[EXO] - Instyle - ดีไซน์หัวใจให้ใช่เธอ [KAIDO,HUNHAN,CHANBAEK]

ลำดับตอนที่ #2 : A Little Love - CHAN x BAEK :: INTRO

Intro 

ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคนถึงเดินจับมือกัน

ทำไมถึงกอดกัน

ทำไมถึงยิ้มให้กัน

และทำไมถึงบอกรักกัน

 ผมไม่เข้าใจ และไม่คิดอยากจะเข้าใจมันด้วย

ความรักสำหรับผมหรอ ? ก็แค่เซ็กส์นั่นแหละ

On night stand แค่หนุกๆแล้วตื่นมาก็ทางใครทางมัน

ก็แค่นั้นแหละ..

ปาร์ค ชานยอล

ผมไม่เข้าใจว่าทำไมบางคนถึงมองความรักเป็นเรื่องตลก

ทั้งๆที่มันเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่

เป็นเรื่องที่โรแมนติก

เป็นเรื่องที่บริสุทธิ์

เป็นเรื่องที่สวยงาม

ผมไม่เข้าใจ และไม่ชอบเลยที่มีคนทำเหมือนความรักเป็นเรื่องเล่นๆ

ความรักสำหรับผมหรอ ? มันสำคัญมากๆเลยนะ

Forever  ผมหวังว่าผมจะมีความรักที่ดีไปจนชั่วชีวิต

แบบนั้นแหละ..

บยอน แบคฮยอน

            "เอ้า! ชนเว้ย!~~"  เสียงแก้วกระทบกันดังไปทั่วห้องก่อนที่ภาชนะที่บรรจุน้ำสีอำพันจะถูกส่งไปยังริมฝีปากเพื่อเปิดรับเอาของเหลวที่บั่นทอนสุขภาพแต่เหมือนเป็นปัจจัยที่ห้าของผู้ชายเกือบทุกคน เสียงดนตรีแว่วๆจากด้านนอกเมื่อใครบางคนเปิดประตูเข้ามา พวกเขาไม่ชอบเสียงเพลงที่อึกทึกครึกโครมนั่น การเปิดห้องวีไอพีส่วนตัวเพื่อดื่มคืออย่างแรกที่ทำเป็นประจำพอได้ก้าวเท้าเข้ามาที่สถานเริงรมย์แห่งนี้

            ร่างสูงของปาร์คชานยอลกำลังเดินถือแก้วไปออกไปจากห้องเหมือนปกติ ใครๆก็รู้กันว่าถ้าคุณชายปาร์คได้ก้าวเท้าออกมาจากห้องแล้ว นั่นคือเวลาที่ใครหลายๆคนต้องเตรียมตัวบริหารเสน่ห์เต็มที่ เผื่อได้เป็นผู้โชคดีที่จะโดนคุณชายหิ้วกลับไป เสียงลือเสียงเล่าอ้างต่างพูดกันมานานว่าผู้ชายคนนี้

            เด็ดเว่อร์..  

            ดวงตาคมกริบมองไปรอบๆเหมือนทุกครั้ง เพียงแต่ครั้งนี้ร่างสูงเลือกจะเดินมานั่งที่เคาน์เตอร์บาร์ซึ่งมันผิดแปลกจากทุกวัน บรรดานักท่องราตรีต่างพากันแวะเข้ามาทักทายบ้าง หรือถ้าจะเรียกตามภาษาชาวบ้านตรงๆก็เรียกว่า อ่อย นั่นเอง

            มันผิดปกติจริงๆ ที่คราวนี้ปาร์คชานยอลเพียงแค่ยิ้มตอบกลับให้กับทุกคนที่พยายามเข้ามาอ่อย แล้วก็หันไปนั่งจิบเครื่องดื่มเงียบๆ หรือไม่ก็คุยกับบาร์เทนเดอร์แทน ไม่ได้สนอกสนใจสิ่งรอบด้านเหมือนอย่างเคย

เบื่อ..

            นี่คือเสียงในใจของเจ้าของร่างสูงกว่าร้อยแปดสิบสามเซนติเมตร ใบหน้าที่พูดได้เลยว่าทั้งหล่อและหวานรวมอยู่ด้วยกัน ดวงตากลมโตแต่คมกริบราวกับราชสีห์ ริมฝีปากเซ็กซี่รับเข้ากับจมูกโด่งๆ ผิวขาวละเอียดตามแบบฉบับลูกผู้ดีมีอันจะกิน เส้นผมที่ยาวลงมาประบ่านิดหน่อย ท่าทางสงบนิ่งเหมือนไม่ใส่ใจอะไรยิ่งทำให้คนๆนี้ดูลึกลับ น่าค้นหา ว่าตัวตนที่แท้จริงนั้น เป็นยังไงกันแน่

            เยือกเย็นเหมือนผืนน้ำ หรือ ร้อนแรงดั่งเปลวไฟ ?

