คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทแหย่พยาธิ
ริมหาดจอมเทียน
พัทยา
ท้องฟ้าเริ่มจะเปลี่ยนสีเพราะเป็นเวลาโพล้เพล้ใกล้ค่ำ
หนุ่มสาวหลายคู่เดินจูงมือพูดคุยหยอกเย้า เป็นที่อิจฉาของคนโสดที่นั่งมองอยู่บริเวณนั้น
ใจฟ้า สิทธิกุล นั่งเล่นอยู่ที่ชายหาด
ข้างๆ ตัวเธอมีโต๊ะเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยส้มตำ ไม่ว่าจะเป็นตำปูแซ่บๆ หรือตำไทยสามรส
รวมไปถึงไก่ทอดร้อนๆ หนังไก่กรอบๆ ปลาหมึกบดยืดๆ เครื่องดื่มน้ำอัดลมนานาชนิดเต็มโต๊ะ
แต่เธอกลับไม่แตะอาหารน่ากินเหล่านี้เลย มัวแต่นั่งเหม่อ มองเพื่อนพาลูกเล่นน้ำทะเลกันอย่างสนุกสนาน
วันนี้เป็นวันหยุดยาว
หรือที่เขาเรียกกันว่า “ลองวีคเอ็นด์” ชายหาดพัทยาจึงคึกคักเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวมากมาย
ทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศที่มักจะเดินคู่มากับสาวไทย ต่างพากันเดินเล่นกันบนหาดแห่งนี้
บางครอบครัวมีลูกเล็กน่ารักๆ หน้าตาจิ้มลิ้มสมกับเป็นลูกครึ่ง แต่พอเห็นพ่อกับแม่ที่เดินแกมวิ่งตามลูก
หน้าตาแทบจะคนละโลกกับลูกนั้น มันทำให้เธออดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้
“สองครับ นั่งเหม่ออะไรอยู่หรือครับ”
“เปล่าค่ะ ไม่ได้เหม่อ
แค่มองครอบครัวฝรั่งนั่นเพลินๆ ลูกเขาน่ารักจังเลยนะคะ”
“อีกหน่อยเมื่อเราแต่งงานกันแล้ว
เราก็จะมีลูกเล็กๆ น่ารักยิ่งกว่าครอบครัวนั้นอีกนะครับ” ชายหนุ่มทำตาหวานซึ้งมองหน้าเธอ
ก่อนจะค่อยๆ จับมือของเธอขึ้นมากุมไว้
“สองครับ... แต่งงานกับผมนะครับ”
“ค่ะ” เธอมองไปยังคนข้างหน้าด้วยความเขินอาย เมื่อเห็นชายหนุ่มก้มหน้าลงมาก็หลับตาพริ้ม
พร้อมรับสิ่งที่จะเกิดขึ้น…
“โอ๊ย!”
ลูกบอลลอยมาจากไหนก็ไม่รู้
ทำลายโลกอันสวยงามของเธออย่างที่หญิงสาวแทบจะร้องกรี๊ดออกมาดังๆ กับการถูกขัดจังหวะแถมเจ็บตัวอีกต่างหาก
ตรงหน้าไม่มีชายหนุ่มที่เธอฝันหวาน กลับมีแต่อุ้ยเพื่อนรักของเธอเดินจูงมือลูกสาวตัวน้อยเข้ามานั่งเตียงผ้าใบข้างๆ
เธอ
“ยัยสอง!
นั่งยิ้มคนเดียวก็เป็นแฮะ ฝันกลางวันรึแก นั่งยิ้มคนเดียวอยู่ได้ บ้ารึเปล่าวะ”
อุ้ยหยิบผ้ามาเช็ดตัวให้ลูกสาว พยายามกลั้นหัวเราะเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อน
“ไอ้บ้า ตกใจหมดเลย” เธอโวยวาย ใบหน้าบึ้งตึง ก่อนจะพึมพำเบาๆ คนเดียว “แหม...
นึกว่าเรื่องจริงซะอีก ฝันกลางวันรึเรา ใครนะมาทำลายความสุข บ้าชะมัด”
เธอพยายามมองไปรอบๆ
บริเวณนั้น หาตัวทำลายวิมานในบรรยากาศที่ชวนฝัน คิ้วขมวดเมื่อเห็นชายหนุ่มผมรองทรงกำลังเดินตรงเข้ามาหาลูกบอลต้นเหตุที่ตกอยู่ใกล้ๆ
เธอ
“ขอโทษครับ” ชายหนุ่มเอ่ยคำขอโทษแล้วก้มลงเก็บลูกบอลพลาสติกของเด็กเล่น
ตอนแรกเธอก็จะไม่เคืองหรอก
แต่เธอเห็นอีตาบ้านั่นแอบอมยิ้มกลั้นหัวเราะ
‘ทำผิดแล้วยังมาหัวเราะเยาะในใจอีก เชอะ!’
