ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Just A Dream?
สว่าั...
ผมพยายามฝืนัวเอ มอไป้าหน้าอย่ายาลำบา .. มันสว่า้ามา นผมลืมาแทบไม่ึ้น.. ะว่าไป ที่นี่มันที่ไหนน่ะ - -)) แล้ว เรามาทำอะไรที่นี่???
เรามาอยู่นี่ไ้ยัไ????
" ีี...." เสียอหิสาวที่ผมุ้นเยเรียผมเบาๆาทา้านหลั... ผมหันลับไปมอ พบับ หิสาวผมยาวในุโรพยาบาล ยืนยิ้ม ให้ผม อยู่ไลๆ
แสสว่า้า ่อยๆ หรี่ล้าๆ นลายเป็นแสที่อ่อนโยน เผยให้เห็นสิ่่าๆรอบๆัว.. ที่นี่มัน.. โรพยาบาลั้น เหรอ??
แ่เ็สาวรหน้า ับเรียวามสนใอผมมาว่า สิ่่าๆ รอบัวผม
" พาย?? " ผมเรียเธอ้วยน้ำเสีย ๆ เล็น้อย
ทำไมเธอถึมาอยู่ที่นี่ไ้?? ทำไมเราถึมาอยู่ที่นี่ไ้ล่ะเนี่ย? - -
แ่เธอูไม่ทุ์ใเลยันิ เธอยิ้มให้ผมอย่าอ่อนโยน และเินเ้ามาใล้เรื่อยๆ .. " ีี..." เสียเรียอเธอเบาหวิว แ่็เรียวามสนใาัวผมไ้
สายลมอ่อนๆ พัมา ทำให้เส้นผมำสลวยอเํธอปลิวสยาย ามแรลม
" ีี.... ัน.. " เธอพู้าไว้ พลาเอื้อมมือมาทาผม
ผมยับัว เินเ้ามาหาเธอ เอื้อมมือไปทาเธอ หวัะุมมือเล็ๆ น่าทะนุถนอมนั้นไว้...
ปิ้นๆๆๆ แอ๊ โรมมมมมมม!!!!!
" พายยย!!!!!" ผมร้ออย่าใ
แรระแทอรถ 10 ล้อ นาให่ ทำให้ร่าบา อหิสาวัวเล็ๆ ลอยไประทบับเสาไฟฟ้านาให่อย่าแร
" พาย !!! พาย !!" ผมรุไปหาเธอ อย่าร้อนรน หัวใอผมเ้นถี่รัว้วยวามลัว .. ผมเ้าไปพยุัวเธอไว้
..... เลือ
ร่าายอเธอเ็มไป้วยเลือ !!
มือไม้ผมสั่น นผมทำอะไรไม่ถู ... วามเ็บปวถาโถมเ้าสู่หัวใอผม
...ผมะเสียเํธอไปอย่านั้ืนเหรอ????
และู่ๆแสสว่า ็้าึ้นอีรั้นราวนี้ ผมไม่สามารถฝืินลืมาไ้อี... มันบแล้ว..บสิ้นแล้ว ... ีวิอผม...
" ไม่่่ ม๊ายยยยยยยยยย!!!!! เฮ้ยย!!! " ผมาสว่าทันทีเมื่อัวผม เอนไป้าหลันเือบเ้้าอี้ที่ำลันั่อยู่ - -
ห๊ะ?? เ้าอี้???
ออ ใ่ๆ อนนี้ผม ำลัอยู่ที่โรพยาบาลนี่นา = = วามำเริ่มเลอะเลือนละๆ
อ่าาา ั้น .. เมื่อี้็แ่ฝันไปสินะ.. เฮ้ออ อบุพระเ้า ที่มันเป็นแ่วามฝัน ....
เป็นแ่ฝันแ่ทำเอาเหนื่อยเลยแฮะ = =*
" ฟี้.. ฟี้ .. " เสียหายใเบาๆ อร่าบนเียผู้ป่วยทำให้ผมยิ้มออ .. เมื่อี้มันเป็นแ่วามฝันเท่้านั้น..
ะว่าไป.. ผมฟุบหลับไปั้แ่เมื่อไหร่ล่ะน่ะ - -*
'พรึ่บ!' เสียประูห้อเปิอออย่ารวเร็วพร้อมๆับเสียอายวัยลานๆนึ
"พายยยย ลูพ่อ > 3< หายีแล้วสินะลู~" เาพูยิ้มๆ แ่เมื่อ หันมา้เห็น ร่าบนเียที่ยัแน่นิ่ รอยยิ้มสใสอเา็หุบล ในทันที..
