อยากมีรัก

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2

 

‘คนนี้น่ะหรือ นาวาอากาศเอก เมฆ อิศรา’ ใจฟ้ารู้สึกประหลาดใจ เพราะผิดไปจากที่เธอคิด

            ชื่อนี้เธอได้ยินมานานมาก ตั้งแต่สมัยพี่ชายเธอเรียนโรงเรียนนายเรืออากาศ กลับมาบ้านทีไรจะต้องมีชื่อนี้ให้ได้ยินทุกครั้งไป

‘รุ่นพี่ที่เฮี้ยบ และใจดี’

พี่หนึ่งมักกลับมาพูดอย่างชื่นชม พูดแทบทุกอาทิตย์ กลับมาต้องได้ฟังจนเธอเคยอยากเจอว่าใครกันที่ทำให้พี่ชายที่ไม่ค่อยชมใคร พูดถึงบ่อยจนเธอรำคาญ แต่ก็ไม่เคยได้เจอสักครั้ง ครั้งนี้เป็นครั้งแรก ถ้าไม่นับการเจอแบบไม่ชวนจำในครั้งก่อน ซึ่งครั้งนั้นเธอยังไม่รู้ว่าเป็นเขา

            ‘แล้วทำไมเขาต้องมองมาที่เราด้วยล่ะ ไม่เข้าใจ นั่น... เดินยิ้มมาทางนี้ซะด้วย’

            “คุณครับ เราเจอกันอีกแล้วนะครับ” แม้เจ้าของเสียงจะยิ้มแก้มแทบปริ แต่เธอกลับทำเฉย “แสดงว่าดวงเราต้องสมพงศ์กันแน่เลยนะครับ”

            ‘บ้า! พอได้ทีพูดใหญ่เชียวนะ’ เธอได้แต่บ่นในใจ เกือบจะเผลอค้อนเข้าให้ตามความเคยชิน แต่เธอกลบเกลื่อนที่เผลอไปจ้องเขา ด้วยการหลบสายตาเมื่อเขาเดินมาใกล้

            “จะสั่งอะไรเพิ่มอีกเหรอคะ” หญิงสาวเอียงอายก้มหน้าไม่ยอมมองผู้การเมฆ

            “ผมไม่ได้ต้องการอะไรนอกจากตัวคุณ” ชายหนุ่มเดินเข้ามาถึงตัวหญิงสาว

            ทำไมเธอรู้สึกอึดอัดแกมอบอุ่นเช่นนี้ แล้วเขาไม่กลัวใครเห็นเข้ารึไงนะ หญิงสาวเฝ้าแต่ถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีก

            เขาเดินเข้ามาประชิด เนื้อตัวแทบจะเบียดเธอจนขยับไปไหนไม่ได้อีกแล้ว ‘เขาช่างไม่กลัวใครเห็นรึไง ดูสิ! ยังจะเบียดเข้ามาอีก แล้วทำไมต้องเอามือมาโอบเราด้วย’ เธอพยายามขยับตัวหนี แต่ไม่รู้จะหนีไปไหนได้ เมื่อถอยไปติดมุมห้อง

            “คุณถอยออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันร้องนะ” เธอเริ่มกระสับกระส่าย

            “ผมจะอยู่อย่างนี้ ถ้าคุณอยากจะร้องก็เชิญ” ผู้การเมฆก้มหน้าลงมาแนบชิดค่อยๆ จุมพิตเธออย่างทะนุถนอม ชอนไชลิ้นแทรกผ่านริมฝีปากอันอิ่มเอิบจนเธอรู้สึกอบอุ่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แรกๆ ก็ต่อต้านแต่แล้วก็อดที่จะเผยอปากรับไม่ได้

            “อืม... อย่าค่ะ...” ใจฟ้าอดที่จะเคลิ้มไม่ได้ แต่พอเริ่มรู้สึกตัวก็ร้อง “ไปนะ... ไป!” เธอผลักผู้การอย่างเต็มแรง แต่เขาก็มือไวคว้าตัวเธอล้มลงไปด้วยกัน

            “โอ๊ย... อีตาบ้า... เจ็บนะ” เธอลุกขึ้นมากะซัดให้เต็มเหนี่ยว แต่ก็พบกับความว่างเปล่า แถมตัวเธอยังกลิ้งตกเตียงอีก ได้แต่คลำป้อยๆ ไปตามแขนที่เหวี่ยงไปโดนขอบเตียงเต็มแรง พอตั้งสติมองไปรอบๆ ห้อง ไม่มีใครอยู่ในห้องนี้นอกจากเธอ

