Crystal ตำนานคริสตัลน้ำแข็ง ผจญดินแดนซาลาเรีย(รับสมัครตัวละคร)

ลำดับตอนที่ #4 : Crystal! : chapter1 : schooldays

 Mode viola

เสียงฝีเท้าของพวกบ้าคลั่งที่กำลังวิ่งระห่ำอยู่ไปเรื่อยทั่วตึดังสะนั่นราวกับใครมาลั่นปืนไรเฟลก็ไม่ปาน
พวกเราคงจะเป้นพวกเดียวล่ะมั้งที่ไม่ได้วิ่งอยู่....

"วิ่งหางจุกตุด.... แปลว่าแผนเราสำเร็จสินะ?"
อลิซหันมามองฉันแล้วพูดด้วยสายตาอำมหิต ฉันพยักหน้าเบาๆแทนคำตอบ
"พวกนั้นจะตายมั้ย?"
ฉันหันไปถาม  อลิซหัวเราะคิกคัก แต่ก็ยังไม่สูญเสียสายตาอำมหิต
"ฉันไมแน่ใจสินะ....แต่ถึงจะตายมันก็ไม่เกี่ยวกับเรานี่นา? เพราะฉะนั้น จะไปแคร์ทำไม??"
เธอว่าพร้ิอมหัวเราะเป็นจังหวะ 
"ก็จริงสินะ.... จะแคร์ทำไม?"
ฉันว่าแล้วหัวเราะไปด้วย

+++++++++++++End mode viola+++++++++++++++++++++++

Mode esther(สะกดถูกมั้ยเนี่ย??)

"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก..."
เสียงหอบดังมาจากข้างหลังของผม  ถึงแม้มันจะรำคาญผมเล็กน้อยแตผมก็ไม่ได้พูดอะไร เนื่องจากพวกที่อ่อนแออย่าง"มัน" ออกกำลังกายนานแบบนี้ถ้าไม่หอบก็ท่าทางจะบ้า @_@'
ประมาณหนึ่งกิโลแล้วที่พวกเรากำลังคลาน คลาน คลาน และคลาน

เพราะยัยบ้านั่นคนเดียว!!!!!

"ยัยบ้าอลิเซีย....."
ผมพึมพัมเบาๆแต่ก็มีน้ำเสียงแฝงไปด้วยความแค้น
"ไหน...แฮ่ก...วีโอล่า....แฮ่ก...บอก.....แฮ่ก.....ว่าถ้าตรงไป.....ก็....แฮ่ก .....ออกจากช่องแอร์ได้แล้วไงล่ะ??"

ผมยักคิ้วเล็กน้อย วีโอล่างั้นเหรอ? แผนการนี้มีคนร่วมมือด้วยมากกว่า3คนงั้นเรอะ?

"วีโอล่า? วีโอล่าใคร? นี่มีผู้สมรู้ร่วมคิดมากกว่านี้ที่ฉันไม่รู้จักงั้นเหรอ? อัยฟินด์?"
ผมเอ่ย ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกเหนื่อยซะแล้ว แต่ผมก็พยายามที่จะไม่หอบออกมา
"ก็มีแค่4คนเท่านั้นแหละ...แฮ่ก .....อลิเซีย...ฉัน...นาย....แล้วก็วีโอล่า เพื่อนของอลิเซียน่ะ"
อัยฟินด์ตอบก่อนจะหอบยิ่งมากกว่าเดิม 
ให้ตายสิ โรงเรียนนี้มันเป็นบ้าอะไรสร้างช่องแอร์อย่างกะเขาวงกต - -*

"ฉันก็นึกว่าฉันรู้จักเด็กผู้หญิงทั้งโรงเรียนแล้วซะอีก ยัยนี่เป็นใคร? นิสัยยังไง?"
ผมว่าแล้วเผยอยิ้มน้อยๆ
"ก็......อยู่ห้องเดียวกับอลิเซีย"
ผมยักคิ้วอีกครั้ง..... เด็กสินะ 
"พูดต่อ อย่าหยุดด้วย"
ผมรีบเอ่ยแล้วคลานต่อไป ตอนนี้ผมไม่รู้สึกถึงขาตัวเองอีกต่อไปแล้ว ให้ตายสิ นี่มันยิ่งกว่าคลานในทะเลทรายอีกนะเนี่ย = ="

