คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : หยิกยโสธร
Notes : ผู้อ่านทุกท่านคะ ถ้าท่านมาอยู่ตรงนี้แล้ว แสดงว่าเราคือชาวเชอร์ล็อกเคี่ยนเช่นกัน ไม่ว่าจะวายหรือไม่วาย เราก็คือเชอร์ล็อกเคี่ยน ดังนั้น ถ้าไม่มีที่เม้ามอย มาหาเราได้เสมอที่ concuben.exteen.com กับ http://mind-cathedrool.tumblr.com/ ทัมเบลอร์เราเองค่ะ เพราะเราไม่เล่นเฟซ ไม่เล่นไลน์ ดังนั้น ทางทัมเบลอร์และ exteen สะดวกสุดค่ะ แล้วเราก็อัพฟิกทางนั้นก่อนด้วยค่ะ ที่สำคัญจะเจอเพื่อนๆอีกมายมายที่เป็นเชอร์ล็อกเคี่ยนที่เราจะแนะนำให้รู้จักเอง จะได้ไม่เหงาเนอะ ในไทยเชอร์ล็อกเคี่ยนน้อยเกิ๊นนนน
---------------------------
ตำนานนักสืบผู้เลื่องลือ แห่ง 221 บ (ย่อมาจากชั้นบน) ถนนนักอบขนม (คือในพงศาวดารว่ามีนักมวย สู้พม่าได้อย่างแก้วกล้าชื่อนายขนมอบ หยิกเลยชอบชกมวยเพราะเป็นกีฬาพื้นบ้านของตำบลนี้) จังหวัดยโสธร
หยิกยโสธร
* * * * * *
"เอ็งเอ๊ยยยย ถ้าคนมันจะคู่กัน ยังไงมันก็คู่กันวันยังค่ำแหละวะ"
ยายมะลิพูดจบก็เช็ดน้ำหมากแผล็บ ก่อนตำน้ำพริกต่อ
"ยายไม่เข้าใจฉัน ยายก็พูดได้นี่ ..." หยิกถอนหายใจ ก่อนยกผ้าขาวม้าบนบ่ามาฟาดเปลยวนที่ผูกอยู่ใต้ถุนเรือนไปมาเพื่อไล่แมลง ก่อนลงไปนอนเอกเขนก พ่นควันยาเส้นจากมวนใบจากที่ปาก
"ป่านนี้คงมีเมียหนีฉันไปแล้ว...ฉันยังไม่ได้บอกมันเลย ...ว่าข้ารักเอ็ง.. รักยิ่งกว่าควายทุกตัว รักยิ่งกว่านาทุกผืน รักยิ่งกว่าฟางทุกเส้น!!! " หยิกผุดลุกจากเปล มาคำรามอย่างอดรนทนไม่ได้
"จะตะโกนทำม้ายยย ปล่อยวางซะบ้างเหอะลุ่ก ไปเก็บกระถินมากินกับน้ำพริกยายดีกว่า ยายมะลิไม่รู้จะปลอบยังไง คืนนี้มีงานวัด ไปดูเมียงูกัน เผื่อเอ็งจะดีขึ้นบ้างนะหยิกนะ"
"ไม่เอาหละ ฉันเบื่อคนเยอะคนเเยะ"
หยิกปฎิเสธไปอย่างนั้น เพราะเขารู้แก่ใจดีว่ายายทำไมจะไม่รู้ว่า ทุกครั้งที่ไปงานวัด เขาไปกับจ้อนเสมอ เขามักตะโกนว่าเบื่อ แล้วปาสาวน้อยตกน้ำดังตูม ปาบ่อยจนเจ้าของงานไม่ให้ปา ส่วนจ้อนก็จะหัวเราะ และพาเขาไปโชว์ยิงปืนเอาตุ๊กตาแทน งานวัดคราวนี้ไมมีจ้อน นอนเล่นอยู่บ้านดีกว่า
" ... เออ ยาย ฉันอยากกินปลาทูทอดอะไม่ใช่ปลาทูนึ่ง"
"อยากกินก็ทำเองสิวะ...ข้าไม่ใช่คนใช้เอ็งนะโว้ย"
ยายมะลิตอบกลับอย่างเคย เห้อ ทำไมมันเห็นยายเป็นบ่าวไพร่เรื่อยเลย ยายก็ไม่รู้
" นิ่ หยิก...เอ็งเปรียบเข้าไปได้ไงวะ ว่ารักยิ่งกว่าควายทุกตัว รื่นหูมั้ยหนะ" ยายมะลิพูดไปก็พลางแกะปลาทูใส่จานหยิกอย่างเผลอไผล ทั้งที่เพิ่งหลวมตัวตักข้าวให้...