            “บ้า!!! ฝันอะไรบ้าๆ แบบนี้นะ แค่นี้ก็เก็บมาฝันเป็นตุเป็นตะไปได้” เธอโวยวายอยู่คนเดียว แต่หางเสียงเริ่มอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด

            เมฆ อิศรา ทำไมชื่อนี้วนเวียนเข้ามาในความฝัน ทั้งๆ ที่เมื่อวาน ตอนที่เธอเข้าไปบอกพี่ชายว่าจะกลับแล้ว เขาแค่มองยิ้มๆ มายังเธอ ไม่ได้เข้ามาทักทายอย่างในฝันซะหน่อย

            “เขาว่าถ้าฝันตอนใกล้รุ่ง ฝันนั้นจะเป็นจริง” เธอนิ่งไปครู่หนึ่ง “บ้า! คิดอะไรบ้าๆ นะเรา แต่ถ้ากลับหมอนแล้วนอนต่อ เขาว่าจะฝันต่อเนื่อง จริงรึเปล่านะ” ว่าแล้วเธอก็กลับหมอนและล้มตัวนอนต่อ “คิดอะไรบ้าๆ อีกแล้วยัยสองเอ๊ย!...” หญิงสาวพึมพำแล้วก็ยิ้มอย่างมีความสุขพร้อมกับล้มตัวลงนอนต่อ

ภายในห้องสีฟ้า รอบๆ ห้องแทบจะไม่มีอะไรเลยนอกจากเตียงตรงมุมห้อง โต๊ะหนังสือตั้งอยู่ไม่ไกลจากเตียงนอนมากนัก บนโต๊ะมีหนังสือกองโตกับรูปชายหนุ่มในเครื่องแบบนักบินแห่งกองทัพอากาศไทยยืนอยู่ข้างเฮลิคอปเตอร์ ส่วนตู้เสื้อผ้าตั้งอยู่อีกด้านของห้อง

            เครื่องแบบสีน้ำเงินเข้มแขนสั้นแขวนอยู่ตรงผนัง เมฆ อิศรา กำลังง่วนอยู่กับการติดเครื่องหมายต่างๆ บนเสื้อเครื่องแบบ เขามองไปข้างนอกหน้าต่าง ความมืดยังคงปกคลุมท้องฟ้า

            โดยปกติเมฆมักจะตื่นเช้า บางวันตื่นตั้งแต่ตีสามแล้วนอนไม่หลับ จึงมักลุกขึ้นมาออกกำลังกายบ้าง เตรียมงานบ้าง แต่เช้านี้อากาศเย็นสบายทำให้หลับได้สนิทกว่าทุกคืน จนตื่นสายกว่าเดิม เขาเหลือบมองนาฬิกาบนผนังด้านปลายเตียง ซึ่งบ่งบอกเวลาตีห้าครึ่ง

            ชายหนุ่มเดินถือเครื่องแบบลงมายังชั้นล่าง พี่สาวของเขากำลังนำอาหารเช้าวางบนโต๊ะ ไข่ดาวสองฟอง เบคอน อาหารจานด่วนที่มักเป็นเมนูประจำบ้าน

            นภากำลังจะเดินไปชงกาแฟ แต่เมฆห้ามไว้ก่อน

            “ไม่เป็นไรครับ พี่ภา” ชายหนุ่มวางเครื่องแบบพาดเก้าอี้ใกล้ตัว “กาแฟผมจัดการเองครับ”

            เป็นประจำทุกวันที่นภาจะจัดเตรียมอาหารเช้าให้ ตั้งแต่เสียแม่ไป เธอก็คอยดูแลเขาและน้องสาวเป็นอย่างดี

            “พี่ภาครับ วันนี้ไม่ต้องไปรับนะครับ ผมมีงานเลี้ยง” เมฆบอกพี่สาวที่กำลังสาละวนอยู่กับการทำมื้อเช้าของตัวเธอเอง

            “ที่ไหน ใครเลี้ยงล่ะ ไปกับใคร ถ้าเป็นพวกเพื่อนๆ ก็พอเลยนะ ไม่ต้องไป”