"ฉันก็ไม่ค่อยจะรู้จักเธอเหมือนกันนั่นแหละ ...แฮ่ก แต่เห็นอลิเซียบอกว่า..แฮ่ก..เธออยู่เบื้องหลังแผนการหลายๆครั้งน่ะ...แฮ่ก....แฮ่ก"
อยู่เบื้องหลังแผนการ..... น่าสนใจแฮะ
"เธอหน้าตายังไง?"
"ก็ผมสีฟ้า"

บร๊ะแม่เจ้า!! =[]=!!
ผมสีฟ้า!! เชื่อเขาเลยจริงๆ สงสัยคงจะเป็นพวกเด็กพั้งค์น่าคางคกหลังตึกแหงๆ

"ว่าแต่เอสเทอร์คุง นั่นมันใช่ทางออกรึเปล่าน่ะ!!!! "
อัยฟินด์รีบร้องทำให้ผมตื่นจากพวังค์ ผมมองตรงไปข้างหน้า ...แสง........บร๊ะเจ้าจอร์จมันคือแสง......กรูรอดแล้วว้อยยยยยยยยย!!!!
ผมพุ่งอย่างรวดเร็วไปที่แสงนั่นอย่างไม่หวั่นอะไรทั้งสิ้น!! 


และ3นาทีผ่านมา ผมก็ได้มายืนบนแผ่ดินแม่อีกครั้งแล้วววววววว TWT
ขอบคุณบร๊ะจ้าวววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววToT

ผมกางแขนแล้วโบกมันไปมาในอากาศราวกับกำลังจะกระโดดตบ หลังจากนั้นก็สูดหายใจเข้าปอดลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้

อากาศจ๋า....ฉันรักแกจังTwT

"รู้สึกเหมือนติดอยู่ในนั้นทั้งชาติเลยล่ะครับ TwT"
อัยฟินด์ร้องแล้วทำหน้าโมเอะราวกับจะร้องไห้ ฉันจะบอกอะไรให้นะ ถ้านายไม่เลิกทำตัวเคะแบบนี้ละฉันจะจับแกกดให้ดู = =

"ทีนี้ก็ต้องไปล้างแค้นได้แล้ว"
ผมว่า พลางรีบออกเท้าวิ่งโดยมีอัยฟินด์ตามมาติดๆ ผมมองตรงไปยังทางข้างหน้า เก๊กหล่อแล้วเสยผม

++++++End mode esther++++++

-Mode Alicia-
"วีโอล่า!"
ฉันร้องเสียงดังแล้วกระชากไหล่เพื่อนสาวอย่างแรง
"อะไรเล่า!!"
เพื่อนสาวผมฟ้าของเธอหันมามองด้วยสายตาหงุดหงิด
"พวกนั้นน่ะ! พวกนั้นมันยังไม่ตาย!"
ฉันร้องสุดเสียงพลางชี้หน้าตื่นไปที่ร่างสูงและร่างเตี้ยที่กำลังวิ่งมุ่งหน้ามาทางนี้
"โธ่เอ๊ย =3= อุตส่าห์แอบบางทางผิดไม่ให้ไปทางออกแล้วเชียว"
วีโอล่าทำหน้าเซ็ง 
นี่เธอจะบอกว่าเรากำลังจะโดนฆ่าจากนายเอสเทอร์ก็เพราะเธอน่ะเรอะ=[]=!!
ยัยบ้าไม่เจียมตัว! ฉันก็บอกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าคนอย่างเอสเทอร์น่ะไม่ควรไปเล่นด้วย!!
"ยัยบ้า! ยัยบ้าๆๆๆๆๆๆ!!! ฉันเคยบอกเธอไปแล้วไงว่านายเอสเทอร์น่ะ ไปกดดีกว่าไปแกล้งนะ!!(?)"
ฉันว่าแล้วรีบเขย่าไหล่วีโอล่าอย่างแรง(มากๆด้วย) 
"แล้วไงล่ะ??? =3="
ยัยบ้านั่นตอบกลับมาด้วยสายตาเหม่อลอย เหมือนเคย = ="
"งั้นฉันก็เผ่นก่อนล่ะ ...เธออยากอยู่นี่แล้วโดนปลิดชีวิตก็ตามใจ!"
ฉันว่าแล้วรีบใส่เกียร์ม้า  พร้อมเตีรยมตัวออกเท้า

+++++End Mode Alicia+++++

-Mode Viola-

ฉันมองเพื่อนสนิทของตัวเองที่วิ่งหนีเอาตัวรอดไปไหนไม่รู้ ก่อนที่จะหันกลับมามองอัยฟินต์และเอสเทอร์ที่กำลังเดินมาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
ฉันจะหนีดีมั้ย? หรือว่าจะไม่ยอมเสียหน้าต่อหน้านายเอสเทอร์ แล้วยืนรอพวกนั้นอยู่ตรงนี้ดี??
แล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี้ยยยยยย T[]T!!

