คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter#9 คนที่เธอชอบ?
ค่ำคืนนั้นผ่านพ้นไปอย่างง่ายดาย เพราะสาวๆวงวอนเดอร์เกิร์ลต่างก็เหนื่อยอ่อนจากการถ่ายภาพนิ่ง
แม้กระทั่งอานโซฮีที่ยังระแวงมินซันเยอยู่บ้าง ก็ยังยอมล้มตัวลงนอนเคียงข้างคนที่เธอไม่ไว้ใจที่สุด
ทำให้ทุกคนหลับสนิทไร้กังวลจนถึงเช้าเลยทีเดียว...
"อื้มม.." มินซันเยร้องออกมาเบาๆด้วยความเกียจคร้าน ดวงตายังปิดสนิท
แต่เธอก็รู้สึกตัวตื่นแล้วเพราะความรู้สึกอึดอัดเหมือนมีอะไรมารัดร่างกายในตอนนี้ เธอจึงค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้น
แม้ภาพเบื้องหน้าจะยังไม่ชัดเจนนักแต่มินซันเยก็พอจะจับเค้าได้ .. ว่าใครที่นอนอยู่ตรงหน้าเธอขณะนี้
และยิ่งกว่านั้น .. สิ่งที่ทำให้เธออึดอัดจนเกือบหายใจไม่ออกอยู่ในตอนนี้...
มันก็คืออ้อมกอดของคนที่อยู่ด้านตรงหน้านี้....
นี่..นี่เธอนอนกอดชั้นเหรอเนี่ย?!?
มินซันเยรู้สึกได้ถึงความร้อนวูบที่แผ่ซ่านขึ้นมาบนใบหน้าของตนเองโดยไม่ทราบสาเหตุ
อานโซฮีนั้นนอนหลับสนิท ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร แต่อ้อมแขนกระชับแน่น
เธอเองก็เคยใกล้ชิดกับผู้หญิงหลายคน ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนที่โรงเรียน เพื่อนร่วมงาน แม้กระทั่งเพื่อนๆในวง
แต่ทำไม...กับคนๆนี้ เธอต้องรู้สึกเขินด้วยนะ ... รู้สึกว่ามันแปลกแตกต่าง ...
แต่ในที่สุด ..เธอก็หาข้อสรุปให้กับตนเองได้อย่างรวดเร็วว่า คงเป็นเพราะอีกฝ่ายเป็นคนที่เธอเคยไม่ชอบหน้ามาก่อนละมัง
พอมาอยู่ใกล้มันเลยรู้สึกแปลกๆ.... ใช่หรือไม่....
มินซันเยมองซ้ายมองขวา เพื่อจะหาทางลุกหนีจากอ้อมกอดของอีกฝ่ายโดยไม่ทำให้อานโซฮีตื่น
แต่ทว่าอ้อมกอดนั้นก็แน่นเกินกว่าที่จะขยับตัวได้เลย...และนั่นก็คงเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอตื่นขึ้นมา
ในเมื่อทำอะไรไม่ได้เธอจึงได้แต่ถอนหายใจ ยอมรับชะตากรรม ก่อนจะนอนมองหน้าอีกฝ่ายอย่างพิจารณา
ใบหน้ายามหลับสนิทของเด็กสาวนั้น กลบแววตาดื้อรั้นอวดดีซึ่งปกติอานโซฮีมักจะใช้สายตาเช่นนั้นมองมาที่เธอเสมอ
แต่ครั้งนี้ อานโซฮีกลับซ่อนดวงตาคู่นั้นไว้ภายใต้เปลือกตาและขนตางอนยาว ...แลดูน่าเอ็นดูยิ่งกว่ายามตื่นนัก
เธอไล่สายตาลงมายังจมูกโด่งเป็นสันของอีกฝ่าย...ก่อนจะต่ำลงมาจดจ้องริมฝีปากสีชมพูนั้น...
อืม...ปากน่าจูบดีจริง...
ริมฝีปากใสขนาดนี้ ..คงยังไม่เคยมี first kiss สินะ...
ก็อายุ 15 เองนี่...จะไปมีกับใครเค้าได้ยังไง...
