ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รัก จุด จุด จุด

    ลำดับตอนที่ #4 : คู่แข่ง

    • อัปเดตล่าสุด 23 มี.ค. 49


    จากนั้น ผมเริ่มรู้จักไอเอ๋มากขึ้น เนื่องจากมันมาปรากฎตัวให้เห็นบ่อยขึ้น มันทำกะผมอย่างกะเป็นแฟน พาไปเลี้ยงเกม ไปเช่าหนังสือ (หวังอารายกะกุป่าวเนี่ย) จริงแล้วมันหวังกะผมอย่างเดียวคือ "ข้อมูลของเฟรชทั้งหมด" ไอนี่ ผมก็เพิ่งเจอก่อนมันแค่วันเดียวจะมีข้อมูลอารายไปให้มันหนักหนาฟ่ะ........มันทำอย่างนี้จนทำให้ผมคิดว่า ให้มันจีบดีกว่า ผมไม่อยากให้เฟรชมาคบกับผม ผมกลัวจะทำให้เค้าผิดหวัง สู้ให้ไอ้เอ๋มันจีบไปก่อน แล้วอย่างอื่นค่อยว่ากันที่หลัง(นิสัยอย่างนี้สิถึงยังไม่มีแฟนซักที) ไอ้เอ๋ มันความรู้สึกไม่ได้ต่างอารายจากผมเลย มันเฝ้ารอให้ถึงวันอาทิตน์เรวๆ (เหมือนกุเด่ะ)รู้สึกการเรียนครั้งนี้มันมีจุดประสงค์อารายแอบแฝงซะและซิ ลืมไปเลยว่าเราต้องเรียนนี่หน่า....(-..-*) การที่มีใครมากระตุ้นให้เราอยากไปโรงเรียนนี้เป็นควมรู้สึกที่ผมลืมมันมานานแล้ว  ผมกับไอ้เอ๋ เฝ้ารอวันนี้วันเดว ฮ้า....นานเหลือเกิน

