[SF SHINee Yaoi] .....X Onew and ETC.

ลำดับตอนที่ #19 : Hey Guys, I’m a man! -CH3-

Hey Guys, I’m a man! {CH3}

By: Crazy_Dragon

            สถานการณ์ตอนนี้เข้าขั้นวิกฤติ แย่มากๆ แย่จนอยากจะกระโดดถีบขาคู่ใส่ไอ้สี่ตัวต้นเหตุ.. การมาสืบหาข้อมูลวันแรกของเขาทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ!?

            ในศูนย์อาหารที่วุ่นวายซึ่งโต๊ะตรงกลางเป็นที่รู้กันว่าเป็นที่นั่งประจำของเจ้าชายและไม่เคยมีใครไปนั่งด้วย แต่วันนี้กลับมีเด็กใหม่หน้าตาน่ารักมานั่งหน้างออยู่โดยมีมินโฮกับจงฮยอนขนาบข้าง ซึ่งสร้างความแปลกใจและสนใจให้กับคนที่เดินผ่านไปผ่านมาโดยเฉพาะเหล่านักเรียนหญิง

            “กินสิ”

            “ไม่หิว”เสียงของคีย์จากฝั่งตรงข้ามทำให้จินกิมองตาขวางและตอบเสียงห้วน จะหันหน้าหนีก็ไม่ได้เพราะโดนอีกสองหนุ่มประกบเอาไว้เลยได้แต่ก้มหน้าลงต่ำแทน แต่แล้วจู่ๆก็ถูกปลายนิ้วจับคางให้แหงนขึ้นมา ดวงตาเล็กเบิกกว้างมองไปยังอีแทมินที่ส่งรอยยิ้มน่าขนลุกมาให้ เสียงผู้หญิงที่อยู่รอบๆร้องกรี๊ดกันออกมาและมองไปยังสถานการณ์ที่ถ้าพวกเธอโดนเชยคางแบบนี้ รับรองว่าได้เป็นลมล้มไปแล้วแน่ๆ แต่เด็กใหม่นั้น..กลับเอาแต่จ้องใบหน้าแทมินอย่างไม่ลดละรวมถึงฉายแววไม่พอใจ

            ขนลุกที่สุด ถึงอีจินกิจะถูกกอดรัดฟัดเหวี่ยงจากพี่จุงกิกับจุนกิมานับครั้งไม่ถ้วนก็เถอะ แต่ไอ้นี่มันคนแปลกหน้า! มันเป็นผู้ชายที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน!

            “ทำไมถึงดุได้ขนาดนี้นะ”

            “แล้วไง? พวกนายเลิกมายุ่งกับฉันสักทีจะได้มั้ย”อีจินกิลุกพรวดและตั้งท่าจะลุกออกจากโต๊ะนี้แต่ก็ถูกจงฮยอนคว้าแขนเอาไว้ ร่างเพรียวตวัดตามองดุก็พบว่าอีกฝ่ายมีรอยยิ้มบางบนใบหน้า ไม่ใช่การคุกคามหรือหาเรื่องแบบที่อีกสามคนนั้นเป็น

            “เราแค่อยากเป็นเพื่อนกับเธอเท่านั้นเอง”คนฟังเบ้ปากแล้วดึงแขนออก ดูยังไงก็ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนชัดๆ ทำไมต้องมาเจอคนแบบนี้ด้วยก็ไม่รู้ นิสัยก็แย่ เจ้าชู้ ชอบแกล้ง สารพัดที่จินกิรู้สึกว่าไอ้เจ้าชายของสาวๆพวกนี้ไม่ได้มีดีอะไรเลย และเขาก็แก่กว่าด้วยยิ่งรู้สึกไม่ชอบเข้าไปใหญ่

            “ดูสิ เล่นตัวเป็นบ้า อยากให้เจ้าชายตามง้อแน่ๆ”

            “สวยก็ไม่สวยแล้วยังจะนิสัยไม่ดี”

