คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : T - Secret :: P.11
Couple :: Minho x Jonghyun
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมาเค้าก็พี่ลีทึกเที่ยวมาหาไอ้มินโฮมันทุกวัน เช้า กลางวัน เย็น จน
บางทีก็ขอติดรถกลับบ้านด้วย มันทำให้เค้าหงุดหงิดนะ .. เพราะรอยยิ้มของมันไม่ใช่ของเค้าอีกต่อ
ไปแล้ว
" หน้ามึงดูหงุดหงิดนะไอ้จง " อนยูทักขึ้น พร้อมกับคีย์ที่พยักหน้ากลับมาให้ พลางเหลือบ
สายตาไปมองที่ประตูหลังห้องที่ร่างสูงกำลังยืนคุยอยู่กับพี่ลีทึก
" เหรอ .. ตาฝาดรึเปล่า "
" ไม่หรอก คีย์ก็เห็น ว่าหน้านายดูหงุดหงิดนะตั้งแต่ที่พี่ลีทึกกับมินโฮดูสนิทกัน "
" แล้วนายไม่หงุดหงิดเหรอไงคีย์ .. ชอบมินโฮมันไม่ใช่เหรอ ? " คนสวยถึงกับหน้าตึงทันที
ก่อนจะหันไปอมยิ้มกับอนยูที่นั่งข้างๆ พลางเอื้อมมือไปจับมือเล็กของจงฮยอนแล้วดึงเบาๆ ให้ลุก
ขึ้น
" นั่นมันอดีต .. ฉันว่าเรามีเรื่องต้องปรับความเข้าใจกันนะจงฮยอน .. ดูเหมือนนายกำลังเข้า
ใจฉันผิด " คีย์พูดขึ้นแล้วดึงจงฮยอนให้เดินออกไปทางประตูหน้าเหลือแต่อนยูที่นั่งมองอยู่
" อ้าว .. คีย์กับไอ้เป็ดหายไปไหนอ่ะ ? " มินโฮที่เดินถือกล่องของขวัญชิ้นเล็กเข้ามาเอ่ย
ถามขึ้น
" ไปปรับความเข้าใจกันมั้ง เหมือนไอ้เป็ดมันกำลังเข้าใจผิดอยู่ เค้าก็เลยไปเคลียร์กัน ก็แค่
นั้นเอง มึงอย่าสนใจเลย ไม่มีอะไรหรอก "
+
+
ผมกำลังเดินตามคีย์ลงมาที่สวนหลังตึกเรียน ก่อนที่เจ้าตัวจะพาผมไปนั่งที่ม้านั่ง ตอนนี้ไม่มี
ใครอยู่แล้ว คงเพราะกำลังทยอยกันเข้าห้องเรียนเพื่อที่จะเริ่มเรียนวิชาตอนบ่ายกัน
" นายบอกฉันกำลังเข้าใจผิดงั้นเหรอคีย์ ? " จงฮยอนเปิดประเด็นขึ้นมา ซึ่งคนที่บอกว่า
กำลังเข้าใจผิดก็พยักยิ้มรับกลับมาให้
" ใช่นายกำลังเข้าใจผิด .. มากด้วย ! "
" แล้วไหนคือสิ่งที่ถูกล่ะ ? " จงฮยอนเอียงคอถาม
" ฉันไม่เถียงว่าฉันชอบมินโฮ .. แต่มันก็นานมาแล้ว และเรื่องที่ฉันทำให้แคลงใจก็อาจจะ
เป็นเพราะฉันอยากขอโทษเค้าในสิ่งที่ฉันเคยทำไม่ดีเอาไว้ ซึ่งมันร้ายแรงมากในความรู้สึกของเค้า
และฉันเพิ่งรู้สึกตัวจะขอโทษตอนนั้นเค้าก็ไม่ยอมฟังฉัน จนได้ย้ายมาเรียนที่นี่ ได้เจอกันอีกครั้ง ฉัน
ก็อยากจะขอโทษเค้าและให้เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม "
" เรื่องมันร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ ? "
" ร้ายแรงสิ .. นายคงไม่คิดใช่ไหมว่ามินโฮเคยโดนฉันมอมเหล้ามาแล้ว " คีย์พูดยิ้มๆ แต่
ร่างบางที่เพิ่งได้ยินแทบจะตกเก้าอี้ลงไปนอนกับพื้น กับสิ่งที่เค้าเพิ่งได้ยินใหม่
" ร้ายแรงไหมล่ะ แต่ตอนนั้นฉันแค่อยากเข้าใกล้เค้า อยากสัมผัสเค้าบ้าง ฉันแอบชอบเค้า
มานาน ก่อนที่เพื่อนฉันจะไปเป็นแฟนกับเค้าซะอีก แต่พอเลิกกันฉันก็คิดว่าฉันน่าจะได้เป็นคนปลอบ
