ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    TaoKacha : She(he)'s my Wife เธอ(เขา)เป็นภรรยาของผม !!

    ลำดับตอนที่ #3 : CHAPO2 - เข้าหอ ?!? 100%

    • อัปเดตล่าสุด 24 ม.ค. 55


     

     

     CHAP02

     

     

     

                      “ คชา ไปอาบน้ำไป

     

                       “ ม่ายยยย ! จะนอนทั้งอย่างนี้นี่แหละ -^- 

     

                        “ เข้าหอวันแรกอย่าทำตัวมีปัญหาได้ป่ะ

                   

     

     

    ได้ยินไม่ผิดหรอกครับ วันนี้เป็นวันแต่งงานของผมกับไอ้พี่เต๋า T T แต่ก็ดีหน่อยที่การแต่งงานของเราจะถูกปิดเป็นความลับจะไม่มีใครรู้นอกจากญาติๆเท่านั้น แม้แต่ไอ้เฟรมเพื่อนผม ผมยังไม่บอกมันเลย ถ้ามันรู้มันต้องหาว่าผมเป็นเกย์แน่เลย !

                   

     

    โว้ย ย ย ย ~ เพลียเหลือเกิน(สำเนียงพี่ไทด์) ทำไมคชาสุดหล่อต้องมาเจออะไรอย่างนี้ด้วยชอกช้ำ ! ยังดีนะที่หม่าม๊าไม่ให้คชากับพี่เต๋าบินไปจดทะเบียนสมรสที่ต่างประเทศ

                   

     

    นี่พี่เต๋าๆ ถามอย่างหนึ่งดิคชาพูดพร้อมกลิ้งตัวไปมาบนเตียง

                   

    ว่า.......... เต๋าเอ่ยขณะที่กำลังคลายเนคไท

                   

    ทำไมพี่เต๋าไม่ปฏิเสธเรื่องแต่งงานอ่ะ ถ้าเราช่วยกันค้านนะคงไม่ต้องมาแต่งงานกันหรอก L 

                   

    “ ....... ถ้าไม่แต่งพี่ก็โดนยึดของอำนวยความสะดวก ดิ !  เต๋าเงียบครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยตอบ

                   

    แค่นี้เองเหรอ ?  ” คชาเอ่ยถาม

                   

    เออ แค่นี้นี่และ ! แล้วจะไปอาบน้ำได้ยังเนี่ย พรุ่งนี้ไปโรงเรียนไม่ใช่ไง

                   

    ถ้าไม่ไปอาบอ่ะ มีไรป่ะ

                   

    ถ้าไม่อาบก็มาทำกิจกรรม.......อย่างอื่นกัน ^^ ” เต๋าเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยเจ้าเล่ห์

                   

    กะ กะ กิจกรรมอะไร ! 

                   

    เข้าหอวันแรก เขาทำอะไรกันล่ะ ? J 

                   

    อะ อาบ แล้ว ไปอาบแล้ว ! 









    Kacha Part : :

     

     

     

     

    ฮู้ ! พออาบน้ำเสร็จแล้วค่อยรู้สึกสบายตัวขึ้นหน่อย วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันทั้งยังต้องค่อยยืนรับแขกแล้วทำพิธีต่างๆที่แสนจะยุ่งยาก     ผมเหนื่อยนะครับ ไหนบอกว่าเชิญแค่ญาติ แต่นี้มันยกมาทั้งเหง้าแล้วคร้าบบบ ~  สงสัยที่บอกว่าจะปิดเป็นความลับนี้คงไม่ต้องแล้วมั้ง เค้ารู้กันยกซอยแล้ว ผมบ่นกับตัวเองพลางเดินออกมาจากห้องน้ำ พลันสายตาเหลือบไปเห็นเตียงนอนขนาดคิงไซค์ (ห้องหอ=คอนโดพี่เต๋า) ตาผมก็เริ่มปรือเตรียมพร้อมที่โน้มตัวลงนอน ถ้าไม่ติดเผือกปิ้งยักษ์ที่นอนขึ้นอืดอยู่บนเตียง  จะให้ผมนอนกับไอ้พี่เต๋าเนี่ยนะ ไม่มีทางซะหรอก ! ว่าแล้วผมก็ทำการแผดเสียงทันที

     

                 ต๋าววววววววววววว ~ ตื่นขึ้นมาเดียวนี้ ผมจะนอนบนเตียง ! ”

                “ ฮื่ออ อ อ อ ......................... 