    วันอาทิตย์แล้วหลังจากที่เราสองคนรอกันเป็นเวลานาน วันนี้แหล่ะไอ้เอ๋มันบอกกับผมว่า "ถ้าผมจีบเฟรชนะ เฟรชต้องชอบผมแน่ๆ ฮ้า เฟรช เลิฟ (ไอ้นี่มันอ่านการ์ตูนตาหวานเรื่อง เฟริ์ชเลิฟ มันเป็นแต๋วป่าวเนี่ย)"
    วันนี้ไอ้เอ๋ไปลากผมไปโรงเรียนแต่เช้าเลย เพื่อจะเจอเฟรช และเราก็ไม่ผิดหวัง เฟรชยังคงสวยเหมือนเดิม เห็นแล้วอยากเข้าไปกระโดดหอมแก้มจาง  เลยนั่งดูจะเพลินว่าเฟรชก็มองผมอยู่
    เฟรช--"เต้ มองไรหรอ"
    ผม--"(ชะงัก) อ่อ...มองขี้ตาอ่า เตมเลย"
    เฟรช--"(เอามือป้ายออก ไม่พูดซักแอะ)"เนื่องจากเฟรชนิสัยทอมๆอยู่แล้วการทำอย่างนี้ให้เขาไม่รู้สึกเสียหาย
    หลังจากนั้นไอ้เอ๋ ก็เริ่มจีบเฟรช ด้วย มุกเสี่ยวแดก นานัปการ ทำให้เฟรชรู้สึกเอียน ไอนี่ซะแล้ว ผมเลยหาเรื่องคุยอย่างอื่นไปเรื่อยๆจึงทำให้บรรยากาศดีขึ้นมา นิดส์นึง
    ตอนกลางวันเรากินข้าวกันเสร็จแล้วผมก็พาเพื่อนฝูงไปกินข้าวกัน วันนี้เหมี่ยวไม่ตาเคย เฟรชเลยเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มอีกแล้ว
    ผมนั่งคุย แซวไอตั้ม แซวเฟรช แต่ไม่รู้จะแซวอาไรไอเอ๋ เพราะมันเป็นคนไม่รูว่าอันไหนผมแซวอันไหนผมพูดจริง เลยทำให้มันเงียบไปเพราะความรู้สึกว่ามันอยู่นอกกลุ่มแล้ว ผมก็พยายามถามมันเรื่องต่างๆ เพื่อดึงมันเข้ามา ไม่ให้มันซึมไปกว่านี้ ซักพักนึงผมก็หยิบ แท๊ตทู รูยันต์ขึ้นมา(นึกออกป่ะ)ที่เด็กเอาไว้แปะและลูบน้ำให้มันติดกะผิวหนัง เผอิญเมื่อเช้ามีแบงค์พัน จะไปแตกเงินที่ร้านค้าไม่อยากกินขนมเลยหยิบไอ้แท๊ตทูมา 2 บาท(แม่ค้าทำหน้าเหย่อย่างเห็นได้ชัด)...ผมหยิบขึ้นมาทุกคนก็งง ผมเลยบอกว่าจะติดให้ทุกคน แต่ไม่มีใครอยากให้ปิดแท๊ตทูเลย ก็ว่านะรูปน่ารักๆว่าไปอย่าง แต่นี้เป็นรูปยันต์ ร้อยรบเงี้ย เก้ายอดเงี้ย คงไม่มีใครอยากติดหรอก ซักพักนึงเสียงน่ารักๆก็พูดมาว่า
    เฟรช--"มาติดให้เราม้างดิ เอารูปเก้ายอดเนี่ย"
    ผมงี้อึ้ง เลยติดให้หลังฝ่ามือเฟรช ได้จับมือ ด้วย ผมพยายามลูบนำนานๆ เผื่อเราจะไม่ได้ใกล้ชิดไปกันมากก่านี้อีก ผมเลยทำใส่ฝ่ามือตัวเองด้วยเพื่อไม่ให้เฟรชทำคนเดียว เด๋วเขาอาย (แท๊ตทู ลายเก้ายอด ขอให้รักเราอยู่ยงคงกระพัน)ผมนึกว่าเฟรชทำเสร็จแล้วจะล้างออกที่ไหนได้เทอ รักษามันไว้อย่างดีเลย การกระทำอย่างนี้มันทำให้ผมซึ่งล้อเล่นกับเฟรชไม่เข้าตาใครบางคนคือ ไอ้เอ๋นี่เอง ไอ้เอ๋มองตาลุกเป็นไฟเลย...เฮ้อทำใจลำบากจัง....
    เราเข้ากันไปในห้องเรียนเรียนต่อกัน ผมพูดขึ้นมาว่า
    ผม--"เฟรชมีรูปป่าวคือ เต้ วาดรูปเป็น(พอดีวาดรูปเหมือนค่อนข้างได้แต่จริงแล้วอยากได้รูปเขาไว้ในกระเป๋าตังค์)อยากวาดรูปเฟรช"
       เฟรชไม่รีรอหยิบกระเป๋าตังค์ขึ้นมาและบอกว่า
    เฟรช--" จะเอารูป ไหนหล่ะ ด้านข้าง หน้าตรงหรือป่าว"  ทำเอาผมที่คิดว่าจะหน้าแตกกลับชุ่มชื้นขึ้นมา
     ผม--"เอารูปนี้ และนี้หล่ะกันเด๋วเต้เอามาผสมกันเอง"
    เฟรช--"แล้วเต้อยากได้ไรตอบแทนหล่ะ"
    ผม--"(ถามงี้นึกไม่ออกเลย)งั้นเฟรชไรท์แผ่นเพลงมาให้เต้หน่อยหล่ะกัน"
    เฟรช--(หยิบกระดาษขึ้นมาจด)เอาเพลงไรม้างอ่า"
    ผมเลยบอกเพลงที่อยากฟังไป ไอเอ๋ซึ่งมองผมอยู้เลยพูดว่า
    ไอเอ๋--"เออ เฟรช ทำให้เราด้วยแผ่นนึงนะ(แล้วมันก็ดึงกระดาษไปจดเพลงทับของผมซ้า)T_T
    ตอนนั้นผมคิดว่าจะรบกวนเกินไปป่าวเนี่ย เลยบอกว่า
    ผม--"ไรท์มาให้อ้เอ๋หล่ะกาน เด๋วเต้ไปยืมมันมาฟังเอง"
    เฟรช--"งั้นไรท์แผ่นเดียวนะ " :) โอ้วนางฟ้าเจงๆ
    ไอ้เอ๋ทำท่าฉุนผม และก็ไม่พูดกับผมเลยจนเลิกเรียน มันพยายามตีห่างกลุ่มผม ปล่อยให้ ผม เฟรช และไอ้ตั้มซึ่งไอ้ตั้มนี้ไม่ค่อยมีบทบาทอาไรเลย(ไอนี่ชอบฟังแต่ Mp3) มันพยายามเป็นคนห่างกลุ่ม ทำให้ผมรู้สึกลำบากใจไม่น้อย
    พอส่งเพื่อนๆเสร็จแล้ว ผมก็ไปหามันและก็เจรจากะมัน แต่ดูท่าทางมันจะดื้อ
    ผม--"ไอ้เอ๋ เมิงทำไมทำตัวอย่างงี้ว่ะ เมิงรู้ป่าววันนี้เมิงแย่มาก"ผมเปิดปากพูดมันอย่างตรงๆ
    ไอเอ๋--"เรื่องอาราย ผมก็เป็นอย่างนี้ของผม รับไม่ได้ก็ไม่ต้องรับ"
      รับไม่ได้ก็ไม่ต้องรับประโยคคลาสสิคเลย แต่ก็ทำให้ผมอึ้งจึงพูดว่า
    ผม--"ถึงเมิงจะโกรธกุเรื่องเฟรช(ผมรู้ว่ามันโกรธผมเรื่องนี้)แต่เมิงก็ไม่น่าทำตัวแกะดำ ออกห่างกันอย่างนี้"
    มันทำท่าไม่สนใจและค้านผมตลอดจนผมบอกกับมันว่าถ้าไม่อยากคบกันเป็นเพื่อนแล้วก็พอแค่นี้...........เป็นอันจบ จากนั้น ผมก็โทรไปคุยกับเฟรช แล้วขอโทษแทนไอ้เอ๋ เฟรชก็มีความรู้สึกแบบเดวกับผม  เฟรชบอกว่า
    เฟรช--"เพชรไม่ได้ชอบเอ๋เลยที่มาบอกว่าชอบ อยากให้เป็นเพื่อนกันหน่ะดีแล้ว"
       ใจนึงรู้สึกสงสาร ไอ้เอ๋ มัน อีกใจนึงรู้สึก ว่าเฟรชอยากจะพูดอะไรกันแน่  อะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนี้ ผมไม่สามารถเดาอนาคตได้เลย....แย่จริงๆๆ



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×