1 Liter of tear

ลำดับตอนที่ #4 : บันทึกหน้าที่ 4 ( บันทึกน้ำตา 1 ลิตร )

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี ( บันทึกน้ำตา 1 ลิตร )

     บันทึกน้ำตาหนึ่งลิตร (ญี่ปุ่น: 1リットルの涙; โรมะจิ: Ichi Rittoru no Namida, อิชิ ริตโตะรุ โนะ นะมิดะ; แปล: น้ำตาหนึ่งลิตร) เป็นละครโทรทัศน์สัญชาติญี่ปุ่นที่สร้างขึ้นจากบันทึกประจำวันชื่อ “อิชิ ริตโตะรุ โนะ นะมิดะ” ของอะยะ คิโต (ญี่ปุ่น: 木藤亜也; โรมะจิ: Aya Kitō) (19 กรกฎาคม 2505—23 เมษายน 2531) ผู้ป่วยเป็นโรคสไปโนซีรีเบลลาร์อะแท็กเซียและต้องเผชิญชีวิตกระทั่งถึงแก่ความตายก่อนวัยอันควร

บันทึกน้ำตาหนึ่งลิตร
ชื่อในภาษาแม่	1リットルの涙
รูปแบบรายการ
แสดงโดย	เอะริกะ ซะวะจิริ ฮิโระโกะ ยะกุชิมะรุ เรียว นิชิกิโดะ ทะกะโนะริ จินไน
เพลงจบรายการ	Only Human
ประเทศต้นกำเนิด	ญี่ปุ่น
ภาษา	ไทย
จำนวนตอน	11

ละครเรื่องนี้สร้างขึ้นจากชีวิตจริงของเด็กสาวชาวญี่ปุ่นวัยสิบห้าปีชื่ออะยะ คิโต ซึ่งป่วยเป็นโรคสไปโนซีรีเบลลาร์อะแท็กเซีย อันเป็นโรคที่ไร้หนทางเยียวยากระทั่งถึงแก่ความตายเมื่อวัยยี่สิบห้า บทละครอ้างอิงบันทึกประจำวันที่อะยะเขียนขึ้นกระทั่งไม่สามารถจับปากกาอีกต่อไปได้

ละครเริ่มต้นจากสมัยที่อะยะ คิโตรับการศึกษาในโรงเรียนมัธยมอันเป็นช่วงที่สุขภาพของเธอเริ่มเสื่อมทรามลง ถึงแม้ว่าจิตภาพของอะยะมีความสุขและปรกติดี แต่กายภาพของอะยะก็เริ่มมีปัญหาเรื่อย ๆ เป็นต้นว่า ภาวะการไม่ประสานกันของท่าเดิน (gait incoordination) อาการตากระตุกแกว่งขณะเพ่งมอง (gaze-evoked nystagmus) อาการรู้สึกตนเองหมุน (positional vertigo) ภาวะอ่อนแอ (mild) อาการสั่นของศีรษะและมือ (head and hand trumor) ตลอดจนการไม่สามารถคีบอาหารด้วยตะเกียบได้ ซึ่งมีเพียงแต่มารดาของอะยะที่สังเกตเห็นปัญหาดังกล่าว

วันหนึ่งอะยะล้มลงอย่างแรงขณะวิ่งไปโรงเรียนยามเช้า คางแตกเพราะกระแทกถนน มารดาของอะยะจึงรุดพาตัวไปโรงพยาบาล ซึ่งเป็นเหตุให้ทราบว่าอะยะกำลังป่วยเป็นสไปโนซีรีเบลลาร์อะแท็กเซีย อย่างไรก็ดี ถึงแม้จะทราบว่ากำลังป่วยเป็นโรคร้ายที่ไม่มีหนทางเยียวยาได้ แต่อะยะก็หาได้สูญเสียกำลังใจที่จะฝ่าฟันอุปสรรค เธอคงเข้าสมาคมกับเพื่อนทั้งปวง ตลอดจนมีความรักครั้งแรกกับเพื่อนนักเรียนชื่อ “ยุจิ” (Yuji) และความรักครั้งต่อมากับ “ฮะรุโตะ” (Haruto) ผู้ซึ่งเฉยเมยต่อเธอเป็นบางครั้ง ระหว่างนั้นสุขภาพของอะยะก็ย่ำแย่ลงทุกขณะ

