คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ :)[R.W]
บทนำ
ติ๊ง กิ่ง ก๊องง~!
สายแล้วละจ้า > < วันนี้ไม่น่ายืนด่ากับไอ้เสี่ยวซันเลย -___- แต่จะไม่ให้เถียงก็ไม่ได้เพราะเรื่องนี้มันไม่น่าให้อภัยสุดๆ!
30 นาทีที่แล้ว
ผมไอ้ซันเสี่ยวและป๊า+แม่ต่างสายเลือดกำลังนั่งกินข้าวกันอยู่ป๊าแกก็พูดขึ้นว่าอยากให้ผมไปทำธุรกิจต่อแค่ฟังก็อยากอาเจียนออกมาเป็นควายละป๊า!คิดได้ไง คณิต 20 วิทย์ 30 อังกฤษ 10 ไทย 40 -____- ไปเป็นนักธุรกิจได้พากันล่มจมทั้งบริษัทแน่ๆ
“ป๊าฮะ โตขึ้นไปผมจะเป็นนักดนตรีที่เก่งที่สุดในโลก”ผมพูดพร้อมยืดอกพกถุง(พลาสติก)
“ทำกีร์ต้าพัง 3 อันนี่ ไปแยกเศษเหล็กขายยังดูรุ่งกว่าอีก”แม่ง!กวนตีน ไม่เป็นไรอย่าไปสนใจ
“เออ ป๊าไม่เป็นนักดนตรีละจะเป็น วิดวะแทน”ผมพูดอีกครั้งพร้อมความมั่นใจมากกว่าเดิม
“เหอะ!คณิตได้ 20 จะไปช่วยเค้าวัดความยาวของเม็ดทรายรึไง”ยุบหนอ พองหนอ….
“งั้นเป็นหมอก็ได้!”
“หมอคงไม่ใช้ตาในการตรวจข้อสอบเนอะป๊า”ยุบ พอง!
“งั้นตัวเล็กจะเป็นดารา!”
“ที่พูดมาไม่ได้ดูหน้าตาตัวเองเลยนะเนี่ย”อ๊ากกก หนองแตกแล้วเว้ย!
“ขัดอยู่ได้เหอะ!ทำอย่างกับตัวเองดีงั้นแหละ อ่อนกว่าแล้วอย่าพูดมากเก็บปากไว้แดกส้นตีนเหอะ!”
“ถุย!ถ้ากูอ่อนอย่างมึงนี่ด๋อยชะ?”
“ถ้ากูด๋อยนะมึงคงเรียกว่าไอ้กาก”
“กากน้อยกว่ามึงแล้วก๊านนน! J”
ฮึ่ย!อารมณ์เสียพูดอะไรเป็นต้องขัด กินอะไรเป็นต้องแย่ง เป็นเหวไรมากป้ะเนี่ย?
“เอาล่ะ อย่าทะเลาะกันเลยลูก ตัวเล็กไม่ไปโรงเรียนหรอ ลูกสายแล้วนะ”แม่พูดไปยิ้มไปยิ่งทำให้ไอ้เล็กสุดหล่อคนนี้ทวีความอารมณ์เสียขึ้นไปอีก ฮึ่ย!
“ไปแล้วนะป๊า ม๊า เออ ม๊าว่างๆพาไอ้ซันไปเช็กช่องปากหน่อยนะ รู้สึกว่าได้กลิ่นหมามันจะเน่าอยู่ในปาก!”ผมพูดจบก่อนจะสปีดตัวเองออกจากบ้านทันที เดี๋ยวโดนสกายคิกของไอ้ซันเสี่ยว ฮู่ๆ
กลับมาปัจจุบัน
ผม…มาสายและสิ่งที่ต้องทำคือบำเพ็ญประโยชน์ โอ้ก๊อด!สิ่งที่ไอ้ตัวเล็กเกลียดที่สุดคือทำให้คนอื่นมีความสุขเนี่ยแหละโดยการกวาดขยะรอบโรงเรียน TT มันไม่เล็กสมชื่อกูเลย ถ้าไม่อยากอารมณ์เสียก็ต้อง…ร้องเพลงปลุกใจ!