หนีก่อนละกันเฟร้ย! รู้จักเอาตัวรอดเป็นยอดดี!
ฉันว่าแล้วรีบหันไปทาวตตรงข้ามก่อนที่พยายามออกเท้า...
แต่แล้วฉันก็ถูกคว้าข้อมือไว้ ร่างของฉันเริ่มลอยออกจากพื้น ฉันเริ่มรู้สึกว่ามีมือมาจากข้างหลัง และมันกำลังอุ้มฉันขึ้นเหนือพื้น
ฉันดิ้นรนสุดชีวิต แต่มือหนานั่นก็ดูไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใด

"นี่เหรอ? ยัยบ้าที่เป็นคนวางแผนให้เราติดอยู่ในช่องแอร์น่ะ?"
เสียงทุ้มดังขึ้นมาจากข้างหลัง ฉันพยายามที่จะหันไปดูหน้าของนายนั่น แต่ก็ดันจับล็อคไว้
ฉันเห็นอัยฟินด์ หน้าตาเขานายนั่นยังดูโมเอะเช่นเคย แต่นั่นก็คือเหตุผลที่ฉันรับนายนั่นเข้าแก๊งล่ะนะ
นายนั่นก็เหมือนเคะของกลุ่มเรา ที่เวลาว่างฉันกับอลิเซียก็ชอบจับแต่งตัวตุ๊กตา เอาใส่คอสเพลย์เสมอๆ
ครั้งหนึ่งฉันจับนายนั่นมัดใส่เชือก เอาแขวนไว้บนเพดาน แล้วก็มองใต้กระโปรงด้วย =.,=
อย่าว่าว่าฉันหื่นเลยละกันนะ = ="

"ก...ก็ ใช่"
เสียงโมเอะของอัยฟินด์ดังขึ้น
"ปล่อยฉันนะไอ้บ้าโรคจิต!!! "
ฉันกรีดร้องและพยายามจะแกว่งขาไปมาให้เป็นวงกว้าวที่สุด
ฉันจะถีบแกให้ดู!! ไอ้บ้าโรคจิต!

"เอ่อ... อย่าโกรธฉันนะ วีโอล่า แต่ว่า... ท่าทางเธอตอนนี้มันเหมือนกับลิงที่กำลังดิ้นรนเอาตัวรอดเลยน่ะ = =" "
อัยฟินด์เอ่ยแล้วแอบขำน้อย
"แอร๊ย!!!!!!! แกกล้าดียังไงมาว่าเจ้าหญิงแห่งโกโธเปียว่าเป็นลิงเหรอยะ!!!!"
ฉันรีบกรีดร้อง และเริ่มรู้สึกว่าตัวเองจะเริ่มรั่วขึ้นทุกนาที
"เจ้าหญิง?....โกโธเปีย? นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย?"
เสียงของอีตาโรคจิตดังขึ้นมาอีกรอบ
"คือ....วีโอล่า เชื่อว่า... ตัวเองเป็นเจ้าหญิง แห่งโกโธเปียน่ะ"
อัยฟินด์รีบตอบ พลางถอยห่างออกจากบริเวณที่ฉันกำลังเหวี่ยงขาไปมาเรื่อยๆ

"กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
"แก! อีตาบ้าโรคจิต! หัวเราะอะไรของแกยะ! ฉันเป็นเจ้าหญิงนะ! "
ฉันเริ่มรู้สึกว่าฉันกำลังจะเริ่มรั่วขึ้น และรั่วขึ้น ทุกที ทุกที =0=
"นี่จะโง่หรือจะเจ้าเล่ห์ เลือกเอาสักอย่างสิยัยโง่"
เสียงนั้นพูดต่อ
"อีตาบ้า!!!!!  ฉันไม่โง่ย่ะ!! แล้วก็ไม่เจ้าเล่ห์ด้วย! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!! โกโธเปียน่ะมีจริงๆ!! ก็แค่คนอย่างนายเท่านั้นล่ะที่มองไม่เห็นน่ะ!"
ฉันกรีดร้อง หลังจากนั้นก็เริ่มรู้สึกว่าเสียงฉันกำลังทวีคูณความโหยหวนทุกครั้งที่เปิดปาก
นายนั่นเงียบไป ฉันหันไปมองอัยฟินด์ นายนั่นทำตาโศกเศร้าแล้วก้มหน้างุด เท้าเขี่ยพื้นไปๆมาๆราวกับว่าจะหาไส้เดือนกิน

