คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter1
Chapter 1
“อีจินกิ ลูกจะรับชเวมินโฮเป็นภรรยาของลูกหรือไม่”
“รับครับ”
“ชเวมินโฮ ลูกจะรับอีจินกิเป็นสามีของลูกหรือไม่”
“รับครับ”
“ถ้าเช่นนั้น ลูกทั้งสองจงจุมพิตต่อหน้าพระผู้เป็นเจ้าเป็นการยืนยันด้วย”สิ้นเสียงอ่อนโยน เข้าบ่าวเจ้าสาวต่างหันหน้าเข้าหากัน ดวงตาของเขาจับจ้องไปยังเจ้าบ่าว ใบหน้าหวานน่ารักจิ้มลิ้มเผยอยิ้มเขินอายมาทางเขา อ่า..น่ากดจริงๆเลยพับผ่าสิ!!
ขณะที่เขากำลังเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้เท่านั้นเอง ความมืดก็โรยราลงรอบตัวเสียดื้อๆ เขามองไปรอบๆเพื่อหาเจ้าบ่าวของเขาแล้วจู่ๆก็รู้สึกถูกบางสิ่งบางอย่างกระผลักกระแทกเสียจุกจนต้องหลับตาพัก พอลืมตาขึ้นมาอีกทีกลับกลายเป็นว่าข้อมือเขาถูกมัดล่ามโซ่ไว้เสียอย่างนั้น!!
“อะไรวะเนี่ย!!”สายตาของเขาตวัดมองโซ่ที่ข้อมืออย่างหวาดระแวงทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างกำลังทับเขาอยู่ด้าบบน..พอตวัดสายตาไปมอง คิมจงฮยอนเพื่อนสุดซี้ก็แสยะยิ้มวาวววับมาให้เสียอย่างนั้น..
“หึหึหึ ไอ้มินโฮ..มาเป็นเมียกูเถอะ!!”
“ม่ายยยยยยยยย”
“มึงเป็นไรมากป่ะ??”ชายหนุ่มร่างสูงกระเด้งตัวลุกจากเตียงด้วยอารามตกใจ หายใจหอบหนักๆราวกับไปวิ่งมาราธอนซักสามร้อยกิโลเมตรได้ พอหันไปด้านข้างก็พบไอ้คุณเพื่อนสนิทนอนเท้าแขนมองมาอย่างงุนงง โดยที่ท่อนบนเปลือย!?
“มึง..ทำไมถอดเสื้อวะ?”ถามพลางกลืนน้ำลายลงไปอึกใหญ่ คนถูกถามทำหน้าตาเหรอหราพลางชี้นิ้วมายังตัวเองอย่างงุนงงก่อนจะชี้กลับไปยังอีกหนุ่มที่ถาม
“มึงจำเรื่องเมื่อคืนอันร้อนแรงของเราไม่ได้หรอวะ กูเสียใจนะเมิ๊งงงงงง กูไม่เหลืออะไรแล้ววว โฮฮฮ”ไอ้เพื่อนเป็ดสุดซี้ก็ร้องโหยหวนออกมาเสียอย่างนั้น จนเขาอยากจะเอาอะไรซักอย่างไปอุดปากมันไว้!! เดี๋ยวนะ?? แต่มันว่าอะไรนะ? คืนอันร้องแรง??? หรือว่า....ชายหนุ่มก้มลงมองตัวเอง เสื้อผ้าไม่ได้ใส่..แล้วรอยแดงๆนี่ล่ะ!? รองแดงตรงอกกว้างล่ำสุดแมนของเขามาจากไหน!!!
“มึง..อย่าบอกนะว่า...”กลืนน้ำลายไปอีกอึกอย่างยากลำบาก คนที่ร้องโหยหวนก่อนหันมาหาพร้อมกับทึ้งใช้ปากกัดทึ้งผ้าห่ม(?) น้ำตาปริ่มตรงขอบตาพร้อมกับสีหน้าราวกับจะขาดใจตาย
“ก็อย่างที่มึงคิดน่ะแหละ! ฮือออ กูไม่เหลืออะไรแล้วววว กี๊ซซซซซ”คิมจงฮยอนกรีดร้องออกมาอย่างโหยหวน แต่เสียงทั้งหมดก็ไม่ได้ล่องลอยเข้าสู่โสตประสาทของอีกฝ่ายแม้แต่น้อย...เมื่อคืน เขากับไอ้เตี้ยหน้าเป็ดนี่มีอะไรกันแล้วเขาเอาไปฝันงั้นหรือ???
