คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter2
Chapter 2
“กูอยากต๊ายยยยยยย”ชเวมินโฮส่งเสียงโหยหวนเรียกร้องความสนใจจากเพื่อนซี้ที่ตอนนี้นั่งทำงานยิกๆตรงโต๊ะหนังสือในคอนโดของเขา ซึ่งอีกฝ่ายไม่มีท่าทีจะขยับเลยแม้แต่น้อย..
“เมิงงงง กูจะโดดตึกตายแล้วนะเว่ยยย”
“........”ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเพื่อนเป็ด...
“มึงสนใจกูหน่อยสิวะ!!”ไม่พูดเปล่าก็เขวี้ยงหมอนไปโปะไอ้หัวตั้งเสียเต็มเหนี่ยว..ช่างเหมือนสามีภรรยาที่แต่งกันมาได้ยี่สิบปีจนรักจืดจางแล้วเสียจริงๆ
“โอ๊ยยยย แม่มมมม มึง!! มึงโหยหวนแบบนี้ตั้งแต่กลับมาจนถึงตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มแล้วนะเว่ยยย อยากตายก็นู่น มีดในครัวมึง เอามาปาดคอหรือเสียบกบาลก็ได้ ไม่ก็เชือกผูกรองเท้ากูมัดคอมึงได้ หรือมึงจะเอาหัวจุ่มชักโครกตายก็ได้ หรือชอบความสะใจมึงก็พุ่งหัวจากระเบียงลงพื้นไปนู๊นนนน กูจะทำง๊านนนนน”คิมจงฮยอนขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิด คนโดนโวยก็นั่งหน้าหงอยไปตามระเบียบ..รึเปล่า??
“มึงไม่เข้าใจกู หม่อมป๊าไม่เข้าใจกู ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกกูเล๊ยยยยย”คุ้มคลั่งเป็นคนเมายาอีกซักรอบเลยละกัน
“ตับห่าน!! กะอีแค่แต่งงงานมีปั๋วเป็นตัวเป็นตนแค่เนี้ย พรุ่งนี้ก็ไปเดทกัน แม่มมม มึงจะตายให้ได้เลยรึไงห๊ะ!!!”โวยได้อารมณ์ประมาณภรรยาจับได้ว่าสามีไปมีกิ๊ก...
“มึงไม่ได้จะมีปั๋วมึงไม่เข้าใจกูหรอก!! หน้าตาเป็นไงก็ไม่รู้ แล้วกูเป็นใคร กูเป็นลูกชายของหม่อมป๊าที่ใครๆก็รู้จักนะเว้ยยย กูอยากต๊ายยยยย”เอากับมัน..โวยวายเป็นคิงคองหากล้วย นี่คิมจงฮยอนหลวมตัวเป็นเพื่อนมันได้ยังไงกัน!!! ตั้งแต่กลับมาก็ร้องโวยวายฟูมฟายว่าจะตายๆเสียจนเขาตกใจ แต่ตอนนี้อยากจะถีบมันให้ตกระเบียงตายสมใจอยาก!
สาเหตุที่กลับมาฟูมฟายน่ะเรอะ? ไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่พ่อมันบังคับแต่งงานโดยเอาชีวิตมันมาอ้างก็แค่นั้นเอ๊งงงงง เรื่องแต่งงานก็ไม่มีอะไรมาก แค่เป็นเจ้าสาวแค่นั้นเอ๊งงงง เลยทำให้ไอ้โย่งนี่ที่ขาไปไปแบบนายแบบหลุดจากนิตยสาร แต่ขากลับกลับเหมือนคนเมากัญชา พอกลับมาร้องโวยวายฟูมฟายแล้วเล่าเรื่องให้ฟังว่า...
ย้อนกลับไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อน
“แต่งงานนี่ไปเกี่ยวอะไรกับอายุขัยผมครับหม่อมป๊า???”คนหล่องง..ไม่แต่งงานนี่จะทำให้เขาถูกรถชน เครื่องบินตกใส่หัว เดินตกท่อ นอนตกเตียง นั่งทับอึหมาเรอะ!!!
