ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter#3 ยัยหัวหน้าวงขี้โมโห
สายตาขุ่นเขียวคู่นั้นถูกปรายตามองมาเป็นระยะเมื่อพี่ทีมงานมาไกล่เกลี่ยให้ทั้งสองสงบแล้วนั่งอยู่กับที่
แม้อานโซฮีกับมินซันเยจะนั่งห่างกันเป็นโยชน์ แต่ก็ไม่วายโดนสายตาแค้นเคืองของอีกฝ่ายจ้องกัน
ราวกับจะฆ่าต้มผัดแกงทอด..หอมอร่อยในพริบตาให้ได้เสียอย่างนั้น...
ยิ่งอานโซฮียิ่งร้าย .. แม้จะรู้ว่าตนเองเป็นฝ่ายผิด แต่ก็ยังจ้องตอบไม่วางตา ... มาถึงตรงนี้เราก็คงจะรู้กันดีแล้วว่า
บุคลิกของเธอนั้นเป็นคนไม่ยอมคนขนาดไหน...ซึ่งมันก็ยิ่งปลุกอารมณ์(โกรธ)ของมินซันเยเข้าไปใหญ่
"ชั้นชื่อซอนมีนะจ๊ะ..." ซอนมีแนะนำตัวก่อนอย่างเป็นมิตรเมื่อพี่ทีมงานปล่อยให้แนะนำตัว
อานโซฮีจึงหันไปยิ้มกับซอนมีอย่างเป็นมิตร...
"ค่ะ...พี่ซอนมี" อานโซฮีเอ่ยรับคำ
"อ๊ะ!! ..ไม่ต้องเรียกพี่หรอกจ้ะ เราอายุเท่ากันนะ" ซอนมีเอ่ย ก่อนที่ใบหน้าจะมีสีเรื่อขึ้นมา
"นั่นไง...บอกแล้วว่าซอนมีหน้าแก่กว่าอายุ" ปาร์คเยอีนสบโอกาสล้อเลียนเธอทันที
ซอนมีจึงหันมาค้อนตัวการอย่างขัดใจ ก่อนจะทุบไหล่เธอเบาๆ แล้วก็ทำให้ปาร์คเยอีนหัวเราะอย่างพอใจได้อีกครั้ง
ซอนมีเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมปาร์คเยอีน หรือพี่เยอีนของเธอมักจะหยอกล้อ และกัดแขวะรังแกเธอเสมอ
แม้อีกฝ่ายจะไม่ได้ตั้งตนเป็นศัตรู แต่ก็เหมือนกับชอบแกล้งตลอดเวลา ...
ยิ่งเห็นเธองอน ยิ่งมีความสุขอย่างนั้นหรือ?
เธอคิดในใจพลางมองคนที่แนะนำตัวคนต่อไปคนนี้อย่างไม่เข้าใจ
"เอ้อ .. ชั้นน่ะชื่อปาร์คเยอีนนะ .. แก่กว่าเธอแน่นอนล่ะ เรียกพี่เยอีนแล้วกัน" ปาร์คเยอีนแนะนำตัวแล้วยิ้มให้
"ค่ะ พี่เยอีน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ..." อานโซฮียิ้มน้อยๆตอบไป
ก่อนที่ปาร์คเยอีนจะคว้าสาวผิวเข้มสีหน้าเรียบเฉยข้างๆเข้ามา
"ส่วนเนี่ยะ .. ยูบิน... เค้าเป็นคนพูดน้อยต่อยหนัก...ไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ แต่ใจดีนะ" ปาร์คเยอีนแนะนำยูบิน
ฝ่ายยูบินเองก็ยิ้มมุมปากนิดหนึ่งตอบกลับมาเพื่อแสดงว่าเป็นมิตร...แต่เธอก็ยังไม่พูดอะไรอยู่ดี
ปาร์คเยอีนจึงหันมายิ้มแหยให้กับอานโซฮี
"จะได้ยินเสียงเค้าเฉพาะเวลาร้องเพลงเท่านั้นล่ะ... เอาล่ะ...แล้วก็เหลือ..."