“ม๊ายยยยยยยยย”ไม่ใช่..ไม่ใช่เสียงเขา แต่เป็นเสียงไอ้เป็ดที่โหยหวนอยู่ต่างหาก!!!
“กูต่างหากที่เสียไอ้ตับเป็ด!”ตะเบ็งเสียงแข่งกับมันซะเลย แล้วมันก็ได้ผลเสียด้วย ไอ้คนที่โหยหวนหยุดกึกก่อนมองหน้าเขาอย่างงุนงง
“เสีย??? มึงเนี่ยนะเสีย มึงได้ไปเต็มๆเลยต่างหาก!”
“ได้บ้าอะไรล่ะ!! มึง..มึงทำกับกูแบบนี้ได้ยังไง มึงเอากูทำเมียได้ยังไง๊!”
“ก็เมื่อคืนกูอดใจไม่ไหว..เฮ้ๆ เดี๋ยวนะ มึงเมากัญชาหรอวะ หรือมึงเมากลิ่นเสื้อพี่อองรีของมึง?”
“กูไม่ได้เมาเว้ย!”ร้องโวยกลับพลางเกาตรงรอยแดงดังแกรกๆ ฝ่ามือหนาหยุดกึกอยู่แค่นั้นก่อนจะก้มลงมอง ตุ่มขึ้นเลย...ยุงตัวไหนมันบังอาจมากัดท่านชเวมินโฮคนนี้วะ!!!
“เมื่อคืน..เกิดอะไรขึ้นวะ?”ลองถามออกไปเผื่อจะนึกอะไรออกบ้าง ไอ้เตี้ยหน้าเป็ดหันกลับมามองเขาอย่างงงๆก่อนพูดออกมาให้คลายความสงสัย
“เมื่อคืนเราไปเที่ยวผับไง แล้วทีนี้ก็ไปเจอคุณคนสวยที่ผับหุ่นสะบึ้มอย่างนี้ สุดยอดดดดด แล้วกูกับมึงและเธอคนนั้นเราก็มาร้อนแรงกันที่เตียงห้องมึงจนถึงห้าทุ่ม..สวรรค์ มึงลืมคืนอันร้อนแรงแบบนั้นได้ยังไง!! ชายสองหญิงหนึ่ง แอร๊ยยยย กูชอบว่ะ! ถึงจะต้องเห็นมึงเปลือยก็เถอะ แต่กูไม่มองมึงหรอก กูมองคนสวยยย”ภาพของคิมจงฮยอนลงไปนอนดิ้นพราดๆอยู่บนเตียงเป็นที่น่าดูชมเป็นอย่างมาก..
“แล้วไงต่อ มึงไม่เห็นเสียอะไรเลยนี่”ร่างสูงถามกลับอย่างสงสัย แต่จะว่าไปเมื่อคืนนี่ร้อนแรงสุดยอดเหมือนกันแฮะ..
“พอห้าทุ่มครึ่งแม่สาวสวยของกูก็กลับผับ เพราะมีลูกค้านัดต่อ อ้า...จริงๆกูอยากให้เขาอยู่เชียร์บอลกับเราว่ะ เสียดายยย ตอนเที่ยงคืนก็พี่อองรีของมึงก็ลงเตะไง แล้วเราก็พนันกันไว้ ถ้ากูแพ้กูต้องเลี้ยงข้าวมึงสามวันและไปจีบยัยโหดสวยคณะนิเทศที่ชื่อคิมคีบอมไง กูมีแต่เสียเห็นๆ!”ชเวมินโฮพยักหน้าหงึกหงักเป็นเชิงรับรู้ เขาตัดสินใจลุกจากเตียงพบว่าทั้งเนื้อทั้งตัวเขามีแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวเท่านั้น
“เฮ้ย เดี๋ยวสิมึง”คว้าข้อมืออีกฝ่ายไว้พลางช้อนตามองโดยที่ชเวมินโฮก้มลงมองตาม...ฉากแม่มโคตรโรแมนติคถ้าไม่ใช่ผู้ชายกล้ามโตสองคน!!!
“มีอะไรอ่ะ กูจะไปอาบน้ำกลับบ้าน อยู่คอนโดมาหลายวันหม่อมป๊าคิดถึง”
“ป๊ามึงไม่คิดถึงมึงหรอกกก นี่ ทำไมมึงคิดว่ากูปล้ำมึงทำเมียวะ?”คนถูกถามชะงักกึก ทำสีหน้าปั้นยาก จะว่าไปเพราะไอ้ฝันเฮงซวยนั่นแท้ๆ ทำเขาวิตกจริตขนาดนี้ นอนแก้ผ้ากับมันยังเคยมาแล้ว นับประสาอะไรกับใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียวแล้วนอนด้วยกัน นับวันยิ่งเพี้ยนตามมันแหงๆ...