            “เดี๋ยวสุดท้ายก็กลับมาง้อเจ้าชายนั่นแหละ”

            เสียงผู้หญิงรอบตัวทำให้เจ้าตัวหน้าหงิกกว่าเดิม แต่ยังไม่ทันจะได้เดินไปไหนไกลก็ถูกดึงกลับมาอีกครั้งโดยจงฮยอนที่ลุกขึ้นยืน แม้จะตัวสูงกว่าก็จริงแต่ตอนนี้ร่างเพรียวก็ถูกดึงเข้าไปใกล้จนเห็นใบหน้าของจงฮยอนได้ชัดเจน “เธอคงไม่อยากมีเรื่องกับผู้หญิงพวกนี้หรอก นั่งด้วยกันก่อนเถอะ”

            ทำไมคิมจงฮยอนถึงได้ดูหล่อขนาดนี้นะ..

            “ปล่อยสิ จะให้นั่งไม่ใช่รึไง”จงฮยอนอมยิ้มแล้วปล่อยให้จินกินั่งตามเดิม แต่ถึงอย่างนั้นเสียงคนที่อยู่รอบๆก็ยังดังอยู่ยิ่งทำให้ไม่พอใจ พอจะหันกลับไปก็ถูกมือใหญ่ของมินโฮจับช่วงหัวไว้แล้วบังคับให้หันกลับมา ดวงตาเล็กเบิกกว้างด้วยความตกใจพอจะหันไปมองหน้าก็ยังถูกจับไว้ไม่ให้หันมา

            “ถึงฉันจะหมั่นไส้เธอก็เถอะ แต่หันไปล่ะมีเรื่องแน่ รีบๆกินข้าวและจะพาทัวร์โรงเรียนเอง เข้าใจ?”

            ความรู้สึกแปลกๆเกิดขึ้นอีกแล้วทำให้ร่างเพรียวเลือกที่จะนิ่งและทำตัวว่าง่ายขึ้นมาบ้าง แม้จะไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้แต่ก็คิดว่าดีกว่าไปมีเรื่องกับใครตั้งแต่วันแรกที่เข้ามา โดยแทมินที่นั่งฝั่งตรงข้ามก็มองมาด้วยความสนใจกับการเปลี่ยนท่าทางโดยเร็วแบบนี้

            “น่าสนุกเนอะ”คีย์ที่ได้ยินหันมามองหน้าแทมินแล้วพยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วย ยัยผู้หญิงประหลาดตรงหน้าดูน่าค้นหาแบบบอกไม่ถูก เหมือนมีอะไรบางอย่างที่ปกปิดเอาไว้ ยิ่งพยายามแสดงออกว่าหนีห่างเท่าไหร่ก็ยิ่งอยากตามเข้าไปใกล้อยู่ตลอด

            หลังจากนั้นพวกเขาสี่คนก็พานักเรียนใหม่ไปเดินดูให้รอบๆโรงเรียน และแนะนำสถานที่ต่างๆที่คิดว่าน่าจะมีประโยชน์อย่างห้องสมุด โรงยิม และที่อื่นๆเท่าที่พวกเขาจะนึกออก แต่ถึงอย่างนั้นเด็กใหม่ก็แทบจะไม่คุยด้วยแถมยังขมวดคิ้วแทบตลอดเวลา

            “ถามจริงๆเถอะนะ”คนที่หมดความอดทนคนแรกคือคิมคีบอม เจ้าตัวหยุดเดินแล้วก้าวไปจ้องหน้าเด็กใหม่ที่หันหน้าหนี ปลายนิ้วเรียวจึงจับให้ใบหน้าหวานหันกลับมามองตัวเองอีกครั้ง “เธอเกลียดอะไรพวกฉันขนาดนั้น”

