เฟอรี่กับเจ้าชายปีศาจ

     เกล็ดหิมะสีขาวค่อยๆตกลงมาเปลี่ยนแผ่นดินที่แตกระแหงเป็นแผ่นดินที่ถูกปกคลุมไปด้วยปุยนุ่นสีขาว ลมหนาวที่พัดผ่านไปตามต้นไม้ที่บัดนี้ได้แห้งเหี่ยวไร้ใบ บ่งบอกถึงสัญญาณของฤดูหนาวได้เริ่มต้นขึ้น 
    
    เฟอรี่ สาวน้อยร่างบางกำลังนั่งคิดถึงการจากไปของแม่ของเธอบนโซฟา มันเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุดในชีวิตที่ทำให้เธอคิดว่า คงไม่มีวันลืมหากไม่ได้จัดการกับคนที่ฆ่าแม่ของเธอ
          "เฟอรี่" ชาว์ล ชายหนุ่มวัยกลางคนที่กำลังเดินเข้ามานั่งที่โซฟา ขณะที่สาวน้อยตกใจเพียงเสียงเรียกของพ่อ
         "ลูกจะเข้าไปที่โรงเรียนนั่นจริงๆน่ะหรอ"ชาว์ลถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วง
         "จริงค่ะพ่อ ยังไงฉันจะเข้าไปที่โรงเรียนนั่น"เฟอรี่มองหน้าพ่อก่อนที่จะตอบไปอีก "ฉันจะดูแลตัวเองให้ดีค่ะ" เธอขยับมุมปากเล็กน้อย หวังว่าให้พ่อของเธอสบายใจ
         "ยังไงพ่อก็คงห้ามอะไรลูกไม่ได้หรอก  จริงมั้ย"ชายหนุ่มพูดแล้วเดินออกไปจากห้อง

    สาวน้อยได้เพียงมองตามหลังพ่อและหวังว่า สักวันผู้เป็นพ่อจะเข้าใจในสิ่งที่เธอทำ
    
    
    ในช่วงเช้าของวันเปิดรับสมัครเข้าโรงเรียน เต็มไปด้วยผู้คนซึ่งเข้ากำลังแถวรอ