[Fic] T - Secret :: SHINee HoHyun Yaoi ::

ลำดับตอนที่ #7 : T - Secret :: P.6

 T - Secret

Story  ::  T - Secret .. เพราะนายคือความลับ

Couple  ::  Minho x Jonghyun

Past  ::  6

          ตอนนี้พวกผมลงมาสถิตกันอยู่ที่โรงอาหารแล้ว แล้วหน้าที่ซื้อข้าวให้ผมแน่นอน ไอ้มินโฮ

ยังครองตำแหน่งเดิม และตำแหน่งประจำ ฮ่าๆๆ .. แต่ก่อนหน้านี้ผมก็อยากจะเหวี่ยงใส่มันอยู่ดัน

ทะลึ่งมาจูบปากผม แล้วดันปากพล่อยไปเล่าให้ไอ้อนฟังอีก ... เจริญล่ะชีวิตกุ - - เพราะพวกแม่ง

เล่นคุยกันสองคน หัวเราะกันอยู่สองคน พูดแล้วก็ยั๊วะครับ ! .. ไม่น่าเผลอให้ไอ้มินโฮมันจูบได้อีก

           คิดแล้วอนาถจิต ... หน้าตาของผมตอนนี้มันคงดูไม่จืดแน่ๆ เลย พูดแล้วก็เขิน .. มั้ง ฮ่าๆ

          " จงฮยอนครับ "

          ผมเงยหน้าขึ้นมาจากการมองโต๊ะ ก็เจอกับใบหน้าของพี่เยซองที่ก้มลงมามองผมพอดี จน

ปลายจมูกเราเฉียดกันเล็กน้อย

          " เอ่อ .. พี่ขอโทษ  O / / O "   ผมยิ้มนิดๆ กับอาการเขินๆ ของพี่เค้า

          " ไม่เป็นไรครับ .. พี่มีอะไรรึเปล่า ? "

          " เมื่อวันก่อนแม่พี่ไปเที่ยวเมืองไทยมา พี่ก็เลยฝากแม่ซื้อของมาฝากจงฮยอนด้วยนะ  "

          ผมเห็นพี่เยซองล้วงเอากำไลเงินเล็กๆ ออกมาแล้วยื่นมาวางตรงหน้าของผม  ผมมองกำไล

เงินนั้นสลับกับหน้าของพี่เค้า

          " เกรงใจพี่เยซองจังครับ .. "

          " ไม่ต้องหรอกน่า ... พี่เต็มใจให้ .. งั้นเดี๋ยวพี่ใส่ให้เรานะ " 

จากนั้นเยซองก็จับข้อมือเล็กของร่างบางขึ้นมา ก่อนจะค่อยๆ บรรจงสวมกำไลข้อมือให้

ร่างสูงมองอย่างพึงพอใจ ก่อนจะเลื่อนสายตาไปปะทะกับคนตัวเล็กที่นั่งมองอยู่  แก้มป่องๆ แดงขึ้น

อย่างเห็นได้ชัดเมื่อคนตัวเล็กบรรจงส่งยิ้มให้

          " ขอบคุณมากนะครับพี่เยซอง ... มันสวยมากเลย "  จงฮยอนดึงข้อมือตัวเองกลับมามอง

กำไลเงินที่อยู่ข้อมือเค้าด้วยรอยยิ้ม  ทำให้คนที่อุตส่าห์วาดแบบเองกับมือแล้วให้แม่เป็นคนไปสั่ง

ทำถึงต่างประเทศ  ถึงกับยิ้มออกมาอย่างปิดไม่มิด

          " ขอโทษนะครับที่เข้ามาขัดจังหวะ ... แต่ขอทางหน่อย พวกผมจะนั่ง ! "

          เสียงของใครบางคนดังขึ้น  เรียกสติของร่างบางที่ลอยไปแล้วกับของเล่นชิ้นใหม่ให้กลับ

เข้ามา ก็เจอกับสายตาทิ่มแทงที่ร่างสูงส่งมาให้อย่างปิดไม่มิด

          " งั้นพี่ขอตัวก่อนนะครับ จงฮยอน .. "

          " ครับ .. อย่าลืมทานข้าวนะครับ แล้วก็ขอบคุณอีกครั้งนะครับ สำหรับของฝาก " 

          ร่างสูงของเยซองหันมาส่งยิ้มให้อีกครั้ง ก่อนจะหันไปทักทายกับมินโฮแล้วเดินเลี่ยงออกไป

.. มินโฮวางจานข้าวลงตรงหน้าแล้วดึงข้อมือเรียวของร่างบางมาพลิกดู

          " พี่เยซองเค้าให้มาไง ? "

          " อื้ม .. แม่พี่เค้าไปเที่ยวเมืองไทยมาอ่ะ  ก็เลยซื้อของมาฝาก ... สวยไหมล่ะ "  ผมชูกำไล

ข้อมือให้มินโฮมันดู ..

          " ถ้าอยากได้ทำไม  ไม่บอก .. จะได้ซื้อให้ "

          " ไม่ต้องตามใจกุขนาดนั้นก็ได้มึง  เราเพื่อนกันนะโว้ย .. ถ้าตามใจมากเดี๋ยวกุเหลิงนะ "

          " กุตามใจแค่มึงคนเดียวแหล่ะ ไอ้เป็ด " ..

          เงียบสิครับ ... ไอ้เอเลี่ยนนี่แม่งยิ่งชอบพูดตรงๆ อยู่ ..

          แต่ผมก็ชอบนะ มันจริงใจกับผม จนบางทีถ้าผมได้มันเป็นแฟน ผมคงเป็นคนที่มีความสุข

มากแน่ๆ

           แต่มันก็ได้แค่คิดเท่านั้นแหล่ะครับ ...

++++++++++++++++++++++++++++++++++

กลับมาแล้วครับหลังจากที่ห่างหายไปนาน
ช่วงนี้ใกล้สอบแล้ว ผมคงอัพให้บ่อยขึ้น (เหรอ ?) ฮ่าๆๆๆ

เอาเป็นว่าคราวต่อไปจะรีบมาลงนะครับ
คราวนี้ติดงาน ติดบลาๆ จริงๆ เเฮะ > <


ขอบคุณที่คอมเม้นเลยนะครับ
ยังคงสร้างกำังใจในการลงฟิคต่อไปได้ดีจรงๆ ขอบคุณมากๆ เลย


+++++++++++++++++++++++++++++++++