คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ✚ 4th : RainnY ✚
10/01/53
อย่างที่รูนได้เล่าไปในหน้าที่แล้วนั่นละฮ่ะ .. ช่วงนั้นเรนก็ได้รู้จักกับ แวน หรือที่ตอนนี้เรนเรียก(แบบแซว ๆ)ว่า แวนนี่ ตอนนั้นพวกเราสี่คนแทบจะมาคุยกันอยู่ทุก ๆ วัน โดยเฉพาะรูนและเดธจะสนิทกันมากเป็นพิเศษ ส่วนเรนก็สนิทกับแวนมากกว่า ตอนนั้นพวกเราจะชอบแซวกันเรื่องเดธและรูนอยู่บ่อย ๆ อย่างสนุกสนาน เดธก็ไม่ค่อยจะพูดอะไรมากหรอก แต่รูนนี่น่ะสิ .. ฮ่ะ ๆ
หลังจากที่ได้เริ่มอ่านไดอารี่ของรูนทุก ๆ วันไปได้สองสามหน้า เรนก็เริ่มเปิดบล็อคและเขียนไดอารี่ของตนเองบ้างเช่นกัน (แม้ว่าไดอารี่หน้าแรกจะเป็นการระบายความบ้าเรื่องเซวีน่าก็เถอะ) และรูนก็ได้เข้ามาเม้นให้เป็นครั้งคราบ้างเช่นกัน แล้วหลังจากนั้นไม่นาน แวนนี่ก็เริ่มเขียนไดอารี่บ้าง แต่ก็ไม่บ่อยเท่าเรน (ตอนนี้เรนปิดบล็อคในเด็กดีและเข้าไปเขียนใน exteen แทนแล้ว)
เรนไม่เคยรู้สึกเลยว่า รูนไม่ค่อยสนิทกับแวนนี่ เพราะพวกเราคุยกันอยู่เสมอ ๆ และก็คุยกันถูกคอดี บางครั้งรูนก็ซื่อดีเหลือเกินเวลาผู้ชายทั้งสองคนนั้นคุยอะไรที่ยากเกินไปสำหรับตัวรูน มันทำให้เรนยิ้มและหัวเราะขำ ๆ อยู่หน้าคอมเสมอ แต่พอหมดซัมเมอร์นั้น เรนก็แทบไม่เห็นเดธออนอีกเลย เคยเห็นแค่ครั้งเดียวมั่ง ? ถ้าจำไม่ผิด .. แต่เรนก็ยังแอบเห็นเดธไปเม้นให้รูนในเด็กดีอยู่บ่อย ๆ ก็น่ารักดี .. ^^
มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เฟิร์น(เพื่อนรูน)และเดธรู้จักกัน ตอนนั้นรูนทักมาหาเรนและบอกว่าถ้ารูนออกไปแล้วให้ลิ้งค์เฟิร์นให้คุยกับรูนด้วย .. ตอนนั้นรูนดูแปลก ๆ แต่เรนก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแปลกยังไง แต่เรนก็ไม่ได้ทำตามที่รูนบอกเสียหมดทีเดียวหรอก เพราะเรนลิ้งค์เฟิร์นและเดธมาตอนนั้นเดี๋ยวนั้นเลย ทั้งสองคนดูคุยกันอย่างถูกคอจนเรนงง ๆ ส่วนรูนก็ดูเงียบเกินไปจนเรนก็งง ๆ เช่นกัน ผ่านไปไม่นาน รูนก็ขอตัวออกจากหน้าต่างนั้นแล้วก็ออกไปเลย เฟิร์นและเดธดูไม่ค่อยจะมีทีท่าประหลาดใจซักเท่าไร ทั้งสองคนยังคุยกันอยู่ต่อไป ส่วนเรนก็ทักรูนไปอีกหน้าต่างก่อนจะถามว่า .. " รูนเป็นอะไรหรือเปล่า ? "
ตอนที่เรนได้อ่านไดอารี่ของรูนเป็นครั้งแรก เรนก็รู้สึกว่ารูนนี่ช่างเป็นคนที่เศร้าเสียนี่กระไร เพราะปกติแล้วเรนจะเป็นคนร่าเริงเอามาก ๆ ทำให้เรนเม้นลงไปในไดอารี่นั้น และความสัมพันธ์ของเราสองคนก็มากขึ้นโดยที่ไม่รู้ตัว
