คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter#2 นี่น่ะหรือ!! น้องใหม่
ติ๊ก...ติ๊ก...ติ๊ก..ติ๊ก...
เสียงนาฬิกาฝาผนังของห้องเรียนกำลังเดินไปอย่างช้าๆและเยือกเย็น
ราวกับว่าต้องการทรมาณผู้ที่นั่งแทบไม่ติดเก้าอี้อยู่ในขณะนี้
คิมแชยองหันมองเพื่อนสาวอย่างเข้าใจดี...ก็อานโซฮีในขณะนี้นั่งถูมือไปมาอย่างอนาทรร้อนใจ
ขณะนี้เป็นเวลาสี่โมงยี่สิบแล้ว...ใกล้จะถึงเวลาเลิกเรียนทุกขณะจิต...
แต่เลยเวลานัดที่ทางค่าย KYN นัดมานานมากแล้ว ยังไม่รวมเวลาเดินทางที่เธอต้องไปถึงให้ได้ภายใน 5 นาที
ติ๊ก...ติ๊ก...ติ๊ก.. ติ๊ก...
เสียงนาฬิกายังคงเดินไป อานโซฮียิ่งรู้สึกได้ถึงความกดดันที่เพิ่มมากขึ้น ..
ใจจะขาดรอนๆแล้วเนี่ย .. เธอคิดในใจอย่างกระวนกระวาย ...รู้สึกเสียมารยาทสุดๆ แต่ทำอย่างไรได้...
"ตึ้ง ตึง ตึง ตึ่ง...ตึง ตึง ตึ๊ง..ตึง.."
เสียงระฆังของโรงเรียนบอกหมดเวลา ก็ยังไม่ดังเท่าเสียงเลื่อนเก้าอี้ที่เกิดขึ้นพร้อมกันแทบจะทันที
อานโซฮีไม่พูดไม่จา แต่เก็บกระเป๋าวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
รอก่อนนะคะ...รอหนูก่อน...
หนูกำลังรีบไป...รอหนูก่อน...
------------------------------------------------------------------------------------------
บนตึกสำนักงาน KYN บนชั้น 16
"สมาชิกใหม่คนนั้น ยังไม่มาซะทีนะคะ" เสียงหวานใสของสาวตากลมโต
หนึ่งในสมาชิกวอนเดอร์เกิร์ลนามว่า ซอนมี สาวเรียบร้อยอ่อนโยนที่สุดในกลุ่มถอนหายใจ
"เอาน่า เค้าอาจจะเพิ่งเลิกเรียนก็ได้ ไม่ได้โดดมาอย่างซอนมีนี่นา" เยอีน หรือ ปาร์คเยอีน
สาวร่างสูงที่สุดในกลุ่มกล่าวพลางหัวเราะ ทำเอาอีกฝ่ายค้อนขวับเอาง่ายๆ ..
แต่เธอก็ไม่ได้บ่นว่าอะไร ยั่วโมโหซอนมีเป็นกิจกรรมประจำที่เธอโปรดปรานอยู่แล้ว
เพราะซอนมีนั้นไม่เคยโกรธใครได้จริงๆจังๆเสียที .. เป็นที่สนุกนักสำหรับเธอ ... ^^
"จะโดดหรือไม่โดด...ก็ควรจะมีความรับผิดชอบหน่อยนี่!!"
เสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างบ้าอำนาจ ทำเอาซอนมีสะดุ้งน้อยๆ ส่วนปาร์คเยอีนก็หันไปมองเพื่อนสาวอย่างอ่อนใจ
มินซันเย หรือ ซันเย (เธอชอบให้เรียกอย่างหลังมากกว่า) ยืนกอดอกด้วยท่าทางเหมือนคุณหนูเอาแต่ใจ
เธอไม่ชอบการรอคอย .. ไม่ชอบให้ใครมาช้า หรือ สาย !!
ยิ่งโดยเฉพาะ คนที่รับหน้าที่เป็น"หัวหน้าวง"อย่างเธอ ต้องทนกับพฤติกรรมแบบนี้ละก็...
รู้จักคนอย่างมินซันเยน้อยไปหน่อยแล้ว!! ...
