คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter#1 ความฝันของอานโซฮี
ตึกสูงระฟ้าหรูหราตระการตาตั้งอยู่ใจกลางเมืองแห่งนี้ คือตึกสำนักงานของค่ายเทปใหญ่KYN
ค่ายเทปโด่งดังที่ผลิตศิลปินมีชื่อเสียงมากหน้าหลายตาของประเทศเกาหลี...
และตึกที่ดูยิ่งใหญ่อย่างนี้ ยิ่งทำให้สาวน้อยร่างบางแต่หน้าตายฉายแววความมั่นใจอย่าง อานโซฮี รู้สึกตัวเล็กลงๆ
.
สองมือล้วงกระเป๋า...สองเท้าก้าวเดินเข้าไปในตึกสำนักงาน เธอไม่รู้เลยว่าจะเจออะไรข้างหน้า
แต่ที่นี่แหละ...เป็นที่ที่รวมความฝัน...และความหวังของเธอไว้...
ตั้งแต่เธอได้ยินประกาศรับสมัครสมาชิกของวง "วอนเดอร์เกิร์ล" โปรเจ็กต์เล็กๆที่ยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง...
เธอก็ตั้งมั่นที่จะมุ่งหน้าเข้ามา Audition ในทันที...
ด้วยนิสัยรักการร้องเพลง และความฝันในวัยเด็ก ไม่แปลกเลยที่จะเห็นเด็กสาววัยเดียวกันกับเธอมากมายหลายคน
มานั่งรอการคัดเลือกเข้าร่วมวงอยู่ในขณะนี้...
แต่ละคนก็ดูหน้าตาดียิ่งนัก เมื่อเทียบกับเธอ...สาวน้อยตัวเล็ก ตาแหลม...แถมผอมแห้ง...
ไม่มีส่วนสัดอวบอัดเหมือนดั่งชาวบ้านเขาเลย ....
ยิ่งคิด...ยิ่งประหม่า...
ยิ่งมอง...ยิ่งไม่มั่นใจ...
เธอควรจะทำอย่างไรดี...!!
เอาวะ...ไหนๆก็มาถึงที่นี่แล้ว...ก็ทำให้มันเต็มที่ซะหน่อย
อานโซฮีกำหมัดแน่นอย่างให้ความมั่นใจตนเอง...ก่อนจะสูดลมหายใจลึกอย่างตั้งสมาธิ
ห้อง Audition หนาแน่นไปด้วยผู้คนที่เริ่มจะเบาบางลง...เบาบางลง....
เธอเริ่มใจไม่ดี เมื่อเห็นเด็กสาวหน้าตาดีหลายคนเดินหน้าเศร้าออกมาบ้าง...ร้องไห้บ้าง...บ่งบอกให้รู้เลยว่า...
โชว์ความสามารถเสร็จเมื่อไหร่ ก็ประกาศผลเมื่อนั้น...
ไม่ให้เวลาเตรียมใจเอาเสียเลย...
อานโซฮีนึกตำหนิทีมงานอยู่ในใจ...แต่ตัวเธอเองก็ได้แต่ถอนหายใจถี่ๆ รู้สึกได้ถึงมือที่เย็นและเหงื่อชุ่มโชก...
กับหัวใจที่เต้นแรงขึ้น เมื่อพี่ทีมงานเดินออกมาเอ่ยเรียก
"อานโซฮี....ถึงเวลาแล้วค่ะ"
อานโซฮีตัวแข็งทื่อ...สะดุ้งสุดตัว... เธอแทบตั้งตัวไม่ทันเลย
หลายสายตามองมาที่เธอราวกับว่าเธอเป็นตัวตลก เพราะท่าทางอันประหม่า
เออ...จะพิสูจน์ให้ดู...หัวเราะไปแล้วกัน...หัวเราะกันเข้าไป!!
สาวน้อยคิดอย่างแค้นใจ ก่อนจะมองหน้าสาวๆพวกนั้นด้วยแววตาร้ายๆแล้วเดินเชิดอกเข้าไปในห้อง Audition
สลัดมาดสาวน้อยขี้ตื่นไปอย่างสิ้นเชิง ...เธอเดินเข้าไปในห้องอย่างมั่นใจ ด้วยแรงฮึดแบบสุดกู่
"หน้าตาน่ารักดีนะ..."
"ทำอะไรได้มั่งล่ะ"
"ความสามารถพิเศษ?"
