คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1: คืนอันตรายกับกุญแจแห่งเวทมนตร์
...เสียงโหวกแหวงโวยวายดังไปทั่ว...สถานที่ที่นั้นคือ ‘โบสถ์’ แห่งหนึ่งในกรุงวาลาลิเวีย ของประเทศ คลอเรีย ...ผู้คนต่างวิ่งกันว่อนไปทั่วสถานที่ คำถามคือ...เกิดอะไรขึ้น(?)
มีเสียงดาบปะทะกันอยู่ข้างๆเสาต้นที่ 2 ขอโบสถ์นับจากประตูทางเข้า
“ไม่คิดเลยนะว่าลอร์ด ราเวนเคท อาราเคเทียอย่างเธอจะมาจงรักภักดีกับพวกเดม่อนแบล๊คมากขนาดนี้”
“อย่ามาพูดมากน่ะ เรียกว่าอาริเอลก็พอแล้วล่ะน่า...ว่าแต่เธอล่ะ พวกมนุษย์มันปั่นสมองของเธอรึไงกัน”
เคร้ง!! ดาบของพวกเธอสองคนดีดตัวออกจากกัน ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมแพ้ สู้กันอยู่สูสีกันมาก...
“ทั้งๆที่เธอเองเมื่อก่อนก็อยู่ฝ่ายเดมอนแบล๊คแท้ๆ ทำไมถึงหักหลังพวกเรา...ทำไมล่ะ? อาริเรีย”
“คำถามนั้นน่ะถามตำเองดีกว่ามั้ง?...ฉันไม่ยอมพวกเธอหรอกนะ”
“เหตุผลนั้นของฉันน่ะ...มันไม่มีคำตอบหรอกนะ...”
สาวน้อยของเราเก็บดาบเข้าฝักดาบ มองมาที่อาริเรีย... ความแค้นของอาริเรียที่มีต่อความเดม่อนแบล๊คนั้นคงมีมากมายสินะ...
เธอคิดแบบนั้น ...และคิดแบบนั้นตลอดชั่วเวลาที่เธอกับเขาเป็นคู่อริกันมานานกว่า 2 ปีแล้ว...
.....
ไม่นานมานี้ พวกที่ก่อ ‘กบฏ’ เริ่มทำสงครามขึ้นอีกครั้ง อาณาจักรคลอเรียกำลังล่มสลายเพราะสงครามอันยิ่งใหญ่ที่จะเกิดขึ้นอีกครั้ง...
ตลอดช่วงเวลา 135 ปีมานี้....สงครามครั้งนั้นได้เงียบสงบลง
เวลาอันโหดร้ายที่ผ่านมา ‘มัน’ เป็นคนที่ทำให้สงครามครั้งนี้เกิดขึ้น! เมื่อครั้งที่แล้ว... บุคคลทั้ง 4 ที่ได้รับฉายาว่า ‘DEMON BLACK ‘ที่มาสามารถต่อกรกับพวกบุคคลของฝ่ายมนุษย์ได้ และเอาชัยชนะในสงครามมาได้นั้น มีหญิงสาววัยรุ่น 1 คนกับเด็กหนุ่มอีก 3 คนทุกคนล้วนแล้วแต่เป็น ‘อะเทเรีย (Atelia)’ หรือก็คือพวกที่มีพลังเวทมนตร์สูง....
หนึ่งในนั้น...มีผู้ชายคนหนึ่งที่ได้รับเลือกเป็นราชาของคลอเรีย ...
....แต่ว่า...เรื่องเหล่านั้นก็จบลงอย่างไม่ค่อยดีนัก หลังจากนั้นพวกเขาทั้ง 3 ได้หายตัวไป ทุกคนล้วนแต่แยกตัวออกจากกัน มีแต่พระองค์เท่านั้นที่คอยดูแลอาณาจักร...
....
กุบ กับ กุบ กับ กุบ กับ!!
