รักวุ่นๆกะยัยจอมยุ่งหน้าใส

ลำดับตอนที่ #6 : เพราะหัวจัยเปลี่ยนแปลงบ่อย

6

เมื่อมาถึงภูเก็ต

ปังงงงงง!!

เสียงปิดประตูรถอย่างแรง โดยคิว

“ห๊ะ..ถึงแล้วหรอเนี่ย” แพรวยังคงงัวเงียอยู่

“เออ ถึงแล้ว..ถ้าไม่อยากโดนทิ้งกรุณาทำตัวดีๆ เข้าจ๊ายย” คิวพูดแล้วเดินไป

“โธ่ว้อยย นึกว่ากลัวหรอ เหอะ” แพรวพูดแล้วเดินตามคิวเข้าไปในโรงแรมที่จะพัก

“คุณฐาปกรณ์กับคุณแพรวไพรินใช่ไหมคะ” พนักงานคนนึงถาม

“…” คิวพยักหน้าหงึกๆ

“เชิญทางนี้เลยค่ะ” พนักงานผายมือแล้วเดินนำไป

เมื่อถึงหน้าห้อง

“นี่ค่ะคือห้องพักแบบสวีท สำหรับคู่ฮันนีมูนค่ะ คุณหญิงกษมาท่านได้จองไว้แล้วค่ะ ..กุญแจค่ะ มีอะไรต้องการก็โทรเรียกได้เลยนะคะ” พนักงานพูดแบบยิ้มๆแล้วเดินจากไป

นายคิวรับกุญแจมาแล้วเปิดประตูห้องนอนสุดสวีททท- -^^^

แอ๊ดดดดดด~

โห..ยอดเลยสวยเป็นบ้าเลย น่าอยู่ที่ซู้ดดดด - แพรวตื่นเต้นในใจ

ห้องสวีทเป็นห้องขนาดกว้างใหญ่ มี 3 ห้องกับห้องโถงกลาง 1 ห้อง มีห้องนอน พร้อมเฟอร์นิเจอร์ครบครัน เตียงใหญ่มหึมาตั้งอยู่กลางห้อง แล้วก็มีห้องครัวเล็กดูอบอุ่น ห้องน้ำมี2ห้อง ทั้งในห้องนอน และนอกห้อง ห้องโถงใหญ่เป็นห้องรับแขก มีโซฟาสุดหรู อลังการ เฟอร์นิเจอร์สวยๆเพียบ

“รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจะได้ลงไปกินข้าว” คิวพูดแบบเซ็งๆโดยที่ไม่หันมามอง

“ย่ะ” แพรวเดินเข้าห้องน้ำไป

ผ่านไป 30 นาที

แอ๊ดดดดด~

“ทำไมนานนักล่ะ กะว่าจะไม่รอแล้วนะเนี่ย เร็วกว่านี้หน่อยไม่ได้รึไง ยัยเบ๊อะ” คิวต่อว่าแล้วเดินนำไป

“ก็ชุดแต่งงานน่ะสิ กว่าจะถอดได้เล่นเอาเหนื่อย รีบสุดๆแล้ว ..นี่ อีกอย่าง ฉันชื่อแพรว ไม่ใช่ ยัยเบ๊อะ” แพรวบ่นแล้วเดินตามคิวไป แต่คิวไม่สนใจแม้แต่นิดเดียว

ทั้งคู่ไปทานอาหารเย็นกันในห้องที่ทางโรงแรมจัดไว้ โดยที่ทั้งคู่ไม่อยากจะมองหน้ากันเลยสักนิด เมื่อทานเสร็จก็เดินกลับห้อง

แอ๊ดดดดด~

“เฮ้อออ ..เหนื่อยชิบ” คิวบ่นพรางทิ้งตัวลงบนที่นอน

“…” แพรวไม่พูดอะไรได้แต่มองอย่างหมั่นไส้

ห๊าาาา~ แล้ววันนี้ช้านจานอนที่หนายยยย อย่าบอกนะว่าต้องนอนร่วมห้องกะอีตาบ้านี่ – แพรวนึกอยู่ในใจ

