ซาร่าจ๋า~~~~"
พระราชาเดินมากระโดดกอดซาร่าอย่างไม่ทันตั้งตัว ซาร่าเกือบหายใจไม่ออก ริวริจึงดึงตัวแม่ออกมา
"เฮ้ จะฆ่าแม่ฉันเหรอ ตาแก่ติ๊งต๊อง"
"ห๊ะ หือ นายเป็นใครกัน"
เนื่องจากริวริไม่เคยเห็นพระราชามาก่อน ริวริจึงไม่รู้ว่าเขาคือพ่อแท้ๆของเขาเอง
"นี้พระราชาจอมติ๊งต๊อง"
เดริกพูดอย่างขรึ๊มๆ
"ซึ่งเขาก็คือพ่อของพวกเรานะ ริวริ"
"หา นี้น่ะนะ พ่อฉัน"
ริวริตกใจมาก ถึงกับกราบขอโทษพ่อของตน
"ว้าก ขอโทษครับพ่อ"
"เอ๋ ริวริเหรอลูก"
"ครับๆ ขอโทษคร้าบบบ"
พระราชา ยิ้มแย่ม ร่าเริงกว่าเก่า
"ไม่ต้องขอฦโทษหรอกลูก ลุกขึ้นเถอะ"
ริวริลุกขึ้น
"พ่อ รอแกมานานแล้ว ไหนขอดูหน้าให้ชัดๆทีสิ"
ริวริเงยหน้ามา ทำท่าเกรงเล็กน้อย ก่อนที่พระราชาจะตกใจอีกคน
"โอ้ว ลูกสาวหรือลูกชายกันแน่เนี่ย ซาร่า"
ซาร่าขำในลำคอ เหตุผล คือ ลูกชายของเธอ มีหน้าตาที่น่ารักตากลมโต ผิวขาว หน้าขาวนวลเหมือนเธอทุกประการ
"เพคะ ท่านคงตกใจมากเลยสินะเพคะ"
"โอ้วซาร่า เจ้าช่างอหัศจรรรย์เหลือเกิน มีลูกให้ข้าเหมือนผู้หญิง ข้าล่ะชอบใจเจ้าจริงๆ"
พระราชากอดซาร่าด้วยความรัก  ทำให้คนรอบข้างถึงกับเลี้ยนตามๆกัน
"พ่อ นี้หวานมาก"
เดริกพูดพร้อมกันกับริวริ ส่วนแฟนเซียมองด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย่มแล้วพูดว่า
"ถ้าดิฉันมีความรัก ก็คงอยากจะให้เป็นแบบนี้เหมือนกัน"
ทั้งสองคนถึงกับเดินออกมาจากห้องนั้น
"ไม่ไหวๆ ท่านพ่อช่างโรแมนติกจริงๆ "
เดริกพูดกับริวริ
"ไม่เห็นต้องมาเลย ในเมื่อไม่มีอะไรแล้ว"
"ยังมีอยู่นา"

จบตอนที่ 1
ติดตามตอนต่อไป