คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Please give me your BOYFRIEND [Onew's Part]
Please give me your BOYFRIEND
…..
….
…
..
.
ฉันรู้ว่ามันแปลก ที่มาขอเธอตรงๆ
ใครฟังก็คงคงจะว่ากัน ว่าฉันมันไม่ดี
“คีบอม..มาคุยกันหน่อยได้รึเปล่า”น้ำเสียงอ่อนนุ่มถูกเปล่งออกจากริมฝีปากบาง เรียกให้คนดังของโรงเรียนหันมามองพลางยิ้มเหยียด..อีจินกิ..หรือเต้าหู้ผู้อ่อนโยน ผู้ชายหน้าหวานหน้าตาน่ารัก ขวัญใจคนในโรงเรียน ถึงจะดังไม่แพ้กัน แต่นิสัยคนละอย่าง..แต่มีอีกสิ่งที่เหมือนกัน คือพวกเขาต่างรักคนที่ชื่อ ชเวมินโฮ..และแน่นอนว่า เขา..คิมคีบอม เป็นเจ้าของหัวใจผู้ชายคนนั้นเรียบร้อย..
“มีอะไรก็คุยกันตรงนี้สิ ฉันไม่ว่างมากหรอกนะ มินโฮรอฉันอยู่”น้ำเสียงที่พูดเน้นชื่อคนรักแบบจงใจ..อีจินกิเริ่มหมดความมั่นใจในตัวเองเสียแล้ว..
“ฉัน..ฉันขอมินโฮได้มั้ย?”หลังสิ้นคำขอ ทุกสิ่งทุกอย่างพลันเงียบลง ทุกสายตาจับจ้องไปยังผู้มาเยือนที่กล้าขอแฟนชาวบ้านซึ่งๆหน้า..
ฉันคิดว่าดีกว่า มาบอกความจริงที่เป็น
ดีกว่าต้องซ่อนเร้น เรื่องที่ทำลับหลังเธอ
“อีจินกิ..นายใช้สมองคิดแล้วใช่มั้ย? นายหน้าหนามากหรือนายหมดปัญญา? แต่ฉันว่าอย่างนายน่ะ..คงจะหน้าหนาสินะ หึ!”น้ำเสียงเย็นเยียบออกจากปากคนหน้าสวย ทำให้คนมาขอถึงกับหน้าชา..แต่มาถึงขนาดนี้แล้ว เขาคงถอยไม่ได้..
เมื่อเธอ ก็มีใจให้คนอื่น
ฝืนทน เก็บเขาไว้ทำไม
“ฉันคิดแล้ว..”ร่างเพรียวหยุดเงียบชั่วครู่เพื่อสูดหายใจเข้าลึกๆเรียกความมั่นใจ ดวงตาเรียวจ้องตาคมไว้แน่วแน่ “ฉันชอบมินโฮ..ฉันรักเขาจริงๆ แต่นาย..นายมีคนอื่น นายทำเขาเสียใจ..ฉันขอมินโฮเถอะ ฉัน..ไม่อยากจะแย่งเขามา ฉันรู้ตัว..มินโฮไม่รักฉัน ฉันมาขอนายตรงๆดีกว่าไปทำตัวแย่งของคนอื่นแบบนั้น”
ขอได้มั้ยผู้ชายที่เธอทิ้ง เมื่อความจริงเธอไม่ได้รักเขา
รักมันเปลี่ยน ใช่หรือเปล่า น่าจะปล่อยเขาไป
“นาย..กล้ามากเลยนะที่มากล่าวหาฉันไปรักคนอื่น!”เสียงแหลมตวาดเสียงดัง..เรียกให้ผู้คนออกมาดูมากขึ้น หลายคนก็ได้ยินมาบ้างว่าคิมคีบอมเจ้าชู้..แต่ท่าทางที่เจ้าตัวแสดงกับมินโฮนั้น ใครๆดูก็รู้ว่าเขาจริงจังกับมินโฮมากขนาดไหน..คงมีเพียงเจ้าตัวเท่านั้นที่รู้..
