รักนายสุดใจ อ่อนอัจฉริยะ

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : นาฬิกาปลุก

Chapter 1 :  นาฬิกาปลุก            

         "ฉันล่ะไม่เข้าใจแกจริง  ๆ เลย ทำไมแกต้องไปเรียนไกลขนาดนั้นด้วยนะ"

                คำพูดที่แม่พูด(บ่น) - -" ให้ฉันฟัง  รอบที่สองร้อยแล้วมั้งเนี่ย  เอาเถอะน่า  ฮีจิน  อย่างน้อยเธอก็มีข้าวกินนะ TT

            โรงเรียนมัธยม K โรงเรียนที่ขึ้นชื่อว่าเด็กที่นี่เป็นสุดยอดของเด็กอัจฉริยะ  ได้รับการสนับสนุนในด้านการศึกษาจากรัฐบาลอย่างเต็มที่  มีเครื่องอำนวยความสะดวกสบายครบครัน  เครื่องแบบเก่าแก่กว่าร้อยปีให้ความรู้สึกคงคุณค่าอยู่เสมอ  นี่แหละ  โรงเรียนที่ฉันใฝ่ฝัน   ง่าส์  ^^  ก็เด็กผู้ชายโรงเรียนนี้น่ะสิ  น่ารักเป็นบ้าเลย  โอ๊ย! แค่วันไปมอบตัวนะ  มองแทบไม่ทันแน่ะ  ฮ่าๆๆ เสร็จฉันล่ะ  งานนี้ >//< (o-o นางเอกหื่นไปแล้วครับ)

              "ฮีจิน  แกเตรียมของครบหรือยังเนี่ย"

              "เฮือก O_O ครบแล้วค่ะแม่"  ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงของแม่ (ปีศาจร้ายในร่างของหญิงแก่ คิกๆๆ) ความจริง ฉันยังจัดของไม่เสร็จหรอกนะ  แล้วจะให้ตอบไงอ่ะ มั่วแต่นั่งเหม่อ  ได้อดข้าวเย็นแน่ ๆ ยิ่งผอม ๆ น่ารัก ๆ อยู่  (อุ๊บ! แหวะ ฉันนี่ท่าจะบ้าไปแล้ว)

              "นี่ เสร็จแล้วก็ลงมากินข้าวซักทีสิยะ  ฉันต้องจุดธูปอัญเชิญแกมั๊ยเนี่ย ห๊า"

              "="=+++ ลงไปแล้วค่ะ"


           "ฮีจิน  ไปอยู่ที่นู่น ดูแลตัวเองดี ๆ นะลูก  พ่อเป็นห่วงนะ"  สายตาจริงใจของพ่อบ่งบอกถึงความเป็นห่วงฉันอย่างชัดเจน  นี่ล่ะน้า ~~ แม่ฉันถึงได้รักพ่อนัก

           "พ่อคะ"  ตื้นตัน ๆๆ โอ๊ย!!!  ฝุ่นเข้าตาแน่ ๆ น้ำตาทำไมมันไหลพรากแบบนี้ล่ะ 

           เราสองพ่อลูกกอดกันร้องไห้ โฮๆๆๆ หนูรักพ่อค่ะ  แต่หนูก็รักผู้ชายหล่อ ๆ โรงเรียน K เหมือนกัน  พ่ออย่าโกรธหนูนะคะ  โฮะๆๆๆ

            วันนี้แล้วสินะ  ที่ฉัน  คิมฮีจิน  ต้องออกจากบ้านอันเป็นที่รักสุดดวงใจ (เว่อร์ -"- ) ไปอยู่หอพัก  ทำไมน่ะเหรอ  เพราะโรงเรียนมัธยม K มันไกลจากบ้านของฉันมากเลยน่ะสิ  ถ้าจะให้ไปกลับ เหอๆๆ ไม่อยากจะคิดเลย  2 ชั่วโมงจะถึงหรือเปล่าก็ไม่รู้  อีกอย่างนะ  เปลืองค่ารถชะมัดเลย >_<!!

             หอพักของฉัน  เป็นหอพักสีขาวสะอาดตา  อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก  คนที่อยู่หอพักนี้มีทุกเพศทุกวัย  บางคนก็น่าคบหาสมาคมอยู่หรอก  แต่บางคนก็ไม่  (โดยเฉพาะ นายอ่อนข้างห้อง - - ) หน้าห้องมีโมเดลเคื่องบินเล็ก ๆ แขวนอยู่   มีนกบินมาทำรังด้วย  ไรยะ =*= ฉันยังไม่เคยนั่งเลยนะ  เครื่องบิน  (โฮ้ว  ฉันอิจฉาแม้กระทั่งนก)  ข้างหลังห้องมีระเบียงเล็กๆ ยื่นออกมา  มองออกไปสามารถมองเห็นท้องฟ้าเวลากลางคืนได้  ถึงแม้ว่ามันจะมีแสงไฟจากภายนอกบดบังอยู่ก็ตามเถอะ  อะไร ๆ ก็ถูกใจไปหมด  ยกเว้น...........

