ขบวนรถไฟสายพิเศษ

ลำดับตอนที่ #1 : ดินแดนแห่งความพิศวง

ณ ดินแดนอีกแห่งหนึ่ง ซึ่งมีชื่อว่าดินแดนแห่งความพิศวง คนรอบๆตัวนัทในรถต่างมีรูปร่างแปลกปลาดน่ากลัว มีผมสีเขียวบ้าง บางคนมีหน้าตาสีเหลือง รถไฟแล่นได้ไม่นานนักก็มาถึงปลายทาง นัทเดินตามคนพวกนั้นไประหว่างทางก็พบร้านขายขนมปังร้านหนึ่งจึงเดินเข้าไปถามว่า "ขอโทษค่ะป้า หนูหลงทางมาค่ะ หนูไม่รู้ว่าที่นี่ที่ไหน หนูอยากกลับบ้านค่ะ" ป้าลีนาซึ่งมีหน้าตาคล้ายหมี แต่ลำตัวเป็นคน มีขนปกคลุมทั่วร่างตอบว่า "นี่หนูคงเป็นมนุษย์หลงทางมาสินะ ที่นี่คือดินแดนแห่งความพิศวง ป้าคิดว่าที่นี่ไมทางออกหรอกจ๊ะแต่ไม่แน่นะ เดี๋ยวป้าพาหนูไปหาแม่หมอให้ช่วย แต่ตอนนี้อยู่กับป้าก่อนนะจ๊ะ"  นัทจึงช่วยป้าลีนาทำขนม ขนมที่นี่ส่วนใหญ่มีรากไม้และสมุนไพรเป็นส่วนผสม ตอนเย็น นัทก็ช่วยป้าลีนาปิดร้านและทำกับข้าว เมื่อกินเสร็จป้าลีนาก็ชวนนัทไปยังห้องนอนลูกชายของเธอเพื่อป้อนข้าว "นี่แซมลูกชายป้าเองจ้ะ" แซมหน้าตาคล้ายมนุษย์ เนื้อตัวเต็มไปด้วยแผลพูดไม่ได้ เดินไม่ได้ เดินไม่ได้ ทันทีที่แซมเห็นนัทแซมก็หลงรักนัททันที นัทช่วยป้าลีนาป้อนข้าวแซม "พ่อของแซมเป็นมนุษย์แต่เขาตายไปแล้ว ส่วนแซมก็ไม่ได้พูดมาหลายปีแล้ว นี่เป็นคำสาบของอสูรพรายแซมไปลบหลู่ท่านเข้า ก็เลยเป็นแบบนี้ ป้าลีนาเล่าด้วยนำเสียเศร้าสร้อย วันรุ่งขึ้น ป้าลีนาพานัทไปหาแม่หมอเพื่อกลับเมืองมนุษย์ แม่หมอบอกว่าต้องใช้เวลา 2 เดือนในการปรุงยาและรอเวลาที่จะมาถึง วันหนึ่งนัทไปเก็บดอกไม้มาฝากแซม แซมดีใจมาก เอาดอกไม้ทัดหูนัท นัทจับมือแซมโดยไม่รังเกียจ นัดเล่าเรื่องของนัทหัยแซมฟังทุกวัน แซมชอบฟังในขณะที่นัทชอบเล่า ทั้งสองสนิทกันมากเมื่อวันที่กำหนดมาถึง ป้าลีนาพานัทไปหาแม่หมอ แม่หมอให้นัทกินยาและวิ่งไปข้างนอกเพื่อให้น้ำค้างทิพย์ตกใส่แล้ว เธอจะหายตัวไปจากที่นี่และกลับไปยังเมืองมนุษย์ แต่ก่อนที่ร่างจะหายไปนัทไปลาแซม น้ำตาแห่งความเสียใจของนัทหยดลงบนหน้าแซม ทำให้แซมพ้นคำสาปจากอสูรพลาย นัทรู้ดีว่าไม่อาจทิ้งแซมไปได้ แซมโผเข้ากอดนัท ทั้งสองบอกรักกัน ทันใดนั้นคำสาปของอสูรพลายที่สาปให้เมืองนี้เป็นดินแดนแห่งความพิศวงก็หมอฤทธิ์ ผู้คนหน้าตาแปลกปลาดก็กลายเป็นมนุษย์ ทุกคนดีใจมากและทันใดนั้นนัทก็ได้หายไป