เพราะฉันรักผู้ชายที่เธอทิ้ง ไม่ต้องการให้เขาถูกทำร้าย
ถ้าไม่แคร์ ขอดูแลได้ไหม ฉันจะรักเอง
“นายก็รู้แก่ใจดีนะคีบอม..ฉันเห็นนายกับคนนั้น..ฉันไม่อยากให้มินโฮเสียใจ เขาเจ็บมามากพอแล้ว..ฉันทนไม่ได้ที่จะเห็นเขาร้องไห้ เขา..รักนายมาก เขารู้ทุกเรื่องดีแต่ก็ยังทน”อีจินกิพยายามจ้องแววตาที่น่ากลัวของอีกฝ่ายไว้แน่วแน่..ใครจะหาว่าเขาเลว เขาก็ไม่สน เขาพูดความจริง เขาทนไม่ได้..ที่จะเห็นคนที่ตัวเองรักร้องไห้
“นายมากับฉัน..เดี๋ยวนี้!”มือเรียวคว้าข้อแขนเล็กของคนที่มาขอคนรักตัวเองแล้วดึงไปยังสถานที่ที่ปลอดคน..
ดาดฟ้าโรงเรียนที่เงียบสงบ แต่ความรู้สึกของทั้งสองคนในที่นี้นั้น..กลับเต้นโหมอย่างบ้าคลั่งรุนแรงราวกับพายุ ต่างฝ่ายต่างเงียบ..ต่างรอคอยตัวต้นเหตุของเรื่องราว..ชเวมินโฮ
ฉันรู้ว่าเธอโกรธ แต่ไม่ต้องไปโทษเขาหรอก
เพราะฉันตั้งใจออกมาพูดเอง เขาไม่ได้เกี่ยว
“คีย์..จินกิ..นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”ชายหนุ่มตัวสูงวิ่งขึ้นมาถึงประตูดาดฟ้าที่เปิดอ้า เขารีบวิ่งมาทันทีเมื่อคีบอมนั้นโทรศัพย์มา..ให้เขาขึ้นมาบนดาดฟ้าเดี๋ยวนี้
“นายใช่มั้ย..นายขอให้จินกิมาพูดแบบนี้ใช่มั้ย? นายเล่าอะไรให้มันฟังบ้างหา? ชเวมินโฮ!?”เสียงตวาดดังลั่นของคิมคีบอมทำเอาอีจินกิสะดุ้งเฮือก ชเวมินโฮมองคนถามอย่างงุนงง เขาหันไปมองอีกฝ่ายที่น่าจะคุยง่ายกว่า แต่อีกฝ่ายกลับไม่มองหน้าเขา..
“มินโฮไม่ผิดนะ..ฉันพูดเอง เขาไม่รู้เรื่อง อย่าว่ามินโฮเลย..อย่าทำให้เขาเสียใจอีกเลย มินโฮ..ฉันขอโทษ”น้ำเสียงของผู้พูดเริ่มสั่นเครือ คิมคีบอมมองคนรักของตนด้วยแววตากราดเกรี้ยว
“นายไม่ได้ขอให้มันมาพูดใช่มั้ย! นายรู้มั้ยว่ามันมาพูดอะไร มันมาขอนายไปจากฉัน! นายเล่าอะไรให้มันฟัง ฉันขายหน้าแค่ไหนนายรู้รึเปล่า!”
ฉันคิดว่าดีกว่า มาบอกความจริงที่เป็น
ดีกว่าต้องซ่อนเร้น เรื่องที่ทำลับหลังเธอ
“ฉันแค่คุยกับเขาเรื่องของนาย..นายก็รู้นะคีย์ ว่าฉันเสียใจขนาดไหน ฉันยอมทำตัวเป็นคนโง่ให้นาย ยอมให้นายหลอกเพราะฉันรักนาย..ฉันคุยกับจินกิแล้วสบายใจ ฉันเล่าเรื่องของเราให้จินกิฟังทุกอย่าง”เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเมื่อเข้าใจสถานการณ์..อีจินกิคงทนมามากพอแล้ว มากเกินกว่าที่จะยอมให้คิมคีบอมทำร้ายจิตใจตัวเองและความรู้สึกของเขา..
