My Life, My Style... ยกหัวใจไปพักต่างแดน

แคล น่ะ เป็นเด็กวัยรุ่นไทยคนหนึ่งแหละ อายุ 16 ปี (กำลังจะขึ้นเกรด 11/ม. 5)
ที่ใช้ชีวิตอยู่ที่แคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา เสียเป็นส่วนใหญ่
เรื่องราวในชีวิตประจำวัน มันก็เลยไม่ปกติธรรมดาเหมือนใครเขา
เคยฝันอยากไปเที่ยวรอบโลกตั้งแต่เด็ก ตอนนี้ก็ก้าวมาขั้นหนึ่งแล้วนะ
แต่ไม่เคยหวังว่าจะได้เที่ยวอย่างนั้นจนกว่าจะโตจนมาได้เอง
ครอบครัวแคลชอบนะเวลาได้เที่ยว แต่ความจริงก็ไม่เที่ยวกัน
แค่มาถึงอเมริกาก็เป็นเรื่องใหญ่หลวงในชีวิตแล้ว
อะไรๆ ก็เปลี่ยนไป ได้เรียนรู้มากขึ้น ได้เปิดตาเปิดใจ

แต่สุดท้าย
.
.
.
แคลก็ยังมองโลกแคบอยู่ดี






ณ ร้านขายเสื้อผ้าแฟชั่นตามห้างสรรพสินค้าข้างถนนในแอลเอ
(ถึงจะข้างถนนก็แม่งหรู...ซะ - -")

ตอนนั้นล่องใต้ไปแอลเอกับครอบครัว

ก็เขินๆ ว่ะ เดินคนเดียวดูเสื้อผ้าแฟชั่น
ก็ดูท่ากุเดินซี่... อย่างกับจิ๊กโก๋หน้าปากซอย

โอ๊ะ! เสื้อตัวนั้นน่ารัก~ วิ้งๆ
ก็ว่าเออ ช่วงนี้ไม่มีเสื้อสีขาวเหลือให้ใส่แล้ว
ถึงมีแต่ก็เหลืองหมด เน่าหมด ย้วยหมดแล้ว
ว่าจะลอง แต่แค่พอเอื้อมมือไปจับ หมับ!

"เสื้อตัวนั้นสวยนะคะ ท่าทางจะเข้ากับน้อง มาใหม่เลยนะคะเนี่ย"
"..."
"มีสองสีนะคะ สีขาว กับสีฟ้า มีอะไรก็สอบถามได้นะคะ"

พรึ่บ! ตึก! เฟี้ยว~!

แล้วโรคแพ้พนักงานขายก็กำเริบ
เกลี๊ยดเกลียด ไอ้โรค"กุขอทำยอดขาย" ที่พวกพนักงานเป็นกันอ่ะ
คือแบบ.. แคลชอบคิดไปเรื่อยไงว่า
"ก็ผู้หญิงด้วยกันนี่นา มันหัวเราะเยาะกุอยู่ในใจแน่ๆ ไปไกลๆ เลยเฟ้ย"

วันนั้นก็กลับโรงแรมที่พักมือเปล่าด้วยประการฉะนี้แล...





ติดตามกันหน่อยน้าาาา

ช่วงนี้กลับมาไทย ระหว่างนี้ก็ เที่ยว กิน นอน และ บ้าดาราเกาหลี ไปกะเค้า - -*
ว่างๆ ก็เลยเปิดคอมพิมพ์ไอ้นี่ขึ้นมา จะได้แบ่งปันกับใครเค้าบ้าง
เรื่องทั้งหมดนะ อ้างอิงมาจากชีวิตจริงของแคล แต่ไม่ใช่เป๊ะๆ
เพราะบางครั้งการเขียนเรื่องสักเรื่องขึ้นมา ต้องแต่งเติมบ้าง มันจึงจะน่าสนใจ
ไม่ได้ตั้งใจจะโกหกนะ อ่านดูก็รู้ว่า ชีวิตแคลมันบัดซบอย่างจะแต่งหรือลบก็ไม่ออกจริงๆ

เนี่ยก็ว่าจะเอาโฟโต้ชอบลบความเลวออกแล้ว แต่พอดีเมาส์ปากกามันพัง -  - ฮา...




หมายเหตุ: แต่ละตอนส่วนใหญ่จะเขียนเหมือนนิยาย และเป็นนิยายแบบตัวเอกเป็นมุมมองศูนย์กลางนะฮะ จะเขียนออกมาตามคำพูดที่คิดในหัว มีทั้งการใช้ภาษาที่ไม่สุภาพบ้างเหมือนกัน (ก็คงเยอะอยู่) บางเรื่องก็ใส่อารมณ์ตัวเอง ยังไงอ่านแล้วก็ใช้การพิจารณากลั่นกรองกันนิดนึง ถ้าเรื่องมันสนุกก็เอาไปเล่าต่อได้ ว่าเนี่ย คนที่ชื่อแคลในเด็กดีเล่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้ ไม่ใช่ลอกกันไปแปะในบทความตัวเอง ไม่ใช่ลอกไปเว็บอื่น ไม่อนุญาตให้คัดลอกด้วยประการใดๆ เด็ดขาดนะคะ แล้วเนื้อหาเนี่ยจะเขียนว่า "วันนี้" มากกว่า "วันนั้น" แต่ขอให้เข้าใจว่ามันไม่ใช่ไดอารี่รายวัน มันเป็นเรื่องที่เคยเกิด เอามาเล่าต่อๆ กันในอีกสำนวนนึง อย่าตกใจว่า วันนี้อัพ ๒ ตอน ตอนแรกกับตอนที่สองก็ "วันนี้" เหมือนกัน แล้วทำไมทำกิจวัตรไม่เหมือนกัน เอาเป็นว่าเข้าใจกันนะค้าบ อ้อ! แล้วคำไม่สุภาพที่ว่าน่ะ แคลใช้คำว่า กอ สระอู เยอะ แต่ก็ละอายใจที่จะพิมพ์เต็มๆ คำ มันก็จะกลายเป็นคำว่า กุ แทนนะ อย่าสับสน ไม่ใช่คนชื่อ "กุ" ไม่ได้เป็นกุมารทองอะไรอย่างนั้น ฮ่าๆๆๆ



NEWS UPDATE:: 08.24.2009

อัพแล้วคร้าบ 3 ตอนรวด
มีบทแปลภาษาอังกฤษ
และมีสอนสำนวนให้ด้วย
ไม่ขอมากครับ ขอแค่คอมเม้นท์กันก็พอ
แคลอัพไปเยอะ ตอนนี้ก็หวังคอมเม้นท์เพิ่มเกิน 20 นะครับ
(นี่หวังน้อยมากนะ เทียบกับคนอื่นๆ ในเด็กดี)
ยังไงก็ช่วยแสดงความเห็นหน่อยละกัน
อย่าอ่านแบบเงาๆ
รู้นะว่านี่ไม่ใช่นิยาย ที่ใครๆ ก็ชอบเข้ามาอ่านในเด็กดี
แต่นี่ก็มีสาระนะคร้าบบบบ โฮๆๆๆๆ เห็นใจกันหน่อย