คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 6 (ฉบับทดลองอ่าน,เต็ม) หลังกระจกบานที่ 3
หลังกระจกบานที่ 3
ตรู้ด... ตรู้ด...
ฉันงัวเงีย งัวเงีย หยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับ ดูหน้าจอเห็นเป็นเบอร์ “คุณปัญญา” แต่ด้วยความที่ยังงัวเงียอยู่ จึงกดรับสายแล้วพูดไปว่า
“สวัสดีค่ะ”
“(เงียบไปสักพักหนึ่ง)... สวัสดีครับ” เสียงคุณปัญญาทักทายมา ทำให้ฉันต้องเริ่มตั้งสติ นีสส์นึง (นิดนึง)
“เอ่อ... สวัสดีครับ” ฉันพูดแก้ต่างตัวเองอีกครั้ง ก่อนที่อีกฝ่ายจะงงไปมากกว่านี้
“คุณนิทัศน์ วันนี้ไม่มาทำงานเหรอ”
“(จริงสิ เราอยู่ในร่างคุณนิทัศน์ วันนี้เป็นวันทำงาน นี่คงเป็นเจ้านายของคุณนิทัศน์โทรมาแน่ๆ)” ฉันเริ่มทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ในหัว
“อืมก็...เมื่อวานนี้ หลังเลิกงาน ผมไปเดินเที่ยวห้าง แล้วประสบอุบัติเหตุ โดนรถชนครับ”
“!!!... จริงรึเปล่า แล้วเป็นอะไรมากมั้ย”
“ไม่เป็นอะไรมากครับ แค่ชนแล้วก็ล้มไป บ่ายนี้ไปทำงานก็ไหวครับ ยังไง เดี๋ยวผมส่งใบลาช่วงเช้าให้ละกันนะครับ”
“โอเค ถ้าไหวยังไงรบกวนให้มาช่วยงานหน่อยนะ วันนี้งานผมยุ่งๆ เยอะมาก มาช่วยเคลียร์หน่อย โอเคนะ”
“ครับ ได้ครับ สวัสดีครับ”
นี่เราต้องไปเอาใบ’แพทย์จากโรงพยาบาลสินะ ตั้งแต่เมื่อวานยังไม่ได้บอกกับเพื่อนเลย ว่าเราโดนรถชนมา อยากคุยกับเพื่อนจัง
แล้วฉันหยิบโทรศัพท์มากดสมุดรายชื่อ เพื่อจะโทรไปหาเพื่อน แต่ปรากฏว่า ไม่มีรายชื่อเพื่อนของฉันอยู่เลย มีแต่รายชื่อคนรู้จักของคุณนิทัศน์อยู่ในนั้น เบอร์โทรเพื่อนเรา เราก็จำไม่ได้ซะด้วยสิ ได้แต่เม็มใส่เครื่องอย่างเดียว
จริงสินะ สลับเครื่องกันก็ได้นี่ เครื่องก็ยี่ห้อเดียวกัน คุณนิทัศน์เอง ก็คงต้องใช้รายชื่อพวกนี้ ติดต่อกับคนรู้จักของเขาเช่นกัน
ไหนๆ ต้องแวะไปโรง’บาลด้วยอยู่แล้ว แวะห้างเดิม นัดคุณนิทัศน์เขามาแลกเครื่องตอนเที่ยงด้วยดีกว่า ให้เขาเลี้ยงข้าวให้ซะเลย
จากนั้นฉันก็เริ่มเตรียมแผนการไว้เพื่อโทรไปแกล้งเขาไว้ด้วย
…
หลังจากโทรคุยกันเสร็จ สรุปคือฉันแพ้เขาทุกทาง เขาดักทางฉันได้หมด แต่ก็นะ ยังไงฉันก็ชนะตรงที่ได้ให้เขาเลี้ยงข้าวอยู่ดี
จากนั้นฉันก็แต่งตัวออกจากบ้าน ไปโรงพยาบาลแวะรับใบรับรองแพทย์ แล้วก็ไปศูนย์การค้าที่เดิม เข้าไปรอในร้านอาหารที่นัดกันไว้
…
“(สาวมหา’ลัยนุ่งสั้น เดินตรงมาหาฉัน นี่มันใครกันนะ ช่างดูดีจริง)” ฉันเริ่มหลงตัว (ของฉัน) เอง หลังจากที่ได้มองเห็นตัวฉันเต็มๆ ในมุมมองสายตาของผู้ชายเวลามองผู้หญิง มันเป็นแบบนี้นี่เอง