มินซันเยคิดพลางยิ้มหน้าเจื่อนให้กับตัวเองอย่างเสียมิได้ ...ความรู้สึกผิดในใจก็ถาโถมเข้ามาอีกครั้ง...
เด็กคนนี้อายุเพียงแค่ 15ปีเท่านั้น...แต่เธอกลับทำให้อีกฝ่ายต้องเสียขวัญขนาดนั้น...
แค่เพราะอารมณ์โกรธชั่ววูบและความเย่อหยิ่งของเธอ
จะมีวันให้อภัยกันมั๊ยนะ...อานโซฮี...
"ห๊าว..." ราวกับมีบางคนได้ยินเสียงเรียกชื่อตนเองในใจของอีกคน อานโซฮีอ้าปากหาวพลางปรือตาขึ้นมา
มองคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้ามึนงง...ก่อนจะตั้งสติได้...
"ว๊ายย!!" อานโซฮีร้องลั่นแถมไม่ร้องเปล่า ..
เธอผลักมินซันเยที่อยู่ในอ้อมกอดตนเองให้หลุดออกไปทันที ทำเอามินซันเยกลิ้งหน้าทิ่มกับพื้น
"อะไร!? ใครเป็นอะไร?" ยูบินวิ่งเข้ามานั่งข้างๆอานโซฮีที่ลุกขึ้นมานั่งขวัญผวา...
"โอ๋ๆ ไม่ต้องกลัวนะโซฮี...มีอะไรจ๊ะ" ยูบินเอ่ยปลอบ อานโซฮีก็กอดแขนอีกฝ่ายไว้แน่นอย่างหาที่พึ่ง
"อูย!!...แทนที่จะห่วงคนโดนผลักนะยูบิน" มินซันเยทำหน้าเซ็งก่อนจะยันตัวลุกขึ้นมา ยูบินเห็นดังนั้นก็ถอนหายใจ
"ก็นึกว่าเจอแมลงสาบ" ยูบินทำหน้าเซ็งไม่แพ้กัน อานโซฮีหันมองฝ่ายยูบินอย่างเป็นเชิงขอโทษ
"..ม..ไม่รู้นี่...ก็ตื่นมาแล้ว..เจอ..เจอ..หน้าเลย..น่ากลัวง่ะ" อานโซฮีหน้าเสีย
"อะไร...เธอกอดชั้นก่อนนะยัยบ๊อง" มินซันเยเอ่ย ทำให้อานโซฮีหน้าแดงขึ้นมานิดๆ
"ก็ใครจะไปรู้เล่าว่าเป็นเธอ...เธอคิดว่าเป็นเธอชั้นจะแตะต้องงั้นเหรอ!!" อานโซฮีโวยวาย มินซันเยก็แลบลิ้นใส่
ยูบินเห็นดังนั้นก็อ่อนใจ ไม่รู้จะทำยังไงกับสองคนนี้ดี...
"อะไรกัน...จนป่านนี้ยังไม่ไว้ใจกันอีกเหรอสองคนนี้" ยูบินเอ่ย มินซันเยพยักหน้าเห็นด้วย
แม้ยูบินจะไม่ค่อยพูดมาก แต่ก็ยอมรับได้เลยว่า พูดมาแต่ละคำมีสาระทั้งนั้น
อานโซฮีถอนหายใจแล้วเหลือบตามองมินซันเย...ซึ่งในสายตาเธอแล้วไม่มีอะไรที่น่าไว้ใจได้เลย
ต่างกับยูบินที่ดูเป็นพี่สาวที่มีแต่ความห่วงใย ... และนั่นก็ยิ่งทำให้เธอประทับใจยูบินยิ่งขึ้นไปอีก
"ซันเยก็เถอะ...อย่าแกล้งน้องบ่อยแล้วกันนะ" ยูบินเอ่ยฝากฝัง ก่อนจะขอตัวไปวิ่งออกกำลังกายยามเช้า
อันเป็นกิจกรรมที่เธอจะต้องทำประจำยามออกกองถ่าย...อานโซฮีมองตามยูบินไปอย่างไม่อยากให้ไป
เพราะนั่นหมายความว่าเธอต้องอยู่กับมินซันเยสองต่อสองอีกครั้งนั่นเอง...