                พี่เต๋าตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้ ผมไม่มีทางนอนเตียงเดียวกับพี่หรอก

                “........................................” (ไม่มีสัญญานตอบรับจากเลขหมายที่เรียก)

                ไม่ตื่นใช่มั้ย ?!? ด้ายยยยยยยยยยยยย ! พอคิดได้ดังนั้นผมก็ลงมือลากเผือกลงจากเตียงทันที แต่... เอ่อ ทำไมตัวมันไม่ขยับเลยอ่ะ ! อีกครั้ง ! ฮึบ !

                            “ เฮ้ยๆๆๆๆๆ ! จะทำอะไรเนี่ยยย ? 

                            กว่าจะตื่นนะ ! ผมจะนอนบนเตียง ! 

                            “ ก็นอนไปดิ -.- ไม่ได้หวงซักหน่อย แค่นี้ใช่มั้ยจะได้นอนต่อ ”  

    ว่าจบเผือกก็ทำการทิ้งตัวลงบนเตียงอีกครั้งมีหรือผมจะยอม เตียงผมต้องได้นอนคนเดียวเท่านั้น ! ว่าแล้วผมจึงทำการลากอีกครั้ง  เอ้า ! ฮึบ บ บ !

                โว้ยยยยยยย ! อะไรอีกล่ะเนี่ย ?!? จะนอนเว้ยคร้าบบบบบบบ เหนื่อย !

                “ ผมจะนอนบนเตียง ! 

                “ เมื่อกี้ก็บอกไปแล้ว ว่าไม่ได้หวงอยากนอนก็นอน = = 

                “ แต่ผมต้องการ นอน-คน-เดียว ! บน-เตียง-นี้ ! ครับ ! 

                “ เรื่องมาก นอนๆไปเหอะ ! ว่าจบเผือกก็ทิ้งตัวลงบนเตียง (อีกครั้ง)

               

     

     

    เชอะ ! ได้ผมไปหาที่นอนอื่นก็ได้อยากนอนก็นอนไปเลยไป เตียงกว้างขนาดนั้นขอให้มีผีมานอนด้วย

    เพี้ยงๆๆๆๆ >3<  ผมเดินวนไปวนมาในห้องได้ซักพัก ก็ยังไม่ได้ทีนอนซักทีทำไมกว้างอย่างนี้ กลัวหลงอ่ะ !

    (เอ่อ... นี่มันคอนโดนะไม่ใช่คฤหาสน์ ) แล้วผมก็เหลือบไปเห็นโซฟาไซส์มหึมา ตั้งเด่นอยู่หน้าทีวี เอ๊ะ หรือ จอฉายหนังกลางแปลง เพราะมันดูใหญ่มาก (ไรเตอร์ : =_= เอิ่ม...... ) ว่าจบผมก็ทิ้งตัวลงนอนทันที ผมมองไปรอบๆตัวบรรยากาศมันเงียบและมืดมาก ทำให้ผมรู้สึกกลัวขึ้นมา แต่จะให้ไปนอนกับเผือกน่ะเหรอ ไม่เอาหรอก ผมหยิ่ง !

