Crystal ตำนานคริสตัลน้ำแข็ง ผจญดินแดนซาลาเรีย(รับสมัครตัวละคร)

ลำดับตอนที่ #3 : Crystal! : prologue : Mess

 -กองลับ(มั้ง)ชองพวกเทซซาเล็ต-

ร่างบาง(และเตี้ย)ของหญิงสาวแลดูยิ่งเตี้ยกว่าเดิม(?)ในแสงจันทร์ ยิ่งเมื่อเธอเดินไปตามทางยาว ร่างของเธอก็ยิ่งดูเตี้ยกว่าเดิม?
เธอหันมาข้างหลัง ก่อนที่จะสาด(?)สายตาเลเซอร์(?)ไปใส่ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างหลัง

"สาย.... อีกแล้วนะนาย"
"ไม่ใช่กงการของเธอละกัน - -*"
"อีตาบ้าปากเสีย!"
"ยัยเตี้ยยุ่งเรื่องชาวบ้าน!"

ชายหนุ่มจ้องสายตาอำมหิตของหญิงสาวพลางคิดว่าจะด่าเธอว่าอะไรต่อดี(?)
ส่วนหญิงสาวก็กำลังเพ่งความคิดไม่แพ้กัน

"เอาล่ะ เอาล่ะ เบ๊ทั้งสองคน(?) หยุดกัด(?)กันได้แล้วน้า เดี๋ยวก็ต้องเอาน้ำร้อนราดซะหรอก(?)"
ทั้งสองคนหันไปดู และแล้วก็ต้องโค้งคำนับชายหนุ่มในชุดคอสเพลย์โจรสลัด(=[]=)

"วันนี้เป็นโจรสลัดหรือคะท่าน?"
หญิงสาวรีบถามด้วยน้ำเสียงหวาน
"ตาก็มีไม่หรือครับ"
หญิงสาวพยักหน้า

"ถ้ามีก็ใช้ดูสิครับ ^  ^"

แน่นอนว่าคำตอบแบบนั้นไม่ได้สร้างความพึงพอใจสำหรับหญิงสาว แต่เธอก็ยิ้มหวานและพูดเสียงหวานอยู่ดี
"แหม ท่านก็...."
เธอพูดแล้วเว้นว่างไว้

"กวนบาทา"
ชายหนุ่มเติมให้
"ทีนี้ใครล่ะที่มายุ่งเรื่องชาวบ้าน!"
หญิงสาวพูด
"ก็เธออยู่ดีนั่นแหละ"
ชายหนุ่มตอบ

"เอะอะเสียงดังอะไรกัน หัดเกรงใจคนจะนอนหน่อยเซ่"
เสียงงัวเงียของชายหนุ่มที่กำลังนอนอยู่บนพื้นดังขึ้นมา 
"แล้วนายเป็นบ้าอะไรชอบมานอนที่กองลับคนอื่นเค้าเล่า!!"
ชายหนุ่มรีบค้อนแล้วส่งสาย

"ฉันจำใจอยู่ตะหากล่ะ! "
ชายหนุ่มรีบว่ากลับ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะลุกขึ้นมาแต่อย่างใด
"แล้วใครบังคับนายให้อยู่ล่ะ - -*"
ชายหนุ่มรีบว่ากลับ

"โง่! ฉันอยู่เพื่อที่จะได้เห็นใบหน้าสวยๆของอุนาดะจังตะหากหล่ะ!"
ชายหนุ่มบนพื้นรีบตะโกนขึ้นมา ก่อนที่จะส่งแววตาเป้นประกายไปให้สาวเจ้าที่หน้าแดงและกำลังบิดเขินม้วนไปม้วนมาคล้ายโปเต้
"ไร้สาระน่ะครับ! อุนาดะจังน่ะ เป็นของผมคนเดียวเท่านั้น!"
ชายหนุ่มอีกคนรีบขัดแล้วดึงอุนาดะเข้าหาตัวเอง และแน่นอน นั่นยิ่งทกให้สาวเจ้าม้วนเป็นเกลียวยิ่งกว่าเดิม

"พอเถอะค่ะ"
อุนาดะว่าพลางผลักชายหนุ่มข้างๆออกไปเบาๆ หน้าแดงยิ่งกว่าตูดลิง
"นั่นสิ พวกนายนั่นแหละ มัวแต่ กัดกันเดี๋ยวก้ไม่ได้ทำกันซะทีหรอก ไอ้พิธีกงพิธีกรรมอะไรนั่นน่ะ"
เสียงเย็นๆอย่างบอกไม่ถูกเขาชายหนุ่มอีกคนดังขึ้นมาจากมุมที่ไม่มีใครสนใจ(?)