“หม่อมลูกที่น่ารักของหม่อมป๊า หม่อมลูกจำไม่ได้เลยทีเดียวเชียวหรือว่าสมันครั้งกระโน้นตอนลูกอายุเพียงสามสี่ขวบเกิดอะไรขึ้น?”ภาษาซะโบราณ..แล้วขอถามหน่อยเถอะไอ้ครั้งกระโน้นของหม่อมป๊าเนี่ย ใครมันจะไปจำได้ฟระ!!!
“จำไม่ได้ ชัดป่ะ? สามสี่ขวบใครจะไปจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นนน”
“โถ่ หม่อมลูกทำไมความจำเสื่อมได้ขนาดนี้ ในตอนนั้นหม่อมลูกป่วยหนักมากชนิดใกล้จะตาย หมอที่ไหนก็รักษาไม่ได้เลยนะ ลูกลืมได้ยังไงกันเฮื้อม??”ยังมาฮงมาเฮื้อมใส่อีก!! สามสี่ขวบนะไม่ใช่สิบสามสิบสี่!
“ใครจะไปจำได้กันเล่าหม่อมป๊า ตอนผมสามสี่ขวบเกิดอะไรขึ้นล่ะ น้ำท่วมโลกรึไง”ชเวมินโฮไม่ได้กวนนะ แค่ชอบยอกย้อนแค่นั้นเอ๊งงง
“เฮ้อออ..นั่นสินะ หม่อมป๊าไม่เคยเล่าให้หม่อมลูกฟังนี่นา เอาล่ะ หม่อมลูกต้องตั้งใจฟังให้ดี ตอนลูกอายุสามขวบหย่อนๆสี่ขวบหยกๆลูกป่วยเป็นไข้ประหลาด หม่อมลูกที่ยังน่ารักในตอนนั้นไข้ขึ้นสูงมากก กินยาก็ไม่หาย ไปหาหมอก็ไม่หาย พาไปหาหมอผีก็ไม่หายอีก! จนในที่สุด..บาทหลวงท่านนึงก็ได้ให้คำแนะนำกับหม่อมป๊าว่า
ลูกเอ๋ย ลูกจงไปภาวนาต่อพระผู้เป็นเจ้าที่ลูกรักเถิด ด้วยความศรัทธาของลูก พระองค์จะต้องเห็นใจลูกแน่นอน รีบไปก่อนที่จะสายเถิดลูก”คนเป็นพ่อหยุดพักหายใจเฮือกก่อนจะจิบน้ำชาไปอีกอึกใหญ่ กระแอมอีกซักสองสามทีก่อนจะเล่าต่ออย่างเมามัน โดยที่คนนั่งฟังได้แต่ฟังเท่านั้น เพราะหม่อมป๊าที่เคารพเล่าอย่างกับร้องแร็พ! ไม่เปิดโอกาสให้ขัดซักแอะ
“หม่อมป๊าเลยรีบเดินทางไปยังโบสถ์หม่อมป๊าสวดมนต์ภาวนาจนหม่อมลูกเกือบจะตาย ในที่สุดหม่อมป๊าก็นึกได้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างต้องมีการแลกเปลี่ยน..หม่อมป๊าเลยบอกไปว่า
พระผู้เป็นเจ้า ได้โปรดต่อชีวติตของลูกชายลูกด้วยเถิด ต่อให้แลกด้วยอะไรลูกก็ยอมทั้งนั้น ลูกของสาบาน ในอนาคตเมื่อไหร่ลูกชายของลูกอายุครบยี่สิบปี ลูกจะให้เขาแต่งงานเป็นเจ้าสาวกับลูกชายตระกูลอีเพื่อนสนิทของลูก พระผู้เป็นเจ้าได้โปรดรับฟังลูกด้วย ถ้าอนาคตลูกผิดคำสาบาน ขอให้ลูกชายของลูกสามวันดีสี่วันไข้ เป็นหมัน ตายแบบอนาถตอนอายุ21ด้วยเถิดดด”เล่าจบก็กินน้ำไปอีกหลายอึก คนเป็นลูกได้แต่นั่งหน้ามึนก่อนจะถามออกมาอย่างงงๆ
“แล้วทำไมตอนนั้หม่อมป๊าถึงบอกให้ผมเป็นเจ้าสาวล่ะ???”