            “เปล่านี่ ปล่อยเลยนะ”อีจินกิในคราบอึนซุกเบ้ปากแล้วปัดมืออีกฝ่ายทิ้ง จะให้บอกไปยังไงล่ะว่าเขาเป็นผู้ชายแล้วไม่ได้รู้สึกดีเลยกับการที่มีผู้ชายสี่คนมารุมล้อม แถมยังพาให้เกิดปัญหากับนักเรียนหญิงคนอื่นๆอีก

            เห็นสวยแบบนี้แต่อีจินกิก็แมนนะเว้ย แมนเต็มร้อยไม่เคยหวั่นไหวกับชายใดมาก่อนด้วย!! (กับผู้หญิงก็ไม่เคย)

            “ยัยเด็กใหม่นี่จะหาเรื่องกันมากไปแล้วนะ”

            “เฮ้ย คีย์ ใช่ว่าผู้หญิงทุกคนจะชอบเรานี่”คำพูดของจงฮยอนทำให้จินกิพยักหน้าหงึกหงักรับคำ ใบหน้าหวานหันไปมองจงฮยอนก่อนที่รอยยิ้มน่ารักจะปรากฏขึ้น “นายพูดถูกเลย ขอบใจที่เข้าใจนะ”

            เด็กหนุ่มสี่คนที่สามในสี่มีความหงุดหงิดเผลอจ้องไปยังรอยยิ้มหวานที่ทำให้ตาเล็กหยีลง โดยจงฮยอนเองก็เผลอมองมาด้วยเช่นกัน คำว่าน่ารักวิ่งวุ่นอยู่เต็มหัวลืมไปหมดเลยว่าจะมาหาเรื่องแกล้ง ซึ่งร่างเพรียวก็มองกลับด้วยความงุนงง

            “มีอะไรรึเปล่า”

            “โคตรน่ารักเลย!”ดวงตาเล็กเบิกกว้างเมื่ออีแทมินพุ่งตัวเข้ามาใกล้ มือสองข้างจับไหล่ลาดเอาไว้และโน้มใบหน้าลงไปหา กว่าจะตั้งสติได้ก็เป็นตอนที่ริมฝีปากนั้นแตะลงหน้าผากเนียนใสดังจุ๊บ

            “กรี๊ด! อีแทมิ๊น!!”และเป็นครั้งแรกในชีวิตที่อีแทมินโดนสาวน้อย(?)ตบจนหน้าหัน โดยคนลงมือก็รีบวิ่งหายไปไหนก็ไม่รู้

            “ให้ตาย ฉันต้องเป็นมาโซแน่ๆ”ร่างโปร่งยกมือขึ้นแตะตรงแก้มตัวเองเบาๆแล้วหันมายิ้มกว้างให้อีกสามคน จงฮยอนถอนหายใจเมื่อเห็นว่าคราวนี้จะเล่นแรงไปหน่อยที่ทำให้อีกฝ่ายกรี๊ดลั่นแล้ววิ่งหนีไปแบบนี้ มินโฮเหมือนจะยิ้มก็ไม่ยิ้มทั้งขำที่แทมินโดนตบและท่าทางของคนที่วิ่งหนีหายไปไหนแล้วไม่รู้ ส่วนคีย์หัวเราะลั่นแล้วชี้ไปยังหน้าแทมินที่ตอนนี้เริ่มบวมแดงขึ้นมาบ้างแล้ว แถมยังเห็นเด็กใหม่ร้องกรี๊ดแล้ววิ่งหนีไปอีก ถือว่าคุ้มค่าที่อุตส่าห์พามาเดินดูรอบโรงเรียน

            ทางด้านอีจินกิอยากจะวิ่งเอาหัวไปจุ่มลงอ่างล้างหน้าให้รู้แล้วรู้รอด สัมผัสอุ่นร้อนยังคงอยู่ตรงบริเวณหน้าผากทำให้หน้าร้อนผ่าว ทั้งโกรธทั้งอายที่โดนผู้ชายเด็กกว่ามาทำตัวแบบนี้ใส่ พอรู้ตัวอีกทีก็วิ่งมาถึงหน้าห้องเรียนของตัวเองและใกล้หมดเวลาพักแล้ว

            อีจินกิอยากกลับบ้าน!! จะกลับบ้านไปหาคุณแม่ขา จะไม่มาทำอะไรบ้าๆอีกแล้ว!

