ร่ายเวทมนตร์แห่งสายรุ้งและกาลเวลา โรงเรียนแห่งเทพเจ้า!!2

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น-(หายนะชัดๆ)

 ฉันนั่งอยู่บนเตียงไม้ในบ้านพีกหรูหรา บ้านที่ฉันจะหนีออกมาต่อจากนี้......
น้ำใสๆที่เรียกกันว่า"น้ำตา"ใหลลงมาคลอที่แก้มของฉัน ฉันรีบใช้มือปาดมันทิ้งลงบนพรมผืนที่ฟินบ่นนักบ่นหนาว่าทำไมไม่รักษาให้สะอาด

เดรก...... นายตายไปแล้วสินะ ตายไปแล้ว แน่นอนว่าฉันไม่ได้ดีใจเลยแม้แต่น้อย ฉันแน่ใจว่าไม่ใช่นาย เดรก ....

ฉันเริ่มคิด ไอ้น้ำตาไหลพรากลงยุกยิกๆอาบแก้มฉันเหล่าลูกตาสีดำขลิบมองดูมัน ไหลลงไป แสงแดดส่องสะท้อนกับหยาดน้ำตาทำให้เกิดแสงสว่างเล็กน้อย ดูสวยงามดี
ฉันรีบหยิบไม้กานสิทใส่กระเป๋า เพื่อเตีรยมตัวเดินทาง 
สาเหตุคงไม่ใช่อะไรหรอก นอกจาก เดรก....

พี่ชายของ "ดริล" เพื่อสนิทของฉันนั้นเป็นแวมไพร์ ที่ตายโดยไม่ทราบสาเหตุ ต่อหน้าพวกเรา ที่ยืนนิ่งแข็งราวกับไร้ความรู้สึก แม้แต่กับดริล ที่ไม่ค่อยถูกกับพี่ของตนนัก ก็ยังทำตาขาวราวกับช็อคนิ่ง ดูน่ากลัวและสยดสยอง

"มีแค่น้ำมันแสงเทียนแห่งสัจจะสักศิทธิ์เท่านั้นที่จะช่วยเขาได้"
พริล ฟริล ยัยป้าหัวดำขี้เกีกว่าแล้วปิดฝาโลงศพของเดรกอย่างสงบ 
"มันอยู่ลึกในป่าแห่งแสงสีและเสียงเพลง "ป่าเทรเชอราเทีย" ที่ที่เต็มไปด้วยพืชและสัตว์อันตรายที่ไม่ว่าพ่อมดหรือเทพเจ้าที่เข้าไปในนั้นก็ไม่มีใครรอดออกมาสักคน หวังว่าเค้าคงไปอย่างสงบนะ"
ป้าพริลพูดแล้วยิ้มน้อยๆ อย่างร้ายกาจ เหมือนนิสัยของเธอ แล้วเดินจากไป

ฉันเป็ฌนคนที่เสนอเองว่าเราควรจะไปผจณภัยอีกครั้ง ที่ป่านั่น เพื่อชุบชีวิตคนบริสุท อย่างเดรก  แน่นอนว่ามันเป็นแค่ลมปากจากคนกล้าบ้าบิ่นในบางครั้งอย่างฉัน แต่ยังไงๆก็คงต้องไปสินะ

ยี่คือครั้งที่สองที่ฉันและก๊วนเพื่อนจะแอบออกไปผจญภัยนอกรร.ที่ฉันถูกเทพเฮอร์เมสลักพาตัวมา ซึ่งแม้ฉันตกใจเล็กน้อย แต่ก็อยู่กลมกลืนกับนักเรียนอื่นได้ดี ฉันรู้ประวัติศาสาตร์ของ รร.นี้ดี เทพเจ้าซุสจึงแต่งตั้งให้ฉันเป็นประธานนักเรียน แม้ว่าฉันจะไม่ต้องทำอะไรเลยก็ตาม 

"เซ็น!!!!! ยัยเต่าเอีย ช้าจังเลย รีบๆมาเซ่"
เสียงแหลมของฟิน คุณหนูมาดเชิด หลงใหลในเครื่องสำอางและการแต่งตัว แต่ก็นิสัยดีอยู่ไม่น้อย
ฉันรีบวิ่งพลางเอามือปาดน้ำตาที่กำลังไหลลงพื้น ก่อนจะก้าวเท้าต่อ ฉันลื่นน้ำตาที่ป่ดทิ้งเล็กน้อย เนื่องจากพื้นบ้านถูกขัดเงาและอาบน้ำมันอย่างดี แต่ฉันก็กลับมาทรงตัวได้และวิ่งลงบันไดไปหน้าบ้านได้สำเร็จ 

"เซ็นน่ะ ช้าจังเลย เดี๋ยวเราก็ไปกันไม่ทันหรอกนะ "
ฟี เพื่อนจากหอเอรีบเอ่ยแล้วคว้าแขนเซ็นมา
"ร้องไห้ล่ะสิ เซ็น ไม่ต้องเก็บอาการหรอก "
เซียพูดยิ้มๆ แต่ฉันก็สังเกตเห็นคราบน้ำตาของเธออยู่ดี
ดริลเดินเงียบๆเหมือนร่างไร้วิญญานไปนั่งบนก้อนเมฆ "ชิโร่" ก้อนเมฆสีขาวที่มีปุยนุ่มและขี้เล่น
พาหนะประจำของหอพักเอ+ ก่อนจะกัวกมือหยอยๆดูเบาหวิวเรียกให้ทุกคนขึ้นไปนั่งบนก้อนเมฆ
ฮิว หนุ่มหัวเพลิงดูน่ากลัวเดินมาเกาะไหล่เซ็นแล้วพาเธอขึ้นไปบนก้อนเมฤ ก่อนที่เจ้าก้อนเมฤจะเริ่มบิน

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

แจ้งเล็กน้อย ไรเตอร์จะรวบตอน6ตอนเข้าเป็นตอนเดียวกันนะคะ เพราะฉะนั้นมันจะได้ยาวๆ -U- 
เพราะฉะนั้นอย่าตกใจถ้าเปิดมาแล้ว6ตอนหายหมดเหลือตอนเดียวนะคะ แหะๆ