คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : นายหน้าอ่อน
Chapter 2 : นายหน้าอ่อน
“โดราเอมอนนะ โดราเอมอน ฮึ่ม ๆ”
สายแล้วไหมล่ะ คราวนี้ตายแน่ ง่าส์~~ มัวแต่ปฏิบัติกงปฏิบัติการหาผีอะไรก็ไม่รู้ ปัญญาอ่อนที่สุด T^T
ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวออกมาขึ้นรถไปโรงเรียน เฮ้อ! 7 โมง 58 นาที อีก 2 นาที ไม่ทันแน่ๆ
“ทำไมคนมันเยอะอย่างนี้วะ งึมงำ งึมงำ”
โธ่เว๊ย! คนเราสมัยนี้ทำไมน้ำใจล้นเหลือขนาดนี้เนี่ย?? สุภาพบุรุษทั้งหลายในรถประจำทาง ไม่มีใครสักคนเสียสละที่นั่งให้สาวน้อยผู้น่ารักคนนี้สักคน ToT เอาเถอะ ถือว่าฉันกำลังไดเอทอยู่นะ ไม่งั้นล่ะ ฮึ่มๆ
“8 โมง 5 นาที ตายแล้ว สายไป 5 นาทีแน่ะ เปิดเทอมวันแรกซะด้วย” ฉันไม่ยอมหยุดบ่น แต่ก็ไม่ยอมหยุดวิ่ง เหอะๆๆๆ >o< ประตูโรงเรียนยังเปิดอยู่ วันนี้โชคเป็นของฉันแล้ว ฮ่าๆๆ ผ่านประตูโรงเรียนมาแล้ว
"yeah รอดแล้วโว้ย คิกๆๆๆ +^o^+" หัวเราะให้กับความโชคดีของตัวเอง
"เดี๋ยว จะไปไหน"
เฮือก! เสียงนี้มัน.........เสียงผู้ชาย หน้าตาดีด้วย ฮ่าๆ ซิกส์เซนส์ฉันไม่เคยพลาด ฉันคงจะระริกระรี้อยู่หรอก ถ้าไม่ติดที่ว่า.................OoO คราวนี้ตายจริง ๆ แน่ฉัน กรรมการนักเรียน โอ้ว (- - )( - -)(- - )( - -) ไม่นะ 5 คะแนนของฉัน จะหายไปตั้งแต่เปิดเทอมวันแรกไม่ได้ TT^TT
"ขอโทษค่ะ คะ....คือว่า เมื่อเช้า ระ....รถมันตะ....ติดมากเลยค่ะ สายไปแค่ 5 นาทีเองนะค๊า ยกโทษให้หนูด้วย ฮือ T^T"
"นี่เธอ เงยหน้าขึ้นซิ"
เสียงเพราะจัง -///-
"นี่เธอ ฉันบอกให้เงยหน้าขึ้น"
TT^TT โอ๊ย!! อีตาบ้าเอ๊ย ใครจะเงยให้โง่เล่า
"จะเงยหรือจะโดนตัด 10 คะแนน"
"งะ........เงยแล้วค่ะ" ฉันรีบเงยหน้าขึ้น แง TT แม่จ๋าหนูไม่อยากโดนตัด 5 คะแนน แม่ยกโทษให้ลูกด้วย
"ฮะ....เฮ้ย นะ.......นายเองเหรอ O_O" โธ่ ฉันก็นึกว่าใคร ที่แท้นายอ่อนข้างห้องนี่เอง
"เออ แล้วคิดว่าใครล่ะ ยัยงั่งเอ๊ย อัจฉริยะอย่างฉันต้องได้เป็นกรรมการนักเรียนอยู่แล้ว"
(แหวะ ~o~ ผู้ชายอะไรหลงตัวเองชะมัด)
นายอ่อน คังซองรยู เด็กที่อยู่ข้างห้องฉัน ความจริงจะเรียกว่าเด็กก็ไม่ได้หรอก เพราะนายอ่อนนี่ อายุห่างจากฉันแค่ปีเดียวเอง เดี๋ยวนะ ๆ ฉันอายุ 16 นายอ่อนนี่ก็องอายุ 15 ฉันแก่เหรอเนี่ย (- - )( - -) นายนี่อ่อนเองต่างหาก นายอ่อนน่ะเหรอ หน้าตาดีนะ คิ้มเข้ม จมูกสันสวยงาม ได้รูปมาก ฮึ่ม ๆ แอบอิจฉา (ตาร้อนผ่าว ๆ) สูง ขาว ผมสีดำสนิท ซอยไล่ ๆ ลงปะบ่า ดูดีหมด ยกเว้นใส่แว่นแล้วก็เด็กกว่าฉัน (แอบเสียดายอยู่หน่อยๆ T_T)