            ร่างเพรียวสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆให้เต็มปอดสงบสติอารมณ์ก่อนจะเปิดประตูห้องเรียนเข้าไป คนในห้องหันมามองแล้วเงียบลงเมื่อเห็นว่าเด็กใหม่ที่ควรไปกับเจ้าชายยืนหน้าแดงผมยุ่งอยู่หน้าห้อง ใบหน้าง้ำงอบอกว่าไม่อยากจะคุยอะไรกับใครทั้งนั้น

            “เอ่อ เด็กใหม่”หนึ่งในผู้ชายที่นั่งในห้องส่งเสียงเรียกอย่างกล้าๆกลัวๆ ได้รับสายตาดุมองมาจนทำเอาไม่กล้าเข้ามาใกล้ แต่ก็พยายามทำใจดีสู้กระต่ายขยับเข้ามาหาแล้วมองมาด้วยความกังวล

            “เธอเป็นอะไรรึเปล่า”

            “เปล่า”

            “เห็นว่าท่าทางดูไม่ค่อยดีน่ะ มีอะไรก็บอกได้นะ”จินกิถอนหายใจมองไปยังคนที่เข้ามาหาตนเอง ไอ้หมอนี่คือใครเขาก็ไม่รู้จักหรอก แต่เพราะท่าทางที่เป็นมิตรทำให้ใบหน้าหวานคลายความหงุดหงิดลงแล้วส่งยิ้มให้เล็กน้อย

            “ขอบใจ นายชื่ออะไร”

            “ชางอูยอง ยินดีที่ได้รู้จักนะ”

            “อื้อ”อย่างน้อยอีจินกิก็ได้เจอคนปกติในห้องนี้แล้วล่ะนะ..

            ยังไม่ทันที่อูยองจะคุยอะไรต่อประตูก็เปิดออกและสี่หนุ่มก็เดินเข้ามาในห้อง เสียงซุบซิบดังขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่าแทมินมีรอยแดงเหมือนถูกตบอยู่ตรงแก้ม จินกิจิ๊ปากเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเผลอมือไวไปหน่อย แถมยังหลุดกรี๊ดไปอีกหนึ่งที

            ให้ตายเถอะ นี่เขาเป็นผู้ชายนะ ทำไมทำตัวแบบนี้ไปได้!

            “จู่ๆก็กรี๊ดแล้ววิ่งหนีมาแบบนี้นี่ คนอื่นเป็นห่วงนะ”ร่างสูงของมินโฮก้าวมาใกล้แล้วโน้มใบหน้าลงไปแทบชิดกับใบหน้าหวาน ร่างเพรียวเผลอเอนตัวหลบแต่ดวงตาเรียวยังคงมองกลับอย่างไม่ยอมแพ้

            “มันเพราะเพื่อนนายไม่ใช่รึไง”

            “นี่เธอตบท่านแทมินหรอ!”หนึ่งในผู้หญิงสักคนพูดขึ้นเสียงดังเรียกเสียงฮือฮาออกมาได้ ทั้งปฏิเสธมินโฮ ตบอีแทมิน นี่เด็กใหม่จะใจกล้าเกินไปหน่อยแล้ว

            “ใช่! ไอ้หมอนี่มันมาทำตัวแย่กับฉันก่อน”

            “แต่เธอไม่ม่สิทธิ์ไปทำร้ายท่านแทมินนะ ยอมๆไปจะเป็นอะไรไป”คิ้วเรียวเลิกขึ้นแล้วพยายามมองหาต้นเสียง แต่เพราะโดนสี่คนล้อมหน้าล้อมหลังเอาไว้จึงมองไม่เห็น ริมฝีปากอิ่มเม้มลงแล้วถอนหายใจออกมาเสียงดัง

