คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Chapter 9
Fic :I’m your wife ขอโทษครับ คนสวยเนี่ยสามีผม!
Couple : Minho x Onew
Style : Comedy/Romantic
*_______________*
Chapter 9
...แกร๊ก...
ขาเรียวเดินเข้ามาในคอนโดสุดอลังการอย่างเงียบเชียบ เหลือบมองในนาฬิกาตนเองบอกว่าเป็นเวาเที่ยงคืนแล้ว..เขาไม่กล้ามองหน้าชเวมินโฮจริงๆนะ! ฮืออออ
ตอนแรกว่าจะค้างที่บ้านเพื่อนรักแต่ก็ลืมไปว่าพรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้า ใบหน้าใสหันซ้ายหันขวาก่อนจะเป่าปากด้วยความโล่งอก
ไม่ไปแรด(?)ก็หลับไปแล้วล่ะมั้ง!
เนื่องจากความซุ่มซ่ามแต่กำเนิดหรือความสามารถพิเศษเฉพาะตัวก็ไม่ทราบ ร่างเล็กเดินสะดุดโซฟาตัวเขื่องที่เป็นเงาตะคุ่มๆในที่มืดจนล้มคว่ำลงบนโซฟา
ทั้งๆที่มันออกจะเห็นค่อนข้างชัดน่ะนะ..
ร่างเล็กขมวดคิ้วแน่นเพราะโซฟามันแข็งผิดปกติ ดวงตาเรียวหยีลงก่อนจะคลานกระดึ๊บ(?)ขึ้นไประดับสูงขึ้นเพื่อมองว่าทำไมโซฟาถึงแข็งนัก
“ไปไหนมา....”เสียงยานคางดังออกมาจากใต้ตัวเขา ด้วยอารามตกใจร่างเล็กจึงกระเด้งตัวพรวดลงไปยืนที่พื้นในเวลาเพียงเสี้ยววินาที และเงาดำๆตรงโซฟาก็ค่อยๆลุกตามด้วยท่าทางขัดๆแข็งๆ เหมือนซอมบี้ไม่มีผิด!
นี่มันอะไรกันอ้ะ!! ฮื้อออออออ
ขาเรียวค่อยๆถอยหลังออกไปเพิ่มระยะห่างของตัวเองกับซอมบี้(?)ให้มากขึ้น แต่ไม่รู้ทำไมซอมบี้มันถึงเดินเร็วจริงๆ
“จะ..ไป..ไหน...”
“นะโมตัสสะๆ พระบิดาพระบุตรพระจิต พระอัลเลาะห์เจ้าแม่กวนอิม เง๊กเซียนฮ่องเต้ ไซอิ๋วตือโป๊ยก่าย ช่วงลูกช้างด้วยๆ”บทสวดมนต์เรียกเทพ(?)ประหลาดจนซอมบี้หัวเราะออกมาดังสนั่นด้วยน้ำเสียงโหดเหี้ยม คนฟังสติหลุดไปทันที
“ฮื้ออออ อย่าเข้ามานะ!!~”ถอยไปเรื่อยแต่ก็ไม่ทันความเร็วของซอมบี้รูปงาม..แขนยาวคว้าแขนอีกฝ่ายไว้ก่อนจะกระชากเข้ามาจนร่างเล็กปะทะกับแผ่นอกกว้าง
“จะกินล่ะนะ~”
“ไม่เอ๊า!!!! ฮือออออ”คนจะโดนกินถูกกดลงโซฟา วิชาป้องกันตัวที่ร่ำเรียนมาหายวับเพราะ...ซอมบี้
และแล้วคอขาวๆก็ถูกงับลงไปจนขึ้นรอยแดง...
รอยแดง????
