คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter#8 ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ
"เอาล่ะจ้ะ..วันนี้เราจะถ่ายภาพนิ่งซึ่งจะเป็นภาพโปรโมตและปกอัลบั้มกันก่อนนะ"
พี่ AR ชี้แจงรายละเอียด ก่อนจะไล่ให้บรรดาสาวๆไปแต่งหน้าแต่งตา ทำผม และแต่งตัว
เครื่องแต่งกายที่คอสตูมออกแบบมาสำหรับพวกเธอนั้น ดีไซน์ให้อยู่ในชุดคล้ายกันแต่มีรายละเอียดปลีกย่อยต่างกัน
และเมื่อแต่งออกมาแล้ว ก็จะดูตรงคอนเซ็ปต์ "วง" อย่างที่สุด ...
มินซันเยแต่งตัวเสร็จแล้วก็เดินดูเพื่อนในวงอย่างสบายใจ ...
เธอสังเกตได้ว่า เมื่ออานโซฮีโดนจับแต่งหน้าแต่งตา เปลี่ยนโฉมขึ้นมาแล้วก็เปลี่ยนไปเสียจนดูน่ารักขึ้นมากทีเดียว
แต่เมื่ออานโซฮีเหลือบตามามอง ... เธอก็ทำเป็นเดินชมนกชมไม้ ไม่ได้มองเสียอย่างนั้น..
อานโซฮีจึงได้แต่ทำหน้าทำตาหมั่นไส้ ก่อนจะโดนพี่คอสตูมลากไปทำผมต่อ
"เอ้า พร้อมแล้วก็เชิญมายืนหน้าฉากได้เลยครับสาวๆ .. โปรดิวเซอร์จัดตำแหน่งไว้ให้แล้วใช่มั๊ย"
ตากล้องเอ่ยถามเมื่อทั้งห้าแต่งตัวเสร็จแล้ว มินซันเยพยักหน้าก่อนจะยื่นกระดาษที่มาร์กตำแหน่งของคนในวงไว้ให้ทุกคนดู
เริ่มด้วยปาร์คเยอีนที่มีตำแหน่งอยู่ริมขวาสุด ตามมาด้วยซอนมีที่โดนวางไว้ให้ยืนติดกัน
(ปาร์คเยอีนยิ้มอ่อนๆ ส่วนซอนมียิ้มเขินๆ)
แล้วก็ตามด้วยมินซันเยซึ่งเป็นหัวหน้าวง ต้องอยู่ตรงกลาง...และที่อยู่ตรงข้างมินซันเยนั้นก็คืออานโซฮี
(อานโซฮีทำตาโต แล้วส่ายหัวอย่างไม่ได้ดั่งใจ) ก่อนจะปิดท้ายด้วยยูบิน..
"นี่ใครจัดตำแหน่งให้คะเนี่ย" อานโซฮีหันไปเอ่ยถามพี่ AR
"โปรดิวเซอร์เค้าจัดมาน่ะจ้ะโซฮี .. ทำไมหรอ ไม่ชอบที่ๆยืนหรอจ๊ะ เปลี่ยนกับซอนมีก็ได้นะ" พี่ AR เอ่ยถามอย่างเอ็นดู
ขณะที่มินซันเยยิ้มแยกเขี้ยวให้อานโซฮี... อีกฝ่ายถอนหายใจหนักหน่วง เพราะรู้ได้เลยว่า
ถ้าหากเธอยอมยืนอยู่ในตำแหน่งนี้ ... ไม่ว่าจะไปถ่ายรูป ถ่ายMV ไปที่ไหน ทำอะไร เธอก็ต้องยืนอยู่ข้างมินซันเยไปตลอด
ซึ่งเหตุผลนี้มันก็ทำให้ข้อเสนอในการเปลี่ยนที่ ดูน่าสนใจเหลือเกิน
แต่เมื่อหันไปเห็นสายตาเศร้าๆของปาร์คเยอีน(ที่ดูอยากจะยืนข้างซอนมี) ก็ทำให้เธอเปลี่ยนไม่ลง
"ไม่เป็นไรค่ะ..ตรงนั้นก็ได้..." อานโซฮีถอนหายใจ ดูเหมือนจะหมดทางเลือกเสียแล้ว
แต่เธอก็ดีใจที่ปาร์คเยอีนและซอนมีดูจะโล่งใจที่ในที่สุดก็ได้ยืนข้างกัน ..