“แล้ว ..วันนี้เราจะนอนกันยังไงล่ะ” แพรวตัดสินใจถาม

คิวยิ้มนิดๆ แล้วพูดขึ้น

“ก็นอนด้วยกันไงจ๊ะ ที่รัก” คิวยิ้มอย่างมีเลศนัย พรางลุกขึ้นเดินไปหาแพรว

จะว่าไป ยัยนี่ก็น่ารักดีแฮะ – คิวคิดในใจ

“นี่นายจะบ้าหรอ อย่าเข้ามานะ..” แพรวถอยห่างออกไป

“ทำไมล่ะ ก็เราแต่งงานกันแล้วจะทำอะไรก็ไม่ผิดสักหน่อยนี่” คิวยังคงเดินเข้าไปใกล้ แพรวหันหน้าเตรียมจะวิ่งหนี แต่ไม่ทัน คิวจับแขนแพรวไว้ซะก่อน

“นะ …นายปล่อยฉันนะ” แพรวพูดเบาๆ

“…” คิวไม่พูดอะไร แล้วเลื่อนเข้าไปใกล้แพรว ตอนนี้คิวเริ่มมีความรู้สึกดีๆให้กับแพรว ตั้งแต่หลังแต่งงาน เพราะตอนที่คิวเห็นแพรวในชุดแต่งงาน คิวก็รู้สึกว่าแพรวเป็นคนละคนกับที่เขารู้จัก ตอนที่เขาขับรถมาที่นี่ แพรวหลับตลอดทาง และเขาก็ได้มองหน้าแพรวชัดๆตอนเธอหลับ และตอนที่ทั้งคู่ไปทานอาหารเย็นที่โรงแรม เขาก็คอยมองเธอตลอดเวลาโดยที่เธอไม่รู้ตัวเลยสักนิด เขายังคงสับสนอยู่ในใจว่าตกลงเขาคิดยังไงกับแพรวกันแน่ ทั้งที่แต่ก่อน เกลียดผู้หญิงคนนี้เอามากๆ แต่ตอนนี้ …

“นายคิดจะทำอะไรน่ะ” แพรวถามเบาๆ

“ก็..”

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ~

เสียงประตูดังขึ้นทำให้ทั้งสองคนผละออกจากกัน แล้วคิวก็รีบเดินไปที่ประตู พนักงานโรงแรมนั่นเอง เขาคงเอาไวน์มาให้

“ขอบคุณครับ” คิวบอกกับพนักงาน แล้วปิดประตูลง

คิวหันกลับมาแล้วเอาไวน์ไปเก็บ เขาเดินเข้าไปในห้องนอนแต่ก็ไม่พบแพรว เขาจึงเดินออกมานอกห้องก็พบแพรวนอนหลับตาอยู่ที่โซฟา สงสัยคงจะกลัวเกิดอะไรขึ้นก็เลยรีบนอน

“ฉันรู้นะว่าเธอยังไม่หลับ” คิวกระซิบเบาๆที่หูแพรว

“…”

“นี่ ยัยเบ๊อะ”

“…”

“ถ้ายังไม่ตื่น ฉันจะจูบนะ” คิวพูดยิ้มๆ

“อะไรเล่า คนจะหลับจะนอน” แพรวรีบเด้งตัวลุกขึ้นแล้วเถียงคิว

“เหอๆ ..เธอไปนอนในห้องเถอะ เดี๋ยวฉันจะนอนที่โซฟาเอง ตรงนี้ยุงเยอะนะ ยัยเบ๊อะ” คิวพูด

“เออ เอางั้นก็ได้” แพรวรีบลุกขึ้นเดินเข้าห้องไป เพราะใจจริงเธอก็อยากจะนอนในห้องมากกว่า

“ฝันดีนะ ราตรีสวัสดิ์” คิวพูดทิ้งท้ายก่อนจะทิ้งตัวลงนอนแล้วหลับตาลง

“ราตรีสวัสดิ์..” แพรวพูดเบาๆแทบจะไม่ได้ยิน แล้วเธอก็เดินเข้าห้องไป

คิวค่อยๆลืมตา เขาได้ยินคำที่เธอพูด เขาจึงหลับตาลงอีกครั้งแล้วยิ้มบางๆ จากนั้นก็หลับไปในที่สุด