คาบว่างยามก่อนจะพักเที่ยงนี่มันเป็นอะไรที่น่าสนใจไม่หยอกสำหรับนักเรียนทุกคน รวมทั้ง
คิมจงฮยอนและชเวมินโฮด้วย
แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อร่างเล็กๆนั่นหันไปเจอกับใครบางคนที่มายืนหอบแฮ่กๆ อยู่
หน้าประตูห้องเรียนของเค้า มือหนาจับอยู่ที่ขอบประตูพร้อมกับนัยน์ตาคมที่มองมายังเค้าไม่วางตา
" เจอจนได้นะ จงฮยอน ! " เสียงแข็งพูดขึ้น
" อ้าว ! .. ว่าไงฮงกิ .. ไม่เจอกันตั้งนานเลยนะ " รอยยิ้มสดใสถูกส่งไปให้ ถึงแม้ในใจผม
อยากจะโดดถีบหน้าตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นหน้ามันก็เหอะ !
" นายหลบหน้าฉัน จงฮยอน !? " ร่างสูงว่าแล้วตรงดิ่งมาดึงข้อมือคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นมา
เผชิญหน้ากับตัวเอง
ผมมองหน้ามันแบบเคือง ๆ
เจ็บนะมึงงงง !~~ ... กุยิ่งตัวเล็กๆ อยู่ - -
มินโฮที่นั่งมองอยู่ข้างๆ แทบจะตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อคนที่ดึงมือเพื่อนเค้าให้ติดมือ
ตัวเองมาแล้วก็ต้องนั่งลงที่เดิม เมื่อจงฮยอนหันมามองด้วยสายตาที่บอกว่า คงไม่ต้องถึงมือเค้า
หรอก แค่นี้เค้าจัดการได้
" นายกำลังกล่าวหาฉันอยู่นะ ฮงกิ ... นายสำคัญอะไรนักหนารึไง ? ถึงทำให้นายคิดว่าฉัน
หลบหน้านาย ? "
" ก็ตั้งแต่เปิดเทอมมาฉันไม่เคยเห็นนายจะอยู่ที่ห้องเลยนะ โทรไปก็ไม่รับ แบบนี้มันหลบ
หน้ากันชัดๆ! นายตั้งใจจะทิ้งฉันใช่ไหม จงฮยอน!!! " ร่างสูงตะคอกเสียงดัง พร้อมกับกระชากตัว
ร่างบางเข้ามายึดไหล่ไว้ทั้งสองข้างแล้วเขย่าไปมา
คิมจงฮยอนชักจะตกอยู่ในสถานการณ์ฉุกเฉินซะแล้ว - - ....
" ไอ้ฮง ! .. เขย่าแบบนั้นเพื่อนกุไส้มันจะไหลลงไปกองรวมกันที่ตาปลาหมดแล้ว ! " เสียง
มินโฮตวาดขึ้นเสียงดังพร้อมกับแรงจับที่ข้อมือเล็กอีกข้างของจงฮยอน ก่อนจะดึงกลับมาให้ยืนอยู่
ด้านหลังตัวเอง เพื่อนๆที่มองกันอยู่แล้วเริ่มเขยิบถอยหนีกันออกไปตีวงกว้างมากขึ้น
ขอบคุณมากเพื่อนรัก! T^T ...
