คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Oh my nanny : Intro
couplle : Minho x KEY
author : CandieZP
------------------------------------
Intro
“ว่ายังไงนะ?” เสียงตะโกนดังลั่นจากเจ้าของบ้านที่ดูภายนอกแล้วไม่น่าจะเอะอะโวยวายได้ถึงขนาดนี้ดัง เผื่อแผ่ไปยังหน้าประคูทางเข้าห้องนั่งเล่นและปลายทางของโทรศัพท์ “ไม่โดยเด็ดขาด!”
นิ้วยาวกดตัดสายเครื่องมือสื่อสารเครื่องหรู ก่อนจะนั่งกุมขมับทำหน้าเหยเกจนป้าแม่บ้านที่ยกกาแฟเข้ามาให้ทำหน้ามุ่ยตามไปด้วยกัน
“เป็นอะไรไปคะคุณหนู ทำไมทำหน้าเครียดแบบนั้น” หญิงสูงวัยวางแก้วเซรามิคพร้อมจานรองสีขาวขุ่นลงบนโต๊ะเล็กหน้าทีวี
“ก็คนดีของป้าน่ะสิครับ หาเรื่องให้ผมอีกแล้ว”
“คุณอึนจองน่ะหรือคะ” หล่อนส่ายหัวพร้อมกับเสียงหัวเราะ
“นี่ป้าหัวเราะเยาะผมหรอ” ชายหนุ่มเจ้าของบ้านถอนหายใจยาว “จะใครที่ไหนได้อีก” เขาไม่รู้ว่าไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้นะ!
“แก .. ปิดเทอมนี้ทำไรดีอ่ะ” เด็กหนุ่มหน้าตาสวยเอ่ยถามกับเพื่อนสนิทที่กำลังนั่งเขียนอะไรสักอย่างอยู่
“แล้วอยากทำอะไรอ่ะ” คนที่กำลังสนใจอยู่กับกระดาษ A4 ตรงหน้าทำแค่เพียงส่งเสียงมาพูดคุยด้วยเท่านั้น
“ไม่รู้อ่ะ กะว่าจะหาอะไรทำแก้เซ็ง แล้วนี่แกเขียนอะไรอยู่อ่ะ” ว่าแล้วก้ชะโงกหน้าไปดูเอกสารที่อยู่ตรงหน้าเพื่อนของตัวเอง “อะไรอ่ะ? ใบสมัครงานพาร์ทไทม์หรอ”
“อื้อ” อีจินกิตอบรับ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาฉีกยิ้มกว้าง “คราวนี้จะไปเป็นพนักงานร้านเบเกอรี่น่ะ”
“หืมมมมมม. แกเนี่ยนะ?” คนตัวเล็กได้แต่ทำหน้าตกใจ คนถูกถามไม่ตอบ เขาทำแค่ยิ้มกว้างจนตาที่ไม่ค่อยจะมี กลายเป็นเส้นเดียวไปเสียแล้ว
“คีย์สนใจจะไปทำด้วยกันไหม นายชอบทำขนมไม่ใช่หรอ”
“ฮื่อออ ไม่เอาอ่ะ” เจ้าของชื่อส่ายหน้า
“ก็แล้วทำไมปิดเทอมนี้ไม่ช่วยที่บ้านล่ะ”
“ไม่เอาอ่ะ แค่ที่ร้านแม่ก็พอแล้ว เราอยากไปทำอย่างอื่นมากกว่า จะได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ไง” เจ้าของเสียงใสตอบพร้อมรอยยิ้ม ก็คนอย่างคิมคีย์บอมน่ะ ไม่ชอบอะไรที่มันซ้ำซาก ชอบลองอะไรใหม่ๆ มันสนุกดีออก
“หรอ.. แล้วคิดออกหรือยังว่าจะทำอะไร”
พอถึงตรงนี้ ก็ยังคิดไม่ออกอยู่ดีว่าไอ้ที่เขากำลังคิดว่าแปลกใหม่ ไม่เคยทำ มันคืออะไร
ลมเย็นเอื่อยๆ ที่พัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่างห้องนอนบวกกับท้องฟ้าสีดำสนิทจากด้านนอก ถ้าเป็นคืนก่อนๆ ป่านนี้คนหลับง่ายอย่างเขาคงจะนอนหลับฝันดีไปแล้ว แต่วันนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่
มินโฮพลิกตัวซ้ายทีขวาที แต่ทำยังไงก็ยังนอนไม่หลับ ในหัวก็คิดถึงแต่สายทางไกลจากญี่ปุ่น
‘ดูแลซังซูด้วยนะ’ เสียงของหญิงสาวยังคงดังก้องอยู่ในหัวและโสตประสาทของเขา
“โว้ยยยย!” ในที่สุดเขาก็ทนไม่ได้จนต้องโวยวายมันออกมา แต่ก็คงไม่มีใครรับรู้อะไรได้โดยเฉพาะเจ้าปัญหา เพราะตอนนี้มีแค่เพียงเขาคนเดียวที่อยู่ในห้อง
“คนอย่างเชวมินโฮเลี้ยงเด็กเป็นซะที่ไหนกันวะ!”
- to be continued-
ความคิดเห็น