            "ตื่นได้แล้ว  แกจะนอไปถึงไหน    ตื่นได้แล้ว  แกจะนอนไปถึงไหน"

            "แม่คะ  ขอนอนอีกหน่อยนะคะ"  ฉันพูดพลางยกหมอนมาปิดหน้า  ง่วงโว้ย

            "ตื่นได้แล้ว  แกจะนอนไปถึงไหน"

           ="= "อีกนิดนะคะ"

           "ตื่นได้แล้ว  แกจะนอนไปถึงไหน"

           "............."
          
           แปลก  แปลกจัง  ปกติถ้าฉันไม่ตื่น  แม่ต้องเข้ามาฉุดกระชากลากถูนี่นา  วันนี้แม่มาแปลก  หรือว่า  เฮือกO_O  ไม่นะ  หรือว่า พ่อมีแม่ใหม่  ไม่นะ โฮๆๆๆๆ

            "ตื่นได้แล้ว  แกจะนอนไปถึงไหน"

           "โอ๊ย แม่คะ  รู้แล้วแหละค่ะ  ทำไมแม่ต้องพูดแต่ประโยคเดิม ๆ ด้วย  นี่มันเพิ่งจะ 7 โมงเองนะคะ"  เฮ้อ!!!! ทั้งที่เป็นช่วงปิดเทอมแท้ๆ

            "ตื่นได้แล้ว   แกจะนอนไปถึงไหนกัน"

            "..........."  เฮือก  O_O!!!!~  7  โมง  7 โมงงั้นเหร๋อ  นี่มัน  นี่มัน 15 พฤษภานี่หว่า  ตายแล้ว!!!!!  เปิดเทอม   สาย ๆๆๆ  สายตั้งแต่วันแรกเลยเหรอเนี่ย  ไม่นะ  สาวน้อยผู้น่ารักอย่างฉัน TT

           "ตื่นได้แล้ว  แกจะนอนไปถึงไหน"

          (โธ่เว๊ย  ก็ตื่นแล้วไง)  ฉันคิด  พลางมองไปรอบ ๆ ตัว  เฮ้ย!!~ นี่มันหอนี่หว่า  แล้วเสียงแม่มาจากไหนล่ะ  อย่าบอกนะว่า......................

           "ตื่นได้แล้ว   แกจะนอนไปถึงไปไหน"

        "กรี๊ดๆๆๆ ไม่นะ  ฉันยังสาวยังแส้  เป็นคนขวัญอ่อน  จิตอ่อน  เกิดมาไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกับใคร รักเยว  ใจเดียว ไม่ดื่มเหล้า  ไม่สูบบุหรี่ อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลย   ท่านพ่อ  ท่านแม่ ช่วยลูกด้วย  นะโมตัสสะ.......(พึมพำๆๆๆ)"

           "ตื่นได้แล้ว  จะนอนไปถึงไหนกัน"

           เฮ้ย  ผีตนนี้มันแปลก ๆ แฮะ  ตั้งสติ  ตั้งสติสิ  คิมฮีจิน  เธอเป็นคนไม่กลัวผีนี่  (นะโมตัสสะ  พึมพำ  พึมพำ)  เอาล่ะ  ฉันตั้งสติได้แล้ว  ฮึ่ม ๆๆๆ  เจ้าผีร้าย  ข้าไม่กลัวเจ้าหรอก  ด้วยพลังแห่งจันทรา  ข้าจะลงทัณฐ์แกเอง  วะฮะฮ่าๆๆ  (- - !)

           ฉันมองไปรอบ ๆ  ภารกิจหาผี

           "ตื่นได้แล้ว  แกจะนอนไปถึงไหน"

           "เฮือก O_I  ตั้งสติ  โอม  สติจงมา"  เอาล่ะ  ฉันมองไปรอบ ๆ ห้องอีกครั้ง  ใกล้เข้ามา  เสียงนั้นใกล้เข้ามา 

           "ตื่นได้แล้ว  แกจะนอนไปถึงไหนกัน"

           เฮือก!!!  เจอแล้ว  ฉันเจอผีแล้ว  อืมม์  หน้าตาอ้วนกลมไม่เคยใครดี  กร๊ากๆๆๆ ผีที่น่ารักที่สุดในโลก
           
            โธ่เอ๊ย!  หาตั้งนาน  ที่แท้ผีนาฬิกาโดราเอม่อนอัดเสียงปีศาจร้ายนั่นเอง  เฮ้อ!!!!  ฉันนี่มัน............ ง่ะส์
(อย่าทำตามนะคะ  อันนี้เป็นความโง่ส่วนบุคคล  ที่มีมาตั้งแต่เกิดของฉันเอง -"-^^^)