ใจ จะได้ทำให้เค้าหันกลับมารักฉัน " แล้วคนเล่าก็เงียบเสียงไป ซักพักมือเรียวก็ยกขึ้นปาดน้ำตาออก
ช้าๆ พร้อมกับส่งยิ้มกลับมาให้เมื่อเห็นอีกคนทำหน้าตื่นๆ
" แต่มันเหมือนเป็นการฆ่าตัวเองชัดๆ เค้าไม่แม้แต่จะมองหน้าฉัน ฉันพยายามจะเอ่ยขอโทษ
หลายครั้งแต่มันไม่มีโอกาสเลยจริงๆ ฉันร้องไห้เพราะความคิดโง่ๆ ของตัวเองตั้งนานกว่าจะทำใจ
ได้ "
" แล้วตอนนั้นนายเอ่อ .. ได้มีอะไรกับมันรึเปล่า ? " ร่างเล็กถามขึ้น สายตาที่มองมาแสดง
ความอยากรู้เต็มที่
" ไม่มีหรอก .. พอเค้าลืมตาขึ้นมาเจอหน้าฉันที่กำลังจูบเค้าอยู่ เค้าก็ผลักฉันกระเด็นแล้ว
เดินหนีออกไปเลย "
" แล้วตอนนี้นายโอเคนะ ? " จงฮยอนเอื้อมมือไปบีบมือเล็กของเพื่อนหน้าสวยเบาๆ คีย์
ส่งยิ้มกลับมาให้
" โอเคแล้ว ฉันขอโทษเค้าไปแล้ว แล้วเราก็เป็นเพื่อนกันตอนนี้ ถ้าฉันจะรักเค้าก็คงรักแบบ
เพื่อน เพราะคนเดียวที่ฉันจะรักแบบแฟนก็คืออนยู ^^ "
O.O !! อึ้งอีกแล้วครับ !!
ไอ้อนยูเพื่อนผมเนี่ยนะ !!! หรืออนยูไหน ?
" ไอ้อน อ่ะนะ ? " ผมถามกลับอีกครั้ง
คีย์พยักหน้ากลับมาให้แล้วส่งยิ้มกลับมาเขินๆ มือยกขึ้นเกาหัวอีก .. เจริญล่ะครับ ท่าทาง
แบบนี้มันน่ารักเกินไป .. ผมจะตายเอา ผมแพ้คนน่ารักครับ!!
" ไปรักกันตอนไหน ? "
" ก็ซักพักแล้ว อนยูเค้าเป็นคนดีแถมไม่เหมือนคนที่ฉันเคยเจอมาก่อนด้วย น่ารักแล้วก็ตลก
ในเวลาเดียวกัน อยู่ด้วยแล้วไม่เบื่อเลย "
" ถ้างั้นก็ฝากมันด้วยนะคีย์ .. ผมรักมันมาก มันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผม และผมเชื่อว่ามัน
จะต้องเป็นแฟนที่ดีที่สุดสำหรับคีย์ด้วยเหมือนกัน " ร่างเล็กของจงฮยอนส่งยิ้มกลับไปให้ พร้อมกับ
คีย์ที่ส่งยิ้มมาให้เหมือนกัน
" ฉันว่านายกำลังรักมินโฮใช่ไหม ? " คีย์ถามขึ้น ผมที่พอได้ยินชื่อไอ้บ้านี่ก็หุบยิ้มลงทันที
" ฉันไม่ได้รักเค้า " ร่างเล็กของจงฮยอนตอบสวนขึ้นมาทันที
" เหรอ .. แต่ฉันว่าพี่ลีทึกอะไรนั่นกำลังจีบมินโฮนะ แถมดูเหมือนเจ้าตัวจะเล่นด้วย "
" นายรู้ได้ยังไง ? "
" อย่าลืมนะฉันรู้จักหมอนั่นมาตั้งแต่ม.ต้น แค่นี้ดูง่ายจะตายไป "
" แล้วมันเอ่อ ... มันชอบพี่เค้าด้วยเหรอ ? "
" ไม่รู้อ่ะ - - .. ฉันแค่คิดว่าจากท่าทางที่เห็นมันเหมือนว่าทั้งสองคนจะมีใจให้กันไง ซึ่งแค่
คิดเฉยๆ ถ้านายอยากรู้นายไม่ไปถามเค้าเองล่ะ ? "
จงฮยอนส่ายหน้าให้แทนคำตอบ แต่ก่อนที่จะได้เอ่ยปากถามอะไรคีย์ก็เอ่ยปากทักทายคนที่
กำลังเดินเข้ามาหาก่อน
" ออกมาคุยกันนานชะมัดเลย " อนยูบ่นขึ้นแล้วนั่งลงข้างๆ กับคีย์ โดยที่มินโฮกำลังจะนั่ง
ลงข้างๆ คนตัวเล็ก แต่จงฮยอนกลับชี้ไปที่โต๊ะว่างข้างๆ แทน
" นั่งตรงนั้น .. อย่ามาเข้าใกล้ฉัน "
" เป็นอะไรไป ? " มินโฮถามเสียงขุ่น คำพูดแบบนี้ของจงฮยอนเค้าไม่ได้ฟังมานานแล้ว คำ
พูดที่ผลักไสเค้าแบบนี้ คำพูดที่ไม่อยากฟังที่สุด !!
