ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ข้อมูลทั่วไปของตะเกียงโรมัน
ในารุ้นทาโบราี แหล่โบราีสมัยทวารวี แถบบริเวภาลาอประเทศไทยนั้น มัะพบภานะินเผาทรถ้วย มีสัานลม ้นแบน (พบทั้แบบ้นลึและ้นื้น) มีพวยิอยู่้าน้า โยที่ปาพวยะมีระับที่เสมอันับปาถ้วยพวย โยมีนาั้แ่ 1.5 - 2.8 .ม. วามยาวอถ้วยและพวยรวมันประมา 7 – 10 .ม. ึ่ “ถ้วยมีพวย” ที่พบในารุ้นทาโบราีที่แหล่โบราีสมัยทวารวี ในลัษะัล่าวนั้นเอที่นัโบราีนิยมเรียันว่า “ะเียโรมัน” (Roman lamps)
ึ่ถ้วยมีพวยที่นิยมเรียันว่า “ะเียโรมัน”ัล่าวนั้น าารำแนประเภทที่ปราใน “รรนีภานะินเผาสมัยทวารวี” อ ศ.ร. ผาสุ อินทราวุธ ไ้ัเป็นหนึ่ในเรื่อปั้นินเผาประเภท “ภานะมีพวย” (Spouted Vessel) ประเภท “ถ้วยที่ใ้เป็นะเีย” (Spouted cups used as lamps)[1] ึ่พบไ้ทั่วไปในแหล่โบราีในสมัยทวารวี โยเป็นภานะินเผาประเภทเนื้อิน (Earthen Wares) ึ้นรูป้วยมืออย่า่ายๆ เนื้อภานะ่อน้าหยาบและหนา ผิวนออภานะมีลัษะรุระ ไม่มีารแ่ลวลาย สีผิวอภานะโยมาเป็นสีน้ำาล เทา ำ ที่เป็นสีส้ม็พบบ้าแ่ไม่มานั
โยรูปแบบ (form) อ “ถ้วยมีพวย” ที่ใุ้เพื่อให้แสสว่าที่นิยมเรียันว่า “ะเียโรมัน” ัล่าว นัวิาารสันนิษานันว่า ผู้นในสมัยโบราะไ้อิทธิพลในารสร้ามาารูปแบบะเียที่เป็นที่นิยมในัรวรริโรมัน หรือารูปแบบะเียโรมันในอินเีย (ึ่็ไ้อิทธิพลมาาัรวรริโรมันอี่อหนึ่) โยแพร่เ้ามาสู่ประเทศไทย โยผ่านทาพ่อ้าาวอินเียที่เ้ามาิ่อ้าายอยู่เป็นประำ ึ่รูปแบบอะเียแบบโรมันที่นัวิาารและนัโบราีหลายท่านทั้าวไทยและาว่าประเทศ เื่อันว่าเป็น้นแบบอะเียโรมันินเผาที่พบในแหล่โบราีสมัยทวารวีอประเทศไทยนั้น ือ ะเียโรมัน ที่พบที่ำบลพึ อำเภอท่ามะา ัหวัานบุรี ึ่มีรูปทรล้ายลึันับะเียที่ใ้ันในัรวรริโรมันเป็นอย่ามา
[1]ผาสุ อินทราวุธ, รรนีภานะินเผาสมัยทวารวี (รุเทพ : ะโบราี มหาวิทยาลัยศิลปาร, 2528), หน้า 24.
ึ่ถ้วยมีพวยที่นิยมเรียันว่า “ะเียโรมัน”ัล่าวนั้น าารำแนประเภทที่ปราใน “รรนีภานะินเผาสมัยทวารวี” อ ศ.ร. ผาสุ อินทราวุธ ไ้ัเป็นหนึ่ในเรื่อปั้นินเผาประเภท “ภานะมีพวย” (Spouted Vessel) ประเภท “ถ้วยที่ใ้เป็นะเีย” (Spouted cups used as lamps)[1] ึ่พบไ้ทั่วไปในแหล่โบราีในสมัยทวารวี โยเป็นภานะินเผาประเภทเนื้อิน (Earthen Wares) ึ้นรูป้วยมืออย่า่ายๆ เนื้อภานะ่อน้าหยาบและหนา ผิวนออภานะมีลัษะรุระ ไม่มีารแ่ลวลาย สีผิวอภานะโยมาเป็นสีน้ำาล เทา ำ ที่เป็นสีส้ม็พบบ้าแ่ไม่มานั
โยรูปแบบ (form) อ “ถ้วยมีพวย” ที่ใุ้เพื่อให้แสสว่าที่นิยมเรียันว่า “ะเียโรมัน” ัล่าว นัวิาารสันนิษานันว่า ผู้นในสมัยโบราะไ้อิทธิพลในารสร้ามาารูปแบบะเียที่เป็นที่นิยมในัรวรริโรมัน หรือารูปแบบะเียโรมันในอินเีย (ึ่็ไ้อิทธิพลมาาัรวรริโรมันอี่อหนึ่) โยแพร่เ้ามาสู่ประเทศไทย โยผ่านทาพ่อ้าาวอินเียที่เ้ามาิ่อ้าายอยู่เป็นประำ ึ่รูปแบบอะเียแบบโรมันที่นัวิาารและนัโบราีหลายท่านทั้าวไทยและาว่าประเทศ เื่อันว่าเป็น้นแบบอะเียโรมันินเผาที่พบในแหล่โบราีสมัยทวารวีอประเทศไทยนั้น ือ ะเียโรมัน ที่พบที่ำบลพึ อำเภอท่ามะา ัหวัานบุรี ึ่มีรูปทรล้ายลึันับะเียที่ใ้ันในัรวรริโรมันเป็นอย่ามา
[1]ผาสุ อินทราวุธ, รรนีภานะินเผาสมัยทวารวี (รุเทพ : ะโบราี มหาวิทยาลัยศิลปาร, 2528), หน้า 24.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น