คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Intro
INTRO
“อย่าเข้ามานะ!! ไม่งั้นไอ้เด็กนี่ตาย!!” ชายแก่ร่างใหญ่ใส่เสื้อผ้าม่อมแม่มถือมีดขนาดเล็กจี้ไปที่คอของเด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังตะโกนขู่ตำรวจและผู้คนแถวนั้นที่ไปมุ่งดูด้วยความหวาดกลัวและขาดสติเพราะชายแก่คนนี้กำลัง... เมายา!?
“นี่คุณครับ!! ใจเย็นๆนะ พวกเราไม่ทำอะไรคุณหรอก.. ปล่อยเด็กเถอะ คุณไม่สงสารเด็กรึไง? เด็กมันยังมีอนาคตนะ!!” ตำรวจนายหนึ่งพยายามเกลี่ยกล่อมชายแก่แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะชายแก่ยิ่งล๊อคคอเด็กหนุ่มแน่นยิ่งขึ้นพร้อมกับแสยะยิ้มออกมาอย่างน่ารังเกียจ..
“เหอะ! ไม่ปล่อยโว้ยยยยย!! พวกแกอย่าเข้ามานะ!!!” ชายแก่ตะโกนลั่นอีกครั้งและจี้มีดลงไปที่คอของเด็กหนุ่มอีกมันทำให้มีเลือดไหลออกมา
“โอยยย ผมเจ็บนะ.. ” เด็กหนุ่มร้องครวญครางออกมาทันทีที่มีเลือดออกมา ทำให้ทั้งตำรวจและผู้คนที่มามุ่งดูอยู่บริเวณนั้นสงสารเด็กขึ้นมาจับใจ
“นี่คุณ! เด็กเจ็บแล้วนะครับ.. ปล่อยเขาเถอะ!!” ตำรวจก็เริ่มสุดจะทนกับเหตุการ์ณน่าอึดอัดอย่างนี้ ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงถึงเด็กจะออกมาจากเงื้อมือของชายแก่ขี้ยานั้นได้!! เพราะพวกเขาก็เกลี่ยกล่อมชายแก่นั้นมานานแล้ว.. แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าชายแก่จะปล่อยเด็กง่ายๆ..
จู่ๆก็มีหญิงกลางคนคนหนึ่งวิ่งเข้ามาในวงล้อม ทำเอาตำรวจเกือบจับไว้ไม่ทัน เธอร้องไห้อย่างหนักและตะโกนโวกเวกโวยวาย
“แบคฮยอน!! ลูกแม่!!” เธอตะโกนน้ำตานองหน้าและทรุดลงกับพื้นอย่างหมดแรงที่เห็นลูกตัวเองกำลังอยู่ในที่ที่อันตรายมากๆ
“มะ.. แม่ครับ~ ผมเจ็บจังครับแม่.. ฮึก..” เด็กหนุ่มเริ่มร้องไห้หนักขึ้นกว่าเดิม เมื่อเห็นแม่ตัวเองวิ่งเข้ามา.. ยิ่งเขาเห็นหน้าแม่ตัวเองก็ยิ่งทำให้เขานึกอยากวิ่งเข้าไปกอดแม่ของเขาแต่ก็ทำไม่ได้ ตอนนี้เขาทำได้เพียงแค่ร้องไห้และพร่ำเรียกแม่ของเขาอยู่อย่างนั้น
“เงียบ!! ไอ้เด็กบ้า!!” ชายแก่ตะโกนใส่เด็กหนุ่มเสียงดังพร้อมกับจี้มมีดไปที่คอลึกเข้าไปอีกทำให้มีเลือดไหลออกมามากกว่าเดิม ทำเอาเด็กหนุ่มกัดปากตัวเองเพื่อระงับเสียงทุกอย่าง
“แบคฮยอน!! ลูก.. ลูกอดทนไว้ก่อนนะ คุณตำรวจคะ!! ช่วยลูกฉันด้วย เขาจะไม่ไหวแล้วนะคะ!!” คนเป็นแม่ใจแทบขาดเมื่อเห็นลูกตัวเองทั้งเจ็บทั้งทรมาน เธอทำได้แต่เขย่าแขนของนายตำรวจคนหนึ่งเพื่อขอความช่วยเหลือด้วยน้ำตานองหน้าอย่างน่าสงสาร ในใจเธอคิดโทษตัวเองว่าทำไมไม่ดูแลลูกของตัวเองให้ดีกว่านี้ เธอคิดว่าเธอเป็นคนผิด..
