ข้าไม่ใช่พ่อของเจ้า(I'm not your papa)

นัยตาสีฟ้าหม่นดูไร้ชีวิตชีวาราวเจ้าของนัยตาคู่นี้ นั้นคือร่างอันไร้วิญญาณ เขามองทารกตัวน้อยด้วยเเววตาเฉยชาราวกับไม่รู้สึกอะไร มือเรียวราวกับอิสตรีชั้นสูงกุมกริชเงินแหลมคมสะท้อนกับเเสงของจันทร์จนเกิดประกายเเสงวาววับ เขาตั้งใจจะใช้กริชเเหลมเล่มนี้จบชีวิตของเด็กทารกที่วางอยู่เบื้องหน้าทิ้งซะ 

ชายหนุ่มค่อยๆง้างมืออย่างช้าๆเเม้เเววตาของเขาจะดูราวกับคนที่ไร้ความรู้สึกนึกคิดไปแล้ว เเต่ในตอนนี้กลับเจือไปด้วยเพลิงเเห่งความโกรธเเค้นบางอย่างและความเศร้าโศกที่ยังคงปนอยู่ลึกๆ

"เเอ้"

ทารกน้อยจ้องมองเขาด้วยเเววตาใสซื่อ มือป้อมเเละเเขนสั้นๆพยายามไขว่ขว้าไปมาอย่างซุกซน

ราวกับคิดว่าชายตรงหน้านั้นจะเล่นด้วย รอยยิ้มร่าเเละเสียงหัวเราะคิกคักของเด็กทารกดังขึ้นๆเบาๆภายในป่าทึบที่เงียบสนิท ประหนึ่งว่ามีเเค่เขากับมันที่อยู่ ณ สถานที่เเห่งนี้แค่เพียงสองคน

เเต่ไม่รู้ว่าเหตุใด

เพียงการกระทำเล็กๆนี้กลับไปสั่นคลอนบางอย่างในใจของชายอมหิต

เขาลดกริชในมือลงอย่างช้าๆ

พลันกล่าวกับตัวเองในใจว่า

"ไว้ค่อยสังหารเจ้าเด็กนี่พรุ่งนี้เเล้วกัน"