ปาร์คเยอีนปรายตาไปมอง "คุณหัวหน้าวง" ที่นั่งกอดอกอยู่มุมห้อง ไม่ยอมมาร่วมวงกับเขา
อานโซฮีเองก็พอจะรู้ดีว่าแผลงฤทธิ์อะไรกับเค้าไว้ แต่อัตตาก็ทำให้เธอไม่เอ่ยอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว
"อ่..อ่า นี่ก็คือ ซันเย เป็นหัวหน้าวง ชื่อเต็มๆเค้าคือมินซันเยละนะ แต่ไม่ค่อยชอบให้ใครเรียกเท่าไหร่ เค้าถือ"
ดูท่าปาร์เยอีนก็ลำบากใจที่จะต้องแนะนำมินซันเยให้แก่อานโซฮีเช่นกัน
แต่ด้วยหน้าที่ ... จะข้ามไปก็คงเสียมารยาท
"เหอะๆ...ค่ะ..." อานโซฮีหัวเราะเบาๆนำ ก่อนจะเอ่ยรับคำ
มินซันเยมองอย่างไม่พอใจนัก แต่ก็ไม่อยากจะหาเรื่องขึ้นก่อน
จนเมื่อได้ยินคำพูดสามพยางค์หลุดออกจากปากของอานโซฮีเบาๆว่า
"มินซันเย.."
"นี่...ชั้นเป็นรุ่นพี่เธอนะ...แก่กว่าเธอตั้งสามปี เรียกชื่อเฉยๆอย่างนี้ใช้ได้ที่ไหน!!"
มินซันเยแหวขึ้นมาด้วยสีหน้าโหดๆ ... ซอนมี ปาร์คเยอีน และยูบินต่างก็อ้าปากค้างพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
ซวยแล้ว...ซวยของจริงแล้ว!!
"ก้อจาเรียก...มินซันเยอ่ะ... มินซันเย.. มินซันเย" อานโซฮีลอยหน้าลอยตา
มินซันเยเริ่มควันออกหู แม้จะรู้ว่าอานโซฮีจงใจยั่วโมโห...แต่ก็ไม่เคยมีใครกล้าท้าทายเธอเช่นนี้มาก่อน
ยัยเด็กรุ่นน้องนี่..กล้าท้าทายอำนาจรัฐ...เอ๊ย อำนาจแม่เสือซันเยซะแล้ว...
"ซันเย...ใจเย็นๆ น้องมันแหย่เล่นน่ะ" ปาร์คเยอีนดึงแขนเพื่อนไว้พลางขยิบตาให้
มินซันเยสะบัดแขนออกอย่างขัดใจ...เห็นว่าเป็นเยอีนขอไว้หรอก...ไม่อย่างนั้นละก็
"เอาล่ะ แม่ตัวยุ่ง แนะนำตัวได้แล้วจ้ะ" ปาร์คเยอีนหันมาทางอานโซฮีอย่างอ่อนใจ
"ค่ะ...ชื่ออานโซฮี เรียกว่าโซฮีก็ได้ค่ะ ความจริงเรียกยังไงก็ได้นะคะ เพราะไม่ถือตัวเหมือนใครบางคน..."
ไม่วาย แม่ตัวร้ายยังกัดแขวะให้ได้อีก มินซันเยขบฟันกรอด
อุตส่าห์ไม่โวยวายบอยคอร์ดเอาออกจากวงก็บุญเท่าไหร่แล้ว ยังมาทำอย่างนี้อีก!!