"ดีแล้ว...เป็นเด็กดีหน่อย อย่าเรื่องมากเข้าใจมั๊ย..." มินซันเยหัวเราะ ก่อนจะลูบหัวอานโซฮีอีกครั้ง
แต่ฝ่ายที่โดนลูบหัวได้แต่ถอนหายใจ แล้วสะบัดหน้าหนีอย่างขุ่นเคือง
การถ่ายภาพปกอัลบั้มเป็นไปอย่างไม่ยากลำบากนัก แต่ก็กินเวลาไปยาวนานมาก
จนล่วงเลยไปเกือบเที่ยงคืน เพราะต้องถ่ายทั้งรูปกลุ่มรูปเดี่ยว แถมยังต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า-ทรงผมใหม่เมื่อถ่ายอีกชุดหนึ่ง
"เฮ้อ...สงสัยคืนนี้ต้องค้างที่นี่แล้วมั้งคะ" ซอนมีเอ่ยเมื่อมองดูนาฬิกา พลางบิดขี้เกียจ
"อืม...ไม่เป็นไรหรอกมั้ง เดี๋ยวพี่โทรบอกคุณแม่ซอนมีให้ มีพี่อยู่ด้วยท่านคงไม่ว่าอะไร" ปาร์คเยอีนเอ่ย
ซอนมียิ้มเขิน ก่อนจะยื่นโทรศัพท์มือถือของตนเองให้ปาร์คเยอีน
"ห๊ะ!! ค้างที่นี่งั้นหรอ" อานโซฮีร้องออกมาอย่างตกใจ เสื้อผ้าก็ไม่ได้เอามา แปรงสีฟันก็ไม่มี โอยๆๆ
เธอกุมขมับอย่างเคร่งเครียด แต่มินซันเยก็พอจะดูท่าทางของเธอออกจึงเอ่ยถามดักคอไว้ก่อน
"ไม่เสื้อนอนน่ะยืมคนในวงก่อนก็ได้ ทุกคนเค้าเตรียมมาสองชุดทั้งนั้นน่ะ" มินซันเยเอ่ย
อานโซฮีหันไปมองคนที่พูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ ...แล้วจำใจเอ่ยคำขอบคุณ
มินซันเยก็ทำเป็นโบกมือไม่รับ(ซึ่งกวนประสาทโซฮีมาก) แล้วเดินแยกออกไปอาบน้ำก่อน
"นี่จ้ะ โซฮี ยืมชั้นก่อนก็ได้" ซอนมียื่นชุดนอนสีชมพูหวานแหววให้อย่างมีไมตรี
อานโซฮียิ้มรับแล้วกล่าวขอบคุณ...แม้เสื้อสีชมพูขนาดนี้จะดูไม่เหมาะกับเธอนัก แต่เธอก็ไม่อยากหักหาญน้ำใจใคร
ทุกคนจึงแยกย้ายกันไปทำภารกิจส่วนตัวของตนเอง ... อานโซฮีจึงถือโอกาสโทรหาแม่เสียก่อน
-------------------------------------------------------
"ค่ะแม่...หนูอยู่ได้ค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ..."
อานโซฮีรับคำหลังจากฟังคุณแม่ของเธอบอกเตือนด้วยความเป็นห่วงนานราว 15 นาที
ก่อนจะขอตัวไปอาบน้ำเข้านอน... ทันทีที่เธอวางสายจากมารดา ...น้ำเสียงกวนประสาทก็ดังกระทบหูทันที
"โตขนาดนี้ต้องโทรขออนุญาตแม่ด้วยเหรอ จะมานอนนอกบ้านน่ะ"
มินซันเยเอ่ยถามพลางกอดอก .. อานโซฮีหันไปมองด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์ก็ต้องประหลาดใจ
เพราะในขณะนี้มินซันเยไม่ได้อยู่ในชุดที่ใส่มาทำงาน ...เธออยู่ในเสื้อยืดสีเทาธรรมดา กับกางเกงนอน
ผมที่เคยถูกเซ็ทไว้อย่างดีก็เปลี่ยนเป็นเรียบๆธรรมดาเพราะเพิ่งสระผมเสร็จ