“ไม่เป็นไรค่ะ สองเขาคงตกใจมากกว่าเจ็บ”
เสียงอุ้ยเพื่อนรักรีบตอบขึ้นมาทันที
‘มัวแต่หน้ามืดตามัวหลงใหลในความหล่อของเขาละสิ
แกแต่งงานแล้วนะ ยัยอุ้ย!’
เธอค้อนแม่เพื่อนรักด้วยความหมั่นไส้
ก่อนที่จะหันไปทำตาเขียวใส่คนที่ทำลายวิมานในอากาศ แม้เขาจะดูดีก็ตามเถอะ แต่อยากมาทำให้เธอเจ็บตัวทำไม
แถมทำให้ความฝันที่แสนสุขของเธอพังอีก
“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มส่งยิ้มให้อุ้ยเพื่อนรักของเธอ ก่อนเดินกลับไปยังเตียงผ้าใบเช่า ข้างๆ
มีผู้หญิงสูงวัยกว่าผู้ชายคนนั้นสักสามสี่ปีได้นั่งกินขนม และมีเด็กชายตัวน้อยวัยใกล้เคียงกับลูกสาวอุ้ยเล่นทรายอยู่
“มีเมียแก่แล้วยังมารยาทไม่ดีอีก”
เธออดที่จะค่อนแคะไม่ได้
“เฮ้ย เขาไม่เจตนา แล้วจะไปถือสาอะไรกับเด็กวะ
พ่อเขาก็มาขอโทษแล้ว”
“ไม่รู้ล่ะ ฉันไม่ยกโทษให้อีตาพ่อเด็ก
ไม่ดูแลลูก”
“แกพาลอะไรของแกวะ ยัยสอง”
อุ้ยส่ายหน้าหันไปคุยกับลูกสาวตัวน้อยที่นั่งตักทรายเล่น “ยัยหนู เราไปอาบน้ำกันดีกว่านะคะ
ปล่อยให้ป้าสองบ้าไปคนเดียวก่อนนะลูก”
“น้าก็พอ
จะให้แก่ไปถึงไหน”
“เท่าอีตาที่ทำให้แกโมโหดีไหม”
อุ้ยรีบจูงลูกสาวตัวน้อยเดินหนีไปยังห้องอาบน้ำฝั่งตรงข้ามที่เธอนั่งกันอยู่อย่างอารมณ์ดีที่ได้ยั่วเพื่อน
ใจฟ้า
สิทธิกุล คือชื่อของเธอ แต่เพื่อนๆ มักจะเรียกชื่อเล่นว่า ‘สอง’ เธอเพิ่งจะลาออกจากงานมาหมาดๆ เมื่อเพื่อนรักมาพัทยาเลยถือโอกาสมาพักผ่อนกับเพื่อนรักก่อนจะเข้ากรุงเทพฯ
ไม่คิดว่าแม้แต่จะแค่พักผ่อนนั่งมองทะเลก็ยังมีมารมาทำลายความสุข
เมื่อมองไปยังชายหนุ่มตัวต้นเหตุด้วยสายตาจ้องจะกินเลือดกินเนื้อ
โทษฐานที่ทำให้เธอหงุดหงิด ทั้งฝันสลาย เท่านั้นไม่พอยังโดนเพื่อนยั่วอีก เห็นเขากำลังเล่นลูกบอลกับเด็กชายตัวน้อย
หัวเราะอย่างสนุกสนานโดยมีผู้หญิงอีกคนนั่งดูคนทั้งคู่อยู่ที่เตียงผ้าใบ
ยิ่งดูก็ยิ่งไม่สบอารมณ์
“มีเมียแก่เชียว” เธอแอบค่อนขอดเบาๆ
แล้วสะบัดหน้ามาสนใจส้มตำบนโต๊ะแทน ลงมือกินอย่างเอร็ดอร่อย แต่เพียงครู่เดียวก็ต้องถอนหายใจ
เมื่อเห็นหนุ่มสาวเดินจูงมือคุยกันกระหนุง กระหนิงผ่านหน้าเธอไป
“เฮ้อ... มีแต่คนเขามีคู่กัน
ยัยสองนะยัยสอง มันจะไม่มีผู้ชายดีๆ หล่นลงมาให้สักคนรึไงนะ”
ความคิดเห็น