[YAOI] รักเดินทาง
เมื่อคนที่ไม่รู้จักสองคนได้โคจรมาพบกันในการเดินทางบนขบวนรถไฟ
ผู้เข้าชมรวม
238
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
238
หมวด : นิยายวาย
อัปเดตล่าสุด : 3 ส.ค. 59 / 15:42 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
รัเินทา
ผมลาหยุพัร้อนเพื่อมาเยี่ยมพ่อแม่ที่บ้านเิ่อนะ้อเินทาลับเพื่อไปทำาน่อ ผมนั่รถไฟเินทาลับแ่ที่นั่้าๆผม็มีผู้โยสารนอื่นอยู่่อนแล้ว ผมนั่ล้าๆเาโยพยายามเบียเบียนผู้ร่วมเินทาให้น้อยที่สุ ใบหน้าหล่อม้อหน้าผม้วยแววาแวววับ
“มะ มานเียวหรอรับ”
เสียทุ้มถามผม้วยท่าทีื่นเ้น
“รับ?”
ผมอบพลาพยัหน้าอย่าๆว่าไอ้หมอนี่พูับใร
“เหมือนผมเลยผม็มานเียว ผมเพิ่เยนั่รถไฟรั้แรเลย่อน้าื่นเ้นไม่รู้ะทำัวยัไี”
ยัไม่ทันที่ผมะถามอะไรไอ้หมอนี่็พูออมาปาวๆอยู่ฝ่ายเียว
“อ๋อรับ”
ผมอบลับไปสั้นๆอย่าเอือมๆับทีท่าที่เหมือนเ็น้อย
“ะไปไหนหรอรับ”
ไอ้หมอนี่ยัถาม้วยใบหน้าที่ื่นเ้นอยารู้อยาเห็น
“ไป LL รับ”
ผมอบไป้วยเสียเรียบพลามอออไปนอหน้า่า
“ไลว่าผมอีแหนะ ผมไป JJ”
ูนนนี้ะมีวามสุับารเินทา ในะที่ผมเหนื่อยับารเินทา
“รับ”
“ทาน้าวยัรับ ผมมี้าวนะทาน้วยันไหมรับ”
ไอ้หมอนี่็ยัเ้าี้ถามนผมเริ่มหุหิ
“อบินเผือหรอรับ”
ผมอบลับไปส่ๆอย่าไม่สบอารม์เท่าไร
“รับ? อยาินเผือ ือผมไม่มีเลย ผมมีแ่แอปเปิ้ลทานแทนไ้ไหมรับ”
สีหน้าับำอบื่อๆอไอ้หมอนี่ทำเอาผมแทบุมมับ ผมไ้แ่ยมือลูบหน้าัวเออย่าเหนื่อยใ
“ผมไม่หิว อนอนพันะรับ”
ผมรีบับทสนทนาแล้วหลับาพัสายาทันที ผ่านไปสัพัให่ผม็้อื่นเพราะรู้สึหนัอึ้ที่ั เมื่อลืมาื่นึ้นู็พบว่าไอ้หมอนี่นอนหลับบนัผมอยู่ัวโๆที่พยายามนอนบนั้วยท่วท่าที่น่าอึอัและน่าอนาลูา นี่ใอะไม่ิเรใันเลยใ่ไหม
“อ้ะ ผมทำใหุ้ื่นหรอรับ”
ไอ้หมอนั่นัวเียื่นึ้นมาเพราะผมพยายามยับัวออห่า
“ถ้าลำบานอนบนัผมนานี้ นอนบนหัวผม็ไ้นะรับ”
ผมพูออไปอย่าประประันแ่ทว่าไอ้หมอนี่ับทำาลุวาวแล้วเ้ัวึ้นมานั่ทันที
“ุใีัเลยอบุรับ!”
ไอ้หมอนี่พู้วยน้ำเสียที่ีใสุๆแล้วยับัวเบียมานั่ิผมมาึ้น่อนะใ้มือหนาประอหัวผมไปที่ไหล่หนามันแล้วเอาหัวโๆมาพิที่หัวอันบอบบาอผม - -
“....”
ผมรู้สึปวประสาทับไอ้เพื่อนร่วมเินทานนี้เหลือเิน ใ้เวลาไม่นานมัน็หลับอย่า่ายาย ผมไ้แ่ถอนหายใอย่าเอือมๆ นที่เินผ่านไปมา็มอผม้วยสายาเียวันหม แ่ผม็มีที่พิเวลานอนเหมือนันเอาเป็นว่าน้ำพึ่เรือเสือพึ่ป่าละัน ผม่อยๆหลับาเพื่อพัสายาสัพัให่
..
..
..
เมื่อมาถึสถานที่ที่หมอนี่ะลผม็สะิเรียมันให้ื่น
“ุ ถึ JJ แล้วะลหรือะนอน่อ”
ผมพู้วยน้ำเสียเรียบๆแอบประอยู่หน่อยๆ ไอ้หมอนี่่อยๆัวเียื่นึ้นมา
“ถึแล้วหรอ อบุนะรับ”
ไอ้หมอนี่พู้วยน้ำเสียอู้อี้ราวับเ็โนปลุเวลาื่นนอน มัน่อยๆหยิบอที่นมาอย่าทุลัทุเลแล้วลารถไฟไป ผมไ้แ่มอออไปนอรถไปถือว่าเป็นารเินทาที่ไม่เหาเท่าไร
“ุ!”
ไอ้ผู้โยสารที่นั่้าๆผมเรียผมะที่รถไฟำลัเรียมัวออแล้วโบไม้โบมือยให่
“อบุมานะรับ!”
มัน็ยัะโนโหวเหวโวยวายเหมือนเ็น้อย ผมยิ้มอ่อนๆับารระทำอมันแล้วโบมือบ๊ายบายมันลับเ่นัน เมื่อรถไฟเริ่มับเลื่อนออไปไอ้หมอนั่น็วิ่ามรถไฟและโบมือให้ผมนลับา
“มัน็ไม่ไ้เลวร้ายไปะทุอย่าหรอ”
ผมพูับัวเอเบาๆในใ็นึอบุเพื่อนร่วมเินทานนี้ ถึะน่ารำาไปหน่อย็เถอะ
..
..
..
วันนี้ผม้อเ้าบริษัท ในะที่ทุนนั่ทำานประำโ๊ะอัวเอร่าำยำอหัวหน้าแผน็เินเ้ามา
“ทุนนี่ผู้บริหารนใหม่อบริษัทเรา”
บอสแนะนำผู้บริหารนใหม่แ่ผมยั่วนับานนยัไม่มีเวลาหันไปมอหรือเินเ้าไปหาเลย
“โย่ว”
เสียทุ้มที่เินเ้ามาทัทายผมถึที่โ๊ะทำให้ผม้อเยหน้าึ้นไปู
“ุ!”
ร่าสูรหน้ายืนยิ้มให้ผม้วยสีหน้าปิ แ่ผมลับใเพราะผู้บริหารนใหม่ันเป็นนนเียวันับไอ้ผู้โยสารที่เินทามาับผมเมื่อวานนี้!
“เอันอีแล้วเนอะ”
เสียทุ้มพูสั้นๆพลายิ้มรุ้มริ่ม ีวิอผม่อานี้ะเป็นยัไ่อไปนะ...
The End
ผลงานอื่นๆ ของ ทาสแมวดำ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ทาสแมวดำ
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น