คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 11 (ฉบับทดลองอ่าน,เต็ม) หลังกระจกบานที่ 15
หลังกระจกบานที่ 15
เมื่อคืนหลับสบาย จนแทบจะจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เช้านี้เมื่อตื่นขึ้นมา ฉันต้องเรียกสตินิดนึง
ตัวฉันเองได้กลับมานอนที่ห้องพักของโรงแรมตามปกติ เหลียวมองไปที่เก้าอี้โซฟา มีนายนิทัศน์นอนห่มผ้าหลับอยู่
!!!
“เอ๊ะ! แล้วคุณนิทัศน์มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น” เท่าที่ฉันจำได้ เมื่อวานนี้ ฉันแค่ส่งข้อความไปหาเขาเท่านั้นนี่หน่า แต่รู้สึกว่าจะไม่ได้บอกให้เขามานี่นะ
“(หนอย! นี่นายแส่หาเรื่อง ตามมาถึงที่นี่เลยเหรอเนี่ย คงอยากมาเอาใจที่ทำให้ฉันโกรธเมื่อตอนคริสต์มาสล่ะสิ... ใช่ซี่... ตั้งแต่วันนั้นมา ฉันไม่ได้รับสายเขาเลย เอาละ ไหนๆ เราก็ยังพอมีเวลาว่างอยู่อีกวัน วันนี้ขอเอาคืนนายสักหน่อยละกัน)” ฉันนึกในใจ ถึงแผนการในวันนี้ ที่ฉันเตรียมจะทำ
เมื่อถึงเวลาที่นายนิทัศน์ลืมตาตื่นขึ้นมา ความโชคร้ายของเขาก็ถูกปลุกให้ตื่นตามไปด้วย
“นายมาที่นี่ทำไม ใครบอกให้มา ฉันแค่ส่งแมสเซจบอกนายว่า ฉันจะฉลองปีใหม่คนเดียว ไม่ได้บอกให้นายมาด้วยซะหน่อย นายเข้าใจอะไรผิดเองรึเปล่า”
“ผมโทรหาคุณ คุณก็ไม่รับ นานๆ เข้า 3-4 วัน ผมรู้สึกเหงา และผมก็คิดว่าคุณก็รู้สึกเหงาเช่นกัน ที่คุณต้องออกมาอยู่คนเดียวลำพัง”
“ไม่ต้องเลย แล้วนี่ก็ลุก ตื่นได้แล้ว วันนี้มีงานต้องทำอีกเยอะ” ฉันพูดพลางกระชากผ้าห่มที่คุณนิทัศน์ห่อตัวขดอยู่ตรงโซฟา ทำให้ตัวเขาม้วนกลิ้งเกือบตกโซฟา
“อืม... แล้วนี่ เมื่อคืนคุณเอารถคันไหนกลับมา” ฉันถามพลางขบคิดถึงเรื่องเมื่อคืนไปด้วย
“ผมเอารถคันที่ผมขับมาเมื่อวาน ขับกลับมานี่...คันเดียว ส่วนคันของคุณเอง ยังจอดไว้ที่ทะเลสาบ”
“แล้วไม่หายรึ ถ้ารถชั้นหายไปขึ้นมาล่ะ นายจะว่ายังไง” ฉันได้โอกาสใส่ทันที
“แต่ผมขับคันของคุณเข้าไปฝากไว้ที่รับฝากรถของทะเลสาบแล้วนะ นี่ไง...บัตร” เขาควักบัตรจอดรถยื่นให้ฉันดู
“เหรอๆ งั้น วันนี้ตอนออกจากโรงแรม ไม่ต้องใช้รถคันที่คุณขับมาหรอก จอดไว้ที่โรงแรมนี่แหละ แล้วใช้เดินไปเอารถของฉันเพื่อขับไปทำธุระของวันนี้ก็แล้วกัน”
“เดินไป!!! มันไม่ใช่ใกล้ๆ นะคุณ”
“จะบ้ารึไง ใครจะบอกให้เดินไปจนถึงที่นั่นเล่า ฉันก็รู้ว่ามันก็ไกลจากที่นี่พอควร ก็ต้องต่อรถสองแถวไปด้วยน่ะแหละ มันเป็นสถานที่เที่ยวไม่ใช่เหรอ ก็น่าจะมีรถสองแถวผ่านอยู่บ้างนะ”
“แล้วนี่ฉันยังไม่สร่างเมาดีเท่าไหร่ เอาเป็นว่าวันนี้ให้นายเป็นคนจัดการเรื่องขับรถละกัน”
“ผมเองก็เหนื่อยนะคุณ เมื่อวานผมก็ขับรถมาทั้งวันแล้ว”
“ก็คุณบอกเป็นห่วงฉันเองไม่ใช่เหรอไง แล้วนี่ถ้าฉันยังเมาๆ อยู่ แล้วให้ขับรถ เกิดอุบัติเหตุมาล่ะว่าไง”
เขาพยักหน้าอือออ เหมือนต้องจำยอมรับที่ฉันพูดแต่โดยดี
“โอเคนะ แล้วนี่ตื่นแล้วจัดแจงอาบน้ำเตรียมตัวเดินทางไปทำธุระของวันนี้ได้แล้ว”
“แล้วนี่ เสื้อผ้าของคุณล่ะ เตรียมมามั้ย อย่าบอกนะว่ามีอยู่ชุดเดียวเนี่ย ในเมื่อคุณคิดจะมาหาฉัน กว่าจะเดินทางมาถึงนี่มันก็ดึกแล้ว คุณก็คงรู้ว่าเมื่อมาถึงที่นี่แล้วคงไม่ได้มาอยู่แค่วันเดียว คุณเป็นคนรอบคอบไม่ใช่เหรอ อย่าบอกนะว่าเรื่องแค่นี้ลืม เพราะว่าเป็นห่วงฉันมากกว่าจนลืมคิด” ฉันถามเขา พร้อมพูดดักทางทุกอย่าง
“ผมก็เตรียมมาน่ะแหละ แต่อยู่ที่รถ เมื่อคืนผมต้องพยุงคุณมาที่ห้อง ผมเลยลืม ไม่ได้หยิบกระเป๋าเสื้อผ้าติดขึ้นมาด้วย”
ในเมื่อฉันดักทางถูก ฉันก็ได้โอกาสโจมตี
“งั้น ฉันอาบน้ำก่อนละกัน ส่วนคุณตอนนี้ ก็จัดแจงเรื่องของคุณให้เรียบร้อย”
“หมายถึงว่า ให้ผม...”
“อือ... ฮึ ช่าย... นั่นแหละ” ฉันพยักหน้ารับ พร้อมทำท่าเตรียมตัวเข้าห้องน้ำเพื่อแกล้งทำเป็นไม่สนใจเขา
ได้ยินเสียงดัง โอ้โห!!! พร้อมคำบ่นทิ้งท้าย ก่อนเขาจะปิดประตูออกจากห้องไป ส่วนฉันก็แอบยิ้มก่อนเดินเข้าห้องน้ำอย่างสบายใจ
ความคิดเห็น