แต่ดูท่ามินซันเยจะตีความหมายสายตานั้นของเธอเป็นอย่างอื่นไปเสีย...
"โธ่...หาเรื่องกอดยูบินก็บอกมาเห๊อะ" มินซันเยเอ่ยกวนน้ำให้ขุ่นตั้งแต่เช้า และนั่นก็ทำเอาอานโซฮีหน้าหงิกอีกครั้ง
"ถ้าใช่แล้วจะทำไม...กอดพี่ยูบินมันก็ดีกว่ากอดเธอหลายเท่าเลยแล้วกัน..." อานโซฮีกอดอกอย่างขุ่นเคือง
"ทำไม ยูบินดีกว่าชั้นตรงไหน..." มินซันเยเอ่ยถามเคืองๆ
"ก็...ก็...." อานโซฮีถึงกับติดขัดเมื่อมินซันเยเอ่ยถามตรงๆแบบนั้น เพราะเธอยังไม่ได้หาเหตุผลสำหรับคำตอบนั้น
"ก็...พี่เค้าทั้งเท่ ทั้งเก่ง...แถมมีความเป็นผู้ใหญ่ ไม่เหมือนกับเธอหรอก ขี้แกล้ง ขี้โวยวายยังกับเด็กๆ"
อานโซฮีเอ่ยตามความรู้สึกตรง ... ซึ่งนั่นก็ทำให้มินซันเยนิ่งอึ้งไปนิดหนึ่ง...
"นี่ก็หมายความว่า...เธอชอบยูบิน...งั้นเหรอ?" มินซันเยเอ่ยขึ้น ก่อนจะสบตาอีกฝ่ายนิ่ง
อานโซฮีขมวดคิ้วอย่างงุนงง ..ไม่เข้าใจว่าทำไมมินซันเยต้องทำสีหน้าเคร่งเครียดขนาดนั้น
"ทำไมชั้นต้องบอกเธอด้วย?" อานโซฮีกอดอกก่อนจะหันหน้าหนี ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวขึ้นมานิดหนึ่ง
"ไม่เอาน่า...เธอชอบยูบินจริงๆน่ะเหรอ" มินซันเยเอ่ยถาม
แต่ด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดใคร่รู้ของอีกฝ่ายนั้นก็ทำให้อานโซฮีนึกอย่างกวนประสาทมินซันเยขึ้นมาอีก
"ถ้าชอบแล้วมันจะเรื่องอะไรของเธอล่ะ" อานโซฮีเอ่ยถามอย่างไม่แยแส ก่อนจะลุกหนีไป
"เดี๋ยวสิ...โซฮี" มินซันเยเอ่ยก่อนจะคว้าแขนของอีกฝ่ายไว้ คนที่ลุกทันที เมื่อโดนดึงอย่างปุบปับ
ก็ทำให้เสียการทรงตัว ... อานโซฮีจึงหงายหลังล้มลงทับลงบันตัวมินซันเย
"ว๊ายย! ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย" อานโซฮีโวยวาย โชคดีเธอยังเอามือยันไว้ทัน
ไม่อย่างนั้นเธอก็แทบไม่อยากจินตณาการว่าจะเป็นอย่างไรถ้าหากจมูกของเธอลงไปฝังอยู่บนแก้มของคนที่เธอทับอยู่
อานโซฮีจึงรีบพยายามลุกขึ้น แต่มินซันเยก็ดึงมือทั้งสองข้างของเธอไว้...
"ตอบชั้นมาก่อน...ชอบยูบินจริงๆน่ะเหรอ?" มินซันเยเอ่ยถาม
อานโซฮีขมวดคิ้ว...นี่จะมาไม้ไหนกันแน่...เธอไม่เคยตามมินซันเยทันเลยสักครั้ง
แต่เธอก็ไม่มีทางเลือก...อานโซฮีถอนหายใจพลางมองซ้ายมองขวาอย่างหาตัวช่วย ..
จนคำพูดคำนั้นหลุดออกมาจากปากของเธอ....