คอยดูนะ .. อานโซฮี... ชั้นไม่ปล่อยเธอไว้แน่ ... มินซันเยคิดอย่างมาดมั่น
"อ่า...จ้ะ โซฮี ยินดีต้อนรับสู่วงวอนเดอร์เกิร์ลนะ" ซอนมีตัดบทยิ้มๆ
ก่อนจะก้มลงกระซิบกับอานโซฮีเบาๆว่า "แต่กับหัวหน้าวงน่ะ ยอมๆเค้าบ้างนะจ๊ะ"
อานโซฮีหันไปมองซอนมีด้วยสายตาสำนึกผิด
เข้าใจหรอกว่าทำให้ทุกคนรู้สึกลำบากใจ ...แต่คนมันไม่ชอบนี่นา ไม่ชอบให้ใครมาวางอำนาจข่ม
จะเป็นเพื่อนกันก็เป็นเพื่อนกันสิ...ทำไมต้องมาข่มกันด้วยล่ะ
จะว่าไปเพื่อนๆในวงของเธอนั้น ต่างมีบุคลิกที่แตกต่าง และส่วนใหญ่ก็หน้าตาน่ารักกันทั้งนั้น
ปาร์คเยอีนก็สูง สวย หุ่นดี แถมยังดูเป็นคนที่เป็นมิตรกับคนทั่วไป
ซอนมีก็น่ารัก ตากลม พูดจาอ่อนหวาน อ่อนโยน ...
แม้กระทั่ง ยูบินที่ไม่ค่อยพูด ก็ดูเป็นผู้หญิงเท่ ดูดี และน่าจะเป็นคนดีพอสมควร...
ผิดกับ....
มินซันเย...ยัยหัวหน้าวงขี้โมโหคนนี้ ...
ความจริงอานโซฮีนั้นก็มีความประทับใจแรกกับหน้าตาที่ดูน่ารักของมินซันเยอยู่เล็กน้อย
แต่ความประทับใจนั้นก็ละลายไปตั้งแต่คำพูดแรกที่เธอเอ่ยขึ้นมา...
เฮ้อ...ไม่น่าเลย...
อานโซฮีคิดแล้วถอนหายใจ...ก่อนจะกอดอกนั่งฟังแผนการตลาด และ คอนเซ็ปต์ของวง
ซึ่งทางค่ายตั้งใจจะทำให้เป็นเกิร์ลกรุ๊ป แบบโชว์สเต็ปแดนซ์ให้สุดๆ
และวงของพวกเธอก็จะเป็นวงเกิร์ลกรุ๊ปวงแรกของค่ายในรอบหลายปีมานี้
ยิ่งฟัง ก็ยิ่งทำให้สมาชิกในวงทุกคนรู้สึกตื่นเต้นและกระตือรือร้นอยากออกแสดงเร็วๆนัก
หลังจากนั้นก็มีการแจกตารางงานของการอัดเทป และแจกเพลง Single แรกที่จะต้องอัด
พร้อมทั้งตารางงานการถ่ายปก และการซ้อมเต้นที่จะต้องมีเกือบทุกวันตอนเย็น
เฮ้อ...เห็นตารางงานแล้ว อานโซฮีก็ถึงกับท้อเกือบถอดใจ
เพราะไหนจะต้องเรียน ไหนจะต้องทำงาน .. ทำให้รู้ว่าเป็นมืออาชีพนี่มันไม่ง่ายจริงๆ
แต่เมื่อเห็นสายตาเย้ยหยันจากคนอีกคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม .. มันก็ทำให้เธอมีแรงฮึดขึ้นมาอีกครั้ง...
เออ...ให้มันรู้กันไปสิ ว่าคนอย่างอานโซฮี จะทำไม่ได้... !!
อานโซฮีคิดในใจส่งผ่านสายตาไป...
แต่ก็ต้องขัดใจเมื่อได้รับสายตาตอบกลับมาเป็นเชิงว่า...
เออ..ชั้นจะคอยดู ว่าคนอย่างเธอจะทำได้ซักกี่น้ำ!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น