"นี่เธอ คิมฮีจิน ใช่ไหม ต้องถูกหัก 5 คะแนน โทษฐานมาสาย"
โหย!! โหด คนรู้จักกันก็ให้ไม่ได้
จึ้ก จึ้ก ~o~ ฉันเอามือไปจิ้มแขนนายอ่อนที่กำลังจดชื่อฉันลงสมุดคนมาสาย
"นี่ อย่าหักได้ป่ะ น่านะ คนรู้จักกัน ครั้ง 2 ครั้งไม่เป็นไรหรอก" (ส่งสายตาอ้อนสุดฤทธิ์ หงิงๆ)
"ไม่ได้ นี่คือหน้าที่ของกรรมการนักเรียนสุดอัจฉริยะของฉัน"
O~O อีตาอ่อนนี่ หลงตัวเองอีกแล้ว
"นะนะ เดี๋ยวเย็นนี้ฉันทำกับข้าวให้กิน ไม่ใช่สิ 3 วันเลยอ่ะ 5 วันก็ได้"
"5 วันเลยเหรอ O_O เอาข้าวเช้าด้วยได้ป่ะ"
อีตาอ่อนนี่ ห่วงกิน ( _ _ )( - - )( _ _ )( - - ) ฉันพยักหน้า
"โอเค งั้นถือว่าครั้งนี้ฉันปล่อยเธอไป"
yeah สำเร็จ ฮ่า ๆ ฉันรีบวิ่งไปขึ้นห้องเรียน ก่อนที่ตาอ่อนนั่นจะเปลี่ยนใจ คิกๆๆๆ แต่เดี๋ยวนะ ทำไม เมื่อกี๊หมอนั่นต้องทำหน้าดีใจขนาดนั้นด้วยนะ อืม ?? กลัวไม่มีข้าวกินขนาดนั้นเลยเหรอ วะฮะฮ่า ^O^ คิดทำไมให้เปลืองสมอง ยังไงฉันก็ไม่ชอบผู้ชายเด็กกว่าอยู่แล้ว
ครืด ครืด (เสียงเปิดประตู)
O^O? ทำไม ทุกคนส่งสายตามาที่ฉันคนเดียวอย่างนั้นล่ะ
"คิมฮีจิน ใช่ไหม มาสายนะ แต่ถือว่าวันแรก ไปนั่งข้างชินจินมี"
เฮือก !!!! ครูประจำชั้นส่งสายตาพิฆาต เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ มาให้ฉัน
"เอ่อ...ค่ะ"
ฉันมองไปรอบ ๆ ห้อง มีโต๊ะตัวหนึ่งว่างอยู่ ฉันจึงเดินเข้าไปนั่ง เด็กผู้หญิงที่นั่งข้าง ๆ โต๊ะนั้นก็ยิ้มให้ฉัน เธอคงชื่อ ชินมินจีสินะ อ่าส์ เธอสวยจัง ดวงตาเธอเป็นสีน้ำตาล ผิวขาว ผ่องมาก ผมยาวสลวยสีน้ำตาลเหมือนสีของดวงตา สวยจังเลย O+O (ฉันอิจฉาอีกแล้ว)
"สวัสดี ฉันชื่อชินมินจีนะ เรียกมินจีเฉย ๆ ก็ได้"
ยิ้ม OoO น่ารักจัง เป็นผู้ชายจีบไปแล้วนะเนี่ย ฮี่ๆ
"อ่ะ .......... อืม ฉันชื่อ คิมฮีจินนะ เรียกฮีจินเฉย ๆ ก็ได้จ้ะ"
"เราเป็นเพื่อนกันนะ"
มินจีส่งมือของเธอมาให้ฉัน โอ๊ย!!! มือสวยจัง ฉันเลยยื่นมือไปเชคแฮนด์กับเธอ โอ๊ย !! มินจี ทำไมเธอไม่ใช่ผู้ชายนะ ไม่งั้นล่ะก็........อิอิอิ
ชินมินจี และ นายหน้าอ่อน 2 คนแรกในโรงเรียนที่ฉันรู้จัก
ความคิดเห็น