"ชอบสิ...ชอบมากๆเลยด้วย"
--------------------------------------------------------------------------
หลังจากการแต่งหน้าแต่งตา แต่งองค์ทรงเครื่องของบรรดาสาวๆในยามเช้า
การถ่าย MV เทคแรกก็เริ่มต้นขึ้นโดยการเต้นในฉากของพวกเธอนั่นเอง...
ทางด้านอานโซฮีกับมินซันเยนั้น หลังจากการพูดคุยเมื่อเช้า ..ทั้งสองก็แทบไม่ได้คุยกันอีกเลย
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอานโซฮีนึกอยากจะหนีไปให้ไกลๆมินซันเย ....
หรือเป็นเพราะมินซันเยไม่นึกอยากกวนอารมณ์อีกฝ่ายอย่างเคยกันแน่....
ไม่เข้าใจเลย...ทำไมเวลาบอกคำนั้นออกไป แล้วมันต้องรู้สึกไม่ดีด้วยนะ
รู้สึกเจ็บแปลกๆยังไงไม่รู้...ทั้งที่เราก็ชอบพี่ยูบินจริงๆนี่นา...
แต่ทำไมถึงรู้สึกไม่ดีล่ะ ที่ได้บอกออกไปต่อหน้ามินซันเยอย่างนั้น
อานโซฮีคิดอย่างร้อนใจ...ไม่เข้าใจในอารมณ์ของตนเอง และก็ส่งผลให้เธอไม่สามารถเต้นได้เต็มเม็ดเต็มหน่วยเลย
"โซฮี...ยิ้มหน่อย...ยิ้มหน่อย!!" ผู้กำกับตะโกนผ่านลำโพงอันเล็กที่เขาถือไว้ติดตัว
อานโซฮีจึงพยายามเต็มที่ที่จะยิ้มแต่มันก็ยิ่งดูแหยเข้าไปใหญ่...
"โอย...พอๆ หยุดก่อน...ใครก็ได้ช่วยไปบลีฟ(สร้างอารมณ์)โซฮีให้ยิ้มออกหน่อยซิ" ผู้กำกับตะโกนแล้วถอนหายใจ
ทำให้เพื่อนๆในวงต้องหยุดเต้นแล้วหันมามองเธอกันเป็นตาเดียว ...
โดยเฉพาะคนที่มีตำแหน่งอยู่ตรงหน้าสุดของวงที่เมื่อครู่ยังสามารถยิ้มได้อยู่ดีๆ ..ก็หันมามองด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก
ก่อนจะตั้งท่าที่จะเดินเข้ามาหาเธอ...แต่ทว่า...
"ไม่เป็นไรใช่มั๊ย..โซฮี.." ยูบินเดินเข้ามาพลางใช้มือทั้งสองข้างจับบ่าอานโซฮี
ทำให้คนที่ตั้งท่าจะเดินเข้ามาตั้งแต่ตอนแรกชะงักค้าง...ก่อนจะหยุดอยู่ตรงนั้น...แล้วหันหน้าไปทางอื่น
"คือ..." อานโซฮีตะกุกตะกักอีกครั้งเมื่อมองหน้ายูบิน คนที่เธอกล้าบอกว่า "ชอบ" ตรงๆต่อหน้ามินซันเย ...
"ใจเย็นๆ...ตื่นกล้องละสิ ... คิดซะว่าถ่ายเล่นกับเพื่อนแถวบ้าน ... เต้นให้สุดๆ ยิ้มให้สุดๆ โอเคมั๊ย"
ยูบินพูดปลอบ แล้วมองสบตาอานโซฮีอย่างเข้มแข็ง...และเมื่ออานโซฮีได้สบสายตาของอีกฝ่ายตรงๆแล้ว
มันก็ยิ่งทำให้เธอมีกำลังใจขึ้นมาได้... เธอจึงสูดลมหายใจลึก ก่อนจะคลี่ยิ้มอ่อนๆให้ยูบิน...
เมื่อยูบินเห็นดังนั้น ...จึงยิ้มแล้วหันไปชูเครื่องหมายโอเคให้ผู้กำกับ เขาจึงสั่งให้ทุกคนประจำที่...
และการแสดงหน้ากล้องฉากแรกในชีวิตของอานโซฮี...ก็ผ่านฉลุย...