"ก็จริงสินะเกนคุง ... โซร่า นายน่ะ ออกไปไกลๆได้แล้ว"
ชายหนุ่มว่าแล้วเขี่ย... ไม่สิ ถีบเลยดีกว่า ร่างของผักชีไร้สติให้กลิ้งไปอยู่ที่สุดมุมห้องอย่างไม่มีความสงสาร
 แต่ถึงจะโดนถีบไปในระยะไกลอย่างนั้น โซร่ายังนอนราวกับผักต้มไม่มีความรู้สึกแล้วแถมยังจะแอบควักแป๊ปซี่มาดูดเล่นพลางทำหน้าเคยชิน 

"ก็เชิญทำไปสิ ก็ไม่ใช่ว่าฉันเป็นพวกเดียวกับพวกเด็กสาแหรกขาดพวกนั้นนี่"
เขาว่าแล้วจ้องไปที่หน้าอกอุนาดะอย่างเบื่อหน่าย(=[]=!!)
"แต่คุณก็ยังไม่ใช่พวกเดียวกับเราอยู่ดีนั่นแหละค่ะ เพราะคุณเป็นคนไม่ยอมเซ็นสัญญาร่วมทัพเองนี่คะ .. จริงมั้ยคะท่านฟิล"
อุนาดะรีบพูดก่อนที่จะค้นหาอะไรบางอย่างในกระเป๋า

ฟิลลาเลมยิ้มมุมปากก่อนที่คายดอกไม้แล้วปาไปใส่หน้าของเกน......
"เฮ้ย! แกโยนบ้าอะไรใส่ฉันวะ.... ดอกไม้นี่หว่า อ๊ากกกกกกกกกกกก"
เขากรีดร้องอย่างโหยหวนก่อนที่จะรีบหยิบซากดอกไม้บนหน้าตัวเองออกแล้วโยนมันออกนอกหน้าต่าง
ฟิลลาเมลหัวเราะหึๆ ก่อนที่จพเริ่มเด็ดอีกดอกมาเคี้ยว
"พอได้แล้วเถอะค่ะท่าน นิสัยกินของที่ไม่ควรกินน่ะ แล้วก็นิสัยปาของที่ตัวเองกินไปใส่หน้าคนอื่นน่ะค่ะ "
อุนาดะรีบเปรย แต่ก็แอบหัวเราะน้อยๆ

"จะให้เลิกได้ยังไงล่ะครับ ก็มันสนุกดีนี่ ...หึหึหึ"
ฟิลลาเมลหัวเราะหึหึแบบหน้าด้านหน้าทน
"ฉันไม่สนุกด้วยนะเฟร้ย! แล้วนี่เราจะเริ่มได้รึยังล่ะ ไอ้พิธีกรรมนั่นล่ะ!!"
เกนรีบขัด 
"หึหึหึหึหึ นั่นสินะครับ.... เดี๋ยวพระจันทร์เต็มดวงก็คงจะได้ที่แล้วล่ะครับ"
ฟิลลามเมลรีบตอบก่อนจะหันไปเหลือบมองนอกเฉลียง ...พระจันทร์กำลังส่องแสงเปล่งสว่าง ใกล้จะเต็มดวงอย่างเต็มที่

ในขณะเดียวกันอุนาดะก็ดึงตะเกียบไม้สีขาวหนึ่งคู่ออกมาจากกระเป๋าสะพายหนังสีน้ำตาลของเธอ
"หยุดจ้องได้แล้วค่ะคุณโซร่า! ถ้าคุณไม่ยอมหยุดฉันจะจิ้มตาคุณจริงๆนะคะ!"
เธอพูดเคืองๆแต่ก็ยังอมยิ้มน้อยๆประมาณว่าภูมิใจนิดๆ
"ก็มันอยากดูนี่ครับ ของดีใครๆก็อยากดูใช่มั้ยล่ะ?"
โซร่าว่าแล้วหัวเราะเบาๆ