“เอ๊า! ก็ตอนหม่อมลูกตอนเด็กหม่อมลูกน่ารักอ้ะ ตางี้กลมกลิ้งเชียว หม่อมป๊าเลยนึกว่าโตมาจะสวยหวานซะอีก แต่ที่ไหนได้ พอโตมาดันเป็นไอ้หน้าหล่อหื่นบรรลัยเนี่ยสิ แต่หม่อมลูกไม่ต้องกังวลหรอก หนูจินกิเขายินดีที่จะช่วยนะ พรุ่งนี้ก็ไปเดตกันนะลูก แล้วหม่อมป๊าจะให้หม่อมลูกลองอยู่กับหนูจินกิซักอาทิตย์นึงเพื่อความคุ้นเคย เริ่มพรุ่งนี้เลยนะ”
“ต้องลองอยู่กันอีกเรอะ!! หม่อมป๊าทำร้ายจิตใจลูกชายคนนี้มากเกินไปแล้วนะ! หม่อมป๊าไม่เข้าใจผม โฮกกกก ผมจะไม่แต่งไม่ทำอะไรทั้งนั้น!!!”
ย้อนกลับมาปัจจุบัน
“เมื่อไหร่มึงจะหยุดโหยหวนฟระ??”
“กูกำลังจะแต่งงานกับใครก็ไม่รู้นะ กูกำลังจะมีปั๋วนะ! กูทำใจไม่ได้ว่ะเมิงงง”
“สมองกบเอ๊ย! มึงแค่แต่งในนามเจ้าสาวนะ แต่บนเตียงมึงก็รุกได้นี่หว่า มึงแมนซะอย่างจะไปแคร์อะไร๊ ถ้ามันจะกดมึง มึงก็ชิงกดมันก่อนสิ เอาให้รู้ไปเลยใครแมนกว่าใคร!!”ราวกับคำพูดอาญาสิทธิ์ ชเวมินโฮหลุดออกจากอาการเมากัญชาในทันที หันไปมองผู้แนะทางสว่างให้ด้วงแววตาซาบซึ้ง
“ก็จริงของมึงว่ะ เป็ด!! กูรักเมิงงงงง”พูดจบก็โดดกอดเพื่อนเตี้ยซักที คนโดนจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวก็ได้แต่ทำหน้าเหวอ แอร๊ยยยยยย ขนลุก!!!!
“มึงง ปล่อยกูนะตับห่าน!! กูกลัวฟ้าผ่านะเว้ยยย ปล่อยกู๊วววววววว”
วันต่อมา
ชายหนุ่มร่างสูงนั่งหน้าหล่อในร้านกาแฟบรรยากาศเย็นสบาย เขาค่อยๆยกถ้วยกาแฟขึ้นมาจิบช้าๆอย่างมีมาดจนผู้หญิงที่นั่งโต๊ะใกล้ตอบแอบมองอย่างหลงใหล ชเวมินโฮวางแก้วลงก่อนจะปรายสายตาไปหาหญิงคนนั้นช้าๆ..ริมฝีปากหนาหยักยิ้มเป็นการทักทายอย่างมีเสน่ห์ ส่งผลให้คนที่ถูกส่งยิ้มให้หน้าแดงกล่ำ ยิ้มตอบกลับอย่างขวยเขิน....
เสร็จกูไปอีกหนึ่ง!!!