เมื่อเธอ ก็มีใจให้คนอื่น
ฝืนทน เก็บเขาไว้ทำไม
“สบายใจหรอ? นายรักมันมากกว่าฉันอย่างงั้นหรอ? อยู่กับฉันมันไม่สบายใจรึยังไงถึงต้องไปหามัน!”
“คีบอม..มินโฮไม่ผิดเลย ฉันผิดเองที่เข้าหาเขา ฉันขอโทษ..แต่ฉันจะไม่ยอมให้นายทำร้ายความรู้สึกของมินโฮไปมากกว่านี้แล้ว ฉันรักมินโฮ..รักเขามาก ฉันขอเขาจากนายเถอะนะ!”
ขอได้มั้ยผู้ชายที่เธอทิ้ง เมื่อความจริงเธอไม่ได้รักเขา
รักมันปลี่ยน ใช่หรือเปล่า น่าจะปล่อยเขาไป
“นายมันหน้าด้าน อีจินกิ! นายคิดรึไงว่ามินโฮจะยอมไปกับนาย มินโฮคือของของฉัน! ฉันมีคนอื่นแล้วไง มินโฮก็ทนได้ เขาน่ะรักฉันไม่ใช่นาย จำเอาไว้ด้วย!”รอยยิ้มเหยียดที่มุมปากอย่างผู้ชนะ ทำให้คนฟังถึงกับสะอึก ใช่..มินโฮรักคีย์ ไม่ใช่จินกิ..ถึงคีย์จะยกให้ แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่คิดจะมา เขาจะไปทำอะไรได้?
“ฉัน..เข้าใจแล้วหมดทุกอย่างแล้ว นายขอฉันจากคีย์ใช่มั้ยจินกิ”เสียงทุ้มต่ำนั้นเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนโยน..คนถูกถามไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าอีกฝ่าย..ตอนนี้เขาคงเป็นตัวอะไรซักอย่างที่แย่งแฟนชาวบ้านสินะ
หากคิมคีบอมเริ่มหน้าเสีย น้ำเสียงแบบนี้..เป็นน้ำเสียงที่มินโฮใช้พูดกับเขาเท่านั้น นี่มันอะไร..เขากำลังจะเสียอีกฝ่ายไปงั้นหรือ!?
“ฉันรักนายนะมินโฮ..แต่ฉันรู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้ ฉัน..ขอโทษนะ ฉันจะอยู่ข้างๆนายเสมอนะ”น้ำเสียงสั่นเครือจากริมฝีปากสีสวยนั้นทำให้รู้ส่าเจ้าตัวกำลังร้องไห้ มือเรียวปาดน้ำตาลวกๆก่อนจะเดินผ่านร่างสูงไปโดยไม่มองหน้า
“เดี๋ยว!”ต้นแขนเรียวถูกดึงไว้โดยมือหยาบ ร่างเล็กมองหน้าอีกฝ่ายอย่างงุนงง..ตอนนี้คิมคีบอมรู้แล้วว่าเขากำลังจะเสียของของเขาไป..”นายให้โอกาสฉันได้มั้ยจินกิ? ให้เวลาฉัน ฉันจะลืมคีย์ ฉันจะไปกับนาย นายจะรอฉันมั้ย?”
เพราะฉันรักผู้ชายที่เธอทิ้ง ไม่ต้องการให้เขาถูกทำร้าย
ถ้าไม่แคร์ ขอดูแลได้ไหม ฉันจะรักเอง
“นาย..พูดจริงหรอ?”ดวงตาเรียวรีนั้นเบิกกว้างพร้อมถามอย่างไม่แน่ใจ ร่างสูงยิ้มบางก่อนจะก้มลงทาบริมฝีปากของตนกับอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา
“นี่คือคำตอบของฉัน..ฉันจะไปกับนาย..”