" หมอบอว่า เธอีึ้น.... " เาพูึ้นมา ลอยๆ พลามอ่ออไม้ในมือ.. ผมสัเเห็นมือที่ ำัลัำ่ออไม้นแน่น อเา ..
"สีหน้าเธอีึ้นมา แ่ว่า .. เธอยัไม่ฟื้นเลย รับ.. " ผมอบ
ายวัยลานปิประูเบาๆ แล้วเินเ้ามาในห้อ เาวาอไม้่อให่ที่เอาิมือมา้วยไว้ลบนโ๊ะ แล้วเินไปที่หน้า่า" พายเหมือนเมียันมา ทั้หน้าา นิสัย หรือแม้แ่ .. ไอ่โร บ้าๆนี่!! " ำพูอเาเ็มไป้วยอารม์
ผมมอเา แล้วลอบ ถอนหายใ เบาๆ
แม่อพาย ... เสียไปแล้ว
เสียไป้วยโรประหลาที่ทาารแพทย์ยัหาทารัษาไม่ไ้ นที่ะมีโอาสเป็นโรนี้ มีเพีย 1 ใน 100 ล้านน เท่านั้น!!
แม่อพายเริ่มมีอาารปวศีรษะอย่ารุนแร และหน้ามืระทันหัน เมื่อพายมีอายุไ้ 3 วบ และเสีย ไป อนพายอายุไ้ 4 วบเท่านั้น
และพาย ็เป็นโรเียวันนี้.. ในวันรบรอบ อายุ16 อเธอ
เธอนอนมา 1 เือนเ็มๆแล้ว..
" ันลไปื้อ้าวเย็น่อนนะ " พ่ออพายพูึ้น
เาหันมาสบาและยิ้มให้ผม ่อนเินออาห้อไปเียบๆ
'แอ๊..เร๊'
"เฮ้อ... " ผมถอนหายใอย่าเหนื่อยอ่อน
และวามทรำในวันเ่าๆ็ผุึ้นมา...
ผมพยายามฝืนัวเอ มอไป้าหน้าอย่ายาลำบา .. มันสว่า้ามา นผมลืมาแทบไม่ึ้น.. ะว่าไป ที่นี่มันที่ไหนน่ะ - -)) แล้ว เรามาทำอะไรที่นี่???
เรามาอยู่นี่ไ้ยัไ????
" ีี...." เสียอหิสาวที่ผมุ้นเยเรียผมเบาๆาทา้านหลั... ผมหันลับไปมอ พบับ หิสาวผมยาวในุโรพยาบาล ยืนยิ้ม ให้ผม อยู่ไลๆ
แสสว่า้า ่อยๆ หรี่ล้าๆ นลายเป็นแสที่อ่อนโยน เผยให้เห็นสิ่่าๆรอบๆัว.. ที่นี่มัน.. โรพยาบาลั้น เหรอ??
แ่เ็สาวรหน้า ับเรียวามสนใอผมมาว่า สิ่่าๆ รอบัวผม
" พาย?? " ผมเรียเธอ้วยน้ำเสีย ๆ เล็น้อย
ทำไมเธอถึมาอยู่ที่นี่ไ้?? ทำไมเราถึมาอยู่ที่นี่ไ้ล่ะเนี่ย? - -
แ่เธอูไม่ทุ์ใเลยันิ เธอยิ้มให้ผมอย่าอ่อนโยน และเินเ้ามาใล้เรื่อยๆ .. " ีี..." เสียเรียอเธอเบาหวิว แ่็เรียวามสนใาัวผมไ้
สายลมอ่อนๆ พัมา ทำให้เส้นผมำสลวยอเํธอปลิวสยาย ามแรลม
" ีี.... ัน.. " เธอพู้าไว้ พลาเอื้อมมือมาทาผม
ผมยับัว เินเ้ามาหาเธอ เอื้อมมือไปทาเธอ หวัะุมมือเล็ๆ น่าทะนุถนอมนั้นไว้...
ปิ้นๆๆๆ แอ๊ โรมมมมมมม!!!!!
