Hack! 2 : ศึกจอมโจรอัจฉริยะ

ลำดับตอนที่ #7 : Intruder : ข้าศึกประจันบาน

"บ้าเอ็ยพวกมันบุกเข้ามาได้ยังไงวะเนี่ย"



เด็กชายโวยวายไปพลางดูหมายเลขไอพีที่อยู่ใน IDS (Intrusion Detection Systems) ไปด้วย ซึ่งหากมีตัวเลขไอพีปรากฎอยู่ในนั้นละก็แสดงว่ากำลังถูกบุกรุกจากคนภายนอก แต่เขาก็ยังสงสัยอยู่ว่ามีคนเจาะเข้ามาโดยไม่รู้ตัวได้ยังไง ทั้งๆที่เขามเปิดไฟล์วอลล์และปิดIIS (Internet Information Services) ไว้อย่างดีแล้ว แถมยังมีการป้องกันที่ดีแล้วอีก จึงทำให้เขาสงสัยมากขึ้นนอกจะจะเป็นเครื่องมือแฮ็กระดับสูงเท่านั้นถึงจะเจาะผ่านเข้ามาได้ แต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลามาคิดเรื่องนี้แล้วเพราะพวกมันเจาะเข้ามาถึงตัวเครื่องแล้ว



    เเฮ็คเกอร์หนุ่มรีบทำการโหลดโปรแกรมที่จำเป็นเข้าไปในโปรแกรมที่มีชื่อว่า QuickSlot ที่เขาเขียนขึ้นมา โปรแกรมนี้จะทำหน้าที่เหมือนชุดอุปกรณ์เดินป่า(ที่เป็นตลับแล้วมีอุปกรณ์ให้เลือกใช้หลายชนิด) ทำให้เขาสามารถกดช้อทคีย์ที่แป้นพิมพ์แล้วเรียกโปรแกรมต่างๆขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว แต่อย่างไรก็ตามโปรแกรมนี้สามารถบรรจุโปรแกรมเข้าไปได้แค่ 10 โปรแกรมเท่านั้น แต่มันก็ทำให้เขาได้เปรียบพอสมควรในสมรภูมิของโลกไซเบอร์แล้ว



    เด็กหนุ่มยังไม่รู้เป้าหมายของผู้บุกรุก แต่รู้ว่ามันต้องไม่มาดีแน่ๆ และตอนนี้เขาได้บรรจุโปรแกรมเข้าไปในโปรแกรมQuickSlot เสร็จแล้วที่เหลือก็คือตะเพิดพวกมันออกไปจากเครื่องของเขาเท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าเขายังไม่ทันทำอะไรก็โดนอัดเสียแล้ว



    เพทริคซ์ถูกพวกมันโจมตีอย่างหนักจนสังเกตได้จากหน้าจอที่กระตุกอยู่บ่อยครั้งกับการที่เมาส์ขยับได้ยากขึ้นจนเขาต้องใช้คีย์บอร์ดแทน เนื่องจากฝ่ายตรงข้ามมีอยู่ 2 คน เด็กหนุ่มจึงถูกลุม แถมเขายังไม่มีระบบรักษาความปลอดภัยที่แน่นหนาเหมือนแต่ก่อน มันก็เหมือนกับการที่เขาไปเข้าสนามรบแต่ไม่ได้ถือโล่และใส่แต่เกราะไม้กับอาวุธที่อยู่ในมือเท่านั้น ดังนั้นหนทางเดียวที่เขาจะชนะคู่ต่อสู้ได้ก็คือใช้ดาบฟันอย่างเดียวเท่านั้น!



