คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ของเล่นทดลอง
" จะทำอะไร " ร่างบางเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าแต่มือก็ยังยันหน้าร่างสูงไม่ให้ก้มลงมามากกว่านี้
" เหอะน่า..อยู่เฉยๆก็พอ "
" แกเป็นพ่อฉันตั้งกะเมื่อไหร่ถึงมาสั่งเนี่ย "
" เปลี่ยนจากพ่อเป็นแฟนดีมะ ^^ "
" อีก 10 ล้านปีแสงเหอะ ไอ้บ้า!!! " แล้วร่างบางก็ผลักหน้าร่างสูงออกไปแต่ก็ไม่ไกลตัวเองเท่าไหร่เพราะร่างสูงก็หันกลับ
มาและรวบตัวร่างบางเข้ามากอดอีกครั้งก่อนจะกดจูบปิดปากร่างบางไม่ให้พูดมากไปกว่านี้
" O-O " ร่างบางที่ตาค้างมองร่างสูงและเหมือนมือมันไปเองที่รัวทุบอกร่างสูงตรงหน้าไม่ยั้งเลย
" อืม............ " ตอนแรกที่ตีจะเป็นจะตายแต่ตอนนี้กลับใช้สองมือนั้นรั้งคือร่างสูงเอาไว้เพราะขาตัว
เองตอนนี้ไม่รู้เรี่ยวแรงมันหายไปไหนหมดพาลจะล้มทั้งยืนอยู่แล้ว
ตุ้บ!!!! ร่างบางที่โดนแรงเหวี่ยงอย่างแรงไปกระแทกเข้ากับอกของฮยอกแจที่ยืนมองอยู่จนเกือบจน
หงายหลังไปทั้งคู่ดีนะที่ฮันคยองรับตัวฮยอกแจเอาไว้แล้วฮยอกแจก็รับตัวเค้าไว้อีกที
" ทำอะไรกัน !!! "
" เฮ้ย!! ซองฮี " คยองยัมที่วิ่งฝ่าฝูงเพื่อนนักเรียนเข้ามากระชากแขนคนตรงหน้าที่ไม่รุ้นึกอะไรก็พรวดพราดออกมาจากโต๊ะหนำ
ซ้ำยังไปผลักฮีซอลอีกตะหาก
" เป็นอะไรรึป่าว ฮีซอล " ซีวอนละสายตาจากคนตรงหน้ากลับไปถามร่างบางที่ยืนจ้องเค้าตาเขม็งก่อนจะหันขวับไปถลึงตาใส่
อีกคนตรงหน้า....ผลักใครไม่ผลักมาผลักคิมฮีซอล....ท่าจะอยากตาย ร่างบางคิดในใจก่อนจะก้าวออกมาข้างหน้าแล้วเชิดหน้าแบบ
นางพญาเหมือนอย่างที่เจ้าตัวชอบทำเวลาโมโหจนถึงขีดสุด......
" นางมารองค์ลงแล้ว -*- " ฮยอกแจพูดขึ้นเบาๆอีกมือก็ยกโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาโทรหาใครบางคนก่อนจะหันไปแยกเขี้ยว
ใส่ฮันคยองที่ยืนหน้าเอ๋ออยู่ข้างๆ
" ฉันถามว่าทำอะไร!!! " ซองฮียังคงไม่เลิกตวาดใส่ฮีซอลแถมครั้งนี้ยังดังกว่าเป็นเท่าตัวทำให้พวกที่ตอนแรกลายล้อมกันอยู่พา
กันถอยห่างเมื่อหันไปสบตากับร่างบางอีกคนที่กวาดตามองอย่างโหดๆเป้นคำตอบให้ผู้ที่ไม่อย่างตายถอยออกไปไกลๆ
" แล้วฉันทำอะไรมันหนักส่วนไหนของแกรึไงล่ะ " ฮีซอลตอบกลับไปอย่างเนิบๆ
“ .............................. ” ไม่มีเสียงตอบกลับมาจากคนตรงหน้าแต่คนตรงหน้ากลับตวัดสายตาหันมามองร่างบางที่ยังคงเดิม
มองสำรวจเค้าตั้งกะหัวจดเท้า
“ ไม่พูด...อืมดี เป็นผู้ฟังที่ดีก็แล้วกันนะ...ฉันจะบอกอะไรให้นะ นายอ่ะไม่ใช่สเป็กไอ้วอนหรอกเพราะถึงใช่ยังไงมันก็ไม่ชอบ
นายอีกนั่นแหล่ะเพราะก็รู้ๆกันอยู่ว่ามันชอบฉัน...ดูสิแค่ฉันเดินผ่านยังไม่ทันพ้นตัวมันเลยมันก็ดึงฉันไปกอดเฉยเลยถ้าเทียบกับ
คนอื่นๆฉันดูพิเศษใช่ไหมล่ะ ….โดยเฉพาะในสายตานาย ....... ^^ ” ร่างบางยังคงพูดไปไม่หยุดโดยไม่ได้สังเกตพฤติกรรม
ของคนตรงหน้าที่เริ่มทนไม่ได้กับคำพูดของเจ้าตัว
“ นางมารของขึ้น...แกพอจะมีกล้องถ่ายรูปมะไอ้ทึกฉันจะถ่ายเก็บไว้ ”
ป้าบ!!!!
