คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คู่กัด
“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“แบร่ :P”
“บอกว่าให้หยุดไงล่ะ”
“ไม่หยุด แล้วจะทำไม”
ฉันเร่งความเร็วในการวิ่งเพื่อจะให้ทันเขา แต่เขาวิ่งเร็วมากเลย เหลืออีกนิดเดียวจะวิ่งทันเขาแล้ว
โป๊กกกกกกก! ฉันเจอกระป๋องโค้กแล้วหยิบขึ้นมาเขวี้ยงใส่เขา และแน่นอนว่าแม่นด้วยค่ะ แม่นมากเลยค่ะ
“โอ๊ย!”เขาตะโกนร้องลั่น “เธอทำอะไรฉันมันเจ็บนะ”
“ก็ฉันบอกแล้วว่าให้หยุดนายก็ไม่เชื่อ แบร่:P”
“ถ้าหยุดฉันก็เจ็บตัวสิ!”
“แล้วตอนนี่นายไม่เจ็บอยู่รึไง”
“เออ ยอมแพ้แล้ว”
“ก็ดี”
“ซ่ะที่ไหนล่ะ”
“โอ๊ย!” เขาผลักฉันอย่างแรงกระเด็นไปติดเสาเลย T^T เจ็บมากๆเลยขอบอก คนอะไรไม่รู้ตัวเล็กแต่แรงเยอะชิบเป๋ง -*- แรงเยอะอ่ะT^T ไม่รู้ก้นของฉันจะเขียวมั้ยเนี่ย เล่นเอาก้นของฉันจ้ำเบ้าเลยอ่ะ ถ้าฉันเจอแกเมื่อไรฉันเอาแกตายแน่ ฉันบ่นพึมพำๆ ในใจคนเดียว โดยไม่รู้เลยว่าคนอื่นจะได้ยินรึป่าว
“เฮ้ย! อย่าหนีสิ”
“จะหนี”
โครมมมมมม~
“สมน้ำหน้า 555+” ฉันสะใจจังเลย วิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือ เตะกระป๋องโค้กล้ม โอ๊ย!ขำจนกลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้ว
“หัวเราะอะไร -*-”เขาขมวดคิ้วใส่ฉัน อย่างโกรธเคือง แล้วเขาก็ปัดกางเกงที่เลอะฝุ่นอย่างกับเป็นผู้หญิง
“อยากหัวเราะแล้วจะทำไม”
“เออจำไว้ แล้วฉันจะมาเอาคืน”
“รีบมาเอาคืนล่ะ พอดีว่าฉันไม่ชอบรับฝากของของคนอื่นๆนะ”ฉันเหย้าแหย่ แบบกวนประสาทนิดๆ(ความจริงแล้วไม่นิดแล้วล่ะ กวนประสาทอย่างมากต่างหาก)
ฉันเดินกลับห้องเรียนอย่างมีความสุข ความสุขมากจริงๆ(เติม‘ๆ’เป็นร้อยๆๆๆๆตัวเลย)อ่ะ!ฉันลืมแนะนำค่ะ ฉันชื่อมิลค์ค่ะ ส่วนคนที่ฉันวิ่งไล่จับเมื่อกี้ คือ เปา คู่กัดของฉันค่ะที่อยู่ห้องเดียวกัน เขาจะชอบเป็นคนที่เริ่มกวนประสาทฉันก่อนทำให้ฉันอารมณ์ขึ้นอยู่เสมอ เลยต้องวิ่งไล่ตามเขาทุกๆวันจนเป็นคู่กัดกัน
4ปีผ่านไป ไวเหมือนโกหก(ก็มันเป็นนิยายนี่น่า
ตอนนี้ฉันกับเขาอยู่คนล่ะห้องกัน
‘เอ๊ะ! นั่นเปานี่น่า’ นี่ความรู้สึกอะไรนะทำไมฉันเจอเขาแล้วหัวใจมันเต้นตึกตักๆเหมือนกลองเลย ความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อน ความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดกับผู้ชายคนอื่นเลย(พอดีมีเพื่อนผู้ชายเยอะน่ะ)แล้วก็หน้าร้อนผ่าว(หน้าแดง^///^)ความรู้สึกที่แปลกประหลาดนี่มันทำให้ฉันคิดอะไรๆ ได้หลายๆอย่างที่ผุดเข้ามาในหัวเมื่อ4ปีก่อน
พลั่กกกกกกก! ฉันตบเขาอย่างแรง
“ไง!ซาลาเปาไส้หมูสับ นายยังไม่มาเอาฉันคืนเลยนะ ฉันขี้เกียจรับฝากของของนายแล้วนะ” ฉันเริ่มเหย้าแหย่เขา
“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ”เขาเริ่มวิ่งไล่ตามฉันแล้วอ่ะT^T และวิ่งเร็วมากด้วย
“ไม่หยุด แบร่:P”
โครมมมมมม~
“โอ๊ย!”ฉันวิ่งไปชนผู้หญิงคนหนึ่ง”ขอโทษค่ะ”
“ไม่เป็นไร”ผู้หญิงคนนั้นตอบอย่างเป็นมิตร
“อ้าว!เรนนี่น่า”
“กัดกันอีกแล้วหรอคู่นี่ -*-”เรนบ่นพึมพำๆ
“ไง ยัยแว่นหกล้มก็ต้องสมน้ำหน้าจริงมั้ย555+”เขาพูดขึ้นมาโดยไม่เกรงใจเพื่อนฉันเลย อีบ้า!