“หึหึ”
“ม..มินโฮ!!!”ทันใดนั้นคนที่คร่อมคนอื่นโดนยันจนตกลงข้างโซฟาไปนอนร้องโอดโอย ร่างเล็กวิ่งถลาไปเปิดไฟอย่างรวดเร็ว จนเห็นซอมบี้รูปหล่อค่อยๆลุกขึ้นยืน
“หลบหน้าฉันทั้งวันเลยนะ”พูดเสียงเขียวทั้งๆที่ตัวเองยังยืนตัวงอ ร่างเล็กตั้งการ์ดกำหมัดพร้อมต่อยเสมอ..
ชเวมินโฮช่วยทำตัวเป็นพระเอกหน่อยเหอะ!!! แบบนี้มันลูกกระจ๊อกตัวโกงแล้ว!
ขนาดหัวหน้าตัวโกงยังเป็นไม่ได้..แบบนี้ชู้มันถึงได้ใจไงเล่า
“ก็..มินโฮสมควรโดนแบบนั้นแล้วนี่!”
“แต่ที่นายทำมันมากเกินไปนะ!”คู่สามีภรรยาเริ่มขึ้นเสียงใส่กันอย่างดุเดือด เพื่อนร่วมห้องที่เฝ้ามองทางประตูกำลังดูละคร(?)ยามดึกด้วยความสนอกสนใจ
ความจริงมันควรจะไปห้ามนะ..
“มากไปตรงไหน?”
“ถ้าฉันเป็นหมันขึ้นมา นายจะทำยังไง!”
“มินโฮจะเป็นอะไรก็เรื่องของมินโฮสิ ไม่เกี่ยวกับฉันซะหน่อย”
“ฉันเป็นคนที่แต่งงานกับนายนะ”เรื่องราวชักจะดราม่ามากขึ้นทุกที พ่อเพื่อนสนิทรูปงามเริ่มเห็นเค้าลางว่าเรื่องนี้มันจะดราม่าเป็นละครน้ำเน่าหลังข่าวจึงตัดสินใจก้าวเดินออกมาด้วยความมั่นใจ
“เฮ้ย ไว้คุยกันวันหลังดีกว่ามั้ย วันนี้ดึกแล้ว”
อนิจจาช่างน่าเศร้า..คิมจงฮยอนมันก็แค่บุคคลไร้ตัวตนในห้องนี้
“นายหลอกให้ฉันแต่งงานเอง แค่แต่งเพื่อช่วยนายแค่นั้นแหละ”ท่านชายนิ่งเงียบเพราะเหตุผลที่เถียงไม่ออก เขาแต่งงาน..เพื่อช่วยชีวิตตัวเอง ทำไมเขาต้องสนใจคนตัวขาวมากด้วย แค่อยากเอาชนะ ทำไมต้องเสียใจที่อีกฝ่ายไม่สนใจ
ท่านชายชเวมินโฮคงสิ้นลายเพราะคนตรงหน้าแล้วจริงๆ..
ทีแรกเขาตั้งใจจะแกล้งกลับ แต่พอเห็นหน้า เห็นแววตาของอีกฝ่ายก็ทำไม่ลง ร่างสูงระบายลมหายใจออกเบาๆก่อนจะตัดสินใจโค้งตัวลงแล้วพูดเสียงดังฟังชัด
“ฉันขอโทษ”คิมจงฮยอนผ้เข้าร่วมแบบไร้ตัวตนอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าเพื่อนสนิทที่เลวแสนเลวนั้นจะยอมเอ่ยปากก้มหัวขอโทษให้คนที่รู้จักไม่นาน ไม่ต่างอะไรกับอีจินกิที่ยืนนิ่งไป
“ขอโทษที่โกหก ขอโทษที่ทำไม่ดี จากนี้ไป..ฉันจะไม่ทำแบบคืนนั้นอีก ให้อภัยฉันเถอะ”ไม่ต้องมีกุหลาบช่อใหญ่ ไม่ต้องมีแผนการมากมาย แค่จริงจังและกล้าที่จะพูด..ก็สามารถลบล้างความผิดได้แล้ว
อีจินกิก็ไม่ใช่นางเอกในละครหลังข่าว ที่จะงี่เง่าไม่ฟังอะไร
“แค่ขอโทษแต่แรก ก็จบแล้ว”รอยยิ้มหวานส่งมาให้จนคนฟังยิ้มออก คิมจงฮยอนมองกลับไปกลับมาด้วยความงุนงง
ทำไมถึงให้อภัยกันง่ายนักล่ะ? แล้วที่จะร่วมแผนการสยบนางมารล่ะ!!!?