“ แกตบหัวฉันไม ไอ้ด๊อง ” ฮยอกแจที่เอามือลูบหัวตัวเองไปด้วยหันไปถามดงแฮ
“ เพื่อนจะตีกันยังมีอารมณ์มาถ่ายรูปเก็บไว้อีก....แต่ขอเป็นแบบภาพเคลื่อนไหวได้มะ ภาพนิ่งไม่มันส์ ^^ ”
ป้าบ......ป้าบ!!!!!!!!
“ ทึกอ่ะ!!! ” ดงแฮกะฮยอกแจร้องออกมาเป็นเสียงเดียวกันทันทีที่โดนลีทึกตบกบาลให้
“ ให้มาห้ามดันจะมาช่วยกันอีกนะพวกแกอ่ะ ” แล้วลีทึกก็ต้องละจากเพื่อนตัวดีทั้งคู่หันมาสนใจเพื่อนอีกคนแทน
“ พูดจบรึยัง ”
“ ที่จริงก็ยังอ่ะนะ....แต่ถ้านายไม่อยากฟังแล้วฉันก็ไม่ทำร้ายจิตใจนายก็ได้ ^^ ”
“ ………………… ”
+
+
+
+
+
+
เพี๊ยะ!!!! เสียงฝ่ามือปะทะกะหน้าอย่างจังทำให้คนที่โดนตบที่ไม่ทันตั้งตัวถึงกับเซไปเล็กน้อย
“ แรงดีนี่....แต่โทดทีนะถ้าคิดจะตบคนอย่างคิมฮีซอลอ่ะ....แรงแค่นี้มันยังไม่พอ!!!! ” แล้วร่างบางคนที่โดนตบเมื่อตะกี๊ก็ปรี่
เข้าไปจกหัวคนตบให้หันมาหาตัวเองก่อนจะรัวฝ่ามือใส่หน้าไม่ยั้งจนแทบจะเยินไปทั้งหน้าแต่นั่นก็ยังไม่ทำให้คนอย่างคิม
ฮีซอลที่ขึ้นชื่อว่า...ทำอย่างอื่นทำได้แต่ถ้าทำหน้าเค้าเค้าก็เอาไม่เลี้ยง!!...ร่างบางเหวี่ยงคนที่อยู่ในมือเมื่อกี๊ไปกระแทกเข้ากับ
โต๊ะข้างๆและพอร่างนั้นทรุดลงไปกับพื้นร่างบางอีกคนก็ไม่รอช้าวิ่งเข้าไปประคองเพื่อนของตัวเองที่ทำท่าจะสลบเหล่ไม่สลบ
เหล่อยู่ที่พื้น
“ ขอเหอะนะ..อย่าทำร้ายเค้าอีกเลย.....ฉันขอโทดแทนเค้าด้วย ”
“ ขออย่างนั้นเหรอ...ได้.....ฉันจัดให้!!!! ” ฮีซอลว่าแล้วเดินไปกระชากแขนคนที่ทำตัวเป็นเพื่อนแสนดีออกมาก่อนจะผลัก
ให้ฮยอกแจที่ยืนมองอย่างงงๆ
“ ฉันรู้ว่าพวกแกอยากเล่นเพราะงั้นฉันให้ !! ” ฮีซอลหันมาพูดก่อนจะหันไปจัดการกับคนที่นอนอยู่ที่พื้น
“ ฮึก.....อ...อย่าทำ....ทำฉันเลยนะ ..... ฮึก ...... ”
“ ว้า....ฉันมันเป็นประเภทไม่ชอบรังแกคนร้องไห้ซะด้วยสิ ” ลีทึกพูดขึ้นตอนนี้พวกเพื่อนๆที่อยู่ใกล้ๆตัวของพวกลีทึกต่างพา
กันถอยห่างออกไปอีก
“ ไอ้อุคแกอยากได้ของเล่นไปทดลองอะไรป่ะ ”
“ พูดเหมือนรู้นะไอ้ด๊อง....ฉันกะลังอยากได้คนไปทดลองกินอึปลาไหลพอดีอ่ะ ”
“ O[]O ”
“ งั้นฉันให้ !!! ” แล้วดงแฮก็เหวี่ยงคนที่อยู่ในมือของฮยอกแจไปให้เรียวอุคแต่เรียวอุคก็ดึงซองมินมารับแทน
“ แกจับไว้นะไอ้มินเดี๋ยวฉันไปเอาของก่อน ” แล้วเรียวอุคก็วิ่งไปทันที
“ ไม่ต้องมาบีบน้ำตาเพื่อนแกทำอะไรกะเพื่อนฉัน....แกก็ต้องแบบนั้นด้วย ” ซองมินพูดขึ้น
“ แต่...ฮึก.... ”
“ จะถามล่ะสิว่าทำไมพวกฉันไม่ตบแกคืน....โทดนะพวกฉันไม่ใช่พวกใช้กำลังอ่ะ ^^ ” ซองมินพูดยิ้มๆ