            “ขอโทษนะคะ นี่พ่อแม่ส่งให้มาเรียน ไม่ได้ให้มาโดนผู้ชายลวนลาม คิดกันไม่เป็นหรอ”จงฮยอนเกือบหลุดขำกับคนปากร้ายที่ดูหงุดหงิดมากขึ้นทุกที และเพราะคำพูดนี้ทำเอาทั้งห้องเงียบกริบ ดวงตาเรียวตวัดมองแทมินแล้วเอื้อมมือไปกระชากคอเสื้อให้เข้ามาใกล้

            “นายจะไปทำแบบนี้กับใครก็ได้ที่ไม่ใช่ฉัน จำเอาไว้”

            “เธอทำให้ฉันหลงเธอแล้วล่ะยัยเด็กใหม่”ทั้งรอยยิ้มและแววตาทำให้จินกิชักรู้สึกตัวเองไม่ค่อยปลอดภัยจากอีแทมินเท่าไหร่นัก ร่างเพรียวปล่อยมือออกก่อนจะกอดอกแน่น

            “จะล้อมให้ได้อะไรขึ้นมาล่ะ ถอยไปให้หมดเลย”มินโฮไม่รู้จะกลัวหรือจะเอ็นดูคนที่ดุได้เหมือนลูกแมว แต่เพราะใกล้เวลาเรียนแล้วจึงยอมถอยไปนั่งที่กันให้เรียบร้อย จินกิขยับโต๊ะให้ออกห่างก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะทันที ใจนึกอยากให้ถึงเวลาเลิกเรียนสักที

            เป็นการเรียนวันแรกที่หนักหนากับชีวิตสุดๆ

            กว่าจะหมดวันอีจินกิแทบจะบ้าตาย พอเลิกเรียนไม่รออะไรทั้งนั้นรีบกวาดของลงกระเป๋าแล้ววิ่งออกจากห้องเรียนทันที ระหว่างทางก็เห็นคนคุยกันและชี้มาทางเขาคงเพราะข่าวที่เขาปฏิเสธมินโฮกับเผลอไปตบหน้าแทมินแพร่กระจายไปทั่วโรงเรียนแล้วแน่ๆ

            ทั้งที่จะมาแบบเงียบๆเก็บข้อมูลไม่วุ่นวายแท้ๆ เพราะสี่คนนั้นทำแผนเสียหมดเลย!

            พอกลับมาถึงห้องจินกิรีบถอดทุกอย่างออกให้หมดแล้วคว้าเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นมาใส่แทน ยังดีที่คุณแม่ขาของเขายอมให้เอาเสื้อผ้าของผู้ชายมาใส่ไว้ในตู้ให้บ้าง มือนุ่มคว้ายางมัดผมมารวบเส้นผมที่ยาวมาพอสมควร ไม่รู้ว่าพรุ่งนีเจะเป็นยังไงบ้างแต่การกลับมาตั้งหลักก่อนถือว่าดีที่สุด

            ร่างเพรียวทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกไปหาคุณแม่ที่เคารพ พอมีคนรับสายเสียงนุ่มก็รีบพูดทันที “แม่ จินกิไม่ทำแล้วนะ”

            //โอ๋ๆ จินกิของคุณแม่ขาพูดมาสิคะ ว่าวันนี้เจออะไรมาบ้าง//พอคนเป็นแม่ตามใจเสียงนุ่มก็รีบฟ้องด้วยเสียงสุดจะงอแงทำให้คนฟังปลายสายอมยิ้มกับความน่าเอ็นดูของลูกชาย จินกิเล่าทุกเรื่องทั้งโดนผู้ชายสี่คนรุมแกล้ง ไปทำให้โกรธ ไหนจะโดนลวนลามอีก