คำถามต่างๆถูกยิงจากคณะกรรมการ...แต่อานโซฮีก็รับได้หมดทุกกระบวนท่า(แรงฮึดมาแล้ว)
เขาให้ร้องเพลงอะไรเธอก็ร้อง เขาให้เต้นเพลงอะไรเธอก็เต้น เธอทำได้หมดทุกอย่าง
แต่ทุกครั้งที่เธอพูดอะไรตลกๆเธอจะทำหน้าตาย...และนั่นก็ยิ่งทำให้ได้ใจกรรมการไปมากขึ้น
กรรมการคนหนึ่งถึงกับหัวเราะน้ำตาเล็ด เมื่อเธอโชว์ความสามารถพิเศษภาษาจีนโดยการร้อง
....เทียนหมีมี่... แล้วเต้นไปด้วยอย่างร่าเริง
"ฮ่าๆ...โอเค พอแล้วๆ..." หนึ่งในกรรมการทนหัวเราะไม่ไหวจนต้องโบกมือห้าม
"ไปได้แล้วล่ะ" กรรมการคนนั้นบอก อานโซฮีอ้าปากค้าง
"นี่หมายความว่า...?...หนู....?"
"ยินดีด้วยจ้ะ....." กรรมการเอ่ยพร้อมเลื่อนนามบัตรให้เธอ แล้วขยิบตาน้อยๆ
อานโซฮียังคงอ้าปากค้างไม่หาย.....เธอได้แต่ยิ้มแก้มปริเมื่อเดินออกจากห้อง
ฝันไป....เราต้องฝันไปแน่ๆ....
เธอสูดลมหายใจลึก...หยิกแก้มตนเองเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้ฝัน...
เจ็บ............ งั้นก็แสดงว่า....
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด >o<
ชั้นได้แล้ว ... ชั้นได้เป็นวอนเดอร์เกิร์ลแล้ว... กรี๊ดดดดดดดดดดดด"
อานโซฮีร้องลั่น กระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุขอยู่หน้าห้อง Audition
เป็นเหตุให้บรรดาสาวๆที่นั่งรออยู่หน้าห้องต่างตกตะลึง มองเธอเป็นตาเดียวกัน...
เมื่อรู้สึกตัว เธอจึงได้แต่ยิ้มเขิน ก่อนจะก้มหัวประหลกๆเดินออกมาจากบริเวณนั้น
"ยัยนั่นเป็นอะไรมากหรือเปล่าเนี่ย"
เสียงซุบซิบดังไปตลอดทางที่เธอเดินออกจากตึก
แต่ไม่ก็ไม่สามารถลดทอนความดีใจของเธอลงได้เลยแม้แต่น้อย
แม่คะ...หนูทำสำเร็จแล้วค่ะ หนูทำได้แล้ว!!
---------------------------------------------------------------------------------
"ฮ๊า...โซฮี นี่เธอไม่ได้ล้อชั้นเล่นใช่มั๊ย" คิมแชยอง เด็กสาวร่างบาง เพื่อนสนิทของอานโซฮี
ละร่ำละลักเอ่ยถามอย่างรวดเร็วเมื่อได้ฟังข่าวดีจากปากเพื่อน
เธอรู้ดีว่าอานโซฮีนั้นเป็นคนรักการร้องเพลง และยิ่งพักหลังเธอก็ยิ่งห่างจากการเรียนไปเพื่อเข้าประกวด
ความสามารถทางด้านดนตรีต่างๆมากขึ้น ผิดหวังมาก็มาก แต่คราวนี้มันเป็นข่าวดีที่ยิ่งกว่าดีเสียอีก
"ไม่ได้ล้อเล่น โธ่!! เรื่องแบบนี้ใครจะมาล้อเล่นกันแชยอง" อานโซฮีหัวเราะคิกเมื่อเห็นท่าทางตกใจสุดๆ
ของหมู่เพื่อนที่พากันซักถามความเป็นไปของเรื่องราวนี้จนเธอหูอื้อ ฟังไม่ทัน
"แล้วแม่เธอเค้าว่ายังไงบ้างล่ะ" หนึ่งในกลุ่มเพื่อนเอ่ยถามขึ้นมา
"นั่นสิ ลูกสาวจะได้ออกอัลบั้มกับชาวบ้านเค้าแล้วนะ" เพื่อนอีกคนผสมโรงเข้ามา
"ยังไม่ได้ออกเทปซะหน่อย ต้องไปฝึก ซ้อมเต้น แล้วก็ทำความคุ้นเคยกับสมาชิกในวง"
อานโซฮีเอ่ยถึงตารางงานที่ประดังเข้ามาหลังจากวันนั้น โปรดิวเซอร์ดูจะต้องการให้เธอ