“ชเวมินโฮ! นายเห็นฉันเป็นอะไร ฉันยืนอยู่ตรงนี้ ฉันเป็นแฟนของนายนะ นายรักฉันไม่ใช่รึไง!”คิมคีบอมตะโกนลั่นเมื่อเห็นแฟนตัวเองจูบกับคนอื่นต่อหน้าต่อตา ชเวมินโฮหันกลับมายิ้มให้คนรักตัวเองก่อนจะเอื้อนเอ่ยออกมาด้วยเสียงที่มั่นคง
“ฉันยังรักนายอยู่ ฉันยอมรับ แต่..ฉันจะไม่ยอมเป็นคนโง่ให้นายอีกแล้ว ฉันเจ็บมามากพอแล้ว และตอนนี้ฉันคิดว่าฉันเจอคนที่ดีสำหรับฉันจริงๆ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะคีย์..เราเลิกกันเถอะ”
“นายมันบ้า! นายเห็นมันดีกว่าฉัน นายไม่มีทางลืมฉันได้ แล้วนายจะเสียใจ! อีจินกิ นายอยากได้นักใช่มั้ย? เอาไปสิ ของเหลือจากฉัน! เอาไปเลยตามสบาย ฉันไม่สนคนโง่ๆแบบมันหรอก!”ร่างเพรียวสวยตะโกนลั่น ก่อนที่จะเดินจากไปโดยไม่กลับหันมามองทั้งคู่เลยซักนิด
“นายคิดดีแล้วใช่มั้ย..”มือเล็กๆยกขึ้นปาดน้ำตาที่หางตาคนตัวสูงกว่าให้เบาๆ ทันทีที่คีบอมจากไป ชเวมินโฮก็มีน้ำใสๆซึมออกจาดวงตาทันที
“ฉันตัดสินใจดีแล้ว ฉันขอแค่เวลาเท่านั้นจินกิ แล้วพอถึงเวลาฉันจะบอกรักนายเอง รอฉันนะ”แขนแกร่งโอบกอดอีจินกิแนบแน่น ร่างบางพยักหน้าเบาๆก่อนจะซุกใบหน้าตัวเองกับไหล่อีกฝ่าย
“ขอบคุณนะคีบอมที่ยกมินโฮให้ฉัน..”
......
....
...
..
.
5 เดือนต่อมา
หลังฤดูแห่งการสอบเข้ามหาวิทยาลัยเสร็จสิ้น ตอนนี้ก็กลายเป็นช่วงเวลาปิดเทอม..ลีจินกิกับชเวมินโฮที่กลายเป็นคู่รักคู่ใหม่นั้นก็คบกันมาได้ถึงเดือนที่ห้าเดือนแล้ว แต่เป็นห้าเดือนที่ไร้ซึ่งคำบอกรักจากคนตัวสูง..
“จินกิ! รอฉันนานมั้ย?”น้ำเสียงทุ้มต่ำที่คุ้นเคยดังขึ้น เรียกให้ร่างเล็กหลุดออกจากภวังค์แล้วมองไปยังคนตัวสูงกว่าที่วิ่งเข้ามาหาตัวเขาที่นั่งรอบนเก้าอี้ในสวนสาธารณะ รอยยิ้มกว้างแต่งแต้มบนใบหน้าขาวเนียน
“ฉันรอนายจนรากงอกลุกจากเก้าอี้ไม่ได้แล้ว! ฮ่าๆๆๆ ทำไมมาช้าจัง ปกติฉันสิต้องมาช้ากว่า นี่ขนาดฉันมาช้าแล้วนะเนี่ย”
“ขอโทษทีๆ บังเอิญเดินผ่านผู้หญิงสวยๆเลยแวะไปจีบน่ะ..ฉันล้อเล่น! ฮ่าๆๆๆ”เสียงทุ้มหัวเราะลั่นเมื่อโดนคนรักของตัวเองฟาดเข้าให้แรงๆ ร่างเล็กยู่ปากเล็กน้อยเป็นการแสดงให้อีกฝ่ายรับรู้ว่าเขากำลังงอน..ถึงชเวมินโฮจะล้อเล่น แต่เขาเองก็อดคิดมากไม่ได้..เพราะอีกฝ่ายไม่เคยบอกรักเขาเลยสักครั้ง..