“เราก็พยายามเกลี่ยกล่อมเขาแล้วนะครับ.. แต่มันก็ไม่เป็นผล” นายตำรวจได้แต่ทำหน้าหมดหวัง และเห็นใจคนเป็นแม่ ไม่ว่าพวกเขาจะทำอย่างไรก็ไม่มีทีท่าของชายแก่ว่าจะปล่อยเด็กหรือคล้อยตามคำพูดของพวกเขาเลย จะเข้าชาร์จตอนเผลอก็ไม่ได้เพราะกลัวเด็กจะเป็นอันตราย
“ฮือออออ~ แบคฮยอน... ” ได้ฟังดังนั้นเธอถึงกับทรุกลงกับพื้นอีกครั้ง เธอกลัวไปหมด กลัวว่าลูกเธอเจ็บ กลัวลูกทรมาน กลัวลูกจะเป็นอะไรไป และกลัวว่าจะไม่ได้เจอลูกอีก เธอก็ได้แต่ภาวนาว่าจะมีใครสักคนที่สามารถช่วยลูกเธอได้
“แม่~ อุ๊บ!! อื้อออ!!~” เมื่อเด็กหนุ่เริ่มพูดอีกครั้งชายแก่ก็เอามือสกปรกปิดปากเด็กอย่างแรงทันที เล่นเอาเขาเจ็บไปทั้งหน้า
“หยุดพูด!! ใครสั่งให้แกพูด ห้ะ!!!! เดี๋ยวฆ่าทิ้งมันตรงนี้ซะเลยดีมั้ย??!! หึ.. ” ชายแก่พูดพร้อมกับยิ้มชั่วร้าย ผู้คนที่อยู่แถวๆนั้นพากันใจหายกันเป็นแถบๆ เพราะชายแก่ไม่พูดเปล่าจี้มีดลงไปที่คอเด็กลึกลงไปอีกทำให้ตอนนี้มีเลือกไหลออกมาเป็นทาง
“นี่!! คุณครับ!!” เสียงชายหนุ่มร่างสูงตะโกนเข้ามาในวงล้อมและเดินเข้ามาใกล้กับผู้ร้ายเรื่อยๆ
“คุณ!! เข้าไปไม่ได้นะครับ!!” มีนายตำรวจนายหนึ่งพยายามห้ามเขาแต่เขากลับล้วงกระเป๋าเสื้อเชิ้ต มันคือตราตำรวจ ตำรวจนายนั้นก้มหัวให้ผู้มาใหม่แล้วปล่อยให้เขาเข้าไปใกล้ผู้ร้ายได้อย่างง่ายดาย
“คุณคะ.. ช่วยลูกฉันด้วยนะค่ะ” แม่ของเด็กพูดขอร้องอ้อนวอนให้เขาช่วยทั้งน้ำตา
“ครับ ผมจะช่วยลูกของคุณให้ได้ครับ” ชายหนุ่มยิ้มให้แม่ของเด็กอย่างอ่อนโยนมันทำให้เธอรู้สึกสบายใจและคิดว่าเขาคงจะช่วยลูกของเธอได้
“นายตำรวจคนนั้น!! มานี่สิ”ชายหนุ่มตะโกนเรียกนายตำรวจนายหนึ่งและพูดอะไรบางอย่างเสร็จ นายตำรวจนายนั้นก็เดินออกไปทันที
“เด็กน้อย.. นายเจ็บมากมั้ย??”ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนกับเด็กคนนั้นที่น้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้างอย่างไม่ขาดสาย เด็กหนุ่มพยักหน้าได้เพียงเล็กน้อยเพราะเขาถูกชายแก่ปิดปากเขาไว้แน่นทำให้ขยับได้ไม่มาก
“คุณไม่สงสารเด็กหรอครับ?? เขาเจ็บมากนะ..” ชายหนุ่มพูดอย่างใจเย็น
“หึ.. จะสงสารมันทำไมกัน ฮ่ะๆๆๆๆๆ ไอ้เด็กบ้านี่มันโชคร้ายเอง!!” ชายแก่แสยะยิ้มอย่างน่ารังเกียจ
“แล้วคุณทำอย่างนี้ทำไม?” เขาพูดพร้อมกับขยับเดินเข้าไปทีละนิด
“ก็ฉันต้องการเงิน!! มันไม่ให้เอง.. สมควรโดน!!” ชายแก่ตะโกนลั่น
“ก็เด็กมันไม่มีนี่ คุณไม่ควรทำอย่างนี้นะ ไม่สงสารเด็กก็สงสารแม่เขาเถอะ” สิ้นสุดคำพูดของชายหนุ่ม ชายแก่ก็เริ่มหันไปมองแม่ของเด็ก ภาพที่ชายแก่เห็นคือเธอนั่งทรุดลงกับพื้นร้องไห้น้ำตาไหลอย่างหนัก ชายแก่มองแม่ของเด็กอยู่นั้นจนเขาเริ่มจะใจอ่อน