" ฉันไม่อยากคุยกับนาย ขอเวลาซักพัก " แล้วจงฮยอนก็ลุกเดินหนีออกไป ท่ามกลางความ
งุนงงของเพื่อนๆ ส่วนตัวคนที่ถูกเมินอย่างเห็นได้ชัดก็ถึงกับนิ่งไปทันที
" หึ!~ .. ก็คิดว่าจะแน่กว่านี้ซะอีกนะ คิมจงฮยอน " เสียงที่ไม่พึงประสงค์ดังขึ้น ร่างบางที่
กำลังจะเดินสวนออกไปพ้นใต้ตึกเป็นอันได้หันกลับมามองคนพูดแบบงงๆ
" พี่หมายความว่าไงพี่ลีทึก ? " ร่างบางถามคนตรงหน้าเสียงนิ่ง นัยน์ตาคมกราดมองอย่าง
ไม่เป็นมิตร แต่คนที่ถูกมองกลับส่งเสียงหัวเราะชวนปวดลำไส้ออกมาแทน พร้อมกับสายตาที่กำลัง
จิกกัดเค้า
" ก็ไม่ยังไง .. แค่จะบอกว่า มินโฮน่ะ พี่ขอแล้วกันนะ "
" แล้วพี่มาบอกผมทำไม .. ผมไม่ใช่เมียมัน ! " ร่างบางตอบเสียงสะบัดแล้วหันหลังจะเดิน
ออกไป แต่ก็โดนมือเรียวของคนตรงหน้ากระชากเข้ามาใกล้แล้วบีบแขนเรียวไว้แน่นจนเค้าคิดว่ามัน
จะต้องขึ้นรอยเขียวช้ำแน่ๆ
" ผมเจ็บนะพี่! พี่อยากได้มันพี่ก็ไปบอกมันสิ ผมไม่เกี่ยว เข้าใจไหมว่าผมไม่เกี่ยว!! "
" นายเกี่ยว ! เกี่ยวเต็มๆ ! .. เพราะถ้าไม่ใช่เพราะนายฮงกิน้องของฉันก็ไม่ต้องฆ่าตัวตาย !
แล้วนอนเจ็บหนักอยู่แบบนี้หรอก เข้าใจไหม !! " ไม่พูดเปล่าลีทึกยังผลักจนร่างบางกระเด็นไปชน
กับกระถางต้นไม้แถวนั้นจนเกิดเสียงดัง
" ถ้าพี่อยากจะแก้แค้นผมพี่ก็มาทำที่ผมสิ ! ... อย่าไปยุ่งกับไอ้มินโฮมัน !! " ผมกัดฟันตอบ
บ้าที่สุด ! ถ้าผมรู้ว่าไอ้ฮงมันจะมีพี่ที่ร้ายกาจแบบนี้ ผมจะไม่ปล่อยให้พี่เค้าเข้ามา
ยุ่งกับไอ้มินโฮมันเด็ดขาด !!