มีเสียงดังแว่วๆมาแต่ไกล มีทหารม้าจำนวนมากจากวัง อควาเรียน (Aquaria)
สายลมพัดให้ใบไม้บริเวณนั้นปลิวไสวไปทั่ว ....ท้องฟ้าจากที่มืดคล้ำตอนนี้ก็แดดออกท้องฟ้าเริ่มใสขึ้นเรื่อยๆ และ อากาศดีขึ้น
ในที่สุด ทหารม้าพวกนั้นก็มาถึง...
ทหารหนุ่มคนหนึ่งรีบประโดดลงมาจากม้า ใช้มือขวาของเขาหยิบดาบเล่มยาวออกมา แล้ววิ่งเข้าไปในโบสถ์นั้น
“เธอทำอะไรอยู่น่ะ รีบๆเข้าสิ!” เขาตะโกนเรียกอาริเอล
...อาริเอลเดินมาเรื่อยๆจนถึงตัวทหารม้าหนุ่มคนนั้น ....อาริเรียทำหน้าไม่พอใจ รีบขึ้นม้าสีขาวของตน แล้วรีบควบม้าออกไป
“นายมาทำอะไรที่นี่น่ะ ทาคุโตะ...ข้าบอกแล้วไงล่ะว่าให้ดูแลราชวังในตอนที่ข้าไม่อยู่ เจ้ามาทำอะไรที่นี่ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาเจ้าจะโดนหนักกว่าคนอื่นๆนะ” เธอสะบัดหน้าหนี แล้วเดินเข้าไปในตัวอาคารโบสถ์ด้านในสุด เปิดประตูเข้าไปอย่างเรียบๆ ระหว่างนั้นก็มีพวกผู้ชายใส่ฮู๊ดสีดำปิดหน้าเอาไว้กำลังกล่างคำสาปคาถาอาคมอะไรอยู่สักอย่าง
“จากนี้ไป ท่านถวยเทพบนสวรรค์จะมอบความเป็นอมตะให้แก่ข้า...”
ชายคนหนึ่งกล่าวขึ้น พวกผู้คนลึกลับเหล่านั้นก็ยังเงียบไม่พูดอะไร อาริเอลจึงเดินเข้าไปขณะที่เขายังทำพิธีกรรมประหลาดๆนั่นอยู่
“โกหกสินะ...”เธอพูดขึ้นลอยๆ เหล่าพวกผู้หญิง-ผ็ชายชายใส่ฮู๊ตสีดำมองมาที่เธอ แล้วคนที่กว่าวทบคาถาเมื่อกี๊ก็ถามด้วยความประหลาดใจขึ้นมาว่า
“เธอเป็นใครกัน! ทหารจากราชวังมาทำอะไรที่นี่”
“อย่ามาเล่นบ้าๆน่ะ... กะจะใช้ของอันตรายๆแบบนั้นมาเรียกความเป็นอัมตะล่ะสิ รู้รึเปล่าถึงทำยังไงก็ไม่มีทางเป็นอัมตะหรอก”เธอพูดอย่างมั่นใจ แล้วชักดาบขึ้นมาอีกรอบ พร้อมกำใช้มือล้วงกระเป๋าข้างซ้ายหยิบของบางอย่างขึ้นมาโชว์พวกผู้คนพวกนั้น
“นั่นมัน!!...เธอเอามันมาได้ยังไง!”
สาวน้อยคนหนึ่งอายุราวๆ 4-5 ปีเดินเข้ามาในวังอย่างเงียบๆ
คนในวังต่างออกเดินมาต้อนรับ...