และสิ่งที่ทำให้รู้สึกแปลกแตกต่างขึ้นไปอีกก็คือแว่นตากรอบสี่เหลี่ยมที่ใส่อยู่รับกับใบหน้าที่ปราศจากเครื่องสำอางค์
ไม่รู้ว่ามินซันเยจะรู้ตัวหรือเปล่าว่า เธอในแบบนี้ ทำให้อานโซฮีรู้สึกดีมากกว่ามาดคุณหนูไฮโซตามปกติของเธอด้วยซ้ำ
"ก็ต้องขอสิ...คนเค้ามีพ่อมีแม่...ไม่เหมือนเธอ...พ่อแม่ไม่เป็นห่วงหรือไง" อานโซฮีเอ่ยอย่างหมั่นไส้
"เผื่อเธอจะลืมไปว่าชั้นอายุ 18 แล้วนะ ขอเตือนความจำอีกที...เอ้อ ลืมไปว่าคุยกับเด็กไม่มีสัมมาคารวะ"
มินซันเยหัวเราะร่า ทำให้อานโซฮีฮึดฮัดขัดใจเป็นอย่างมาก
"ไปอาบน้ำได้แล้ว ...เด็กอายุ 15" มินซันเยเอ่ยไล่
"จะอาบไม่อาบมันก็เรื่องของชั้น" อานโซฮีเชิดหน้าไม่สนใจ
"ไม่อาบจะอาบให้นะ" มินซันเยเอ่ย ทำให้อานโซฮีหน้าเสียอีกครั้ง
เธอจึงจำเป็นต้องเดินไปเข้าห้องน้ำทั้งๆที่ยังบ่นงึมงำไปตลอดทาง
---------------------------------------------------------------------------
"เฮ้ย...มีที่นอนอยู่ 3 ที่เองนะ ทำไงดีอ่ะ" พี่ AR คนหนึ่งเอ่ยกับอีกคนหนึ่ง
พวกเธอมีหน้าที่จัดเตรียมที่นอนให้สาวๆวอนเดอร์เกิร์ล
"ดึกขนาดนี้ จะออกไปหาที่ไหนก็คงไม่ทันแล้ว" พี่ AR อีกคนตอบกลับมา
ทำให้ AR คนแรกถึงกับถอนหายใจ ...
"เอ้อ..สาวๆ มาพอดีเลย.. คือว่า มันมีที่นอนอยู่แค่ 3 ที่น่ะ...จะเอายังไงกัน"
พี่ AR หันไปถามกับห้าสาวที่เดินใส่ชุดนอนเข้ามาพอดี
ทุกคนมองหน้ากันอย่างงุนงง ..แต่ก็มั่นใจว่าไม่มีใครใจร้ายพอจะให้ใครสักคนลงไปนอนพื้นแน่ๆ ..
"ก็นอนฟูกละ 2 คนสิคะ จะไปยากอะไร ..แล้วจะมีคนนึงได้นอนคนเดียว สบายกว่ามั๊ยล่ะ"
มินซันเยเอ่ย .. เรื่องการคิดคำนวณขอให้บอกจริงๆ ..เธอรวดเร็วอย่างมาก
เมื่อมินซันเยเอ่ยคำว่า "ฟูกละ 2 คน" อานโซฮีก็รู้ได้โดยสัญชาตญาณทันทีว่าอีกฝ่ายมีแผนการณ์อะไร
แต่ก็ขวางไม่ทันแล้วเพราะทุกคนหันมามองหน้ากันอย่างพอใจกับบทสรุปของหัวหน้าวง ...
"ชั้นขอ...นอนคนเดียว" ยูบินเอ่ยเสียงเรียบขึ้นมาก่อน ..
เพื่อนๆในวงก็เข้าใจดี ไม่ใช่ว่ายูบินจะเห็นแก่ตัวหรืออย่างไร แต่เธอชอบอยู่คนเดียวมากกว่า
มินซันเยกำลังจะเอ่ยขึ้นมา ...แต่อานโซฮีก็พูดแทรกขึ้นมาก่อนอย่างอ่อนใจ
"และแน่นอนว่า พี่เยอีน ต้องนอนกับซอนมีอยู่แล้วใช่มั๊ยคะ" อานโซฮีเอ่ยอย่างหมดแรง..
เธอยอมแพ้แล้วจริงๆ เพราะวันนี้ต้องเจอกับมินซันเยมาทั้งวัน...ราวกับฟ้ากลั่นแกล้ง ไม่มีสิทธิ์หลีกหนีไปไหนเลย
เมื่อพี่ AR เห็นดังนั้นก็วางใจ ...ก่อนจะขอตัวไปนอนบ้าง ...