            นิ้วเรียวล้วงลงไปในแก้วแล้วคนน้ำแข็งเล่นอย่างเบื่อหน่าย ช่วงนี้เขารู้สึกว่าชีวิตมันน่าเบื่อ ทั้งๆที่สุรานารีมันนี่รึก็ไม่ได้ขาด มันเกินมาจนล้นด้วยซ้ำ และสิ่งเนี้ยนี่แหละที่ทำให้เขา เบื่อ..

            ผับก็เดิมๆ คนก็หน้าเดิมๆ มีแต่อะไรเดิมๆ เบื่อ เบื่อ เบื่อโว้ย!         

            ยกแก้วขึ้นกระดกจนหมดแก้วแล้ววางลงกับเคาน์เตอร์อย่างแรง พลางคิดว่าควรจะหาอะไรทำแก้เบื่อ วิธีที่นึกออกมันก็มีแต่หิ้วสาวสวยกลับไปค้างด้วยซักคนสองคนเหมือนอย่างทุกครั้ง เกือบทุกคืนที่มันจบลงแบบนี้ จนเขาคิดว่าตัวเองกลายเป็นวัยรุ่นติดเซ็กส์ไปแล้วใช่มั้ยนี่

            ขณะกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่คนเดียว เก้าอี้ตัวข้างๆที่ว่างมานานก็ถูกคนมาใหม่จับจอง ชานยอลจะไม่สนใจเลยถ้าไม่ได้ยินเสียงสั่งออร์เดอร์ที่ออกมาจากปากอีกคน ดวงตาคมกริบตวัดไปมองผู้มาใหม่ทันที

            "ว้อดก้า เอามาเลยห้าแก้ว"

            "หือ"  คิ้วหนาเลิกขึ้น มันออกจะน่าแปลกใจอยู่นิดหน่อยที่ผู้ชายตัวเล็กๆเหมือนเด็กมัธยมคนนี้กำลังสั่งเครื่องดื่มที่ดูแล้วมันไม่เข้ากับตัวเลยซักนิด (สำหรับเขา) มันไม่ได้แรงเท่าไหร่หรอกนะ แต่ถ้ากินหลายๆแก้วนี่อีกเรื่อง..

            ก่อนที่มือเล็กจะได้สัมผัสแก้วที่บรรจุของของเหลวสีใส มือใหญ่ของคนด้านข้างก็ฉวยมันไปเสียก่อน เรียกสายตาไม่พอใจจากคนที่กำลังจะหยิบมันมาได้เป็นอย่างดี ริมฝีปากหนากระตุกยิ้ม มองข้ามสายตาถมึงทึงนั้นแล้วมาจดจ้องใบหน้าหวานๆนั้นแทน

            "เอาคืนมา"

            "เหล้านี่ มันไม่เหมาะกับคุณเลยนะครับ"  เสียงทุ้มเอ่ยเหมือนหวังดี ในขณะที่มือก็หมุนแก้วเครื่องดื่มในมือไปด้วย ร่างเล็กของอีกคนหันมามองอีกคนเต็มตา ในดวงตากลมโตนั้นชานยอลรู้สึกว่ามันว่างเปล่า แทบจะมองไม่เห็นเงาสะท้อนของตัวเองจากแก้วใสนั้นเลย

            "คุณอกหักมาใช่มั้ย ?" 

            "รู้ได้ไง ?"  คนตัวเล็กเอียงคอมองอย่างสงสัย ชานยอลหัวเราะเบาๆในลำคอแล้วหันไปบอกพนักงานเสียงเบา ก่อนจะหันกลับมาหาอีกคนเหมือนเดิม

            "ผมรู้ใจคุณดีที่สุด สวัสดีครับ ผมปาร์คชานยอล"  จบประโยคด้วยรอยยิ้มมุมปากที่เป็นเสน่ห์ประจำตัว

            "แบคฮยอน" 

            "อืม แบคฮยอน.. Dry Martini ผมเลี้ยงคุณเอง"  แก้วค็อกเทลทรงสูงที่บรรจุน้ำใสถูกส่งมาให้ตรงหน้า ร่างเล็กมองมันสลับกับเจ้าของรอยยิ้มทรงเสน่ห์นั้น มือเล็กยื่นไปรับแก้วนั้นมาแล้วยกขึ้นจิบในที่สุด

            เพียงจิบเดียว ก็ทำเอาร่างทั้งร่างร้อนรุ่ม

            ริมฝีปากอิ่มกดยิ้มมุมปากเล็กๆอย่างชอบใจในรสชาติความเข้มของเครื่องดื่มแก้วนี้ ชานยอลมองปฏิกิริยาอีกคนพลางยกแก้วของตัวเองขึ้นจิบบ้างพลางคิดไปว่า