เข้าไปทำความคุ้นเคยกับสมาชิกในวงเป็นอย่างมาก แต่อานโซฮีก็ไม่ว่างเสียที
เพราะหลังจากวันนั้นมาเธอก็ต้องเข้าเรียนทุกวัน เพราะแม่ของเธอไม่ต้องการให้ขาดเรียนอีกแล้ว
"แม่อนุญาตให้ไปซ้อมเฉพาะวันเสาร์-อาทิตย์เท่านั้น เข้าใจมั๊ยโซฮี ห้ามขาดเรียนเด็ดขาด"
คำของมารดาที่สอนให้เธอมีระเบียบวินัยในตนเอง แม้คนเป็นแม่จะดีใจแค่ไหนที่เห็นลูกสาว
ประสบความสำเร็จอย่างที่ใจหวัง ..แต่ก็อดเป็นห่วงเรื่องอนาคตการเรียนไม่ได้
"โห สมาชิกในวงของเธอแต่ละคนคงจะหน้าตาสวยน่าดูเลยเนอะ" เพื่อนผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นมา
เรียกเสียงเป่าปากวี้ดวิ่วจากบรรดานักเรียนชายได้อีกเป็นหมู่
"นี่ วันๆจะคิดได้แค่นี้หรือไงฮะ" คิมแชยองหันไปแขวะ ทำเอาหนุ่มน้อยบ่นขมุบขมิบ ไม่กล้าเถียง
เพราะรู้ว่าคิมแชยองและอานโซฮีเป็นเด็กหญิงประเภท "ไม่ยอมใคร" หนุ่มๆจึงต้องยอมก้มหัวให้ประจำ
อานโซฮีหัวเราะเมื่อเห็นอากัปกริยาของทั้งสอง ก่อนจะนิ่งคิด...
นั่นสินะ...สมาชิกในวงของเธอจะเป็นอย่างไรกันนะ
หน้าตาคงดีกันน่าดู...แถมอายุอานามก็คงจะห่างกันมาก
เสียงเค้าจะดีมั๊ย...เต้นเก่งมั๊ย... เราเข้าไป เราจะกลายเป็นตัวถ่วงเค้ามั๊ยนะ
อานโซฮีคิดอย่างกังวลใจ คิมแชยองหันมาเห็นเพื่อนเงียบไปคนเดียวก็ไม่ว่าอะไร
เพราะรู้ว่าเพื่อนสนิทของเธอนั้นเป็นคนชอบนั่งคิดอะไรเงียบๆ (ทำให้หน้าตาเหมือนเด็กจิตๆนิดๆ)
"ตี๊ดๆๆๆ" เสียงโทรศัพท์มือถือของอานโซฮีดังขึ้น ทำให้สาวเจ้าสะดุ้งเฮือก
รีบเปิดออกมาดู หน้าจอแสดงผลกำลังโชว์ชื่อบริษัทที่เม็มเก็บไว้
"KYN"
เมื่อเธอเห็นดังนั้นก็ตาเบิกโพลง ก่อนจะรีบหันมาทำมือส่งสัญญาณให้เพื่อนๆเบาเสียงลง
แล้วรีบกดปุ่มรับสายทันที ....
"ค่ะ..." อานโซฮีรับ มีเสียงเล็ดรอดออกมาจากโทรศัพท์เล็กน้อย
"ค่ะๆ..." เธอส่งเสียงพลางพยักหน้าอย่างเข้าใจ
"ค่ะ...ขอบคุณมากๆนะคะ..."
"ค่ะ แล้วเจอกันค่ะ" อานโซฮีขานตอบคำพูดสุดท้ายแล้วปิดโทรศัพท์ ก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่
"อะไรหรอโซฮี!! / ใครโทรมา / เค้าว่าไงบ้าง ฯลฯ" เสียงบรรดาเพื่อนๆเอ่ยถามอย่างเซ็งแซ่
อานโซฮีถอนหายใจแล้วทำสีหน้าหนักใจ...
"วันพรุ่งนี้...เค้าจะให้เข้าบริษัทเพราะมีประชุมวง...ตอนสี่โมง" เธอเอ่ยเบาๆด้วยน้ำเสียงกดดัน
"อ้าว...แล้วเค้าไม่รู้เหรอว่าเธอต้องเรียน" คิมแชยองอุทาน
อานโซฮีหันมามองเธอด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย ...
"ใช่...ต้องเรียน โดดไม่ได้ด้วย" อานโซฮีถอนหายใจ ครุ่นคิด
จะทำยังไงดีนะ...จะทำยังไงดี...
โดดเรียนก็ไม่ได้ แม่เอาตายแน่ๆ
หรือว่า...ประชุมรวมวงครั้งแรก เธอก็จะสายเสียแล้ว...
แต่มันก็คงต้องเป็นอย่างนั้น...หวังว่าเค้า...คงจะเข้าใจ...
ความคิดเห็น