แต่ตาปลามันไม่ใช่กระเพาะนะโว้ยยย จะไปรวมกันได้ยังไง
" นายอย่ายุ่งมินโฮ ! .. ไม่ใช่เรื่องของนาย !!! " ฮงกิหันมาตวาดใส่เพื่อนตัวสูงของร่างเล็ก
แต่มินโฮกลับตีหน้านิ่งไม่แสดงอาการใดๆ ออกมา
เมื่อเห็นว่าอีกคนเงียบไป ร่างเล็กก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ สองมือเรียวยกขึ้นจับเสื้อที่มัน
ยับยู่ยี่ให้กลับเข้าที่ให้เรียบร้อย แต่ไม่นานมือเรียวก็โดนดึงอีกครั้ง ร่างเล็กส่งสายตาไม่พอใจกลับไป
ให้ทันที
" นายไม่รักฉันใช่มั๊ย คิมจงฮยอน !!! "
เอิ่มม .. แล้วผมจะตอบยังไงดีล่ะ
ระหว่าง 1. ใช่
กับ 2 . รักเสมอ
แน่นอนว่าผมเลือกข้อ 1 ผมยังไม่อยากได้โซ่มาล่ามคอนอกจากพ่อแม่แล้วก็ไอ้มินโฮ
เพิ่มหรอกนะ
" ใช่ .. ! ... ฉันไม่รักนายแล้ว "
" แต่ฉันรักนายนะ! .. รักมากด้วย!! " ร่างสูงพูดเสียงเครือๆ พร้อมกับลงไปนั่งคุกเข่าตรงหน้า
ของร่างบาง จงฮยอนเหลือบมามองด้วยหางตาแว่บนึงก่อนจะหันหน้าหนีไป มือเล็กยกขึ้นกอดเอว
ของร่างสูงที่ยืนมองพวกเค้าอยู่
" มินโฮ .. หิวข้าวแล้วไปกันเหอะ !~ " ร่างเล็กพูดเสียงอ้อนๆ ก่อนจะตวัดสายตามามองอีก
คนที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเค้า
" ส่วนนายเสียใจด้วยนะ .. นายคือของเล่นที่น่ารำคาญที่สุดที่ฉันเคยเจอมา และฉันไม่เคย
รู้สึกพิศวาสนายซักนิด เพราะงั้นต่อจากนี้ไป ฉันกับนาย ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก .. ลาก่อนนะ .. "
พูดจบร่างเล็กก็โดนเพื่อนร่างสูงลากออกไปจากห้องเรียนทันที พวกที่พากันมุงดูเหตุการณ์
ระทึกเมื่อครู่ต่างก็ส่งเสียงถอนหายใจกันออกมา สายตามากมายจับจ้องไปยังบุคคลทั้งสองคนที่เดิน
หัวเราะอย่างสะใจออกไปโดยไม่สนใจคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าก่อนหน้านั้น
" กลับห้องเหอะ ไอ้ฮง ! " เสียงเรียกดังขึ้นพร้อมกับแรงดึงจากเพื่อนหน้าสวยนามว่าแจจิน
ดังขึ้น แล้วจึงลากเพื่อนที่เหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่างไปแล้วให้เดินคอตกกลับห้องเรียนของ
ตัวเองไป
.
.
หลังจากที่ปฏิบัติการณ์สลัดปลิง (ชื่อที่เจ้าตัวภูมิใจตั้งขึ้น) เสร็จ สองเพื่อนซี้ก็เดิน
หัวเราะร่วนออกมา จนไปหยุดอยู่ที่หลังตึกเรียน ที่นอนที่ประจำของร่างเล็ก
ร่างเล็กของคิมจงฮยอนหย่อนตัวลงนั่งบนโต๊ะม้าหินใกล้ๆ ต้นไม้ใหญ่ นัยน์ตาคมฉายแวว
ขบขันอย่างปิดไม่มิดจนอีกคนอดที่จะส่งเสียงแซวไม่ได้
" ทำหน้าระรื่นเกินไปรึเปล่า ไอ้เป็ด - - "
" ก็คนมันมีความสุขนี่ คุณชเวมินโฮขอรับ !! ... ฮ่า ๆๆๆ สลัดออกไปได้ซักที ทีนี้จะ
ได้หาของเล่นชิ้นใหม่ได้หน่อย แต่อย่าให้เจอแบบนี้อีกเลย ไม่ไหวจะเคลมประกัน = = "
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Talk :: เมอร์รี่คริสมาสต์ย้อนหลังนะครับ ^^ ขอให้ได้ของขวัญกันเยอะๆ นะครับ
ตอนนี้ผมเพิ่งสอบวิชาแรกจบไป โล่งดีครับ
มั่นใจว่าทำได้ แต่คะแนนที่ออกมาไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่
ยังไงถ้าเพื่อนๆ คนไหนสอบอยู่ ก็ขอให้สอบได้กันนะครับ
ความคิดเห็น