ไม่มีแผนแก้แค้นแล้วคนอ่านเขาจะมาสนใจหรอวะห๊ะ!! มาแก้แค้นกับเป็ดน้อยก่อนเถอะ!
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นก็ราตรีสวัสดิ์นะ”ยังไม่ทันที่จะได้เดินไป แขนเรียวถูกอีกคนดึงมาจนร่างนุ่มปะทะกับอกกว้าง
“ลืมบอกไปอีกอย่าง..ฉันจะจีบจินกิแบบมีสไตล์อย่างจริงจังนะ”
.....
....
...
..
.
“มันบอกแกแบบนั้นจริงๆหรอ”
“อื้อ..คีย์ ฉันเขินอ้ะ~”ห้องสมุดที่เดิม โต๊ะเดิม อายไลนเนอร์แท่งเดิมและคนคนเดิม พวงแก้มใสของอีจินกิแดงเรื่อ ประกอบกับท่าสุดโมเอ้โดยการกุมแก้ม คิมคีบอมส่ายหัวอย่างเอือมระอา คุณหนูตระกูลอีขี้ใจอ่อนจริง!
“มันบอกจะจีบแกแบบมีสไตล์ด้วย สไตล์ไหนล่ะนั่น”บรรณารักษ์คนเดิมจ้องมายังสิงคนที่ชอบที่คุยเงียบๆ แต่ส่งเสียงดัง หวังว่าสองคนนี้จะปรับปรุงพฤติกรรมซะที ยังดีที่ไม่มีคนอื่นอีก...มั้ง?
“จินกี้จังจ๋า!!!~~”เสียงสิบแปดหลอดดังลั่นสะท้านสะเทือนไปทั่วห้องสมุดเรียกทุกสายตาหันมาจ้องมองด้วยความตกใจ นักศึกษาหนุ่มตัวสูงที่ดัดจริตเกินงามวิ่งลั้ลลาราวกับนางเอ็มวีทุ่งดอกไม้บาน มาหาสามีคนสวยที่นั่งเหวอ
“อะ ห๊ะ จ๋า?”
“วันนี้เลิกเรียนแล้วใช่มั้ยดาร์ลิ้ง? เราไปแรดกันที่ห้างเถอะนะ~”
นี่สินะ..มินโฮสไตล์!!
แรด ด้าน บ้า เสื่อม พระเอกที่ไหนเป็นแบบนี้กัน!?
“มินโฮไม่มีเรียนหรอ”
“โน๊ววว อย่าเรียกมินโฮ มินจังเถอะดาร์ลิ้ง~ รีบไปกันเถอะ ก่อนที่จะมีมารดับเครื่องชนมาผจญ”ตรงคำว่ามารนั้นดวงตาคมโตทอประกายราวกับโกรธแค้นกันมาแต่ชาติปางไหน ยังไม่ทันจะฟังคำตอบของคุณสามี กระเทยผู้หล่อล่ำก็ลากฉุดกระชากไปอย่างรวดเร็ว
“นี่มันอะไรกัน?”คีย์คนงามยังคงนั่งเหวออ้าปากค้างหมดสวยต่อไป ลำบากเพื่อนสนิทคุณพระเอกที่โดนความแรดบังจนมิดสะกิดเตือน
“คนสวยจ๊ะ ไม่งามแล้วนะ”
“อย่ามายุ่ง!”
