รัก จุด จุด จุด

ลำดับตอนที่ #3 : คิดถึง คิดถึง

ว้านานเหลือเกินกว่าจะถึงวันอาทิตย์อีกวันใจผมเฝ้าแต่จดแต่จ่อดูวันผ่านไปเรื่อย พยายามนึกวิธีพูดที่ทำให้เพชร หัวเราะได้ หาหนังสือมาอ่านวิธีพูดที่มัดใจคนอื่น แต่มันก็แค่เป็นความพยายามเท่านั้น ยังไงผมก็ต้องเป็นตัวผมให้มากที่สุด....หนังสือก็ช่วยไม่ได้มากเท่าไหร่หรอก...กว่าจะถึงวันนี้มันช่างนานเหลือเกิน..................
   ในที่สุดก็วันอาทิตย์แล้วผมตื่นแต่เช้า(ไม่ได้มาตักบาตรนะ ทำบุญไม่ขึ้น)รีบอาบน้ำแต่งตัว ผมอยาดเจอเพชรเร็วๆจาง ไม่รู้ว่าคนที่ผมคิดถึงเขา เขาจะคิดถึงใครอยู่หรือป่าวน้า.......การที่ผมคิดอย่างนี้ถูกต้องครับ ผมแอบหลงรักเพื่อนตัวเองเสียแล้วแต่ก็ช่วยม่ะได้นิ หัวใจคนเราห้ามไปก็เท่านั้น แต่ผมก็ต้องเก็บความในใจม่ะให้เขารู้เด็ดขาด นั้นหล่ะสิ่งที่ทำได้ ....
มาถึงโรงเรียนและผมก็ไปนั่งที่โต๊ะประจำที่นั่งวันแรกเผื่อจะเจอ แต่เพชรก็ยังไม่มา รออยู่นานเหมือนกันก็มีคนมาสะกิดผม ผมหันขวับเลย......ใบหน้าที่ปรากฎต่อหน้าผม อ้าว.ใครหว่า????????? มันเป็นผู้ชายรูปร่างผอม ดำ ปากเจ่อ จมูกโด่ง(ไม่อยากอธิบายมากก่านี้กลัวรำคาญ เอาเป็นว่า ไม่หล่อซักเท่าไหร่มันถามผมว่า
ผม--"อาไรหรอ"
มันผู้นั้น--"พี่ มาแต่เช้าเลยไง"(ตอนนั้นงั้นงงมาก ไม่รู้มันมาไม้ไหน)
ผม--"อือ นายเป็นใครอ่า"
มันผู้นั้น--"อ้าว ผมก็ที่อยู่ใกล้ๆกับบ้านพี่หน่ะแหละ"
ผม--"ตรงไหนฟ่ะ เราอยู่แถบนั้นมา10ก่าปีเราไม่เคยเห็นนายเลย"

ปรากฎว่าคุยไปคุยมาพึ่งรู้ว่ามันย้ายมาอยู่ใหม่ มันชื่อ "เอ๋" ไอเอ๋เป็นคนที่ย้ายโรงเรียนเป็นว่าเล่นเนื่องจาก ครอบครัวมันทำธุรกิจ ก่อสร้าง เลยต้องทำให้ย้ายตามพ่อแม่ไปไหนมาไหนตลอด แต่ผมก็คุยกับมันแก้เหงาได้นานเหมือนกัน รู้สึกว่ามันจะเคยเห็นผมและอยากคุยคุยกับผมตั้งนานและ ...พอถึงเวลาเรียน เพชรก็นังไม่มา มาแต่ ไอตั้ม และผมอีก2 เฮ้อ..เพื่อนหญิงผมทั้ง 2 เขาไปทำอาไรกันนะ ซักพักนึง เพชรก็โผล่ (วันนี้สวยจาง) ไอเอ๋ที่มันคุยกับผมปานหูดับตับไหม้ มันก็หยุดชะงัก (อึ้งไปเลยเมิง เจอนางคว้าเข้าไป) ผมก็เรานั่งกันเรียนมั่ง หยอกล้อกันมั่ง
ผมรู้สึก ชอบเพชรมากขึ้นเลย ก็เขาเป็นผู้หญิงที่ดูไม่เหมือนใคร แต่ไม่ใช่ผมคนเดียวที่ชอบนะ ผมมองไปด้านหลัง ไอ้"เอ๋"ซึ่งผมพึ่งจะรู้จักก็แอบมอง"เพชร"เหมือนกัน.....เราเรียนไป แหย่กันไปจนหมดเวลาแล้ว ว้ามันช่างสั้นเหลือเกินเวลาแห่งความสุขเนี่ยได้แต่มองหน้ากันก่อนกลับบ้าน ความรู้สึกอยากจะพูดจังว่า ชอบเพชรมาก แต่มันเร็วเกินไปหน่อยหรือป่าว ที่มันจะหลุดปากออกมา ยังดีก่า ดูลาดเลาไปก่อนว่าเพชรจะชอบคนธรรมดาอย่างผมหรือเปล่า งานนี้ก็มีลุ้นต่อไป...ตอนเย็นผมกะไอ้เอ๋ไปส่งเพชรที่บ้าน เสร็จแล้วไอ้เอ๋ก็หันมาหาผมแล้วพูดว่า "พี่เต้ ผู้หญิงคนนั้นชื่อไรหรอ"
ผม--"เฟรช (ชื่อคล้องกะเพชร)จริงแล้วเขาชื่อเพชร แต่กุเรียกเฟรชเพราะดูเป็นผู้หญิงดี"
ไอ้เอ๋--"เฟรชหรอ จีบได้ไหมอ่า"
ผม--"ได้ดิ ไม่ใช่แฟนตูซะหน่อย(เอาอีกแล้วไอนิสัยปากกะใจไม่ตรงกันนี่ แก้ยากจิงๆ)
ไอเอ๋--"อ๊ะ จิงเด่ะ งั้นผมจีบนะ
ผม--"แล้วแต่เมิงดิ"
ในใจผมคิดว่าเฟรชคงไม่ชอบมันหรอก เพราะดูจากที่คุยกันเขาไม่ค่อยสนใจ ไอเอ๋ เท่าไหร่ เอ๋.....หรือไม่แน่งานนี้ก็มีลุ้นเหงื่อตกเลยจิ