"เอาล่ะ...นอนกันเถอะ ง่วงเต็มแก่แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีแรงถ่าย MV" ปาร์คเยอีนเอ่ยขึ้นมาเป็นคนแรก
ก่อนจะล้มตัวลงบนที่นอน ส่วนซอนมีก็เคอะเขินเล็กน้อย แล้วค่อยๆลงนอนบนแขนปาร์คเยอีน
ส่วนยูบินก็นั่งสมาธิก่อนนอน...(หือ??)...บนที่นอนของตนเอง...
"อืม..ราตรีสวัสดิ์ทุกคน" มินซันเยเอ่ย ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนที่นอนที่ว่างอยู่ ขณะที่อานโซฮียังคงนั่งอยู่อย่างนั้น
"จะไม่นอนเหรอ?" มินซันเยกระซิบเบาๆขณะกระชับผ้าห่มขึ้นห่มกาย
อานโซฮีก็ยังคงนั่งกอดอกอยู่ที่เดิมไม่ขยับเขยื้อน ...
"กลัวชั้นทำอะไรเธอล่ะสิ..." มินซันเยลุกขึ้นมาแล้วกระซิบข้างหู ทำเอาอานโซฮีหันมาตีแขนอีกฝ่ายแรงๆ
แล้วกอดอกหันหนีต่อ...ไม่ยอมพูดอะไรสักคำ...
ตุบ ~ .. มินซันเยดึงร่างของอานโซฮีให้หงายหลังนอนลงมา อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว จึงหงายลงมาด้วย
เมื่อหลังของอานโซฮีแนบกับที่นอน มินซันเยก็ใช้มือข้างหนึ่งของเธอกดไว้ทันที...
"นอน..." มินซันเยเอ่ยแกมบังคับ ..ทำให้อานโซฮีหันมองด้วยสีหน้าขัดใจ
แต่ดูทีท่าแล้ว มินซันเยก็ดูจะไม่ทำอะไรจริงๆ...เธอจึงได้แต่ถอนหายใจ แล้วยอมนอนนิ่งๆในที่สุด
เมื่อมินซันเยเห็นอานโซฮีทำท่ายอมศิโรราบ เธอก็ยิ้ม ก่อนจะปล่อยมือออกแล้วตั้งท่าจะนอน
เมื่อเธอปล่อยมือ อานโซฮีก็พลิกตัวหนีไปทันที...
อานโซฮีนึกอยากจะให้มีหมอนข้างยิ่งนัก เพื่อจะได้เอามากั้นระหว่างเธอกับมินซันเย
เธอจึงลุกขึ้นมองซ้ายมองขวาเผื่อจะเจอบ้างแต่สิ่งที่เห็นก็มีเพียงยูบินที่นั่งสมาธิอยู่
กับปาร์คเยอีนและซอนมีที่นอนกอดกันอย่างดูมีความสุขดีเท่านั้น...เธอจึงได้แต่ถอนหายใจ แล้วตั้งท่าจะล้มตัวลงนอน
แต่เมื่อหันมาอีกที...เธอก็เห็นคนที่สั่งให้เธอ "นอน" เมื่อครู่ จมลงสู่ห้วงนิทราเสียแล้ว
มินซันเยนอนเปลือกตาปิดสนิท เธอนอนเอามือทั้งสองมารองไว้ด้านหน้าเสียด้วย
และนั่นก็ทำให้อานโซฮีสังเกตเห็นบางสิ่ง....
พลาสเตอร์ลายการ์ตูนสีส้มสะท้อนแสง...
มันยังคงปิดสนิทอยู่บนมือของมินซันเย ...ไม่มีร่องรอยเปียกน้ำแต่อย่างใด
เป็นไปได้ยังไงกัน...? ในเมื่อมินซันเยก็บ่นเองว่าพลาสเตอร์ของเธอมันสีน่าเกลียด...
เป็นไปได้หรือว่าคนอย่างมินซันเยจะอาบน้ำ โดยไม่ล้างมือ...ราวกับว่าอีกฝ่ายตั้งใจระวังรักษามันไว้...
ตั้งใจรักษาไว้เนี่ยนะ..? แค่พลาสเตอร์แผ่นเดียวที่เป็นความช่วยเหลือของเธอ
อานโซฮีรู้สึกได้ถึงใบหน้าที่ร้อนผ่าวขึ้นมา ...
ทำราวกับว่าเธอเป็นคนสำคัญอย่างนั้นแหละ...นี่เธอคิดไปเองหรือเปล่านะ...
ความคิดเห็น