“คุณเห็นมั้ยว่าแม่ของเด็กร้องไห้หนักขนาดไหน คุณทำอย่างนี้กับลูกของเขาได้ไงกัน? ถ้าคุณมีลูกแล้วลูกคุณถูกทำแบบนี้บ้างคุณจะรู้สึกยังไง?? ใจจะขาด เป็นห่วง เสียใจ ทรมาน อยากจะช่วยลูกเหลือเกิน แต่ทำไม่ได้ กลัวลูกเจ็บ กลัวลูกจะเป็นอะไรไป คุณลองคิดดูนะ คุณน่ะอยากเป็นแบบนั้นหรอ?? มันทรามนนะ มันทรมานมาก.. จริงๆ” ชายแก่นิ่งฟังและได้แต่มองแม่ของเด็ก มือเริ่มสั่นเทา มีดเริ่มเคลื่อนออกจากคอเด็ก เด็กหนุ่มเตรียมจะดิ้นหนี แต่ชายหนุ่กลับบอกให้อยู่นิ่งๆ เด็กหนุ่มทำตาม และไม่ขยับไปไหนอยู่นิ่งๆตามที่บอก
“มันทะ.. ทรมานมากเลยหรอ….??” ชายแก่ถามเสียงแผ่ว
“มันทรมาณมากเลยละ คุณมีลูกมั้ย??” ชายหนุ่มถามและขยับเข้าไปใกล้เรื่อยๆ
“มะ.. มี” เขาพูดพร้อมกับพยักหน้า
“คุณลองคิดสิครับ ว่าถ้าเด็กคนที่คุณกำลังจับอยู่นั้นเป็นลูกของคุณ เขาเจ็บปวด เขาทรมาน เขากลัว คุณไม่สงสารลูกของคุณหรอครับ?” ชายแก่เริ่มหันหน้าไปทางเด็กหนุ่ม ภาพที่เขาได้เห็นตรงหน้าคือใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาและคอที่มีบาดแผลจากคมมีดในมือของเขาเอง เสื้อผ้าที่เปื้อนเลือดเป็นทางยาว ตัวสั่นเทาอย่างหวาดกลัว เมื่อเขาได้เห็นดังนั้นก็คลายมือข้างที่ล็อคคอไว้อยู่ มีดหลุดออกจากมืออย่างหมดแรงเมื่อได้เห็นเลือดของเด็ก และเริ่มเซไปข้างหลังอย่าตื่นตกใจ
“เข้าชาร์จ!!” ชายหนุ่มตะโกนเสียงดังให้นายตำรวจวิ่งเข้ามารวบตัวคนร้ายทันทีและคนร้ายก็ถูกนำตัวขึ้นรถเพื่อนำไปดำเนินคดีต่อไป
ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วหันไปทางเด็กหนุ่มซึ่งตอนนี้กำลังจะหมดสติ!!
“เห้ยยยย!!!” ชายหนุ่มวิ่งไปรับตัวของเด็กหนุ่มไว้ได้ทันก่อนที่เขาจะล้มลงกระแทกบนพื้นปูน เด็กหนุ่มยังไม่หมดสติ เด็กหนุ่มยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ เพราะเขาคิดว่าตัวเองรอดแล้ว เขาดีใจจริงๆ
“ขอบคุณนะครับ..” เด็กหนุ่มเอ่ยออกมาเสียงแผ่วเบาและยิ้มออกมาบางๆ และโลกของเขาก็ค่อยๆมืดลง..
มืดลง..
มืดลง..
และดับไป..
..........................................................................................
แบคฮยอน.. แม่รักลูกมากนะ ต่อไปนี้แม่จะดูแลลูกให้ดีกว่านี้ ไม่ว่าอะไรแม่ก็จะทำให้ลูกได้ แม่จะปกป้องลูกเอง แต่ลูกอย่าทิ้งแม่ไปไหนนะ.. แม่รักลูกมาก.. ดวงใจของแม่ บยอนแบคฮยอน..
--แม่(แบคฮยอน)--
.........................................................................................................................................
อันยองงง คัมซาที่เข้ามาอ่านนะ~
ก็ไม่มีไรมากเปิดเรื่องมานางเอกก็เจ็บตัวแล้ว ห้าห้า(?)
ฝากติกตามด้วยครับบบ ^^
ความคิดเห็น