            นภารีบซัก เธอมักจะถามแบบนี้เป็นประจำ แต่เมฆก็ไม่ได้รู้สึกรำคาญอะไร เพราะรู้ดีว่าพี่สาวรักและหวังดี แม้ว่ามันจะทำให้เขาโดนล้อเลียนอยู่เสมอที่มีพี่คอยไปรับส่ง

            เมฆเคยประสบอุบัติเหตุหลายครั้ง หนักสุดก็เมื่อเจ็ดปีก่อน เฮลิคอปเตอร์ที่เขาขับเกิดขัดข้องตกกลางงานวันเด็ก โชคดีที่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ ตัวเขาเองแม้เจ็บไม่มากนัก แต่ได้แผลใต้คางยาวทำให้เป็นที่สังเกตได้ง่าย

            และแม้จะมีเพียงครั้งเดียวในบรรดาอุบัติเหตุทั้งหมดที่ผ่านมาที่มีสาเหตุมาจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้พี่สาวของเขาเป็นห่วงจนคอยระแวงอยู่ตลอดเวลา

            ปีนี้เมฆเข้าสู่รุ่นหนุ่มใหญ่วัยสี่สิบแต่ยังครองตัวเป็นโสด มีแต่นภาพี่สาวคนเดียวที่คอยดูแลเขาทุกอย่าง นับตั้งแต่สูญเสียบิดามารดาในอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อครั้งเขาเริ่มเข้าสู่วัยรุ่น นภาก็ทำหน้าที่เป็นทั้งพ่อและแม่คอยดูแลทุกเรื่องของน้องๆ เธอเสียใจมากตอนที่น้องสาวคนเดียวไปรักกับชายหนุ่มที่เธอไม่ชอบ นารีดึงดันที่จะแต่งงานแต่ชีวิตครอบครัวก็ไปไม่รอด ต้องหย่าร้างตั้งแต่ยังสาว และมีหลานชายตัวน้อยให้ดูแล

            นับแต่นั้นพี่สาวจะคอยกีดกันสาวๆ ที่เข้ามาใกล้เขา จนสาวๆ ต่างถอนตัวไป แต่เมฆก็ไม่ได้สนใจมากนักเพราะยังไม่เจอคนที่ถูกใจ

            “ก็ที่สโมสรครับ ผอ.กองท่านเลี้ยง อาจจะเลิกดึก เดี๋ยวผมกลับแท็กซี่เอง”

            “เมฆเสร็จแล้วก็โทรมาบอก เดี๋ยวพี่ไปรับ” นภาตัดบท

            “ครับ”

            เมฆไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับพี่สาวมากนัก ถึงตอนนั้นค่อยว่ากันอีกที เขาจึงไม่พูดอะไรต่อ แค่รับคำสั้นๆ เก็บจานจะเอาไปล้างแต่นภาเดินมารับจากมือเขาไปวางในอ่างล้างจาน แล้วเดินหยิบกุญแจรถออกไปรอด้านนอก ชายหนุ่มหยิบรองเท้าหนังแก้วสีดำมาขัดสองสามทีแล้วรีบตามพี่สาวออกไป

            สมัยก่อนเขามักจะโดนใครต่อใครล้อเลียนประจำเรื่องที่มีพี่สาวมาคอยรับส่ง ว่าเป็นเด็กชายเมฆ แต่ทุกคนก็รู้กิตติศัพท์ในความดุและเอาเรื่องของพี่สาวเขาเป็นอย่างดี เขาไม่ได้สนใจอะไร เพราะรู้ว่าพี่สาวทำไปด้วยความห่วงน้อง และเมฆเป็นคนที่ร่าเริงสนุกสนาน แม้จะโดนล้อเลียน เขาก็ไม่ถือสา กลับรับอย่างหน้าชื่น ทำให้เป็นที่รักของเพื่อน พี่ น้อง ในความอัธยาศัยดีของชายหนุ่ม ที่แม้จะมีพี่สาวที่หวงน้องชาย แต่ก็ยังยอมให้น้องไปสังสรรค์กับเพื่อนๆ ได้ ถึงจะขัดใจอยู่บ้างก็ตาม

            เมฆมาถึงที่ทำงานเกือบเจ็ดโมงเช้า เขามาทำงานเวลานี้เป็นประจำ ระยะทางจากบ้านซึ่งอยู่บริเวณถนนแจ้งวัฒนะมายังถนนพหลโยธินก็ไม่ไกลมากนัก สามารถลัดเข้าช่องทางทหารตัดผ่านถนนวิภาวดีรังสิตทำให้สะดวกรวดเร็วมากขึ้น แต่ไม่ว่ารถจะติดหรือไม่ติดเขาก็ชอบมาทำงานแต่เช้า เขาไม่ชอบชีวิตที่เร่งรีบจนเกินไปนัก