“ มาแร๊ะๆๆๆๆ ” และพวกเรียวอุคก็ลงมือจัดการคนที่ทำตัวเป็นเพื่อนแสนดี
“ กรี๊ดดดดดดดดด!!!!!!!!!!! ”
“ ว้า!!....จะรีบสลบไปไหนอ่ะฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ” เรียวอุคบ่นออกมาอย่างน่าเสียดาย..ก็จริงๆหนิ่ เค้ายังไม่ได้ทำ
อะไรเลยนะแค่เอาปลาไหลตัวเป็นๆมาไถอยู่ที่หน้าแค่เนี๊ยยังไม่ทันจะยัดลงปากเลยด้วยซ้ำ....เสียดายชะมัด.......เรียวอุคบ่นในใจ
ก่อนจะละสายตาไปมองอีกคนที่อยู่กลางสังเวียน
“ แกมีเพื่อนดีนะ.....แต่แกมันไม่ดีเอง!!! ” ฮีซอลพูดใส่หน้าอีกทีก่อนจะคร่อมร่างที่นอนอยู่และรัวตบใส่ชนิดหันกันแทบไม่
ทันเลยก็ว่าได้...แต่ก่อนที่ร่างบางจะทันต่อยหมัดสุดท้ายใส่หน้าคนที่สลบไปแล้วก็โดนร่างสูงที่เพิ่งรู้ตัวตั้งสติได้เข้ามาอุ้มแล้วพาวิ่ง
ออกนอกโรงอาหารไปทันที
“ ไอ้วอน!!! ปล่อยฉ้านนนนนนนน!!!!! ” เสียงร่างบางที่ร้องออกมาทำให้เพื่อนต้องละสายตาจากของเล่นตรงหน้าให้
หันไปสนใจและวิ่งตามออกไป
“ เฮ้ย!!!! ” และพวกลีทึกก็กรูกันออกไปเหลือแต่ซองมิน เรียวอุค คยูฮยอนแร๊ะก็เยซอง
“ คยองยัมจัดการเอาเพื่อนนาย 2 คนไปโรงพยาบาลซะ ” คยูฮยอนสั่งเสียงเฉียบก่อนจะหันไปดึงร่างบางอีกคนที่ยังแหม่ะอยู่ที่
พื้น
“ นายว่าตายยัง เรียวอุค ” ร่างเล็กของซองมินที่เข้าไปนั่งข้างๆคนที่โดนฮีซอลยำเมื่อตะกี๊พร้อมทั้งเอาตะเกียบที่หล่นอยู่ข้างๆ
เขี่ยไปด้วย
“ ฉันว่าไม่ตายก็ไม่รอด ” เรียวอุคตอบกลับมาแล้วก็เขี่ยคนที่นอนอยู่ไปด้วย
“ พวกนายนี่นะ ” เยซองบ่นขึ้นแล้วดึงเรียวอุคให้ยืนพอๆกับที่คยูฮยอนก็ดึงซองมินให้ลุก
“ นายเป็นเพื่อนคนนี้ใช่มะฝากบอกด้วยนะว่าถ้าฟื้นแล้วก็อย่ามายุ่งกะเพื่อนฉันอีก ”
“ ไม่งั้นจะตายแบบศพไร้ญาตินะ ^^ ” เรียวอุคพูดขึ้นโดยเว้นจังหวะให้ซองมินเสริมอีกทีก่อนที่ทั้งคู่จะเดินออกไปโดยมี
ร่างสูงทั้ง 2 คนเดินตามไปด้วย
+
+
+
+
+
+
“ จะเดินตามพวกฉันไปถึงไหนเนี่ย ” ซองมินที่หยุดเดินหันมาถามใส่คนข้างหลัง
“ ไม่รู้สิ...ก็นางฟ้าจะไปหาเพื่อน ผมก็จะไปหาเพื่อนเหมือนกัน ^^ ”
“ ใคร...ใครคือนางฟ้า ”
“ ก็นี่ไง...นางฟ้า ” คยูฮยอนชี้ไปที่ซองมินที่ยืนอยู่ข้างหน้าตัวเองก่อนจะโปรยยิ้มให้
“ ฉันชื่อซองมิน .... ลีซองมิน .... ไม่ใช่นางฟ้าจำไว้ด้วย ”
“ โอ้เยส!!! ไอ้เย......ซองมินเค้ายอมบอกชื่อแล้วว่ะ ฮ่าๆๆๆ ” คยูฮยอนหันไปแทคมือกะหนุ่มหน้าซาลาเปลาที่เดินมาข้างๆ
อย่างยิ้มๆ
ปิ๊บ.....ปิ๊บ..........ปิ๊บ......
