คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ตามล่าจอมบงการ 2
บ้านเนภพ
ในอนบ่ายที่บ้านหลัให่แม่บ้าน่าพาันอใเมื่อนายหิอบ้านเมียอาารน่าเป็นห่ว“ุพยาบาละุเนเธอัวเร็าั้ให่แล้ว่ะ ะทำยัไีะ” แม่บ้านทีู่แลเนสุาวิ่มา
รายานพยาบาลที่ำลัเรียมยาสำหรับมื้อเ้า
พยาบาลทีู่แลเนสุารีบวิ่เ้ามาูอาารอย่ารวเร็ว
“เรียรถพยาบาล” ุพยาบาลทีู่แลเนสุาเอ่ยับแม่บ้าน ะำลัปมพยาบาลเบื้อ้น
“โทรหาุบุรินทร์ไหมะ” แม่บ้านหันไปปรึษาัน เมื่อพบว่าุพยาบาลมีวามลำบาใึเปลี่ยนให้โทรหาุทนายแทน
“โทรหาุทนาย่ะ”
“่ะ” แม่บ้านรับำ ่อนะรีบโทรศัพท์หาทนายปรเมศในทันที
รถพยาบาลมารับผู้ป่วยไปส่ที่โรพยาบาล้วยวามรวเร็ว เนสุาถูส่เ้ารัษาัวอยู่ที่โรพยาบาล และทนายปอ็รีบรุมาูอาารอเธอทันทีที่แม่บ้านโทรไปแ้่าว
“เนเป็นยัไบ้า” ทนายปอเอ่ยถามุพยาบาลที่เาเป็นน้ามาูแลเนสุาโยเพาะ
“อยู่้าในนะะ ุหมอยัไม่ออมาเลย อ้อนั่นุหมอมาแล้ว่ะ” ุพยาบาลพยัหน้าไปทาประูห้อุเินที่แพทย์ำลัเินออมาพอี
“ุหมอรับ เนเป็นยัไบ้ารับ”
“นไ้หัวใเ้นผิัหวะนะรับ” แพทย์สรุปอาารอเนสุาให้าิรับทราบ
“้อใ้เรื่อวบุมารเ้นอหัวใ และสัเอาารอย่าใล้ิ”
“อบุมารับ”
เนสุาหลับไปลอทั้ืน รั้นเมื่อเนสุาฟื้นึ้นมา็อให้พยาบาลทีู่แลโทรหาทนายปรเมศ
“พี่ปอเมื่อืนเนฝันถึลู เเป็นยัไบ้าเนไม่เอลูหลายวันแล้วนะ” เนสุาเอ่ยถามเมื่อทนายปอมาเยี่ยมเธอในอนเย็นวันเียวัน
ปรเมศผินัเธอหลายรั้ เาบอว่าิธุระไม่สามารถมาไ้ และเธอ็ไม่ไ้ัไ้เพราะเห็นว่าเาเอ็มีหน้าที่าราน้อรับผิอบ แ่เมื่อในวันนี้ทนายมาทาน้าวับเธอามำวนอเธอ เธอเลยวนเาุยถึวามฝันที่เิึ้นเมื่อืน
“เสบายี อนนี้้อไปเ้า่ายับทาโรเรียนนะ” ทนายปอเอ่ยะทานอาหารเ้าแ่ไม่สบาเธอ
เนสุารู้ว่าพี่ายบุธรรมอเธอโห เพราะเธอรู้ัเามาั้แ่เ็นโ เาไม่เยโหเธอ แ่นี้เาำลัทำเพื่อให้เธอสบายใ แ่เนสุา็ยอมรับอย่าเียบ ๆ ปิเะโทรศัพท์หาเธอลอ แ่นี่หลายวันแล้วที่เไม่ไ้โทรมา แล้วหาเธอเ้าโรพยาบาลแบบนี้ เะ้อมาเยี่ยม มาเฝ้าไ้ไม่ห่า แ่นี่ลูายอเธอเียบหายไป ้อเิอะไรึ้นแน่ ๆ
ทนายปรเมศไม่แน่ใว่าเนสุาะระแะระายเรื่ออเหรือไม่ เพราะบาทีเ้นอผู้หิ็น่าลัวว่าที่ิ
ลอเวลาที่พัรัษาัวอยู่ในโรพยาบาลบุรินทร์ไม่ไ้มาเยี่ยม หรือมาเฝ้าไ้เธอเหมือนทุรั้เามีเพียโทรศัพท์มาถามอาารแล้ว็วาสายไป
เนสุานอนพัรัษาัวอยู่ที่โรพยาบาลนานถึ 5 วัน แพทย์ึอนุาให้ลับบ้านไ้
วันนี้เนสุาแ็แรึ้นเธออให้พยาบาลพาเธอมานั่ที่ห้อรับแ เธอหวัว่าะรอบุรินทร์ลับมาแม้ะเลยเวลาพัแล้ว แ่เธอ็ยัอยาที่ะรอเาเพราะเธอมีวามรู้สึไม่สบายใเิอะไรึ้นับเันแน่หรือบุรินทร์ทำอะไรลูอเธอ
“บุรินทร์ ุทำอะไรลูายัน”
บุรินทร์ไม่อบ เาเินหนีเพราะไม่อยาพูถึสิ่ที่ัวเอทำลไป เายอมรับว่าใอนที่เห็นสภาพลูายที่โรพยาบาล เาำับลูน้อแล้วว่าไม่้อทำให้ถึาย และไม่ิว่ามือเท้าอพวมันะหนันลูเาอาารสาหัสนานี้
เนสุา หอบแร ๆ เพราะโรธั เธอว้าแันอไม้ที่อยู่ใล้มือแล้วไปโนศีรษะอบุรินทร์ แันเรามินาพอีมือระทบศีรษะอบุรินทร์แล้วลพื้นเสียั
“เพล้”
“โอ๊ย” บุรินทร์ลูบศีรษะัวเอเพราะรู้สึเ็บ รั้นมือมอไปทีมือแล้วพบว่ามีเลือเปื้อนิมือมา็ยิ่ทำให้โรธมาึ้น
“เธอมันบ้าไปแล้ว” บุินทร์โวยวายใส่รั้นเมื่อลูบศรีษะ้านที่โนแันระแท็พบว่ามีเลือไ้ออมา เนสุามอเา้วยวามเลียั เธอหอบแร ๆ เพราะำลัโรธั
บุรินทร์ทั้โรธทั้เ็บ แ่เา็ทำอะไรเธอไม่ไ้ เพราะ่อให้เธอเป็นอะไรไป บริษัท็ไม่ไ้เป็นอเาอยู่ี เพราะื่อบริษัทไม่ใ่ื่อเธออี่อไปแล้ว แ่มันเป็นื่ออไอ้เ ลูที่เาไม่้อาร
“ุเนะ พัเถอะ่ะ” แล้วพยาบาลทีู่แลเนสุา็เ็นรถเ็นวาหรือเ้าห้อพั
ความคิดเห็น