อีตาบ้าโรคจิตปล่อยฉันลง  แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยข้อมือ
ฉันพลิกตัวไปมองหน้าอีตาบ้านั่น ...... 
"แล้วนี่นายต้องการอะไรจากฉันยะ?"
ฉันลดเสียงลง พี่ก็เคยสอนไว้ว่าพูดกับคนหล่อต้องพูดดีๆ(แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าเพื่ออะไร = =)
"อะไรน่ะเหรอ????  = =*"
นายนั่นขึ้นเสียง แล้วก็เริ่มบีบมือฉันแรงขึ้น ฉันเริ่มรู้สึกเหมือนว่าจะหายใจไม่ออก

"ก็ใครกันล่ะ ? ที่สั่งให้ฉันกับอัยฟินด์ไปคลานในช่องแอร์ เพื่อที่แผนบ้าๆของพวกเธอจะสำเร็จ? แล้วยังจะมาทำให้พวกเราติดอยู่ในนั้นอีก!!"
นายนั่นตะโกนใส่หูฉัน ทำให้ขี้หูของฉันออกมาเต้นระบำฮูลาฮูล่าอย่างไม่เกรงใจเจ้าของหูเลยแม้แต่นิดเดียว

"นายก็แค่ต้องคลานไปในช่องแอร์ ติดเปิดช่องแล้วก็เทผงกระเทียม ง่ายแต่นี้มีแต่พวกโง่จัดนั่นล่ะที่ทำไม่ได้น่ะย่ะ!!"
ฉันว่าแล้วแลบลิ้นปลิ้นตา ทำให้นายนั่นปล่อยข้อมือฉันทันที
"อวดเก่งจึงนะยัยโง่ = =*"
นายนั่นว่า

"ก็ไม่โง่เท่านั้นนายฃะกัน!!"
ฉันว่าแล้วรีบเผ่นออกมาทันที โดยไม่คิดที่แม้แต่จะเหลียวหลังกลับไปมอง.

+++++++++++++++End mode viola++++++++++++++++++++++

Mode Esther

ผมมองร่างที่กำลังหายลับไปจากขอบตาก่อนที่จะขยี้ผมอัยฟินด์อย่างรุนแรง
นายนั่นทำหน้าเหมือนหนูกลัวแมวแล้วก็ร้องจี๊ดเบาๆออกมา

"น่าสนใจดีนะ ... เพ้อเจ้อดี"
ผมเอ่ยแล้วกดหัวอัยฟินด์ลงให้มองพื้นซีเมนต์
"ยังไงผมก็เชื่อนะครับ...."
อัยฟินด์เอ่ยอย่างทุลักทุเล

++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คุยกับไรท์

ฮุ่ว! กว่าจะเสร็จแค่ตอนเดียว = =
อีกเดี๋ยวโรงเรียนไรท์จะปิดเทอมแล้ว รอหน่อยนะคนอ่านผู้น่ารัก!


++++++ถามเล็กๆน้อยๆ++++
*กรุณาตอบกันด้วยน้า ><*

+ใบตอบคำถาม+
เรื่องนี้วายดีมั้ยคะ?(แต่คู่เอกจะนอร์มอลเหมือนเดิม) 
ถ้าวายวายคู่ไหนดี?(ตอบมาเถอะค่ะ แล้วเดี๋ยวจะถามเจ้าของตัวละครทีหลัง)
รับตัวละครเพิ่มดีมั้ยคะ?(ยังมีบทอีกเพียบอะค่ะ แล้วก็คนที่มาสมัครแล้วไม่ติดกรุณาอย่ารับตัวละครกลับด้วยนะคะ)


++++++++++++++++
ตอนต่อไป ตัวละครที่จะได้ออกคือ

-พวกเท็ซซาเล็ต(รวมถึงโซร่า)
-โคเซทท์ ฟลินซ์
-อลิเซีย มาริลเนล

+++++++++++++++++

กรุณา(ขอร้อง)ติดตามตอนต่อไป(และได้โปรดเม้นท์)ด้วย