    เด็กชายใช้ดวงตาของเขาค่อยๆดูที่หมายเลยไอพีของศัตรูอีกครั้ง ตั้งแต่ที่เขาเป็นแฮ็กเกอร์มานั้น เขารู้ดีเลยว่าไม่มีแฮ็คเกอร์หรือแคร็กเกอร์คนไหนบ้า(โง่)พอที่จะไปเจาะเครื่องของคนอื่นโดยใช้หมายเลขไอพีของตัวเองจริงๆ ดังนั้นถ้าหากเขาอยากโจมตีกลับเขาต้องหาหมายเลขไอพีของจริงของศัตรูให้ได้ ถ้าหากเครื่องของเขาเหนียวพอที่รับการโจมตีจองศัตรูได้อีก



    เด็กชายรีบเปิดโปรแกรม NetBSD ขึ้นมาเพื่อที่จะได้ค้นหาไอพีของจริงของศัตรูได้ระหว่างนี้เด็กชายก็เปิดระบบรักษาความปลอดภัยอันสำรองเอาไว้ก่อนและหวังว่ามันจะช่วยอะไรได้บ้างแต่ก็โชคดีที่ยังไม่ได้ถูกโจมตีอีกครั้งเขาได้ไอพีของจริงของศัตรูทั้ง 2 คนมาเรียบร้อยแล้ว เด็กหนุ่มจึงรีบใช้สมองอันชาญฉลาดของเขาจำเอาไว้แล้วเตรียมโต้กลับ



    โชคดีที่เด็กหนุ่มยังรอดจากโจมตีของศัตรูได้ถึง 3 ครั้ง!เพราะเขาได้อัปเกรดเคอร์เนลให้เป็นเวอร์ชั่นที่สูงกว่าแต่เก่ามันจึงทำให้เครื่องของเขามีความแข็งเเกร่งมากขึ้น โอกาศรอดจากการโจมตีก็เลยมีมากขึ้นไปด้วย



    ถึงแม้ศัตรูจะมีเพียงแค่ 2 คนแต่จากการสังเกตจากการโจมตีของศัตรูนั้นจะรู้สึกได้ว่าศัตรูนั้นโจมตีมาเพียงแค่คนเดียว ส่วนอีกคนน่าจะเป็นคนที่คอยแฮ็คข้อมูลซะมากกว่า ถ้าหากเขาถูกขโมยข้อมูลที่สำคัญไปละก็คงจะแย่ยิ่งกว่าการถูกโจมตีซะอีก ดังนั้นเด็กชายควรรีบจัดการศัตรูทั้ง 2 โดยเร็วที่สุด



    แฮ็คเกอร์ทุกคนรู้ดีว่าการจัดการทีละคนๆนั้เป็นวิธีที่โง่มาก ถ้าหากจะให้จัดการอย่างคนฉลาดแล้วละก็ต้องจัดการที่ตัวเซิร์ฟเวอร์ของศัตรู แล้วจะจัดการศัตรูทั้งคู่ในทีเดียว



    เด็กชายอัปโหลดโปรแกรม DOS ไปไว้ในเซิฟเวอร์ของศัตรูและทำการ DOS (Denial of Service Attack)



    Denial of Service Attack (DOS) เป็นรูปแบบการโจมตีที่มีจุดประสงค์เพื่อการทำให้เครือข่ายหรือโฮมเพจ รวมทั้งเซิร์ฟเวอร์บนเครือข่ายปฏิเสธการให้บริการ หรือไม่สามารถดำเนินการต่อไปได้ ลักษณะการโจมตีแบบนี้เป็นการทำให้เครือข่ายเต็มไปด้วย Traffic ขนาดมหาศาล ซึ่งคล้ายกับการที่มีบุคคลเป็นจำนวนมากต่างพร้อมใจกันโทรศัพท์ติดต่อเข้ามาที่โทรศัพท์หมายเลขเดียวกัน ทำให้สายโทรศัพท์ไม่ว่างตลอดเวลา



    เพทริคซ์จ้องที่หน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างเคร่งเคลียด



    "สำเร็จไหม?" เขาถามตัวเองแต่ดูเหมือนว่าคำตอบจะไม่ใช่อย่างที่เขาคิด



    เป้าหมายยังไม่ถูกทำลายหากแต่ยังอยู่ครบสมบูรณ์ เซิร์ฟเวอร์ยังทำงานได้อยู่และเสียหาย 0%



