ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    มาเฟียหนุ่มกะสาวหวาน

    ลำดับตอนที่ #2 : การพบเจอ 100%

    • อัปเดตล่าสุด 2 มี.ค. 49



    "อนาคตและอดีตของฉันเกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ ฉันเกิดมาก็เคยได้รับความรักจากใคร ไม่เคยมีเพื่อนที่แท้จริง เพราะทุกๆคนที่มาเป็นเพื่อนของฉันก็หวังแค่เพียงอำนาจที่ฉันมีเท่านั้น แต่ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหนก็ต้องมีบอดีการ์ดคอยตามตลอด และอนาคตของฉันก็คงต้องเป็นแบบนี้อีกใช่ไหม และฉันผิดตรงไหนที่เกิดมาเป็นลูกของมาเฟีย"
     

                          + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
    ฉันนั่งหวีผมอยู่หน้ากระจกจนกระทั่ง 7.20น. ฉันจึงลงมาทานข้าวเช้า 

    "คุณหนุเล็กค่ะ เช้านี้จะรับอะไรดีค่ะ" ป้าวรรณหัวหน้าแม่บ้านถามฉัน
     
    "วันนี้หนูขอเป็นข้าวต้มกุ้งแล้วกันนะค่ะ" ฉันตอบป้าวรรณ พร้อมนั่งลงข้างคุณพ่อของฉัน


    "รัน!พ่อจะต้องไปทำงานต่างประเทศสัก 2-3 สัปดาห์นะลูก" นั่นคือคำพูดประโยคแรกที่พ่อของฉันพูดในรอบ 2 วัน

       ตอนนี้ในบ้านฉันมีคุณพ่อ พี่ชาย 2 คน และพี่สาวอีก 1 คน ส่วนคุณแม่ของพวกเรานั้นเสียตั้งแต่ฉันอายุ 2 ขวบได้มั้ง พี่ชายคนโต ชื่อเรน(เป็นลูกบุญธรรม) คนที่2ชื่อ พี่เรย์ ส่วนพี่สาวของฉันชื่อ พี่รุ้ง ส่วนคุณพ่อของฉันเป็นมาเฟียลำดับต้นๆของประเทศเลยค่ะ

    "ค่ะ คุณพ่อ หนูไปโรงเรียนก่อนนะค่ะ   สวัสดีค่ะ"ฉันพูดตัดบทก่อนจะลุกจากเก้าอี้

          ในรั้วโรงเรียน

    "นี่หรอโรงเรียนใหม่ของฉัน " ฉันพึมพัมกับตัวเองก่อนจะเดินเข้าโรงเรียน

      ไม่นานฉันก็เดินมาถึงบันได

              
    ปึก !  ฉันเดินชนกันใครก็ไม่รู้ ฉันรู้สึกจุกมากๆตอนนี้ฉันลงไปนอนคดเป็นไส้เดือนอยู่ที่พื้นเรียบร้อยแล้ว

    "โอ๊ย! คุณเดินยังไงของคุณเนี่ย"ฉันพูดพลางเงยหน้าขึ้นมอง

    "เธอนั้นแหละผิดเดินไม่ชาวบ้านชาวช่องเขาเลยนะ ยังจะมาว่าคนอื่นเขาอีก" นายนั้นว่าฉันกลับ

         
            เอ๊ะ! นายคนนี่ หน้าหล่อดีนะ แต่ว่าหน้าตาเหมือนมาเฟียเลยล่ะ

    "นี่แม่คุณ มองหน้าฉันทำไมเนี่ยฉันหน้าตาเหมือนญาติเธอรึไง"นายนี่พูดไม่ดีเลย ฉันผู้หญิงนะ

    "ก็นายหน้าเหมือนมาเฟียนิเลยแปลกใจนิดหน่อย"ฉันพูดออกมาพร้อมกับทำหน้าตางงเต็มที่

    "ใช่ฉันนี่แหละมาเฟีย"หา!ฉันแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลย

    "อ๊ายยย! มาเฟีย"ฉันพูดขึ้นพร้อมกับวิ่งโกยแนบ 0_0  

    ถึงฉันจะเป็นลูกของมาเฟียแต่ฉันก็กลัวเหมือนกันนะ 

    "แฮ่ก แฮ่ก" ในที่สุดก็มาถึงหน้าห้องสักที OoO

     พอเข้ามาในห้องอาจารย์ท่านก็ให้ฉันแนะนำตัวกับเพื่อนๆในห้อง ให้รู้จักกับบุคคลที่น่ารักอย่างฉันสักที

       ฮิ ฮิ ......


     
                                                                               






                                          - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
    ขอสารพาบฟามผิดนิดนึง คือ...เรา....เรา...

    ไม่สามารถมาอัพได้ในช่วงนี้ คือช่วงนี้เรากำลังสอบอยู่เดี๋ยวสอบเสร็จแล้วจามาอัพต่อให้นะอย่าลืมมา
    อ่านล่ะ

    มีไรก็แอดมาคุยได้นะที่
    titirat3@hotmail.com

    หรือ....

    จะเม้นไว้ก็ได้เดี๋ยวเราจามาอ่าน



    ปล..ปอลอย่อมาจากอะไรอ่ะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×