"จะไปรู้เหรอยาย จะให้ฉันเปรียบกับอะไรหละ ฟงแฟนฉันเคยมีกับใครที่ไหน เห็นควายก็เปรียบกับควาย เห็นนาก็เปรียบกับนา เห็นฟ้าก็เปรียบกับฟ้า" หยิกหน้าหงิกงอลงมานั่งบนแคร่อย่างกระแทกกระทั้น
"นี่! เอ็งหนะเคยทำไร่ไถนาเมื่อไหร่ ตัวเอ็งก็ขาวยังกะไข่ปอก แหมมม ยังจะมาเปรียบเปรียบกับนากับไร่" ยายมะลิประชดอย่างหมั่นไส้ มือเผลอหยิบแก้วจ้วงน้ำแล้วส่งให้หยิกอย่างลืมตัว
หยิกไม่ตอบ เพราะเขาเบื่อจนค่อยๆล้มตัวลงนอนขดข้างจานข้าว... ณ จุดนี้ หยิกเบื่อจนนอนได้ทุกที่จริงๆ ต่อให้ต้องนอนดมกะปิในถ้วยน้ำพริกหยิกก็ไม่แคร์
"ว่าแต่เอ็งจะไม่ไปดูเมียงูจริงเหรอวะ ปีนี้เค้าว่าเด็กใหม่มาเลยนะเว้ย ผู้ชายที่ไหนก็ไปดู เอ็งไม่ไปกับเค้าหน่อยเร่ออ" ยายมะลิคะยั้นคะยอ ขณะเอาชะอมชุบน้ำพริกใส่ช้อนข้าวหยิก
หยิกลุกพรวดขึ้น จนหัวไปเฉี่ยวถ้วยน้ำพริกหกเลอะแคร่ เพราะยายดันทำให้นึกถึงจ้อนอีกแล้ว
"โถ่ยาย ถ้าฉันอยากดูผู้หญิงโป๊อะนะ ฉันดูในห้องจ้อนมันก็ได้ ปฏิทินน้ำมันเครื่องของมัน ฉันยังดูไม่หมดเลย" หยิกกอดอก
ยายมะลิรีบพลิกถ้วย แล้วเช็ดน้ำพริกอย่างเสียดาย...ตำแทบตายกินก็ไม่ได้กิน
"เออ คืนนี้ไอริณมันประกวดเทพีไม่ไปเชียร์มันหน่อยหละ...มันฝากข้ามาบอกเอ็งนา"
ยายพยายามเบี่ยงเพศและเบี่ยงประเด็นของหยิก เผื่อหยิกจะมองคนที่มองมันบ้าง จะได้เป็นฝั่งเป็นฝาซักที ยายหละก็เหนื่อยเหลือเกินแล้ว...
"ไม่เอา...เบื่อ.... ผู้หญิงเดินวนไปวนมา มันน่าดูตรงไหนอะยาย??" หยิกพูดพลางกลอกตานึกภาพผู้หญิงเดินวนไปมาผมฟูฟ่องทาลิปแดง แล้วค่อยๆย่อลงไหว้กรรมการ
"เอ้ย อีนังจ่าอะไรนั่นก็ประกวดด้วย เอ็งอยากให้มันได้เหรอวะ" ยายมะลิค้าน ยายเกลียดจริงๆ นังตำรวจคนนี้
"ช่างมันปะไร ใครจะได้จะเสียอะไรมันไม่มีผลกับฉันทั้งนั้นแหละยาย...ให้จ่ามันได้บ้างเหอะ ไอริณมันได้ขันน้ำพานรองไปกี่ใบแล้วหละ ประกวดทำไมนักหนา" หยิกลุกขึ้นใส่รองเท้าช้างดาว แล้วเดินไปหลังบ้าน เพราะปวดฉี่กะทันหัน
"เฮ้ย รถใครวะหนะ" ยายมะลิชะโงกหน้าดู เพราะรถเก๋งคันนี้ เหมือนจะมีจุดมุ่งหมายมาเทียบหน้าบ้านยาย
"ใครว้าาา บีบแกซะลั่นเชียวเว้ยเฮ้ย" ยายหยีตาฝ่าแดดมองรถที่ค่อยๆชะลอ
แล้วก็จอด
"จ้อน!!" ยายมะลิตกใจ เพราะสับรางรถไฟไม่ทันจริงๆ หวังว่าหยิกคงยังไม่ออกมาจากบ้าน เพราะจ้อนไม่รู้เลยว่าหยิกแอบกลับมาค้างที่บ้านเลขที่ 221 ชั้นบน ...เพราะทนคิดถึงกลิ่นอายของจ้อนไม่ไหว
"ยายจ๋า ฉันกำลังจะย้าย มาอยู่บ้านพักทหาร...เพราะจะมาเป็นครูฝึกทหารที่ค่ายนี้แหละจ้ะ ผลัดหน้านี่ก็จะเริ่มฝึกทหารเกณฑ์ผลัดใหม่แล้ว" จอห์นยิ้ม แม้ไม่ค่อยสดใสนักแล้วมองขึ้นไปชั้นบนของบ้าน ถึงยังไงเขาก็พร้อมที่จะใช้ชีวิตใหม่แล้ว...
"ยายจ๊ะ ฉันคิดถึงยายจัง.... มาลี ลงมานี่สิ! ไหว้ยายซะนะ...ยายจ๊ะนี่เมียฉัน...มาลี"
เป็นจังหวะที่หยิกกำลังเดินออกมากินข้าวพอดี ผ้าเขาม้าที่เขากำลังจะเหวี่ยงขึ้นพาดบ่าก็หลุดมือลงพื้น เป็นภาพสโลโมชั่น... เพราะเขาเงยหน้ามาสบตาจ้อนพอดี
...จับมือ มาด้วยกัน ใส่เสื้อคู่รัก = เมีย
หยิกประมวลผลอย่างไวว่อง เพราะเขาได้เรียงทุกสิ่งทุกอย่างไว้ในศาลาการเปรียญทางจิตของเขาเสมอ...
"จ้อน!!"หยิกเรียกเบาๆ แต่ปากคอสั่น
"หยิก!!" จ้อนเสียงเบาพอกัน แต่แววตาเบิกโพลงเต้นระริกด้วยความตกใจ...
ดีใจ เสียใจ คิดถึง เสียดาย อัดกันจนแน่นแล้วระเบิดแตกโพละเป็นโกโก้ครั้นช์
tbc.
ความคิดเห็น