ไม่ว่ายัยหนูนั่นจะเป็นใคร...แต่ก็ต้องสั่งสอนให้เข็ดหลาบเสียหน่อย
ในที่นั้นก็คงจะมีแต่ ยูบิน สาวผิวคล้ำเข้ม หน้าตาไร้อารมณ์เท่านั้นที่ไม่เอ่ยว่ากระไร
เธอเพียงแต่ยืนเอามือข้างหนึ่งกอดอก และมืออีกข้างถือแก้วกาแฟอยู่ที่มุมห้อง
บรรดาทีมงานเห็นว่ามินซันเยเริ่มจะอารมณ์เสียแล้ว จึงส่งสัญญาณให้โทรศัพท์เร่งอานโซฮี
แต่ทว่า ทันใดที่ทีมงานยกหูโทรศัพท์ขึ้น... เสียงผลักประตูก็ดังขึ้นทันทีเช่นกัน
ผลัวะ!!
สาวน้อยหน้าตาธรรมดา(มาก...ในสายตาของมินซันเย)โผล่หน้าเข้ามาพร้อมร่างบางๆของเธอ
ชุดนักเรียนบวกกับทรงผมอันยุ่งเหยิงของเธอทำให้ยิ่งดูจืดชืดมากขึ้น(ในสายตาของมินซันเยเช่นกัน)
เธอมองไปรอบๆอย่างตื่นๆ ก่อนจะเอ่ยปากเสียงหอบ
"..ขอ..โทษ.. จริงๆ...นะ...คะ.. ที่... ทำ...ให้...รอ..."
อานโซฮีก้มหัวเป็นเชิงขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า พลางมองไปรอบๆ
เธอรู้สึกโล่งใจที่ได้รับสายตาและรอยยิ้มอย่างเป็นมิตรจากสาวน้อยตาโตอย่างซอนมี
และปาร์คเยอีนที่ขยิบตาให้เป็นเชิงไม่ถือสา ส่วนยูบินที่กอดอกอยู่มุมห้องก็พยักหน้าอย่างให้อภัย
เว้นก็แต่...............
"เธอไปทำอะไรอยู่หา! พวกชั้นไม่ได้มีเวลาทั้งวันนะ"
สาวน้อยหน้าตาน่ารักแต่ถมึงทึง ยืนกอดอกอย่างวางอำนาจ ก่อนเดินเข้ามาหาอานโซฮี
อีกฝ่ายขมวดคิ้วยุ่ง ก่อนจะก้มหัวขอโทษอีกครั้ง
"ขอโทษจริงๆค่ะ ที่ทำให้เสียเวลา แต่..."
ดูเหมือนมินซันเยจะไม่ยอมให้อานโซฮีพูดให้จบ เธอพูดสวนขึ้นมาทันที
"แต่จะไม่มีคราวหน้าอีก เพราะถ้ามีคราวหน้าก็เตรียมตัวเด้งออกจากวงได้เลย
ชั้นไม่มีเวลาจัดการกับคนไม่มีความรับผิดชอบหรอกนะ"
คำพูดของมินซันเยดูเหมือนจะกระแทกใจอานโซฮีเข้าอย่างจัง
เพราะเธอยืนมองหน้าอีกฝ่ายนิ่ง...แต่มันไม่ใช่การมองหน้าในแบบศิโรราบแต่อย่างใด
มันเป็นสายตาของคนที่อยากจะเอาชนะ!!!
"ได้..." อานโซฮีเอ่ยด้วยน้ำเสียงถือดี ที่ฟังดูขัดหูมากสำหรับมินซันเย
"ต่อไปจะไม่มีคราวหน้าอีก...เชื่อชั้นได้เลย" อานโซฮีเอ่ยอย่างมุ่งมั่น
แววตาอย่างนั้นทำให้มินซันเยถึงกับนิ่งอึ้งไป...............
เอาละซี...เสือสองตัวมาเจอกัน
คนนึงก็ร้าย อีกคนนีงดูท่าจะร้ายยิ่งกว่า..
อูย...ปวดหัว...
ปาร์คเยอีนคิดอย่างเครียดๆ เมื่อเงยหน้ามองสองสาวที่ส่งสายตาให้กันอย่างไม่มีใครกลัวใคร
ความคิดเห็น