--------------------------------------------------------------------------
เวลาล่วงเลยมาช่วงบ่าย ก็เป็นช่วงที่กองถ่ายย้ายโลเกชั่นไปยังโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งซึ่งอนุญาตให้ใช้สถานที่
และก็มีข่าวใหม่สำหรับอานโซฮี...คือเธอจะเป็นนางเอกของ MV นี้...เรียกว่าเด่นเลยก็ว่าได้..
เพราะเธอต้องแต่งชุดซูเปอร์ฮีโร่ในตำนาน ..."Wonder Woman"
"น..แน่ใจนะคะ...ว่าจะให้หนู...?" อานโซฮีเอ่ยถามคอสตูมที่พากันมารุมแต่งหน้าแต่งตัวให้กับเธอ
ตั้งใจว่าจะสร้างสรรค์ให้ออกมาเป็น Wonder Woman ฉบับเกาหลีที่ดูดีที่สุด...
แต่เมื่อแต่งกายเสร็จ...อานโซฮีก็ได้แต่ก้มลงมองตนเองอย่างท้อใจ... เธอรู้สึกเหมือนแต่งคอสเพลย์มากกว่าเสียอีก
"ฮ่าๆ...เหมาะกับหน้าโซฮีดีเนอะ" ปาร์คเยอีนเอ่ยยิ้มๆเมื่ออานโซฮีเดินเก้งก้างออกมาจากห้องแต่งตัว
ขณะที่มินซันเยอ่านนิตยสารอยู่แล้วทำเป็นไม่สนใจ
"โซฮีแต่งแล้วเท่มากเลยนะจ๊ะ" ซอนมีเอ่ยชม ดูท่าทางเธอจะอยากแต่งบ้างเพราะเห็นว่าน่าสนุกดี
แต่มินซันเยก็ยังคงอ่านนิตยสารพลิกไปพลิกมาอย่างเบื่อๆ ...
"น่ารักดี.." ยูบินเอ่ยชมตรงๆ และนั่นก็ทำเอาอานโซฮีหน้าแดงขึ้นมาอีก
คำพูดของยูบินทำให้มินซันเยเหลือบตาขึ้นมามองนิดหนึ่ง...ก่อนจะก้มลงไปอ่านหนังสือต่อ...
นี่มัน...อะไรกันนักหนาเนี่ย!!
อานโซฮีคิดในใจอย่างเคืองๆ เธอเห็นตั้งแต่ครั้งแรกที่ปาร์คเยอีนชมแล้วว่ามินซันเยจงใจทำเป็นไม่สนใจเธอ
ทั้งๆที่ปกติจะต้องเดินมากัดก่อนชาวบ้านเค้าด้วยซ้ำ!! ...แต่นี่มันเป็นอะไรกันนักหนา ไม่ยอมคุยกันตั้งแต่เช้าแล้ว
อานโซฮีรู้สึกร้อนใจอย่างบอกไม่ถูก ทั้งๆที่สมควรจะโล่งใจด้วยซ้ำ
ก็ในเมื่อศัตรูที่เธอไม่ชอบที่สุดในชีวิต มาทำเงียบใส่เธอ ไม่ต้องมีเรื่องให้ทะเลาะเบาะแว้ง..มันก็ควรจะเป็นเรื่องดี
แต่ทำไมเธอกลับยิ่งรู้สึกไม่ดี และยิ่งรู้สึกหงุดหงิดในตัวมินซันเยมากขึ้นกว่าตอนที่อีกฝ่ายพูดก่อกวนด้วยซ้ำ
กระนั้น ...มินซันเยก็ดูเหมือนจะไม่เข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่ายเอาเสียเลย
เพราะเมื่ออานโซฮีกำลังจะเดินเข้ามาพูดกับเธอ เธอก็ปิดนิตยสารแล้วทิ้งมันลงบนโต๊ะข้างหน้า
ก่อนจะเดินออกไปรอถ่ายด้านนอกก่อนใครเพื่อน....
อานโซฮีมองตามอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่มีเวลาคิดมากนัก เพราะผู้กำกับเริ่มเรียกไปถ่ายแล้ว
-----------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น