“วี้ดวิ้ว” ฉันส่งเสียงแซวเขา
“ไม่ต้องแซวเลย แต่งตัวแบบนี้ มันรู้สึกอายๆ ยังไงก็ไม่รู้ เราไม่เคยแต่งแบบนี้มาก่อนเลย คุณล่ะ ไม่รู้สึกอายเหมือนเราบ้างเหรอ”
“ธรรมดาๆ ผู้หญิงน่ะใส่ทั้งกระโปรงและกางเกงอยู่แล้ว แต่ผู้ชายนี่สิ ไม่เคยใส่กระโปรงเลยใช่มั้ยละ”
“เอาละ คุณไม่ต้องแซวมาก เอามือถือของผมมาเลย ผมไม่ต้องการมือถือที่มีริงโทนคิกขุแบบนี้”
“มือถือที่ไม่มีเบอร์เพื่อนแจ่ม แจ่มก็ไม่เอาเหมือนกัน”
“งั้นสลับแต่เครื่องมือถือนะ ส่วนซิมไม่ต้อง คุณก็ใช้เบอร์ของผมไป ส่วนผมก็ใช้เบอร์คุณ ทางบ้านคุณจะได้ไม่สับสน” เขายื่นข้อเสนอมา
“อืม แต่ว่า... แจ่มก็ลืมคิดไป ถึงจะได้เบอร์เพื่อนแจ่มมา แต่แจ่มก็โทรไปหาเขาไม่ได้อยู่ดี เพราะตอนนี้แจ่มอยู่ในร่างของคุณนี่หน่า ใช้เสียงเน่าๆ ของตัวคุณโทรไป เพื่อนเค้าคงไม่รับสายหรอก”
“ใครว่าเสียงตัวผมไม่ดี ขนาดผมที่ตอนนี้เป็นผู้หญิงไปแล้ว ยังฟังแล้วรู้สึกเคลิ้บเคลิ้มเลยล่ะ ที่ว่าเสียงไม่ดีน่ะ เป็นเพราะคุณเอาตัวผมไปพูดแบบผู้หญิง มันเลยดูหมดแมนไปเลย”
“งั้นเอางี้”
ฉันจัดแจงสลับเครื่องมือถือ โดยที่ไม่ต้องสลับซิมการ์ด ตามที่เขาบอกมา ส่วนซิมเบอร์ของฉัน ก็ให้เขาใช้ไป ในฐานะเป็นตัวแทนของฉัน และซิมของเขา ฉันก็รับหน้าที่ใช้ไป ทำให้ฉันได้เครื่องที่มีหน้าจอและริงโทน สไตล์น่ารักๆ แบบผู้หญิงคืนมา ส่วนเขาก็ได้เครื่องในแบบที่เขาชอบไป
จากนั้นฉันก็จัดแจงทำการคัดลอกเบอร์ในสมุดรายชื่อของทั้งสองเครื่องให้เหมือนกัน โดยอีกฝ่ายก็อธิบายไปด้วย ว่าเบอร์นี้เป็นเบอร์ของใครสนิทกับเราแบบไหน เพื่อแต่ละคนจะได้คุยกับฝ่ายนั้นได้ถูกต้อง เมื่อมีการติดต่อกัน
“เก๋ เปรี้ยว เป็นเพื่อนของแจ่ม ที่เรียนด้วยกันอยู่ตอนนี้ เรียกว่าเป็นเพื่อนสนิทเลยล่ะ เวลาที่เดินด้วยกันสามคน เพื่อนคนอื่นในห้องถึงกับตั้งชื่อแก๊งค์ให้ว่าเป็น “พาวเวอร์พัฟเกิร์ล” เลยเชียวนะ” ฉันบอกกับเขาในขณะที่เม็มเบอร์ไปด้วย
“อ้อ! แล้วนี่ให้เบอร์เพื่อนแจ่มไป อย่าโทรไปจีบเค้าล่ะ ยังไงเขาก็น่ารักสู้แจ่มไม่ได้หรอก”
“ผมจะโทรไปจีบได้ไง ในเมื่อตอนนี้ผมอยู่ในร่างของคุณ ก็เท่ากับเขาเป็นแค่เพื่อน ถ้าผมอยู่ในร่างเดิมของผมสิ ก็ไม่แน่นะ... หึหึ”
“คุณน่ะ รักษาหน้าตัวผมให้ด้วยละกัน กับคุณปัญญาผู้จัดการของผมน่ะ คุยกะเขาให้ดีล่ะ แล้วอย่าทำงานที่เขามอบให้ผิดพลาด” เขาพูดต่อในขณะที่ผลัดบอกรายชื่อคนในบริษัทของเขาให้ฉันเม็มไว้
จากนั้นก็กินข้าว แล้วต่างคนต่างก็แยกย้ายกันไปทำงานและเรียน ในช่วงบ่ายที่เหลือของวัน
ความคิดเห็น