            ที่ทำงานของเมฆตั้งอยู่ในเขตกองทัพอากาศฝั่งตรงข้ามโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เป็นศูนย์รวมการศึกษาของกองทัพอากาศ ตึกอำนวยการที่เมฆทำงานอยู่ก็ติดกับสโมสร

            ชีวิตประจำวันเดิมๆ ไม่แตกต่างจากที่เคยเป็นมานัก แต่ไม่กี่วันมานี้เมฆกลับรู้สึกมีชีวิตชีวา มักคอยมองรถสีแดงที่มีสาวตัวเล็กๆ ตัดผมซอยสั้น หน้าตาเอาเรื่อง ขับมาจอดตอนสายๆ เป็นประจำ ใจฟ้ามักหาที่จอดรถลำบาก ชนะภัยจึงขออนุญาตเมฆให้ใจฟ้ามาจอดรถด้านตึกอำนวยการ

            “ขออนุญาตครับ” เสียงนายทหารรุ่นน้องกล่าวขออนุญาตเข้ามาในห้อง ขณะที่เขากำลังยืนมองลงไปยังลานจอดรถฝั่งตรงข้าม

            “ว่าไงหนึ่ง” เขากลับมานั่งโต๊ะทำงานที่ตั้งอยู่มุมห้อง มองลงไปก็จะเห็นลานจอดรถด้านหน้า

            “ผมจะมาขอรบกวนพี่เป็นที่ปรึกษาของสโมสรครับ พี่ยุทธ์ที่ปรึกษาคนเดิมย้ายไปดูแลรับผิดชอบสโมสรที่ฝั่งทุ่งสีกันครับพี่”

            “ไม่มีปัญหา” เมฆตอบพลางนึกไปถึงหน้าสาวน้อย น้องสาวของนาวาอากาศโท ชนะภัย สิทธิกุล ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้

            “ขอบคุณครับพี่ งานแรกเลยครับพี่ บ่ายโมงวันนี้มีประชุมผู้ประกอบการร้านค้า ถ้าพี่ว่างก็ขอเชิญนะครับ”

            นาวาอากาศเอก เมฆ อิศราพยักหน้ารับ

            “อ้อ หนึ่ง เย็นนี้ ผอ. ท่านจะมีงานเลี้ยงที่สโมสร ห้องจัดเลี้ยงเตรียมให้เรียบร้อยนะ”

            “เรียบร้อยแล้วพี่ ลงชื่อจองห้องวีไอพีไว้แล้วครับ อาหารก็สั่งร้านเขาไว้แล้ว งบประมาณเลี้ยง เจ้าเอหน้าห้อง ผอ. ก็จัดการเบิกแล้วครับ”

            “เป็นผู้จัดการสโมสรด้วย ควบสองงานก็เหนื่อยหน่อยนะ แล้วได้ข่าวเมียใกล้คลอดแล้วนี่”

            “ครับ ตอนนี้ได้น้องสาวมาช่วยชั่วคราว ผมยังไม่ได้แนะนำให้พี่รู้จักเลย เมื่อวานก็วุ่นๆ จนลืม”

            “เย็นนี้ว่างก็ขอเชิญน้องสาวร่วมงานด้วยสิ งานเลี้ยงกันเองมาได้ ผอ.อัฐท่านไม่ว่าอยู่แล้ว” ชายหนุ่มกล่าวยิ้มๆ

            “ครับพี่ แต่ไม่รับปากนะครับ ไม่รู้มันจะว่าไง ทุกวันนี้มันก็ทำตัวเหมือนแม่ผมเข้าไปทุกทีแล้วละพี่” แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะพร้อมๆ กัน แต่คิดไปคนละแบบ เพราะเมฆเองพี่สาวเขาก็ทำตัวเหมือนแม่เขาเช่นกัน

อยากมีรัก ปัณณ์นภัส www.mebmarket.com สอง สาวน้อยจอมกวน อยากมีรักกับเขาสักทีดั่งสวรรค์เป็นใจส่งตัวเลือกมาให้ถึงสามคนระหว่าง  โทนี่...อดีตคนรัก               เสธฯ ต้น...ผู้ชายที่แสนดีหร... Get it now