“ ซองมินพูด ” ร่างเล็กคว้าโทรศัพท์สีชมพูของตัวเองขึ้นมาก่อนจะกรอกเสียงลงไป
“ พูดไรวะ....ไอ้อุคเอาไปดิ๊!!! ” ซองมินส่งโทรศัพท์ของตัวเองให้คนข้างๆก่อนจะหันไปค้อนใส่ร่างสูงข้างหลังอีกหลายวง
ทีเดียว
“ อืม....ได้....รู้จักๆ ......... หมดเลยใช่มะ ”
“……………..”
“ อืม....อยู่.....แป๊ป ” แล้วเรียวอุคก็ยื่นโทรศัพท์สีชมพูดเครื่องนั้นให้คยูฮยอนที่อยู่ข้างหลัง
“ ให้ทำไม ” ซองมินที่หันไปคว้าโทรศัพท์ไว้ก่อนจะถามขึ้น
“ ซีวอนเค้าจะคุยกะคยูฮยอน ”
“ แต่นี่มันเบอร์ไอ้ซินนะ... ”
“ นายก็ไปถามซินมันเองแร๊ะกัน.....เฮ้อออออออออออ นายรีบๆส่งให้คยูฮยอนไปเหอะเผื่อไอ้ซินให้โทรแล้วถ้ามันรู้ว่าตังใน
โทรศัพท์มันหายเยอะเบอร์สุดท้ายที่โทรออกเบอร์นั้นน่ะแหล่ะที่ไอ้ซินมันจะไปด่า ” เรียวอุคพูดออกมาทำให้ซองมินแทบจะ
เขวี้ยงโทรศัพท์ใส่คยูฮยอนเลยก็ว่าได้
“ รีบๆคุย...เปลืองแบตฉัน ” คยูฮยอนหันมายักคิ้วใส่ร่างเล็กก่อนจะหันไปคุยโทรศัพท์บางทีก็ส่งให้ไอ้ซาลาเปาข้างๆคุยบ้างแต่
ไม่นานก็คืนกลับมา
“ นาย 2 คนไปหาพวกนั้นก่อนเลย เดี๋ยวฉันกะซองมินจะไปเอาของก่อน ” เรียวอุคพูดยิ้มๆแล้วก็ลากซองมินออกไป
ปี1 ห้อง 6.............
“ เอาไปทำไมอ่ะของไอ้พวกนั้น ” ซองมินหันมาถามแต่มือก็ยังหยิบบรรดาพวกกระเป๋าของเพื่อนตัวเองขึ้นสะพาย
“ ก็ไปด้วยกันน่ะสิ ”
“ แล้วจะไปหมดรึไงล่ะ....บอกก่อนนะว่าฉันไม่ได้เอารถมา แกก็รู้ ”
“ แต่รถแกอยู่บ้านไอ้ซิน...ข้อนี้ฉันรู้ ^^ ” เรียวอุคพูดยิ้มๆก่อนจะโดนซองมินค้อนให้ไปอีก 1 ที...ข้อหาที่มันรู้มาก
“ ไปเหอะ...ขืนให้ไอ้พวกนั้นรอนานๆมันจะไม่เป็นผลดีกะเราเอง ^^ ” เรียวอุครีบพูดพร้อมกับแทบจะถลาออกมานอกห้อง
เลยก็ได้ที่เห็นพวกเพื่อนๆต่างพากันทยอยขึ้นห้องมา
**** จบไปอีก 1 ตอนแล้วเย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (กว่าจะลงตอนนี้ได้เกือบระเบิดคอมทิ้งเลยอ่ะ....พูดแล้วก็เหนื่อยใจ)ตอนนี้บ้านเราฝนตกอ่ะ..เพื่อนรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ..........
ทายสุดแต่ไม่สุดท้าย..ขอบคุณนักอ่านและคอมเม้นทุกคนนะคะ ^^ ****
ความคิดเห็น