“พอเราเตือนก็บอกว่ายุ่ง เดี๋ยวก่อนนะ ฉันยังไม่เคลียร์กับนายเรื่องที่เอาไปทิ้งตากยุงเลยนะ!”
“ก็บอกว่าอย่ามายุ่งไง! ฟังภาษาคนไม่รุ้เรื่องรึไง หรือต้องพูดภาษาเป็ดห๊ะ ไอ้เตี้ยจมูกบานขาสั้นวันๆกินแต่แหน!”
แบบนี้คิมจงก็เงิบสิครับ
“คือกระผมมั่นใจว่ากกระผมไม่ผิดนะ”
“เถียงหรอ!?”
“เปล่าครับเมีย”
“แก๊!!!”
ห้องสมุดนี่คงหาความสงบไม่ได้หรอก..
“นี่มินจังจะพาไปไหนเนี่ย??”เสียงหวานร้องถามแต่ก็ไม่ได้คำตอบจากคนตัวโต กลับเรียกความสนใจให้มามากกว่าเดิมเสียอีก คู่รักคู่ใหม่ที่เพิ่งถูกลงข่าวว่าไปไม่รอดกลับกำลังเดินจูงมือ(?)กันเหนียวแน่น
“ไปห้างไงจ๊ะสามี~”อีจินกิรู้สึกทั้งอายทั้งขำกับอีกฝ่าย ที่บอกว่าจะจีบเขาแบบมีสไตล์คือสไตล์แบบนี้น่ะหรอ? แต่ก็นับว่าได้ผลทีเดียวล่ะ เพราะเขารู้สึกชอบจริงๆ
“ดูหนังหรอ”
“ใช่แล้วจ๋าจ้ะ หนังสวีทๆโรแมนติคเหมาะกับคู่รักหวานชื่นนน โฮะๆๆ”หัวเราะดังลั่นจนทุกคนพากันตกใจ หากแต่กระเทยไฮโซตระกูลชเวหาได้แคร์ไม่ แขนยาวเลี่ยนจากจับมือเป็นโอบเอวคอดนั่นเองเต็มมือ และทันทีที่แตะก็ถูกฝ่ามือนุ่มฟาดดังเผียะ
“คุณสามีอ้ะ!!”
“ไม่ต้องเลยนะ ลืมคืนสนุกๆนั้นไปแล้วรึไง?”ขู่เสียงนิ่งจนคนแอบลวนลามหงอยไปถนัดตา แต่คนฟังกลับคิดไปต่างๆนาๆ อีจินกิเป็นเมะสายเอสหรอเนี่ย???
แล้วคุณชายชเวเป็นเคะ..อืมมม น่ากลัวไปนิดนึงนะ
“อ้าว น้องจินกิจะไปไหนครับ”ดวงตาโตของชเวมินโฮมองจิกไปยังคนที่โดนมาทักทายสามีของตนด้วยหน้าชื่นตาบานไม่สนเขาแม้แต่น้อย ริมฝีปากได้รูปแสยะยิ้มก่อนจะก้าวไปขวางบังอีจินกิจนมิด
“คือน้องมินจังจะไปเที่ยวกับจินกิกันสองต่อสองอ่ะ หลบไปได้มั้ยคุณพี่ลีจุน”
“พี่ไปด้วยสิครับน้องจินกิ”
หนอยยยย กล้ามาเมินท่ายชเวคนนี้เรอะ!!! ตายศพไม่หล่อแน่ไอ้คุณพี่ลีจุน!
TBC.
กลับมาอัพแล้ววว แอบหายไปนานเลย ยังมีคนอ่านอยู่มั้ยฮุฮิ มุขเริ่มตันเริ่มลืมโครงเรื่อง..(โดนรุมกระทืบ) แอร๊ะๆ ขอขอบคุณที่ยังติดตามนะเจ้าคะ รักรีดเดอร์ที่สวดดดดจุ๊บบบบบบ
ความคิดเห็น