            บางทีวันนี้ มันก็ไม่น่าเบื่อมากเกินไป     

          จุดสิ้นสุดของค่ำคืนนี้คือร่างเล็กถูกคนที่ทำตัวเป็นผู้หวังดีพากลับไปที่ห้อง ก่อนที่ทั้งสองจะสานต่อความเร่าร้อนจากที่ถูกจุดขึ้นจนยากจะดับไปในครั้งเดียว เสียงครางกระเส่าดังไปทั่วห้องนอนสี่เหลี่ยม หยาดเหงื่อที่หยดลงบนเตียงขนาดใหญ่หยดแล้วหยดเล่าไม่ได้ทำให้ไฟปรารถนาในกายทั้งร่างสูงลดลงแม้แต่น้อย คนตัวเล็กถูกตักตวงและยัดเยียดความทรมานที่แสนหอมหวานให้อย่างไม่หยุดหย่อน มือเล็กกดลงบนไหล่กว้างนั้นเพื่อระบายความอัดอั้นทุกครั้งที่ใกล้จะปะทุ ดวงตากลมปรือลงเพื่อซึมซับร่างกายของอีกคนที่กำลังขยับเข้าออกอยู่ด้านบน ก่อนที่ทั้งร่างจะกระตุกเกร็ง ดำดิ่งลงไปสู่ความสุขสมที่ใครอีกคนนำพาไปจนถึงปลายทางแห่งค่ำคืนนี้

            ใบหน้าหวานพลิกไปอีกทางแต่กลับโดนแสงแดดจ้าในยามบ่ายเข้าอย่างจัง ทำให้คนตัวเล็กต้องฝืนเปิดเปลือกตาขึ้นมาเพราะนอนต่อไม่ได้ เปลือกตากระพริบเพื่อปรับภาพตรงหน้าให้ชัดเจน พอมองเห็นอะไรเป็นอะไร ผ้าม่านสีเขียวเข้ม โคมไฟระย้ากลางเพดาน แถมผ้าห่มสีน้ำตาลเข้มนี่อีก..

            นี่มันที่ไหนวะ!!

          คนตัวเล็กเด้งตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็วเสียจนเจ้าของแขนหนักๆที่พาดเอวอยู่นั้นต้องขยับอย่างเกียจคร้าน เสียงทุ้มบ่นงึมงำในลำคอแล้วพลิกตัวหนีไปอีกทาง แบคฮยอนมองไปข้างกายของตัวเอง แผงอกเปล่าเปลือยของอีกคนทำให้ต้องรีบหันกลับมา แต่พอรู้สึกว่าตัวเองก็หวิวพอๆกัน มือเล็กเริ่มลูบสำรวจร่างกายตัวเองบ้าง

            มะ..ไม่มีเลยซักชิ้น!

            ใบหน้าหวานเหยเก๋ สิ่งที่ไม่เคยคิดและไม่อยากจะคิดว่าในชีวิตจะต้องเจอ บัดนี้มันมาเกิดขึ้นกับเขาแล้ว ร่างบางหันซ้ายหันขวาไปรอบๆห้อง ชัดเลย แค่ห้องก็ไม่ใช่แล้ว เตียงก็ไม่ใช่ ไอ้คนข้างๆก็ไม่ใช่..

            "ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก"  เสียงหวานร้องตะโกนดังลั่น มือเล็กยกขึ้นมาขยี้ผมตัวเองอย่างช็อคสุดขีด ทำเอาคนที่กำลังนอนเต็มที่ต้องเด้งตัวขึ้นมาตวาดใส่คนที่รบกวนการนอนอันแสนสุข

            "โว๊ย! จะร้องหาพ่อรึไงวะ!!"  เสียงทุ้มตะคอกใส่อีกคน ดวงตาคมแทบจะยังไม่เปิดออกจากกันด้วยซ้ำ แบคฮยอนหันไปหาชายหนุ่มร่วมเตียง เรือนร่างเปลือยเปล่าที่ปรากฏในสายตายิ่งทำให้คนตัวเล็กสติแตกเข้าไปใหญ่ กำปั้นเล็กเลยเสยเข้าที่ปลายคางคนเพิ่งตื่นอย่างแรงจนชานยอลกลิ้งตกเตียงไปเลยทีเดียว

            "ว๊ากกกกกกก แกเป็นใคร!!??"          








 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


อินโทรเบาๆกับชานแบค เหมือนเรื่องนี้จะอีโรติคที่สุดในสี่เรื่อง
ฟังดูเหมือนพระเอกเลวมาก ก็มันเลวจริงๆแหละ ฮาาาาาา
เครียดจัง กลัวมันไม่สนุกงิ  TwT  
ยังไงก็ฝากไว้หน่อยนะจ้ะ อาจจะไม่ได้อัพบ่อยมาก แต่ก็อ่านแล้วอย่าลืมเม้นท์น๊า > </