“กูแค่ฝันร้าย ตื่นมาเจอมึงเลยยิ่งจิตตก”
“ฝันบ้าอะไรวะมึง บอกกูหน่อยเด้~เดี๋ยวป๊ะป๋าจงฮยอนจะเลี้ยงไอติมแก้จิตตกให้นะจ๊ะ”พูดไปก็ทำตาหวานเชื่อมแล้วขยิบตาใส่เขาเสียอย่างนั้น อยากจะจิ้มตามันให้บอดไปเลยเหอะ!
“กูฝันว่ากูโดนจับแต่งงานว่ะ..แม่ม อย่าขำดิวะ! แต่กูจำหน้ากับชื่อเขาไม่ได้ว่ะ แล้วเอ่อ...กูเป็นเจ้าสาวว่ะมึง แบบ..แล้วหลังจากนั้นอ่ะ กูฝันว่าโดนมัดบนเตียงแล้วมึง..คร่อมกูว่ะ”
“มึง..แม่มมม จินตนาการมึงสูงส่งมากอ้ะ! ฮ่าๆๆๆๆๆ กร๊ากกกก กูเนี่ยนะจะจับมึงปล้ำ? โอ๊ยยย อีกบเอ๊ยยย อะไรดลใจมึงวะ เฮ้ย! หรือว่ามึง...”
“มึงอะไรเล่า”
“ความจริงแล้วมึงอยากมีสามีใช่มั้ย! มึงอยากโดนกดใช่มั้ย ที่มึงเป็นเพื่อนกูเพราะกะให้กูเป็นสามีมึงใช่มั้ย???”
“กูแมนเต็มร้อยโว้ยยยย กูไม่ใช่คนแบบนั้น! แต่แม่ม กูฝันได้ไงวะ?”
“มันเป็นลางสังหรณ์รึเปล่าวะ ว่ามึงอาจจะได้แต่งงาน??”
“ถ้าเป็นแบบนั้นจริงกูไปเปิดสำนักหมอดูง่ายกว่ามั้ยอ่ะมึง”
“กูบอกว่าลางสังหรณ์เฉยๆไงวะ ปั้งไซ่!”
.........
......
...
..
“ลูกชายสุดหล่อของหม่อมป๊า~”เสียงสดชื่นร่าเริงแจ่มใสดังขึ้นทันทีที่เขาย่างเท้าเข้าไปในห้องทำงานของประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ เขาโค้งทักทายให้กับหม่อมป๊าที่น่ารัก(?)ของเขาก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงข้ามของโต๊ะ
“ร้อยวันพันเดือนไม่เคยตามผมกลับบ้านหรอก ทีคราวนี้ล่ะเร่งยิกๆเชียวนะ หม่อมป๊ามีอะไรรึเปล่า”
“คืองี้นะลูกรัก..อีกเดือนนึงลูกรักของหม่อมป๊าไปเป็นเจ้าสาวของเพื่อนสุดที่รักของหม่อมป๊าทีนะ”คนฟังถึงกับเบิกตากว้าง นี่หม่อมป๊าอารมณ์ดีถึงขนาดมาอำเขาเลยเรอะ!!
“หม่อมป๊า..หม่อมลูกไม่ตลกด้วยนะครับเรื่องนี้น่ะ เป็นเจ้าบ่าวยังพอทน แต่เจ้าสาวเนี่ย..ผมไม่ทำ!!”
“หม่อมลูกครับ..เรื่องนี้เป็นเรื่องคอขาดบาดตายเชียวนะ ถ้าหม่อมลูกไม่ทำ หม่อมลูกได้สิ้นอายุขัยก่อนได้รับมรดกจากหม่อมป๊าแน่นอน!!”ชเวมินโฮไปเปิดสำนักหมอดูเลยง่ายกว่ามั้ยวะ ถ้าเขาจะแม่นได้ขนาดนี้!!!
FARRY' 25
_______________________________________________________________________________________
ตัดจบได้เกรียนมากมาย= =' มันแค่เกริ่นๆ เนื้อหาสาระที่เกี่ยวกับเรื่องเพิ่งโผล่มาตอนท้ายเอ๊งงง ไรท์เตอร์มันเวิ่นเว้อ~อีกนานเลยกว่าจะได้แต่งกัน โฮะๆๆๆ
ความคิดเห็น