" ทำนายมันจะไปได้เรื่องอะไรล่ะ จงฮยอน หึหึ ! .. สู้ทำคนที่นายรักและหวงที่สุดดีกว่า นาย
จะได้รู้ว่าเวลาที่เห็นของที่รักโดนทรมาน มันเจ็บปวดแค่ไหน ! "
ร่างบางมองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจ ก่อนจะเปลี่ยนมาทำเป็นตาโตเมื่อเห็นพี่ลีทึก
กำลังยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองทั้งซ้ายและขวาจนเลือดเริ่มไหลซิบที่มุมปาก พร้อมกับสายตายิ้มเยาะ
ที่ส่งมาให้เค้า ไหนจะจิกทิ้งผมตัวเองจนยุ่งแล้วดึงชายเสื้อตัวเองให้หลุดลุ่ยพร้อมกับลงไปนั่งที่พื้น
แล้วเริ่มโวยวาย
" อย่านะ จงฮยอน ฮื่อ ! .. พี่กลัวแล้ว .. อย่าทำพี่เลย !! "
" มีอะไรกัน !? " เสียงของมินโฮดังมาแต่ไกล เจ้าตัวที่แกล้งร้องไห้ก็รีบคลานออกไปจน
คนที่กำลังวิ่งมาถึงกับทำตาโตแล้วรีบเข้าไปช่วยพยุงพี่ลีทึกให้ลุกขึ้น ต่างกับอนยูและก็คีย์ที่วิ่งมา
หาร่างเล็กอีกคนที่ทำหน้าไม่รู้เรื่องอยู่
" ใครทำอะไรพี่ครับ ? " มินโฮพยุงร่างของคนที่บอบช้ำจากการถูกร้ายเอาไว้ ส่วนคนที่ถูก
พยุงก็ร้องไห้ซบกับอกของเพื่อนเค้า
" จงฮยอน .. ฮึก ! .. พี่ไม่รู้ว่าเค้าไปโมโหอะไรมา พอพี่คุยด้วยดีๆ เค้าก็มาตวาดใส่แล้วก็
ตบตีพี่จนเป็นแบบนี้ ฮึก ! " มินโฮเงยหน้าขึ้นมองร่างบางตรงหน้าด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจ
" มึงทำแบบนี้ทำไมไอ้เป็ด ถ้ามึงไม่พอใจกุก็ทำกุสิ มาทำพี่เค้าทำไม ! "
" มึงก็อย่าเพิ่งเชื่อคนอื่นมากกว่าเพื่อนมึงสิ ไอ้มิน " อนยูท้วงขึ้น จงฮยอนหันไปส่ายหน้าให้
อนยูแล้วอมยิ้มกลับไป
" มันกำลังตาบอด ปล่อยมันไป งั้นมึงก็บอกพี่เค้าแล้วกันอย่ามาอยู่ใกล้กุอีกเพราะคราวต่อ
ไปกุจะตบเองไม่ต้องพึ่งมือพี่เค้าทำร้ายตัวเองหรอก " แล้วร่างบางก็เดินหนีออกไปทันที อนยูกับคีย์
หันมามองมินโฮอีกครั้งก่อนจะเดินหนีไป ส่วนมินโฮจะเดินตามไปก็ไม่ได้เพราะโดนลีทึกดึงเอาไว้
แล้วอ้อนให้พาไปที่ห้องพยาบาล
" ไอ้เป็ด กุอยากคุยด้วย " ร่างสูงที่เดินหน้าเครียดเข้ามาในห้องเรียนเรียกเสียงนิ่ง แต่คนถูก
เรียกกลับยังนิ่งเฉย ไม่แม้แต่จะปรายสายตาไปมอง จนคนเรียกต้องเอื้อมมือมากระชากคนร่างบาง
ให้ลุกขึ้น
" กุบอกว่ากุอยากคุยกับมึง ! " เสียงตะคอกที่ไม่เบาเล่นเอาสะดุ้งกันไปทั้งห้อง แต่ร่างบาง
ที่อยู่ในวงแขนกลับยังคงนิ่งเฉยพร้อมกับเริ่มบิดมือของร่างสูงออกจากแขนของตัวเอง
" ขอโทษครับ ผมไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ "
คำพูดคำจาที่แสดงความไม่รู้จักแบบนี้ ต่างก็ไม่มีใครคาดคิดว่าจะได้ยินจากปากของคนที่
ได้ชื่อว่าสนิทกันที่สุดจนแทบจะแยกกันไม่ออก
" แต่กุมี .. กุอยากรู้ว่ามึงทำร้ายพี่เค้าจริงๆ รึเปล่า "
" มึงจะสนใจทำไม จะมาแคร์อะไรกุนักหนา ถ้าใจมึงเชื่อไปแล้วกว่าครึ่งมึงจะมาถามกุทำไม
!! กุมันเลวนี่ !! " ผมตะคอกใส่หน้ามันไปพร้อมกับผลักมันออก
ร่างเล็กหันกลับไปคว้ากระเป๋ากำลังจะเดินออกนอกประตูห้องแต่ก็โดนมือของร่างสูงดึงมัน
เอาไว้
" แค่มึงบอกว่ามึงไม่ได้ทำ กุพร้อมจะเชื่อมึง "
" ขอโทษนะ .. มึงทำตามใจตัวเองบ้างก็ได้ แล้วก็ .... รักกันนานๆ นะ "
+++++++++++++++++++++++++
มาลงอีกซักตอน
ขอบคุณมากนะครับที่ติดตามและมีคนชอบหลายๆ คน
ผมดีใจอ่ะ อร๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงง!! (>////<)
เรื่องนี้จะมีผสมไปเรื่อยแหล่ะครับ
ผมไม่เน้นดราม่า เพราะผมไม่นิยมบริโภคเท่าไหร่
แต่ตอนนี้ปัญหาชีวิตผมกำลังรุมเร้า ฮ่าๆๆ
บ้าชะมัด แต่ยังไงก็จะขยันมาลงเรื่อยๆ นะครับ ถ้ากระแสตอบรับดีขนาดนี้ ^^
ขอบคุณอีกครั้งนะครับ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น