    "เป็นไปไม่ได้!" เด็กชายพูดออกมาเสียงดังทั้งๆที่ไม่อยากพูดคำนี้แต่มันก็เป็นไปแล้วการโจมตีของเขาทำอะไรไม่ได้เลย



    ดูเหมือนว่าเขายังไม่รู้ตัวว่ากำลังเจอกับอะไรอยู่ เซิร์ฟเวอร์และเครื่องของศัตรูถูกเชื่อมกับ super computer ที่มี่ระบบรักษาความปลอดภัยอันแน่นหนา ซึ่งคอมพิวเตอร์พีซี ธรรมดาๆเทียบไม่ติดฝุ่นซักกะนิด



    เด็กหนุ่มพึ่งโจมตีเสร็จก็โดน DOS เอาเสียแล้วหน้าจอของเขากระตุกอีกครั้งแต่คราวนี้รุนแรงยิ่งกว่าเดิมเ ครื่องคอมพ์ส่งสัญญาณเตือนพร้อมกับเสียงเตือน ไฟแดงกระพริบต่อเนื่องอยู่ซักพักแล้วก็ค่อยๆทุเลาลง



    "ทนหน่อยนะลูกเดี๋ยวพ่อขออัดมันก่อนแล้วเดี๋ยวซ่อมให้นะ" เด็กหนุ่มพูดกับคอมพิวเตอร์ของตนเองดุจว่าเขาเป็นพ่อ



    "บ้าเอ็ย! ป่านนี้มันแฮ็คอะไรได้ไปบ้างแล้วก็ไม่รู้" เด็กชายเริ่มโวยวายเพราะโมโห



    แต่ทันใดนั้นเขาก็คิดแผนการอันแยบยลออกมาได้จากหัวสมองของเขา



    "งั้นเราคงต้องยุให้มันฆ่ากันเองถึงจะได้ผล" เด็กชายพูดออกมาอย่างมีความหวัง แล้วทำการการส่ง IP Ping ไปที่ IP Address หนึ่ง  ที่ลงท้ายด้วย .255 ซึ่งเป็นแอดเดรสเพื่อการ Broadcasting เฉพาะเครือข่ายนั้นและสร้างไอพีลวงขึ้นมาซึ่งเป็นไอพีของเซิร์ฟเวอร์ที่ต้องการการโจมตีซึ่งรู้มาจากไอพีของศัตรูแล้วส่งทำการติดต่อซักพักเด็กชายก็ทำการ Smurf Attack



Smurf Attack เป็นการโจมตีจะใช้วิธีการที่เรียกว่ายืมมือฆ่ากัน พูดง่าย ๆ คือการยุแหย่ให้เกิดการรุมตีกันบนเครือข่ายหลังจากที่มีการ ติดต่อ ไปที่แอดเดรสดังกล่าวแล้ว แอดเดรสที่เป็น Broadcasting นี้จะทำการ Broadcast ไปที่ คอมพิวเตอร์ทุกตัวบนเครือข่าย ซึ่งเมื่อทุกเครื่องได้รับการ ติดต่อ แล้วก็จะเข้าใจว่าเป็นการ ติดต่อ มาจากเครื่องที่เป็นเซิร์ฟเวอร์ ดังนั้นทุกเครื่องก็จะส่งข่าวสาร ขนาดมหาศาล สนองตอบกลับมาที่เซิร์ฟเวอร์เพียงเครื่องเดียวในเวลาเดียวกัน ซึ่งจะทำให้เซิร์ฟเวอร์ทำงานช้าลงเนื่องจากถูกถล่ม



    ผลของมันคือทำมห้ผู้ใช้บริการทุกคนเกิดการตีกันเองในระบบแล้วทำให้ตัวเซิร์ฟเวอร์เสียหายเป็นผลทำให้ศัตรูของเขาทั้งคู่หลุดออกจากเครื่องของเขาไป และทำให้ระบบของศัตรูเสียหายอย่างหนัก



    "สำเร็จ!!" เด็กหนุ่มร้องออกมาด้วยความดีใจ ตอนนี้ไม่มีอะไรมาขวางเขาได้แล้ว



แต่ดูเหมือนว่ามันยังไม่จบ.....