“นี่ ระวังปากหน่อยนะจะปากแตกไม่รู้ตัว อีซาลาเปาไส้หมูสับ”
“เออ แบร่:P”พูดแบบน่าต่อยม้ากกกก มากกกก
“จบยัง -*-“เรนพูดขึ้นมา“นี่!มิลค์ไปเพื่อนกับฉันหน่อยสิ”
“อืม! จำไว้เลยนะ อีซาลาเปาไส้หมูสับ”
“เออ แล้วจะจำไว้”เขาตอบได้อย่างกวนประสาทมาก
“เรียกฉันมาทำไม -*-“ ฉันขมวดคิ้วใส่เพื่อนด้วยความงุนงง
“ป่าว!ไม่มีอะไร พอดีไม่มีเพื่อนเดินเล่นนะ”
“อือ”
“ไปห้องสมุดกันเถอะ”
“อือ กำลังต้องการหาที่ระบายอารมณ์อยู่พอดี”
“รีบไปกันเถอะ”
ว่าแต่ความรู้สึกเมื่อกี้มันคืออะไรนะ ความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อน ความรู้สึกที่ไม่เคยเจอกับผู้ชายคนไหนมาก่อนอกจาก เปา ความรู้สึกที่เจอเขาแล้วหัวใจมันเต้นผิดปกติ ฉันว่านะขนาดฉันมีเพื่อนผู้ชายเยอะกว่าเพื่อนผู้หญิงแต่มันก็ไม่เคยเกิดขึ้นกับผู้ชายคนไหนเลยนอกจากผู้ชายคนนี้
“มิลค์”
“...”
“มิลค์”
“อะไร”ฉันถามเพื่อน
“ถึงห้องสมุดแล้ว”
“อะ...อืม”ฉันกับเรนเดินกันจนมาถึงหอสมุดของโรงเรียน
“เมื่อกี้เป็นอะไรหรอเหม่อเชียว”ปอพูดขึ้นมาถามฉันด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงอย่างมาก
“ป่าวนี่ ไม่เป็นอะไรซักหน่อย
“จริงนะ”
“อืม^^”
“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“แบร่ :P”
“บอกว่าให้หยุดไงล่ะ”
“ไม่หยุด แล้วจะทำไม”
ฉันเร่งความเร็วในการวิ่งเพื่อจะให้ทันเขา แต่เขาวิ่งเร็วมากเลย เหลืออีกนิดเดียวจะวิ่งทันเขาแล้ว
โป๊กกกกกกก!ฉันเจอกระป๋องโค้กแล้วหยิบขึ้นมาเขวี้ยงใส่เขา และแน่นอนว่าแม่นด้วยค่ะแม่นมากเลยค่ะ
“โอ๊ย!”เขาตะโกนร้องลั่น “เธอทำอะไรฉันมันเจ็บนะ”
“ก็ฉันบอกแล้วว่าให้หยุดนายก็ไม่เชื่อ แบร่:P”
“ถ้าหยุดฉันก็เจ็บตัวสิ!”
“แล้วตอนนี่นายไม่เจ็บอยู่รึไง”
“เออ ยอมแพ้แล้ว”
“ก็ดี”
“ซ่ะที่ไหนล่ะ”
“โอ๊ย!” เขาผลักฉันอย่างแรงกระเด็นไปติดเสาเลย T^T เจ็บมากๆเลยขอบอก คนอะไรไม่รู้ตัวเล็กแต่แรงเยอะชิบเป๋ง -*- แรงเยอะอ่ะT^T ไม่รู้ก้นของฉันจะเขียวมั้ยเนี่ย เล่นเอาก้นของฉันจ้ำเบ้าเลยอ่ะ ถ้าฉันเจอแกเมื่อไรฉันเอาแกตายแน่ ฉันบ่นพึมพำๆ ในใจคนเดียว โดยไม่รู้เลยว่าคนอื่นจะได้ยินรึป่าว
“เฮ้ย! อย่าหนีสิ”
“จะหนี”
โครมมมมมม~
“สมน้ำหน้า 555+” ฉันสะใจจังเลย วิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือ เตะกระป๋องโค้กล้ม โอ๊ย!ขำจนกลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้ว
“หัวเราะอะไร -*-”เขาขมวดคิ้วใส่ฉัน อย่างโกรธเคือง แล้วเขาก็ปัดกางเกงที่เลอะฝุ่นอย่างกับเป็นผู้หญิง
“อยากหัวเราะแล้วจะทำไม”
“เออจำไว้ แล้วฉันจะมาเอาคืน”
“รีบมาเอาคืนล่ะ พอดีว่าฉันไม่ชอบรับฝากของของคนอื่นๆนะ”ฉันเหย้าแหย่ แบบกวนประสาทนิดๆ(ความจริงแล้วไม่นิดแล้วล่ะ กวนประสาทอย่างมากต่างหาก)