หลาย ๆ หน้าที่เรนจะเข้าไปเม้นให้ รูนก็เข้ามาขอบคุณเรนเสมอ ๆ เรนก็แค่ยิ้มอยู่หน้าคอมก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไปว่า .. ไม่เป็นไร ถ้ามีเรื่องไม่สบายใจละก็มาปรึกษาเราได้ .. แต่ก็อีกหลายครั้งนั้นแหล่ะที่รูนมักจะไม่ค่อยปรึกษาอะไรกับเรา แต่จะเขียนลงในไดอารี่แทน เรนคอยปลอบ คอยสรรหาคำพูดดี ๆ มาพูดกับรูน เพราะโดยส่วนตัวเรนจะเป็นคนพูดอะไรประเภทนี้ไม่ค่อยเก่ง แม้ในโลกไซเบอร์เราจะสามารถพิมพ์อะไรลงไปก็ได้ แต่เรนกลับรู้สึกไม่กล้า .. เรนพยายามที่จะทำให้รูนมีความสุข ให้รูนสดใส ให้รูนร่าเริง เวลายิ่งผ่าน ๆ ไป เป็นเวลาเกือบปีแล้วที่เรนกับรูนรู้จักกัน มันเหมือนว่าเรนรู้จักกับรูนมานานมาก เรนยิ่งรู้สึกเหมือนว่ารูนคือน้องสาวคนนึงที่พี่ต้องคอยช่วยเหลือ เรนแทบจะเล่าทุกเรื่องให้รูนฟังได้มากกว่าเพื่อนจริง ๆ ซะอีก บางครั้งเรนก็รู้สึกอึดอัดกับเพื่อนที่โรงเรียน และรู้สึกอยากอยู่ในโลกแบบนี้ไปนาน ๆ แต่ก็รู้อยู่แก่ใจว่าเป็นไปไม่ได้ ยิ่งพอมาอยู่ประจำ เรนยิ่งรู้สึกแย่มาก ๆ กับเพื่อน มันทำให้ความรู้สึกดีใจที่ได้เห็นหน้าเพื่อนตั้งแต่ก่อนนอนยันตื่นนอนเป็นความรู้สึกอึดอัดใจ ยิ่งอยู่ด้วยกันนานเท่าไร เพื่อนสนิทที่เคยรักมากพอมาอยู่มัธยมกลับเป็นคนอีกแบบนึง แต่เรนก็ได้แค่เงียบ .. ไม่พูดอะไร เรนอยากจะพูดอะไรกับใครซักคน ใครก็ได้ที่จะฟังเรน ใครก็ได้ที่เรนจะเล่าทุกเรื่องให้ฟังได้ ซึ่งไม่ใช่รูน
เพราะรูนเคยต้องเป็นคล้ายกับเรนในสภาพนี้ไม่แล้ว ตั้งแต่ที่รูนรู้จักกับเรน เรนก็รู้สึกว่ารูนเปลี่ยนไปจากเด็กผู้หญิงที่มักจะจิตตกอยู่ตลอดเวลา เป็นคนร่าเริงขึ้นกว่าเดิมเยอะ เรนดีใจที่เรน(ดูเหมือนว่า)มีส่วนทำให้รูนเปลี่ยนไป เพราะฉะนั้น เรื่องหนัก ๆ ใจของเรน เรนเก็บไว้คนเดียวก็ยังไว้ เรนไม่อยากให้รูนต้องมาทุกข์ใจ ต้องมาลำบากใจเพราะเรน
รูน .. เรนขอโทษนะที่ไม่เคยเล่าอะไรให้ฟัง ที่เอาแต่เก็บไว้คนเดียว เรนอยากให้รูนมีความสุขมาก ๆ นะ ถึงแม้ว่าตอนนี้เรนจะเป็นแบบนี้ แต่เรนก็ยังจะเป็นคนเดิมเหมือนตอนที่เราเจอกันนะ .. เป็นคนที่คอยรับฟังทุกปัญหาของรูนและคอยช่วยปลอบ ช่วยแก้ปัญหาให้ไง เพราะงั้นไม่ต้องเกรงใจเลยนะ
ขอบคุณนะ ที่เราได้มารู้จักกัน
และอยากจะบอกว่า .. เราไม่เสียใจเลยนะ ที่ได้มาเป็นเพื่อนกับรูนอย่างนี้
เรนนี่ ฟอลล์
17.11 น.
ความคิดเห็น