ด้วยเหตุที่ทราบว่าตนไม่อาจมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกยาวนาน อะยะจึงคืนของขวัญที่ฮะรุโตะมอบให้หลังจากได้อ่านจดหมายรักที่อะยะเขียนถึงตน

ตอนจบของเรื่อง อะยะถึงแก่ความตายโดยสงบและได้รับการฌาปนะโดยครอบครัวของเธอ

รายชื่อตอน

ตอนที่	ชื่อตอน	วันแพร่ภาพ
1	ภาวะเวลาเริ่มแรกของวัยรุ่น ある青春の始まり	5 พฤษภาคม 2551
2	วัยสิบห้าปี เมื่อโรคร้ายย่างกรายเข้าหา 15才、忍びよる病魔	6 พฤษภาคม 2551
3	ทำไมโรคนี้จึงเลือกฉัน 病気はどうして私を選んだの	12 พฤษภาคม 2551
4	สองคนผู้โดดเดี่ยว 二人の孤独	13 พฤษภาคม 2551
5	บันทึกของคนง่อยเปลี้ย 障害者手帳	19 พฤษภาคม 2551
6	สายตาที่เย็นชา 心ない視線	20 พฤษภาคม 2551
7	ที่ที่ฉันเป็นฉัน 私のいる場所	26 พฤษภาคม 2551
8	น้ำตาหนึ่งลิตร 1リットルの涙	27 พฤษภาคม 2551
9	ชีวิตในตอนนี้ 今を生きる	2 มิถุนายน 2551
10	จดหมายรัก Love Letter	3 มิถุนายน 2551
11	ไปให้ไกลแสนไกล ไปยังที่ที่น้ำตาไม่อาจเข้าถึง 遠くへ、涙の尽きた場所に	9 มิถุนายน 2551
พิเศษ	บันทึกน้ำตาหนึ่งลิตรตอนพิเศษ １リットルの涙」特別篇‧追憶	10 มิถุนายน 2551

ผู้แสดง

1. เอะริกะ ซะวะจิริ (Erika Sawajiri) : อะยะ อิเกะอุชิ (Aya Ikeuchi)
2. ฮิโระโกะ ยะกุชิมะรุ (Hiroko Yakushimaru) : ชิโอะกะ อิเกะอุชิ (Shioka Ikeuchi), แม่ของอะยะ
3. ทะกะโนะริ จินไน (Takanori Jinnai) : มิซุโอะ อิเกะอุชิ (Mizuo Ikeuchi), พ่อของอะยะ
4. ริโกะ นะรุมิ (Riko Narumi) : อะโกะ อิเกะอุชิ (Ako Ikeuchi), น้องสาวของอะยะ
5. ยะมะ ซะนะดะ (Yuma Sanada) : ฮิโระกิ อิเกะอุชิ (Hiroki Ikeuchi), น้องชายของอะยะ
6. อะนิ มิโยะชิ (Ani Miyoshi) : ริกะ อิเกะอุชิ (Rika Ikeuchi), น้องสาวคนเล็กของอะยะ
7. เรียว นิชิกิโดะ (Ryō Nishikido) : ฮะรุโตะ อะโซ (Haruto Asō), คู่รักของอะยะ
8. นะโอะฮิโตะ ฟุจิกิ (Naohito Fujiki) : ฮิโระชิ มิซุโนะ (Hiroshi Mizuno), แพทย์
9. ซะโอะริ คิโอะเดะ (Saori Koide) : มะริ ซุงิอุระ (Mari Sugiura), เพื่อนของอะยะ
10. เคะนิชิ มะสึยะมะ (Kenichi Matsuyama) : ยุจิ คะวะโมะโตะ (Yuji Kawamoto), คู่รักคนแรกของอะยะ
11. คะนะ มะสึโมะโตะ (Kana Matsumoto) : ซะกิ มะสึมุระ (Saki Matsumura)
12. โมะโมะซุเกะ มิซุตะนิ (Momosuke Mizutani) : โคะเฮ องดะ (Kohei Onda)
13. เรียว ฮะชิดุเมะ (Ryo Hashidume) : เคตะ นะกะฮะระ (Keita Nakahara)
14. ฮิโระชิ คะสึโนะ (Hiroshi Katsuno) : โยะชิฟุมิ อะโซ (Yoshifumi Asō), บิดาของฮะรุโตะ
15. อะซะเอะ โอะนิชิ (Asae Onishi) : อะซุมิ โอะอิกะวะ (Asumi Oikawa), เพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งของอะยะที่โรงเรียนสำหรับบุคคลทุพพลภาพ อะซุมิป่วยเป็นโรคเดียวกับอะยะ
16. ยูกิ ซะโตะ (Yuuki Sato) : เคซุเกะ อะโซ (Keisuke Asō), พี่ชายของฮะรุโตะ
17. มะยะ ฮะมะโอกะ (Maya Hamaoka) : คิกุเอะ โอะอิกะวะ (Kikue Oikawa)
18. คะซุโกะ คะโต (Kazuko Katō) : มะโดะกะ ฟุจิมุระ (Madoka Fujimura)
19. โทะชิฮิเดะ โทะเนะซะกุ (Toshihide Tonesaku) : คีชิ ทะกะโนะ (Kiichi Takano), อาสาสมัครคนหนึ่งที่โรงเรียนสำหรับบุคคลทุพพลภาพ ผู้ซึ่งต่อมาสมรสกับผู้อำนวยการโรงเรียนดังกล่าว
20. ชิเงะยุกิ ซะโต (Shigeyuki Satō) : นิชิโนะ (Nishino), ครูประจำชั้นของอะยะสมัยมัธยมศึกษา 