"ก็แหม....-////-"
อุนาดะว่าแล้วกลับไปม้วนเหมือนเดิม
"พอเลยครับ คุณน่ะ โซร่า คุณก็ดูพวกหนังสือโป๊ทั้งวันทั้งคืนอยู่แล้วไม่ใช่หรือครับ? แล้วทั้งยังพวกโดจินR18+ที่ซ่อนอยู่ในเสื้อคุณล่ะครับ? หืมมมมม??"
ฟิลลาเมลรีบเถียง
"โดจินR18+กับหนังสือโป๊เหรอ!!! คุณเป็นพวกวิปริตถึงขั้นนั้นเลยเหรอคะ!"
อุนาดะร้องแล้วทำหน้าช็อค ส่วนฟิลลาเมลหัวเราะหึๆด้วยความสะใจ

"แต่มันก็ไม่ดีเท่าดูของจริงนะครับ!! อุนาดะจางงง อย่าโกรธผมนะ อุนาดะจ๊างงงงงงงงT[   ]T!!"
โซร่าร่ำร้อง แต่อุนาดะก็ยังทำหน้าบูดเป็นตูดเป็ด(ทำไมต้องตูด? --อุนาดะ)

"พระจันทร์เต็มดวงแล้ว!! "
เกนร้อง แล้วทำหน้าดีใจเล็กน้อยเมื่อทุกคนกลับมาทำตัวเหมือนกับว่าเขามีตัวตนอีกครั้ง
"น้ำ! อนาดะ เอาน้ำมา เร็วๆเข้า! เกน ผงปะการัง ไปเอาผงปะการัง! เร็วเข้าสิๆ!!"
ฟิลลาเมลรีบออกคำสั่ง แต่ตัวเองกลับนั่งเคี้ยวดอกไม้

"มาแล้วค่ะท่าน!/มาแล้วโว้ย!"
เบ๊(?)ทั้งสองรีบว่าแล้วยื่นทั้งสองส่วนผสมมาให้เจ้านาย

"โยนออกเฉลียงเลยครับอุนาดะจัง นายก็ด้วยครับเกนคุง เร็วๆๆๆ!!! รีบๆเข้านะครับ!!"
ฟิลลาเมลรีบว่าแล้วเคี้ยวดอกไม้เร็วขึ้น
อุนาดะวิ่งหืดหอบไปที่เฉลียงซึ่งมี่รั้วกั้นหินอ่อนสีขาวดดูมีคลาสแล้วสาดน้ำสีมรกตออกไปอย่างเร่งรีบ ส่วนเกนก็ซัดผงปะการังไปทั่ว

ฟิลลาเมลรีบกันทั้งสองคนให้เข้าไปอยู่ข้างใน ส่วนตัวเองก็เดินออกมาข้างนอก พลางคุกเข่า และหลับตา
"ฉันเห็นแล้ว..... ควีนทั้งสอง เอสผู้เดียว และคิงผู้โดดเดี่ยว ....ช่างดูเกกมะเหรกไม่น้อย  ควีน พวกเธอช่างน่ากลัว เหลือเกิน ด้วยอำนาจที่แข็งแกร่ง เอส ... เขามีอำนาจที่น่ากลัว หากแต่ว่าคุงจะไม่สามารถค้นพบมันได้ ส่วนคิง..... เขาช่างน่ากลัว น่ากลัวเหลือเกิน น่ากลัว..."
เขาเริ่มพร่ำ ตายังปิดสนิทและร่างนิ่งราวกับไม่หายใจ

"ข้าแต่ เซลาเรีย ท่านมีความประสงค์อะไรรึ"
อุนาดะเอ่ยแล้วโค้งอย่างสวยงาม
"ความตาย......"
ฟิลลามเลเอ่ยในเสียงแหลมสูงที่ไม่ใช่ของเขา
"ความตาย ของพวกเด็กโอหังพวกนั้นยังไงล่ะ!!!!!"

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คุยกับไรท์เตอร์

ฟู่ กว่าจะเสร็จทั้งบทนำ มันสั้นไปหน่อยเนอะว่ามั้ย? แล้วก็ ขอโทษนะคะ ที่(?)เยอะไปหน่อย อ้อ! แล้วก็ขอบคุณทุกคนที่ช่วยติให้นะคะ ไรท์จะได้เขียนดีกว่านี้ให้ทุกคนได้อ่าน ไม่แน่นะคะ เน้น! ไม่แน่ ไรท์อาจจะมาอัพพรุ่งนี้ แต่ถ้าไม่ได้มาก็คงจะอัพวันศุกร์นู่ฯเลยน่ะค่ะ ถ้ามีอะไรก็ติชมมาได้นะคะ ถ้ามีคำถามอะไรก็ถามได้เลยค่ะ  ขอบคุณนะคะ 

ไรท์เตอร์