“งอนหรอ? ดีกันนะๆ ฉันมาช้าเพราะไปซื้อของที่คนแถวนี้บ่นว่าอยากได้หรอก”ร่างเล็กมองตาร่างสูงอย่างงุนงงก่อนจะยิ้มหวานออกมา
“นายซื้อให้ฉันหรอ?? นายซื้อลูกหมาให้ฉันจริงๆหรอ?”
“นายดูเองสิ”มือหนาที่แอบซ่อนไว้ข้างหลังยื่นมาข้างหน้า..กรงเล็กๆที่ข้างในมีลูกหมาตัวน้อยเพศผู้สีขาวอายุเพียงเดือนเดียวใช้ตากลมโตใสแป๋วจ้องมายังเจ้านายคนใหม่..
“มินโฮ! ขอบคุณมากๆเลยนะ ฉันจะดูแลมันอย่างดีเลย ลูกชายของปะป๊า~อยากได้ชื่ออะไรเอ่ย? ชื่อโทฟุดีมั้ย โทฟุๆ”มือเรียวเปิดกรงออกแล้วเอาเจ้าตัวเล็กออกมาอุ้มทันที ริมฝีปากระบายยิ้มกว้างอย่างสดใส
“ปะป๊า? นายเข้าใจอะไรผิดรึเปลาจินกิ?”ร่างสูงเอ่ยเสียงเข้มทำเอาอีจินกิถึงกับงุนงง ดวงตาเรียวรีมองดวงตาโตของอีกฝ่ายด้วยความไม่เข้าใจ
“ก็..นายซื้อให้ฉันไม่ใช่หรอ? ฉันเป็นปะป๊าก็ไม่ผิดนี่นา”ร่างสูงแอบอมยิ้มน้อยๆ ฝ่ามือหนาวางลงบนศีรษะกลมก่อนลูบเบาๆ
“ผิดสิ..นายเป็นแฟนฉัน ฉันต้องปะป๊าแล้วนายเป็นมะม๊าต่างหาก”แววตาจริงจังของร่างสูงจับจ้องดวงตาเรียวสวย คนฟังหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อก่อนหลยตาหนีอีกฝ่ายทันที
“อะ..เอางั้นก็ได้! นายเป็นคนซื้อมันมานี่”ร่างสูงหัวเราะเสียงดังชอบใจกับท่าทีอีกฝ่าย มือหนาเชยคางอีกฝ่ายขึ้นมาให้สบตาเขา
“ฉันขอโทษนะที่ปล่อยให้นายรอนาน ของขวัญครบรอบห้าเดือนของเราใช่แค่เจ้านี่หรอก สิ่งที่ฉันจะให้อีกอย่างคือ..ฉันอยากจะบอกนายว่า..ฉันรักนายนะ”น้ำเสียงที่หนักแน่นมั่นคง ดวงตาคมกล้าที่มองเขาด้วยแววตาแห่งความจริงใจ..น้ำตาเอ่อคลอดวงตาเรียว ริมฝีปากเล็กสั่นเล็กน้อย
“นาย..นายพูดจริงหรอ..นายพูดออกมาจากใจจริงๆนะ? ฉัน..ฉันนึกว่าต้องรอไปตลอดซะอีก..”
