คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : สงครามที่ไม่มีวันจบ! ฮิบาริ vs โรคุโด!(100)
มิซาอิกระซิบ(แบบที่เหมือนว่าจะตะโกนมากกว่า)ใส่หูของอีตาลุงสัปปะรดที่กำลังยิ้มเจื่อนๆใส่ถาดช็อคโกแล็ตที่แม่ถือ
“ค...ใครจะไปรู้ล่ะ?”
อีตาลุงตอบกลับแกมหัวเราะ พยายามเก็บอาการ
ฉันแอบส่งสายตาขบขันไปให้พ่อ ที่กำลังยิ้มนิดๆตอบกลับ
ว่าแล้วว่าพ่อเลือกภรรยาไม่ผิด ...
ฉันหันไปพยักหน้ากับแม่ ผู้ซึ่งรู้ใจเจ้าพืชไร่เป็นอย่างดี
“แม่ขา “
ฉันพูดในน้ำเสียงหวานจ๋อย
“ถ้าลุงพืชไร่จะไม่มากินน้ำชากับเรา งั้นช็อคโกแล็ตที่อุตส่าห์เตรียมไว้ก็เสียเปล่าสิคะ”
ฉันยั่วในเสียงหวาน ก่อนจะทำหน้าใสอินโนเซ้นท์
อีตาลุงพืชไร่รืบทำหน้าสู้ดี
ฉันชนะย่ะ!
ฉันส่งสายตาแบบนั้นไปใส่ไอ้ทายาทพืชไร่ทั้งสอง
“นั่นสินะครับ... ถ้าไม่มีใครกินก็คงจะต้อง ทิ้ง สินะครับ”
พ่อร่วมด้วยพลางหัวเราะหึหึ
“อ.... เอ่อ... คือว่า... ความจริงผมก็ไม่ได้รีบอะไร”
อีตาลุงเริ่มพูด ฉันแสยะยิ้มที่มุมปาก
“ถ้างั้นก็มาทางนี้เลยค่ะ”
แม่พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานแล้วนำอีตาลุงนั่นไปที่ห้องน้ำชา พ่อเดินตามไปด้วย
เหลือห้องโถงไว้ให้เป็นสนามต่อสู้สำหรับลูกหลานนั่นเอง
“ฉันชนะย่ะ! พวกทายาทพืชไร่”
ฉันรีบหันไปเยาะเย้ย
“ชิ “
มิซาอิร้องแล้วกอดอก
“สมน้ำหน้าเลยล่ะ พวกพืชไร่”
เกียวยะเข้าโมดดาร์คแล้วหัวเราะ
“สัตว์กินพืช...ไร่”
เคียวเฮพึมพำแต่ตายังจ้องอยู่ที่หนังสือพิมพิ์เช่นเคย
“พวกฮิบาริมีแต่ใช้เล่ห์กล พูดดีๆแบบตระกูลอื่นไม่เป็นหรอก”
มิซาอิจิก
“แล้วมันตระกูลใครกันล่ะ? ที่ใช้ภาพ ลวงตา หลอกคนอื่นกัน?”
ฉันรีบค้อนคืน
“ม....มันเป็นความสามารถพิเศษที่พวกฮิบาริไม่มีต่างหากล่ะ!”
นายนั่นรีบแย้ง
ฉันแลบลิ้นใส่นายนั่นแทนคำตอบ ก่อนจะรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำชา.
“วองโกเล่รุ่นที่11? มิซาอิกับชิมาจิคุน่ะเหรอ? “
เสียงของลุงดังขึ้น
ฉันตัดสินใจว่าจะยืนแอบฟังอยู่ที่ประตูก็พอ
“ก็ใช่น่ะสิ พวกนั้นมีสายเลือดวองโกเล่อยู่นี่นา”
เสียงพ่อดังขึ้นเรียบๆ
“คุฟุฟุฟุฟุ ผมไม่ต้องการที่จะให้ลูกของงผมต้องมาเข้าวองโกเล่หรอกนะครับ เพราะจุดประสงค์หลักของผมน่ะ ก็คือการที่จะได้ล้มวองโกเล่ซะมากกว่าล่ะครับ”
ตาลุงพืชไร่เอ่ยแล้วหัวเราะอย่างน่ารำคาญ
“ฉันแค่พูดตามที่ได้ยินมา ถ้านายไม่ต้องการก็ไม่เป็นไร เพราะคนในวองโกเล่ก็เพราะพันธุ์กันเก่งซะเหลือเกินจนลูกหลานเต็มบ้านเต็มเมือง ฉันไปถามพวกนั้นก็ได้”
พ่อพุดเสียงราบเช่นเคย
“คุฟุฟุ ผมก็ดีใจที่คุณเข้าใจนะครับ”
อีตาลุงตอบ
“แต่ว่า... อย่างที่นายรู้ วองโกเล่เป็นพันธมิตรกับโรงงานผลิตขนมหวานและช็อคโกแล็ต..”
พ่อเริ่ม ฉันเพิ่งรู้แล้วว่าตระกูลเรานี่ช่างฉลาดกันเหลือเกิน
“คุฟุฟุฟุฟุฟุ .. เอาไว้ผมจะไปทบทวนดูละกันนะครับ”
อีตาลุงหัวเราะ
... วองโกเล่รุ่นที่11?
ไอ้คนหัวสัตว์(สิงโต)นั่นน่ะเหรอ?
ที่ต้องการผู้พิทักษ์.....
น่าสนุกแล้วสิ
ความคิดเห็น