ฉันเดินกลับห้องเรียนอย่างมีความสุข ความสุขมากจริงๆ(เติม‘ๆ’เป็นร้อยๆๆๆๆตัวเลย)อ่ะ!ฉันลืมแนะนำค่ะ ฉันชื่อมิลค์ค่ะ ส่วนคนที่ฉันวิ่งไล่จับเมื่อกี้ คือ เปา คู่กัดของฉันค่ะที่อยู่ห้องเดียวกัน เขาจะชอบเป็นคนที่เริ่มกวนประสาทฉันก่อนทำให้ฉันอารมณ์ขึ้นอยู่เสมอ เลยต้องวิ่งไล่ตามเขาทุกๆวันจนเป็นคู่กัดกัน
4ปีผ่านไป ไวเหมือนโกหก(ก็มันเป็นนิยายนี่น่า)
ตอนนี้ฉันกับเขาอยู่คนล่ะห้องกัน
‘เอ๊ะ! นั่นเปานี่น่า’ นี่ความรู้สึกอะไรนะทำไมฉันเจอเขาแล้วหัวใจมันเต้นตึกตักๆเหมือนกลองเลย ความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อน ความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดกับผู้ชายคนอื่นเลย(พอดีมีเพื่อนผู้ชายเยอะน่ะ)แล้วก็หน้าร้อนผ่าว(หน้าแดง^///^)ความรู้สึกที่แปลกประหลาดนี่มันทำให้ฉันคิดอะไรๆ ได้หลายๆอย่างที่ผุดเข้ามาในหัวเมื่อ4ปีก่อน
พลั่กกกกกกก! ฉันตบเขาอย่างแรง
“ไง!ซาลาเปาไส้หมูสับ นายยังไม่มาเอาฉันคืนเลยนะ ฉันขี้เกียจรับฝากของของนายแล้วนะ” ฉันเริ่มเหย้าแหย่เขา
“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ”เขาเริ่มวิ่งไล่ตามฉันแล้วอ่ะT^Tและวิ่งเร็วมากด้วย
“ไม่หยุด แบร่:P”
โครมมมมมม~
“โอ๊ย!”ฉันวิ่งไปชนผู้หญิงคนหนึ่ง”ขอโทษค่ะ”
“ไม่เป็นไร”ผู้หญิงคนนั้นตอบอย่างเป็นมิตร
“อ้าว!เรนนี่น่า”
“กัดกันอีกแล้วหรอคู่นี่ -*-”แอลบ่นพึมพำๆ
“ไง ยัยแว่นหกล้มก็ต้องสมน้ำหน้าจริงมั้ย555+”เขาพูดขึ้นมาโดยไม่เกรงใจเพื่อนฉันเลย อีบ้า!
“นี่ ระวังปากหน่อยนะจะปากแตกไม่รู้ตัว อีซาลาเปาไส้หมูสับ”
“เออ แบร่:P”พูดแบบน่าต่อยม้ากกกก มากกกก
“จบยัง -*-“แอลพูดขึ้นมา“นี่!มิลค์ไปเพื่อนกับฉันหน่อยสิ”
“อืม!จำไว้เลยนะ อีซาลาเปาไส้หมูสับ”
“เออ แล้วจะจำไว้”เขาตอบได้อย่างกวนประสาทมาก
“เรียกฉันมาทำไม -*-“ ฉันขมวดคิ้วใส่เพื่อนด้วยความงุนงง
“ป่าว!ไม่มีอะไร พอดีไม่มีเพื่อนเดินเล่นนะ”
“อือ”
“ไปห้องสมุดกันเถอะ”
“อือ กำลังต้องการหาที่ระบายอารมณ์อยู่พอดี”
“รีบไปกันเถอะ”
ว่าแต่ความรู้สึกเมื่อกี้มันคืออะไรนะ ความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อน ความรู้สึกที่ไม่เคยเจอกับผู้ชายคนไหนมาก่อนอกจาก เปา ความรู้สึกที่เจอเขาแล้วหัวใจมันเต้นผิดปกติ ฉันว่านะขนาดฉันมีเพื่อนผู้ชายเยอะกว่าเพื่อนผู้หญิงแต่มันก็ไม่เคยเกิดขึ้นกับผู้ชายคนไหนเลยนอกจากผู้ชายคนนี้
“มิลค์”
“...”
“มิลค์”
“อะไร”ฉันถามเพื่อน
“ถึงห้องสมุดแล้ว”
“อะ...อืม”ฉันกับแอลเดินกันจนมาถึงหอสมุดของโรงเรียน
“เมื่อกี้เป็นอะไรหรอเหม่อเชียว”แอลพูดขึ้นมาถามฉันด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงอย่างมาก
“ป่าวนี่ ไม่เป็นอะไรซักหน่อย
“จริงนะ”
“อืม^^”
ความคิดเห็น