     

     

     

     

                ค่ำคืนที่เงียบสงัด เงียบจนได้ยินเสียงนาฬิกาเรือนโตที่เดินบอกเวลา ชายหนุ่มค่อยๆ เดินไปที่โซฟาซึ่งคนตัวเล็กกำลังหลับใหล  เขาเดินอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวจะทำให้ร่างเล็กที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนโซฟาตื่น  ร่างสูงโน้มตัวลงไปหาร่างเล็กเพื่อเขาจะได้เห็นใบหน้าของ คชา อย่างชัดๆ  ใบหน้าที่ดูเหมือนเด็กไร้เดียงสาคนหนึ่ง ร่างเล็กที่น่า ถนุถนอม ร่างเล็กที่ไม่มีเสียงโวยวายอย่างตอนที่ตื่น นาน นาน แค่ไหนแล้วนะ ที่เขาไม่ได้เจอกับคชา

     

     

     

               

     

     

     

    แจ๊บๆๆๆๆ งึมๆๆๆ เช้าแล้วเหรอเนี่ย

               

                ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาทั้งๆที่ยังรู้สึกง่วงมาก แต่วันนี้วันจันทร์ผมต้องไปโรงเรียนแต่เช้า ขี้เกียจอ่ะ -^-ผมค่อยยันตัวลุกขึ้นมาจากเตียง ฮ่ะ ? เตียง ? ผมอยู่บนเตียงได้ยังไง ผมจำได้ว่าเมื่อคืนผมนอนอยู่บนโซฟานี่นา

     

                “ ตื่นแล้วเหรอคชา รีบไปอาบน้ำไป จะได้ไปส่งที่โรงเรียน

      

    บนรถ ................ >3  >3

    (ไรเตอร์ : ให้จินตนาการเป็นท่อไอเสียแล้วก็ควันรถ ฮ่าๆๆ. ไรเตอร์เกียนมาก )

     

     

                            “ เลิกเรียนกี่โมง จะได้มารับ

                            “ ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวกลับเอง ยังไงวันนี้ก็ต้องกับบ้านตัวอยู่ดี

                            “ กลับบ้านตัวเอง ? กลับทำไม ? 

                            “ ถึงจะแต่งงานกันก็ใช่ว่าผมจะอยู่กับพี่เต๋านะ ผมจะกลับไปบ้านตัวเอง

                            “ อ้าว กลับไปแล้วจะไปอยู่ใคร ? 

                            “ อยู่กับ ม๊า ป๊า แล้วก็ไอ้เค้นท์ไง =.. =  ถามไรแปลกๆ

                            “ ม๊าคชาไม่ได้บอกเหรอว่า ม๊า ป๊า แล้วก็เค้นท์ ไปไต้หวัน ? 

                            “ ไต้หวัน ? ไปทำไม ? แล้วชาอ่ะ ? ไมไม่เอาชาไป ? 

                            “ ก็ม๊าชาโทร.มาบอกพี่อ่ะ ว่าฝากชาไว้กับพี่ก่อน วันหลังจะมารับคืน  อ่ะ ถึงโรงเรียนล่ะ เดี๋ยวตอนเย็นจะมารับ อาจช้าหน่อยนะเพราะวันนี้พี่มีเรียนตอนบ่าย

     ตั้งใจเรียนนะ ........... ที่รัก ^^  ”

     

     

                            อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ! 

                            ถึงรถจะเคลื่อนไปไกลแล้วแต่คชาก็ยังคงยืนกรีดร้องอยู่กับที่ ช่างเรียกสายตาจากแถวนั้นได้ดีแท้^^                         





    TalkTalk ::

    สวัสดีอีกครั้งค่ะ หลังจากที่หายหน้าหายตาไปนานก็ได้ฤกษ์กับมาอีกครั้ง เย้ๆๆๆ !

    วันนี้มาครบ 100 %  กว่าจะคิดออกมันยากมาก ฮ่าๆๆๆๆ.  

    >> จากใจไรเตอร์       

    -                   ทำไมแต่ละตอนมันสั้นอยางนี้ ? หรือจะเปลี่ยนเป็น SF ดี 5555.

    -                   ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ทุกกำลังใจนะค่ะ ตอนแรกคิกว่าจะปิดฟิคเรื่องนี้เพราะตื้อ 
    ฮ่าๆๆ. เพราะทุกกำลังใจเลยฮึด เอาว่ะ
     ! แต่งต่อ ฮ่า.. 


    MA Y
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×