คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 12 (ฉบับทดลองอ่าน) หน้ากระจกบานที่ 18
หน้ากระจกบานที่ 18
วันเวลาผ่านไปไว ไม่รู้เมื่อไหร่ผมถึงจะได้ร่างคืนสักที
โดยเฉพาะวันนี้ วันศุกร์ที่ 12 กุมภาพันธ์ ผมอยากได้ร่างคืนมากที่สุด ก็เพราะมันเป็นวันพิเศษของผมวันหนึ่งครับ วันอะไรรู้มั้ยครับ มันเป็นวันเกิดของผมเอง แต่ว่าปีนี้ ผมรู้สึกสับสนเล็กน้อย ว่าผมควรจะฉลองวันเกิดยังไงดี เพราะถ้าเป็นมุมมองของบุคคลอื่น จะต้องมาร่วมยินดีกับแจ่มที่อยู่ในร่างของตัวผมกันแน่ๆ แต่ในด้านของจิตใจแล้ว ผมเองตอนนี้ต่างหากล่ะ ที่ควรจะได้รับการยินดีจากผู้อื่น
เอาเถอะ ก็ในเมื่อคนอื่นเขาไม่รู้นี่ครับ แต่ก็มีคนหนึ่งนี่แหละครับที่รู้ และเป็นคนที่ผมคิดว่าเขาน่าจะเข้าใจความรู้สึกของผม ในวันนี้ผมอยากให้เขาได้มาแสดงความยินดีกับวันเกิดของผม เพียงแค่คนคนนี้ คนเดียว ก็เพียงพอแล้ว
แต่ผิดคาดครับ ตอนไปมหา’ลัย กลับมีคนอื่นมาร่วมแสดงความยินดีให้ผมหลายคนเลยครับ ก็ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ผมได้รับดอกไม้จากบรรดาหนุ่มๆ นักศึกษา เพราะว่าวันนี้มันก็เป็นวันคล้ายวันวาเลนไทน์นั่นเอง เพราะว่าวันวาเลนไทน์จริง มันเป็นวันอาทิตย์ นักศึกษาภายในมหา’ลัย ต่างจึงฉลองวันวาเลนไทน์ในวันนี้กัน
มีนักศึกษาชายอยู่คนหนึ่ง เขาแนะนำตัวว่าชื่อ ป๊อป เข้ามาเอ่ยปากชวนไปเลี้ยงปาร์ตี้วาเลนไทน์ครับ เพื่อนผมสองคน เก๋กับเปรี้ยว ก็คะยั้นคะยอให้ผมตอบตกลงรับคำไป
เขาชวนมาเลี้ยงพิซซ่าครับ มากันอยู่ 8 คน เป็นชาย 4 หญิง 4 ต่างคนก็ต่างประกบคู่ อีตาคนที่พูดชวนผมก็มาประกบคู่นั่งใกล้ผม
และเมื่อถึงเวลางานเลี้ยงเลิกรา ชายหนุ่มทั้ง 4 ต่างคนหยิบดอกกุหลาบออกมายื่นให้ฝ่ายหญิงสาว
คู่ที่ 1 รับไป...
คู่ที่ 2 รับไป...
คู่ที่ 3 รับไป...
มาถึงคู่ที่ 4 ซึ่งดูเหมือนจะเป็นคู่ไฮไลท์ของงานนี้
ผมจำใจต้องรับ เพราะดูเหมือนจะปฏิเสธไม่ได้ พร้อมมีเสียงเฮดังขึ้นมานิดๆ
“แค่รับตามธรรมเนียมเท่านั้นนะ แต่ไม่ได้หมายถึงว่าฉันรับรักคุณ” ผมพูด
“และนี่ ฉันให้ตามธรรมเนียม ถือว่าเป็นการขอบคุณที่เลี้ยง ขอบคุณค่ะ” ผมยื่นดอกกุหลาบกลับคืนให้เขา เพราะผมไม่ได้มีเตรียมดอกกุหลาบเอาไว้ให้คนอื่นเลย
ดูเหมือนชายหนุ่ม 4 คน จะมีอยู่เพียง 1 คน ที่ทำหน้าจ๋อยกลับไป ผมก็รู้สึกสงสารเค้าเหมือนกันนะ แต่ทำไงได้ ก็ผมไม่ได้ชอบผู้ชายนี่หน่า
…
แล้วผมก็ขับรถตรงไปหาแจ่มที่ที่ทำงาน เพราะว่าใกล้เวลาเลิกงานแล้ว
ผมยังไม่ทันได้เดินเข้าไปหาแจ่มที่โต๊ะทำงาน ก็เห็นคุณเสรีมองมา และเดินเข้ามาคุยด้วยซะก่อน
“คุณมาหาคุณนิทัศน์ใช่มั้ย”
“อืม ค่ะ” ฉันพยักหน้ารับ
“พอดีว่าคุณนิทัศน์ติดประชุมอยู่ในห้องน่ะ คงไม่สะดวกที่จะเข้าไปพบตอนนี้หรอก”
“งั้นคุณรออยู่ที่นี่ละกัน เดี๋ยวผมเข้าไปบอกกะเขาให้ ว่าคุณมา คุณชื่ออะไรนะ... แจ่ม ใช่มั้ย”
ผมนั่งรอนายเสรีอยู่บริเวณที่รับแขกครับ สักพักนายเสรีก็กลับมา พร้อมยื่นแก้วน้ำส้มส่งให้ผม ระหว่างที่รอการประชุม
…
กว่าจะได้เจอแจ่มก็ค่ำพอดี ยังดีครับ ที่แจ่มมีดอกไม้และช็อกโกแลตมาให้ผม
“คงไม่ใช่ดอกไม้กับช็อกโกแลตที่คุณได้รับจากคุณพลอย แล้วคุณก็เอามาให้ผมอีกทีนะ”
“บ้าน่ะ ฉันซื้อมาเองต่างหาก ตั้งใจซื้อให้คุณ แต่ไม่ใช่วันแห่งความรักแล้วคุณจะมาคิดว่าเพราะฉันรักคุณอะไรหรอกนะ ฉันแค่ให้คุณตามธรรมเนียมก็เท่านั้น จะเอามั้ยละ หรือว่าไม่เอา”
ช็อกโกแลตที่ผมได้รับจากแจ่ม มันค่อนข้างพิเศษ เมื่อผมเปิดกล่องออกดู ปรากฏว่า มันเป็นเค้กช็อกโกแลต
“ก็บอกแล้วว่าให้ตามธรรมเนียม สำหรับวันเกิดและวันวาเลนไทน์”
“Happy birthday to you”
ความคิดเห็น