คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 10 (ฉบับทดลองอ่าน,เต็ม) หน้ากระจกบานที่ 15
หน้ากระจกบานที่ 15
วันแรกหลังผ่านวันคริสต์มาส ผมโทรหาแจ่มอยู่หลายครั้ง แต่เธอก็ไม่ยอมรับสายเลย สงสัยเธอจะโกรธผมอย่างมากแน่ๆ ผมเองก็รู้ว่าโทรไปหาบ่อยๆ มันก็ไม่ดี มันเป็นการรบกวนเธอเกินไป ดั่งที่ผมเขียนไว้ในส.ค.ส. ยิ่งเธอออกต่างจังหวัดเพื่อทำงานด้วยแบบนี้
ในวันถัดไป ผมจึงโทรหาเธอน้อยลงๆ จนกระทั่งผมไม่ได้โทรหาเธอเลยในวันที่ 30 ธ.ค.
…
ผมได้รับข้อความจากเธอ ในบ่ายของวันที่ 31 ธ.ค. มันก็ทำให้ผมรู้สึกดีใจ ที่เธอยังติดต่อมา ถึงแม้ว่าเธอจะส่งข้อความมาในทำนองฉลองปีใหม่เพียงลำพัง แต่ตอนนี้ความรู้สึกของผม กลับอยากจะเจอกับเธอเหลือเกิน ผมอยากจะได้อยู่กับเธอในเวลาที่จะเปลี่ยนศักราชใหม่
“ที่อยู่เราก็รู้ เพราะเราเคยไปออกงานที่นั่นมาทีแล้ว แต่เรื่องของสถานที่เที่ยวที่เธอจะไปคืนนี้สิ มันคือที่ไหน...? ทะเลสาบ...?”
ผมตัดสินใจคลำทางเอาดาบหน้า ใช้รถของที่บ้านอีกคัน (เพราะรถที่ตัวแจ่มขับใช้อยู่ ตอนนี้เธอยืมไปแล้ว) ออกเดินทางจากบ้านตั้งแต่ตอนบ่าย หลังจากได้รับข้อความไม่นาน
มันเป็นลูกบ้าที่ค่อนข้างบ้าเอาการทีเดียว ที่ผมตัดสินใจที่จะไปหาเธอ ในสภาพที่ผมไม่เคยขับรถออกต่างจังหวัดมาก่อน ประกอบกับการที่ต้องทำเวลา ที่จะไปถึงที่นั่นให้ทันเวลาก่อนเที่ยงคืน สติผมมันเลยต้องจดจ่ออยู่กับการขับรถที่ต้องใช้ความระมัดระวังเป็นอย่างมาก
นาฬิกาบอกเวลา 5ทุ่ม ผมขับจนเข้ามาถึงตัวจังหวัดของสถานที่ที่มาปฏิบัติงาน ด้วยความที่มีสติคอยมองทางมาตลอด ทำให้ผมสังเกตเห็นป้ายบอกทางไปทะเลสาบ ก่อนจะถึงสถานที่ทำงาน ผมจึงคิดว่าคงใช่เป็นที่นี่แน่ๆ ที่เธอจะมา
มันค่อนข้างเป็นการวัดดวงของผมเอาทีเดียว ที่ผมไม่ตัดสินใจโทรหาเธอ เพื่อถามว่าใช่ที่นี่มั้ย เพราะเวลานั้น มันใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว (เหลืออีก 15 นาที) ถ้ามันไม่ใช่ หากเธอไม่ได้อยู่ที่นี่ ผมก็หมดสิทธิ์ที่จะไปหาเธอที่อื่นต่อแล้ว
ผมขับรถมาถึงทะเลสาบ เป็นเหมือนพระเจ้าเข้าข้างผม หรือเหมือนผมเสี่ยงดวงถูก เมื่อผมขับรถอย่างช้าๆ ไล่มองริมทะเลไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง ได้เจอรถแจ่มจอดอยู่ตรงด้านหน้า (ผมเห็นว่าใช่ จากป้ายทะเบียนหลังรถ) ผมค่อยๆ ขับตรงเข้าไปหา ไฟหน้าจากรถของผม ส่องไปยังตัวรถคันนั้นชัดเจนขึ้น ภาพที่มองเห็นได้คือ ชายคนหนึ่งยืนพิงข้างรถ กำลังกระดกเบียร์ดื่ม
ผมขยับรถเข้าที่จอดให้เรียบร้อย ดับเครื่องยนต์ ในขณะนั้น ผมยังไม่กล้าลงจากรถ เพราะคิดหาคำพูดคุยกับเธอไม่ถูก ว่าทำไมผมถึงมาที่นี่
เธอเดินตรงเข้ามาหา มองมาทางผม ผมจึงเปิดกระจก
“ไม่นึกว่าคุณจะมาฉลองปีใหม่ถึงที่นี่...ได้นะนี่ เอาสิ ผมยังมีเบียร์เหลืออยู่อีกกระป๋อง” ชายหนุ่มเอ่ยปากชวนหญิงสาวที่เพิ่งมาถึงที่นี่ พร้อมยื่นเบียร์กระป๋องส่งให้ เพื่อมาดื่มด้วยกันเป็นเพื่อน
ผมเห็นเธออยู่ในสภาพกรึ่มๆ เธอยิ้มด้วยสีหน้าแดง พร้อมยื่นเบียร์มาให้ผมหนึ่งกระป๋อง ผมรับและลงจากรถ เข้าไปยืนพิงรถอยู่ข้างๆ เธอ
เธอพูดถึงเรื่องของวันนี้ ที่เธอสามารถปิดงานได้เสร็จ จึงทำให้เธอมีเวลาว่าง ทำให้เธอรู้สึกสบายใจอย่างมาก
สรุปคือตอนนี้ผมดูเธอแล้ว เธอไม่อยู่ในสภาพที่โกรธผม เธอลืม...? คงเพราะเธออยู่ในอาการเมาอยู่ล่ะมั้ง เป็นโชคดีของผม ผมจึงพูดด้วยเสียงค่อนข้างดังขึ้นท้องฟ้าด้วยความดีใจ
“ขอบคุณพระเจ้าที่ยังมีเวลาให้ฉันได้มาเค้านท์ดาวน์ทันเวลา พระเจ้ายกโทษให้ลูกแล้วใช่มั้ยจ๊ะ”
“พระเจ้าคงจะอภัยให้คุณแล้วล่ะ คุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้ทัน ก่อนปี 2553 จะมาถึง”
ผมเหลือบมองดูนาฬิกา เหลือเวลาอีกไม่ถึงนาที ที่กำลังจะเข้าสู่ปี 2553
ผมเตือนเธอว่าจะได้เวลาแล้วนะ เธอหันไปหยิบพลุและดอกไม้ไฟที่เธอซื้อเตรียมมา แบ่งยื่นมาให้ผม
เสียงนับเค้านท์ดาวน์ถอยหลังจากผมดังขึ้น
“3!”
“2!”
“1!”
“สวัสดีปีใหม่ครับ” , “สวัสดีปีใหม่ค่ะ”
คำกล่าวสวัสดีปีใหม่ดังขึ้น พร้อมแสงไฟจากพลุ จุดขึ้นสู่ท่ามกลางท้องฟ้ายามค่ำคืน
ความคิดเห็น