“ช้าง ช้าง ช้าง น้องเคยเห็นช้างรึเปล่า ช้างมันตัวเล็กไม่เบา คิ คิ จมูกยาวๆเรียกว่างา มีเขี้ยวใต้งวงเรียกว่าตา มีตีน มีปาก จมูกยาว”ร้องยังไงก็ปลุกไม่ขึ้น -____- ต้องเพลงนี้!
“เต่าเอ๋ย เต่า เต่ามันมีสี่ขา ใช้หางเดินมามันทำหัวผลุบๆโผล่ๆ”ท่าประกอบซักนิด
คิดเล่นๆนะเก็บขยะเนี่ยมันงานหนักใช่เล่นอีกอย่างคงจะไปเรียนคาบเช้าไม่ทันนน(ทัน ถ้าแกไม่ร้องเพลง -___-)ฉะนั้นก็….โดดแม่งเลย ฮี่ๆ-.,-
“จะเรียนทำไม เรียนไปก็ควาย หาหญ้าแดกเอาแถวนี้ดีกว่า มีหญ้าตั้งเยอะ ควายชอบจัง จะกินให้แม่งหมดทั้งสวนเลย ฮี้ฮ่า~”
“เฮ้ย!มึงพรุ่งนี้ไปบ้านกูป้ะ”
“ไปทำไมว่ะ กูว่ากูจะไปสอยไข่แดงซะหน่อย”
“กูไปด้วย ”
อุว๊ากกก นี่มันกลุ่มเพื่อนของไอ้ซันนี่หว่า หลบหนีลี้ภัยไปตายเอาที่กองฟาง~ ระหว่างที่ผมกำลังหลบหนีลี้ภัยอยู่นั้นมันก็เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ผมอยากจะกลับบ้านเกิดจริงๆTT
“เฮ้ย น้องของซันนี่นี่หว่า กิ๊วๆ”พวกมันแซวผมกันใหญ่ครับ
“โตเป็นควายทำตัวเป็นเด็กสามขวบ”ผมพูดแบบไม่มองมัน
“หืมมม ปากดีแบบนี้มันน่า…..จุ๊บๆจริงๆ”
“จุ๊บๆพ่อมึงเซ่ ไปไกลตีนเลยจะทำงานอันสำคัญยิ่งชีวิตต่อ”
“นี่ ตัวเล็กซันมันฝากบทกลอนมาฝากแน่ะ”ไอ้โดนัท
“นั่นคือ….”ไอ้โอม
“ต้นไม้ปลิวไสว…”ไอ้อูม
“….สายลมลู่ใบหญ้า” ไอ้กิต
“เราเดินคู่กันมา…”ไอ้ฉัตร
“เธอกินหญ้าฉันสีซอ….”และจบด้วยไออูม
“และบทกลอนทั้งหมดก็มีเท่านี้เราทั้งหมดขอตัวไปก่อนบุ้ยๆ”จบด้วยไอ้โบ้แล้วพวกมันก็พากันวิ่งสะบัดตูดกลับห้องเรียนไอ้พวกชอบโดด
“เอ แล้วกลอนเมื่อกี๊หมายความว่าไงหว่า?”ผมคิดก่อนจะค่อยๆเก็ท….-______-
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!นี่พวกมึงทั้งหลายว่ากูเป็นควายรึไง >[]<*”
เขียนใช้เวลาสามวัน!(ด้วยความเว่อจากใจของนักเขียน)ไรท์ก็เพิ่งแต่งแนวนี้อาจทำให้ติดๆขัดๆไม่หนุกไม่มันส์บอกกันได้นะ ไรท์ไม่ว่า ช่วงนี้ก็จะพ้นสอบแล้วฮ่า~!ฮี่ๆ
ความคิดเห็น