            “จินกิไม่อยากทำแล้ว”

            //จินกิลูกแม่ขา วันแรกมันก็หนักหน่อยเนอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็จะดีขึ้นเอง//

            “จินกิต้องโดนรุมตบแน่ๆเลย”ส่งเสียงฮือปิดท้ายแล้วกลิ้งตัวไปบนที่นอนอีกรอบ มือเล็กยกขึ้นจับตรงหน้าผากตนเองแล้วถอนหายใจออกมา ไอ้รอบแรกมันยังไม่โดนเลยไม่ได้มือไวทำอะไรไป แต่สายตาและรอยยิ้มของอีแทมินก็ทำเอารู้สึกแปลกๆขึ้นมาทันที

            //ไม่หรอกค่ะคุณลูกขา จุงกิอย่ามาดึงโทรศัพท์จากมือคุณแม่ขานะ!//

            //ฮัลโหลๆ พี่ได้ยินว่าใครมาลวนลามน้องชายพี่นะ บอกพี่มาเลยจินกิ//

            “งืออ พี่จุงกิ”เสียงนุ่มอ้อนจนคนหวงน้องยิ่งหวงและห่วงเข้าไปใหญ่ ถึงจะเห็นดีเห็นงามให้จินกิไปปลอมตัวเป็นผู้หญิงก็เถอะ แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะเลยเถิดทุกขนาดที่มีผู้ชายสี่คมมารุมจีบรุมแกล้งน้องชายของตัวเองแบบนี้

            //ไอ้สี่ตัวที่มันดังๆในโรงเรียนใช่มั้ย หนอย เดี๋ยววันศุกร์นี้พี่รับเรากลับบ้าน พี่จะไปเคลียร์ให้เอง//

            “ไม่ได้นะ! เดี๋ยวแผนก็พังหมดหรอก แล้วพี่จุนกิล่ะฮะ”

            //จุนกิยังไม่กลับบ้านเลย เฮ้ย แม่!//

            //อึนซุกลูกแม่ขา อดทนเพื่อคุณพ่อกับคุณแม่หน่อยนะคะ แค่เทอมเดียวเองเนอะ//

            “แล้วถ้ามีเรื่อง..”

            //คุณแม่ขาจะจัดการให้เอง ตอนนี้หนูแค่ไปนั่งๆนอนๆเก็บข้อมูลแล้วมารายงานให้ก็พอนะ//จินกิเบะปากแต่ก็ยอมส่งเสียงตอบรับไป หลังจากนั้นก็พูดคุยกันอีกนิดหน่อยแล้วกดวางสายไป ร่างเพรียวถอนหายใจอีกเฮือกแล้วลุกขึ้นนั่งมองไปรอบๆห้อง ห้องนี้ก็จัดว่าสะดวกสบายดีอยู่หรอกแต่มันเป็นโทนหวานแหววเกินไปหน่อย มือเล็กยกขึ้นจับปลายผมตัวเองหมุนเล่นแล้วพลางใช้สมองคิดว่าพรุ่งนี้ถ้าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นจะหาทางรับมือแบบไหนดี

            “มีแต่เรื่องจริงๆ ให้ตายสิอีจินกิ”

            Hey Guys, I’m a man! (TBC.)

            ยังอยู่กันมั้ยเอ่ย ไรท์เตอร์กลับมาแล้วค่ะ! ฟิคเรื่องนี้จะกี่ตอนจบกัน...ขอโทษนะคะที่หายไปนานมากหลายเดือน เพราะเราหนีไปรวมเล่มโฮอนมา หุ หวังว่าทุกคนจะยังชอบและติดตามกันต่อไปนะคะ ฟิคตอนนึงยังสั้นเหมือนเดิม ฮึ้ย จะพยายามให้ความยาวต่อตอนมากกว่านี้นะคะ!

(c) Porcelain theme