“ฉันพูดจริงสิ ฉันรักจินกิ ถึงจะลืมคีย์ได้ไม่หมด..แต่ฉันรู้แล้วว่าคนที่ใช่สำหรับฉันคือนาย ฉันรักนายนะจินกิ ฉันจะบอกรักนายทุกวันเลยล่ะ”สิ้นคำร่างสูง ร่างเล็กปล่อยโฮดังลั่น..ไม่ใช่น้ำตาเพราะความเสียใจ..แต่เป็นน้ำตาแห่งความยินดี
“มินโฮบ้า! กว่านายจะพูดออกมามันนานถึงห้าเดือนเชียวนะ..ฮืออ ฉันคิดจะไม่รอนายแล้วรอบแล้วด้วย!”
ร่างสูงดึงร่างเล็กกว่าเข้าสู้อ้อมกอดของเขา ฝ่ามือหนาลูบศีรษะกลมเบาๆพร้อมกับพูดคำว่าขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า อีจินกินสะอื้นออกมาเป็นระยะๆ ร่างสูงรอจนกว่าคนตัวเล็กจะสงบลงจึงปล่อยร่างเล็กออก
“ขอโทษนะจินกิ..ฉันไม่อยากทำให้นายเสียใจถ้าเกิดฉันพูดไปทั้งๆที่ยังไม่มั่นใจความรู้สึกของตัวเอง ไม่ร้องนะ”นิ้วยาวปาดคราบน้ำตาออกจากดวงตาเรียวเบาๆ ร่างเล็กพยักหน้าหงึกหงักให้เป็นเชิงบอกไม่เป็นไร
“เราไปเที่ยวกันเถอะ!”
“หืม..ไม่เอาของขวัญอีกอย่างหรอ?”ร่างสูงถามพร้อมรอยยิ้มบาง อีจินกิรีบพยักหน้าทันที ยังไม่ทันที่จะถามอะไรต่อ ร่างสูงก็ก้าวเข้าประชิดตัว ริมฝีปากหนากดลงทาบทับริมฝีปากเล็กหวาน ไม่มีการรุกล้ำใดๆ..ร่างสูงมอบสัมผัสที่อ่อนโยนและนุ่มนวลอย่างยาวนานก่อนจะผละออก
“ทำ..ทำอะ..อะไรเนี้ย!”ร่างเล็กถามเสียงตะกุกตะกักด้วยความตกใจ ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงสดชวนมอง ร่างสูงหัวเราะร่วนก่อนหอมแก้มอีกฝ่ายไปอีกที
“มัดจำไงล่ะที่รัก..คืนนี้เราไปฉลองกันที่บ้านฉันต่อนะ ฉันจะไถ่โทษให้ถึงที่สุดเลยล่ะ..”
“ฉันไม่ไปกับนายหรอก!”คนตัวเล็กตวาดเสียงดังแก้เขิน..เป็นจูบแรกที่เขารู้สึกมีความสุขเมื่อโดนอีกฝ่ายทำแบบนี้ พอคิดถึงคำพูดสองแง่สามง่าม ร่างเล็กก็ฟาดเพียะที่แขนอีกฝ่ายก่อนรีบเดินหนีทันที ร่างสูงหัวเราะเสียงดังกว่าเดิมก่อนจะรีบตามไปทันที
“อย่าตามมานะ!”
“ทำไมล่ะจินกิ? ก็เราจะไปที่บ้านฉันไม่ใช่หรอ รอฉันด้วยสิ ฮ่าๆๆๆๆ”
“เงียบไปเลย!”
ทุกการกระทำ..เสียงหัวเราะ..เสียงพูดคุยของทั้งคู่ดังเข้าสู่โสตประสาทของคิมคีบอมทุกอย่าง ชายหนุ่มร่างเพรียวที่แอบตามมามองภาพทั้งคู่กำลังหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน..หยาดน้ำใสไหลรินออกมาช้าๆ..
“ฉันมันโง่เอง..โง่ที่ปล่อยนายไป โง่ที่รู้ตัวช้า..มันยังไม่สายใช่มั้ยมินโฮ ถ้าฉันจะดึงนายกลับมาอีกครั้ง..”
TBC…..
PS : เพลงที่ใช้ประกอบคือ เพลงขอได้มั้ยผู้ชายของเธอ ศิลปินGirly Berry
ความคิดเห็น