กูนั่งส่งยิ้มให้ผู้หญิงเป็นคนที่ห้าแล้วนะ!!!
เมื่อไหร่คุณว่าที่สามีจะเสด็จมาวะครับ!!!
กาแฟแก้วที่สามกับการรอสองชั่วโมง!!! เอาให้คาเฟอีนแทนที่เลือดกูเลยมั้ยแว๊!!!
เจอกันเมื่อไหร่จะด่าให้ลืมบ้านเลยคอยดู!!!
“เอ่อ..ขอโทษฮะ”ร่างสูงหันขวับไปตามเสียงใสที่ร้องเรียกเขา ใบหน้าอีกฝ่ายแดงสวยขณะที่หายใจหอบหนักๆ ดวงตาเรียวมีแววตาลังเลเล็กน้อย เส้นผมนุ่มสลวยย้อมสีน้ำตาลอ่อนคลอเคลียพวงแก้มใส..ช่างน่ารักน่ากดอะไรแบบนี้!!! อารมณ์ขุ่นมัวหายไปหมดสิ้น
“มีอะไรรึเปล่าครับ??”ถามกลับพร้อมกลับโปรยยิ้มบางเบาอีกครั้ง คนถูกหว่านเสน่ห์ใส่ยิ้มออกมาบางๆก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงข้ามโดยไม่ขออนุญาตจนเจ้าของรอยยิ้มทรงเสน่ห์ถึงกับงุนงง
“คุณชเวมินโฮใช่มั้ยฮะ?? ของโทษนะที่ผมมาช้า รถมันเสียผมเลยขึ้นรถเมล์มาแล้วผมลงขึ้นผิดสาย ลงเลยป้ายไปสามป้าย ขอโทษจริงๆนะฮะ”
“เอ่อ..ไม่เป็นไรครับ แล้วคุณเป็นใครหรอ?”คนหล่อไม่เคยเจอคนแบบนี้! มาถึงก็พูดเล่าเรื่องแล้วนั่งคุยกับเขาเสียอย่างนั้น ฮู อาร์ ยู๊วววววววว
“เอ๋?? ผมนึกว่าคุณเห็นรูปผมแล้วซะอีก ผมก็อีจินกิไง ผมเป็นว่าที่เจ้าบ่าวคุณ ยินดีที่ได้พบฮะ”โค้งทักทายเล็กน้อยแล้วยิ้มกว้างจนตาหยีไปหมด..ว่าที่เจ้าบ่าว?? คุณหน้าสวยเป็นว่าที่เจ้าบ่าวเขาหรอ? หม่อมป๊าไม่เอารูปให้ดู งั้นก็หมายความว่า.....
ไอ้หม่อมป๊าเวรแม่มแกล้งกูให้จิตตก!!!!! กร๊าซซซซ กลับไปต่อยหน้าพ่อตัวเองจะบาปมั้ยวะเนี้ย!!
ขอให้สำลักกาแฟ โดนหม่อมม๊าตบ เอกสารหาย มือถือตกส้วม ท้องเสียไปสามวันเจ็ดวัน! เพี้ยงงง!!~
FARRY' 25
_________________________________________________________________________________
บทนี้เป็นบทว่าด้วยสาเหตุของการแต่งงาน...สองซี้นี่จะเหมือนปั๋วเมียกันไปไหนแว๊~ไรท์เตอร์เขียนอะไรปายยย
ปรบมือให้นายเอกของเรื่องที่ได้ออกมาหน่อยนึง แปะๆ~ แต่ก็ออกมาพร้อมกับความงามนะเอออ ตอนหน้านายเอกเยอะแน่นอน ส่วนพระเอกก็มีบทบาทเยอะเหมือนเดิม...จ้างมาห้าร้อยพี่แกเล่นซะห้าหมื่น!!! เม้นกันหน่อยนะรีดเดอร์จ๋าาา ไม่เม้นจะส่งพี่เป็ดไปหลอก!!!!
ความคิดเห็น