1. วันแพร่ภาพ: 11 ตุลาคม—20 ตุลาคม 2548
2. สถานีโทรทัศน์: ฟูจิทีวี

[แก้] ฮ่องกง

1. วันแพร่ภาพ: 15 ตุลาคม—30 ตุลาคม 2549

[แก้] อินโดนีเซีย

1. วันแพร่ภาพ: 4 พฤษภาคม—18 พฤษภาคม 2550

[แก้] ไต้หวัน

1. วันแพร่ภาพ: 2 กรกฎาคม—18 กรกฎาคม 2550

[แก้] มาเลเซีย

1. วันแพร่ภาพ: 4 กรกฎาคม—20 ตุลาคม 2550
2. เวลาแพร่ภาพ : วันเสาร์ เวลา 18:00—19:00 นาฬิกา
3. สถานีโทรทัศน์: เอททีวี (8TV)

[แก้] ไทย

1. วันแพร่ภาพ: 5 พฤษภาคม 2551—ปัจจุบัน
2. เวลาแพร่ภาพ : วันจันทร์—วันอังคาร เวลา 20:30—21:30 นาฬิกา
3. สถานีโทรทัศน์: ทีวีไทย

( ก็นานเหมือนกันนะกว่าจะฉายเนี่ย )

เพลงประกอบละครทั้งหมดประพันธ์ขึ้นโดยซุซุมุ อุเอะดะ (Susumu Ueda) รายชื่อเพลงอย่างเป็นทางการตามที่วางจำหน่ายเป็นครั้งแรกใน พ.ศ. 2548 มีดังต่อไำปนี้ตามลำดับ

1. Main Theme (4.10 นาที) 2. Hurdle Wo Keote (2.53 นาที) 3. Anata Ga Oshiete Kure Tamono (Ai No Theme) (3.18 นาที) 4. Yasashisa Ni Tsutsumarete (2.45 นาที) 5. Anji (2.32 นาที) 6. Sunadokei (3.09 นาที) 7. Kimi He No Long Pass (2.28 นาที) 8. Rakujitsu (2.25 นาที) 9. Shinobiyoru Byouma (2.33 นาที) 10. Furi Aoge Ba Aoi Sora (2.20 นาที) 11. Namida No Imi (2.32 นาที) 12. Senkoku (2.23 นาที)

13. Mou Utae Nai (2.56 นาที) 14. Te Wo Nobase Ba Anata Ga (3.07 นาที) 15. Kunou No Senritsu (2.54 นาที) 16. Nagare Yuku Jikan (2.54 นาที) 17. Sagashi Te Goran (2.38 นาที) 18. Nigiyaka Na Danran (2.22 นาที) 19. Toumei Na Sekai (3.03 นาที) 20. Seimei Aru Kagiri (Sub Theme) (4.17 นาที) 21. Only Human (Piano Version) (2.57 นาที) 22. Konayuki (Piano Version) (4.34 นาที) 23. Only Human (Cello Version) (3.06 นาที)

 ทั้งนี้ เป็นเพลงบรรเลงทุกเพลง หาโหลดกันได้ . . .

ขอบคุณสำหรับเนื้อหาค่ะ

. . .

ญี่ปุ่น