“เจ้าหญิงของเรเซียองค์ที่ 12 ทรงมาทำอะไรที่นี่เพคะ”
“นั่นตัวจริงนี่นา...ที่นี่มันที่อิเลียซินนะ มาทำไมกันเพคะ”
“....” สาวน้อยคนนั้นชื่ออาริน เขามาหาเพื่อนชายที่ไม่อาจจะพบกันได้อีกในอาณาจักรอันห่างใกลซึ่งกันและกัน... ผู้ชายคนนั้นเป็นเจ้าชายของอิเลียซิน...เขาเคยเป็นเพื่อนอันเป็นที่รักแต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว...เพราะว่าเขาถูกสาปตัวพลังเวทมนตร์อันแข็งแกร่งจนใช้พลังเวทมนตร์ได้น้อย...และศูนย์เสียความทรงจำแห่งความเป็นเพื่อนไป...
....
****************************************************************************************************
กลับมาที่โบสถ์เก่าแก่แห่งนั้น...
“เรื่องแค่นี้น่ะ...เด็กอนุบาลยังรู้เลยนะ”อาริเอลพูดขึ้น... ในมือของเธอถือลูกแก้วสีฟ้าใสขึ้นมา ดูเหมือนว่ามันจะเป็นขอสำคัญในการประกอบพิธีอะไรซักอย่างของคนพวกนั้น
“ในตำราที่มีมานานว่า 3000 ปีน่ะ ไม่เคยเห็นมีที่ไหนบอกว่าพวกมนุษย์สามารถเป็นอัมตะได้เลยซักนิดนะ มีแต่พวกไม่รู้เรื่องรู้ราวแบบนี้มาที่โบสถ์อันศักดิ์สิทธิ์ แล้วประกอบพิธีกรรมแบบนี้มันไม่ดีนักนะ” ...เมื่อพูดจบเธอก็ยิ้มออกมา
“จับตัวพวกมันเร็ว!” ชายคนหนึ่งสั่ง
อาริเอลโผตัวกระโดดเข้าไปข้างหลังและแทงดาบเข้าไปที่ชายคนนั้นอย่างไม่ลังเลใจ
ทุกคนที่ที่นั้นตกใจกันมา และรีบหนีกันออกไปในที่สุด...
แต่ก็ไม่พ้นพวกกองทหารของทาคุโตะ ทหารในวังจับพวกชาย-หญิงชุดดำได้ทั้งหมด...
“งานเสร็จเร็วดีนะ... ถ้าข้าไม่มาเจ้าคงยืนเล่นอยู่กับคู่อริเก่าอีกอยู่ล่ะสิ”ทาคุเดินเข้ามาหาอาริเอล เธอหันหน้ามามองแล้วก็เดินออกไป
“อย่าหนีสิ... ฉันร็นะว่าเธอก็แค้นอาริเรียเหมือนกันแต่ว่าน่าจะร่าเริงเหมือนตอนอยู่ที่วังนะ” ทาคุโตะถอนหายใจ
“ใครเล่าจะหนี ไม่เห็นรึไงว่าตอนนี้ฉันอารมณ์ดีน่ะห๊า”เธอตะโกนบอกทาคุโตะ
“อารมณ์ดีเราะ! ดูเหมือนปางตายยังไงก็ไม่รู้เนี่ย” เขาทำหน้างุนงงกับอารมณ์ประหลาดๆของเธอ
ทาคุโตะเป็นเพื่อนร่วมงานของราชวังกับอาริเอลมานานแล้ว... ลอร์ด ทาคุโตะ ฟราวเดอร์ ฟัรีนส์ ความจริงแล้ว คนที่มาเป็นหทารของคลอเรียนส่วนใหญ่มักจะเป็นพวกฝีมือดี แต่ว่าทาคุโตะเองก็เป็นตั้งรัชทายาทของอาณาจักรอันห่างไกลเหมือนกัน...ไม่ว่างานอะไรทั้ง 2 ก็จะโดนเรียกตัวไปทำงานอันตรายเสมอๆ
....
“เฮ้ย! มัวทำอะไรยู่ตรงนั้น่ะทาคุโตะ เร็วๆเข้าซี่”
ความคิดเห็น