" พายยย!!!!!" ผมร้ออย่าใ
แรระแทอรถ 10 ล้อ นาให่ ทำให้ร่าบา อหิสาวัวเล็ๆ ลอยไประทบับเสาไฟฟ้านาให่อย่าแร
" พาย !!! พาย !!" ผมรุไปหาเธอ อย่าร้อนรน หัวใอผมเ้นถี่รัว้วยวามลัว .. ผมเ้าไปพยุัวเธอไว้
..... เลือ
ร่าายอเธอเ็มไป้วยเลือ !!
มือไม้ผมสั่น นผมทำอะไรไม่ถู ... วามเ็บปวถาโถมเ้าสู่หัวใอผม
...ผมะเสียเํธอไปอย่านั้ืนเหรอ????
และู่ๆแสสว่า ็้าึ้นอีรั้นราวนี้ ผมไม่สามารถฝืินลืมาไ้อี... มันบแล้ว..บสิ้นแล้ว ... ีวิอผม...
" ไม่่่ ม๊ายยยยยยยยยย!!!!! เฮ้ยย!!! " ผมาสว่าทันทีเมื่อัวผม เอนไป้าหลันเือบเ้้าอี้ที่ำลันั่อยู่ - -
ห๊ะ?? เ้าอี้???
ออ ใ่ๆ อนนี้ผม ำลัอยู่ที่โรพยาบาลนี่นา = = วามำเริ่มเลอะเลือนละๆ
อ่าาา ั้น .. เมื่อี้็แ่ฝันไปสินะ.. เฮ้ออ อบุพระเ้า ที่มันเป็นแ่วามฝัน ....
เป็นแ่ฝันแ่ทำเอาเหนื่อยเลยแฮะ = =*
" ฟี้.. ฟี้ .. " เสียหายใเบาๆ อร่าบนเียผู้ป่วยทำให้ผมยิ้มออ .. เมื่อี้มันเป็นแ่วามฝันเท่้านั้น..
ะว่าไป.. ผมฟุบหลับไปั้แ่เมื่อไหร่ล่ะน่ะ - -*
'พรึ่บ!' เสียประูห้อเปิอออย่ารวเร็วพร้อมๆับเสียอายวัยลานๆนึ
"พายยยย ลูพ่อ > 3< หายีแล้วสินะลู~" เาพูยิ้มๆ แ่เมื่อ หันมา้เห็น ร่าบนเียที่ยัแน่นิ่ รอยยิ้มสใสอเา็หุบล ในทันที..
" หมอบอว่า เธอีึ้น.... " เาพูึ้นมา ลอยๆ พลามอ่ออไม้ในมือ.. ผมสัเเห็นมือที่ ำัลัำ่ออไม้นแน่น อเา ..
"สีหน้าเธอีึ้นมา แ่ว่า .. เธอยัไม่ฟื้นเลย รับ.. " ผมอบ
ายวัยลานปิประูเบาๆ แล้วเินเ้ามาในห้อ เาวาอไม้่อให่ที่เอาิมือมา้วยไว้ลบนโ๊ะ แล้วเินไปที่หน้า่า" พายเหมือนเมียันมา ทั้หน้าา นิสัย หรือแม้แ่ .. ไอ่โร บ้าๆนี่!! " ำพูอเาเ็มไป้วยอารม์
ผมมอเา แล้วลอบ ถอนหายใ เบาๆ
แม่อพาย ... เสียไปแล้ว
เสียไป้วยโรประหลาที่ทาารแพทย์ยัหาทารัษาไม่ไ้ นที่ะมีโอาสเป็นโรนี้ มีเพีย 1 ใน 100 ล้านน เท่านั้น!!
แม่อพายเริ่มมีอาารปวศีรษะอย่ารุนแร และหน้ามืระทันหัน เมื่อพายมีอายุไ้ 3 วบ และเสีย ไป อนพายอายุไ้ 4 วบเท่านั้น
และพาย ็เป็นโรเียวันนี้.. ในวันรบรอบ อายุ16 อเธอ
เธอนอนมา 1 เือนเ็มๆแล้ว..
" ันลไปื้อ้าวเย็น่อนนะ " พ่ออพายพูึ้น
เาหันมาสบาและยิ้มให้ผม ่อนเินออาห้อไปเียบๆ
'แอ๊..เร๊'
"เฮ้อ... " ผมถอนหายใอย่าเหนื่อยอ่อน
และวามทรำในวันเ่าๆ็ผุึ้นมา...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น